207- باب: جایز بودن نماز چاشت از هنگام بالا آمدن خورشید تا هنگامِ زوالِ آن؛

207- باب: جایز بودن نماز چاشت از هنگام بالا آمدن خورشید تا هنگامِ زوالِ آن؛ و بهتر است که نماز چاشت هنگام گرم شدن هوا و بالا آمدن خورشید، خوانده شود

1150- عن زید بن أَرْقَمt أنَّهُ رَأَى قَوْماً یُصَلُّونَ مِنَ الضُّحَى، فَقَالَ: أمَا لَقَدْ عَلِمُوا أنَّ الصَّلاَةَ فی غَیْرِ هذِهِ السَّاعَةِ أفْضَلُ، إنَّ رسول اللهr قَالَ: «صَلاَةُ الأَوَّابِینَ حِیْنَ تَرْمَضُ الفِصَالُ».[روایت مسلم]([1])

ترجمه: از زید بن ارقمt روایت است که وی، عده‌ای از مردم را دید که در ابتدای روز نماز چاشت می‌خواندند؛ گفت: کاش می‌دانستند که نمازِ (چاشت) در وقتی دیگر، بهتر می‌باشد؛ رسول‌اللهr فرموده است: «نماز توبه‌کنندگان، زمانی‌ست که پای بچه‌شترها از شدت گرما بسوزد».

***

---

([1]) صحیح مسلم، ش: 748.