دعا سورۀ إخلاص

سورۀ إخلاص

1-     ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ١ ٱللَّهُ ٱلصَّمَدُ٢ لَمۡ یَلِدۡ وَلَمۡ یُولَدۡ٣ وَلَمۡ یَکُن لَّهُۥ کُفُوًا أَحَدُۢ٤﴾ [الإخلاص: 1-4]

«‏‏‏‏‏‏‏‏‏‏بگو: خدا، یگانۀ یکتا است. خدا، کمال مطلق و سَرورِ والای برآورندۀ امیدها و برطرف‌کنندۀ نیازمندی‌ها است. نزاده است و زاده نشده است. و کسی همتا و همگون او نمی‌باشد.»

سورۀ اخلاص اثبات عقیدۀ توحید و یکتاپرستی اسلامی و توضیح آن است و دعا و ندای یکتاپرستی می­باشد. و در عین حال دارای فضائل وصف­ناپذیری نیز می­باشد.

این سوره با دو سوم قرآن برابر است، بخاریw از عبدالرحمن بن عبداللهس روایت می­کند: مردی شنید کسی می­خواند: ﴿قُلۡ هُوَ ٱللَّهُ أَحَدٌ﴾ و آن را تکرار می­کرد. وقتی که به بامداد رسید به خدمت پیغمبر ج رفت و این کار را برایش ذکر کرد –انگار این مرد چنین کاری را کم و ناچیز می­انگاشت-، پیغمبر ج فرمود: «وَالَّذِى نَفْسِى بِیَدِهِ؛ إِنَّهَا لَتَعْدِلُ ثُلُثَ الْقُرْآنِ.» «به خدائی سوگند که جان من در دست او است، این سوره با دو سوّم قرآن برابر است.» ^[1] این فضیلت غریب نیست؛ زیرا این یگانگی و أحدیّت عقیدۀ دل و درون، و تفسیر هستی، و برنامۀ زندگی است... بدین خاطر این سوره متضمّن بزرگ­ترین خطوط اصلی در حقیقت سترگ اسلام است... .^[2]

ابوهریرهt روایت می­کند که پیامبر ج فرمود: «قَالَ اللَّهُ: کَذَّبَنِی ابْنُ آدَمَ وَلَمْ یَکُنْ لَهُ ذَلِکَ وَشَتَمَنِی وَلَمْ یَکُنْ لَهُ ذَلِکَ فَأَمَّا تَکْذِیبُهُ إِیَّایَ فَقَوْلُهُ لَنْ یُعِیدَنِی کَمَا بَدَأَنِی وَلَیْسَ أَوَّلُ الْخَلْقِ بِأَهْوَنَ عَلَیَّ مِنْ إِعَادَتِهِ وَأَمَّا شَتْمُهُ إِیَّایَ فَقَوْلُهُ اتَّخَذَ اللَّهُ وَلَدًا وَأَنَا الْأَحَدُ الصَّمَدُ لَمْ أَلِدْ وَلَمْ أُولَدْ وَلَمْ یَکُنْ لِی کُفْئًا أَحَدٌ.»^[3] «خداوند فرمود: فرزند آدم مرا تکذیب کرد در حالیکه چنین حقی نداشت، به من اهانت کرد در حالیکه چنین حقی نداشت، تکذیبش بر من آن بود که گفته: هرگز مرا زنده نمی­کند همانگونه که مرا آفریده و (این گفته) در حالیست که اوّل آفرینشش بر من آسان­تر از زنده کردنش نیست. و اما اهانتش بر من این است که: خداوند فرزند دارد. در حالیکه من یگانۀ یکتای بی­­نیاز و در اوج کمالی هستم که نزاده است و زاده نشده است. و کسی همتا و همگون او نمی‌باشد.»^[4]

---

[1]- (صحیح): بخاری (ش5013و6643) / ابوداود (ش1463).

[2]- سید قطب، ترجمه " فی ظلال القرآن"، 6/992-997.

[3]- (صحیح): بخاری (ش4974و4975). و نک: ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، 8/529.

[4]- جهت مشاهده فضائل بیشتر آن نک: ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، 8/527-534.