دعا سورۀ فاتحه

سورۀ فاتحه

1-     ﴿ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِیمَ٦ صِرَٰطَ ٱلَّذِینَ أَنۡعَمۡتَ عَلَیۡهِمۡ غَیۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَیۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّینَ٧﴾ [الفاتحة: 6-7]

«‏ما را به راه راست راهنمائی فرما. ‏راه کسانی که بدانان نعمت داده‌ای‌؛ نه راه آنان که بر ایشان خشم‌گرفته‌ای، و نه راه گمراهان و سرگشتگان.»

این دعا شاهراه بندگی می­باشد که انسان باید همیشه و در همه حال هدایت و کامیابی را از خداوند خواهان باشد. این دعاها نصف سورۀ حمد را تشکیل می­دهند. و در آن انسان همزمان برای خود و مؤمنان دعا می­کند و اظهار عجز و نیاز می­کند که بارالها به هدایتت بس نیازمندم.^[1] این‌ها دعاهایی هستند که مسلمان باید در هر نمازش آن­را از خداوند طلب کند ‏و مناجاتی بین بنده و پروردگارش است که برترین، ناب­­ترین، بزرگترین و زیباترین نعمت و نیاز انسان یعنی؛ هدایت به راه راست؛ راه خوشبختانِ سرافراز نه راه بدبختانی که خداوند از آن‌ها خشم­گرفته و نه راهِ گمراهان از خداوند خواسته می­شود.^[2]

---

[1]- نک: تفسیر ابن کثیر، 1/136-156.

در زمینه تفاسیر و کتب حدیثی و دیگر کتاب‌هایی که مورد ارجاع قرار گرفته­اند لازم به ذکر است که همه آن‌ها از نرم­افزار المکتبة الشاملة نسخه 14/3 می­باشند. و نیز ترجمه آیات از تفسیر نور اثر دکتر مصطفی خرّم­دل با اختصار و تغییر و توضیح می­باشد.

[2]- در حدیث قدسی آمده هرگاه بنده این دعا را بخواند، خداوند می­فرمایند:«...هَذَا لِعَبْدِی وَلِعَبْدِی مَا سَأَلَ.» «این میان من و بنده بود و هر آنچه را که بنده­ام خواستار باشد از آنِ اوست.»

(صحیح): مسلم (ش904-907) / ابوداود (ش821) / ترمذی (ش2953).