ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
1- ﴿فَتۡحٗا مُّبِینٗا﴾: پیروزی درخشان، صلح حدیبیه در سال ششم هجری.
4- ﴿ٱلسَّکِینَةَ﴾: آرامش خاطر و ثبات را.
6- ﴿ظَنَّ ٱلسَّوۡءِ﴾: گمان بد.
6- ﴿عَلَیۡهِمۡ دَآئِرَةُ ٱلسَّوۡءِ﴾: دعاء است بر هلاکت و نابودی ایشان.
9- ﴿تُعَزِّرُوهُ﴾: به کمک دین خدا بپردازید.
9- ﴿تُوَقِّرُوهُ﴾: او تعالی را تعظیم کنید و گرامی بدارید.
9- ﴿تُسَبِّحُوهُ﴾: او را از آنچه لایق جلالت او نیست پاک و منزه بدانید.
9- ﴿بُکۡرَةٗ وَأَصِیلًا﴾: بامداد و شام یا تمام روز.
10- ﴿نَّکَثَ﴾: تعهد و بیعت را بشکند.
11- ﴿ٱلۡمُخَلَّفُونَ﴾: تخلف کنندگان از همراهی با تو در غزوه حدیبیه.
12- ﴿لَّن یَنقَلِبَ﴾: هرگز به مدینه برنمیگردد.
12- ﴿قَوۡمَۢا بُورٗا﴾: گروهی فاسد یا شایسته هلاکت.
15- ﴿ذَرُونَا نَتَّبِعۡکُمۡ﴾: بگذارید با شما به غزوه خیبر حاضر باشیم.
15- ﴿کَلَٰمَ ٱللَّهِ﴾: فرمان خدا را به اختصاص غنایم برای اهل حدیبیه.
16- ﴿أُوْلِی بَأۡسٖ شَدِیدٖ﴾: دارای قوت و صلابت در جنگ.
17- ﴿حَرَجٞ﴾: گناهی در تخلف از جهاد.
18- ﴿یُبَایِعُونَکَ﴾: با تو در حدیبیه بیعت رضوان را انجام دادند.
18- ﴿فَتۡحٗا قَرِیبٗا﴾: پیروزی نزدیک، فتح خیبر سال هفتم هجرت.
21- ﴿أَحَاطَ ٱللَّهُ﴾: خدا او را به شما آماده کرده یا نگهداشته است.
24- ﴿بِبَطۡنِ مَکَّةَ﴾: به دل مکه، حدیبیه نزدیک مکه.
24- ﴿أَظۡفَرَکُمۡ عَلَیۡهِمۡ﴾: شما را برتری داد و بر آنها پیروز گردانید.
25- ﴿وَٱلۡهَدۡیَ﴾: شترانیکه رسول خدا آورده بود.
25- ﴿مَعۡکُوفًا﴾: منع و محبوس کردند.
25- ﴿مَحِلَّهُ﴾: به محلیکه کشتن آن حلال است.
25- ﴿تَطَُٔوهُمۡ﴾: آنها را یکجا با کفار نا بود و پامال کنید.
25- ﴿مَّعَرَّةُۢ﴾: کار زشتی یا ننگی.
25- ﴿لَوۡ تَزَیَّلُواْ﴾: اگر مسلمانان در مکه از کفار جدا میبودند.
26- ﴿ٱلۡحَمِیَّةَ﴾: ننگ و غضب شدید.
26- ﴿سَکِینَتَهُ﴾: اطمینان و آرامش خود را.
26- ﴿کَلِمَةَ ٱلتَّقۡوَىٰ﴾: کلمه توحید و اخلاص.
27- ﴿فَتۡحٗا قَرِیبًا﴾: پیروزی نزدیک، صلح حدیبیه یا فتح خیبر.
28- ﴿لِیُظۡهِرَهُ﴾: تا او را برتری دهد و نیرومندش کند.
29- ﴿سِیمَاهُمۡ﴾: نشانه آنها.
29- ﴿مَثَلُهُمۡ﴾: وصف شگفت انگیز ایشان.
29- ﴿فََٔازَرَهُ﴾: پس آن جوانه را تقویت کند.
29- ﴿فَٱسۡتَغۡلَظَ﴾: محکم شود.
29- ﴿فَٱسۡتَوَىٰ عَلَىٰ سُوقِهِ﴾: و برساقه خود ایستاد شود.