| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
40- «سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّیَ الْعَظِیمِ». (حد اقل سه‌بار خوانده شود) «پروردگار بزرگ و بلند مرتبه‌ام را از هر نوع عیب و نقص مبرا و منزه دانسته و بسیار پاک و آراسته‌اش می‌دانم». «صحیح ابن ماجه»
41- «سُبُّوحٌ قُدُّوسٌ رَبُّ الْمَلاَئِکَةِ وَالرُّوحِ». ترجمه: «پاک و منزه و با قدرت و با قداست است پروردگار فرشتگان و جبریل». «صحیح مسلم»
42- «اللَّهُمَّ لَکَ رَکَعْتُ، وَبِکَ آمَنْتُ، وَلَکَ أَسْلَمْتُ خَشَعَ لَکَ سَمْعِی وَبَصَرِی، وَمُخِّی وَعَظْمِی وَعَصَبِی». ترجمه: «خداوندا! برای تو رکوع کردم و به تو ایمان آوردم و تسلیم تو شدم. شنوایی و بینایی و مغزم و اندیشه‌ام و استخوان‌هایم و اعصابم و سلول‌های عصبی‌ام همه در برابر تو تسلیم می‌باشند و به خشوع افتاده‌اند. (حالتی همراه با عشق و محبت و ترس و لرزش)».
«صحیح مسلم»
43- «سُبْحَانَ ذِی الْـجَبَرُوتِ وَالْمَلَکُوتِ وَالْکِبْرِیَاءِ وَالْعَظَمَةِ». ترجمه: «بسیار پاک و منزه از هر عیبی می‌دانم آن کسی که دارای هیبت و پادشاهی و بزرگی و عظمت و قدرت و حاکمیت مطلق می‌باشد». «صحیح ابی داود»
36- «اللَّهُمَّ بَاعِدْ بَیْنِی وَبَیْنَ خَطَایَایَ کَمَا بَاعَدْتَ بَیْنَ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ، اللَّهُمَّ نَقِّنِی مِنْ خَطَایَایَ کَمَا یُنَقَّىٰ الثَّوْبُ الأَبْیَضُ مِنَ الدَّنَسِ، اللَّهُمَّ اغْسِلْنِی مِنْ خَطَایَایِ بِللثَّلْجِ وَالْمَاءِ وَالْبَرَدِ» ترجمه: «خداوندا، بین من و اشتباهات و گناهانم چنان فاصله بیانداز که بین شرق و غرب فاصله انداخته‌ای! خداوندا، مرا چنان پاک گردان که لباس سفید از آلودگی پاک می‌گردد. خداوندا مرا از اشتباهات و گناهانم بوسیله برف و باران و آب و تگرگ غسل بده و پاک گردان! (ذره‌ای از گناهان و اشتباهاتم را باقی نگذار)».
37- «سُبْحَانَکَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ تَبَارَکَ اسْمُکَ، وَتَعَالَىٰ جَدُّکَ، وَلاَ إِلَهَ غَیْرُکَ» ترجمه: «خداوندا، تو از هر عیب و نقصی پاک و منزهی (و من غرق در معرفت تو هستم و در دریای شناخت شنا می‌کنم) به همراه حمد و ثنا و ستایش شما، نام شما بسیار با برکت و بلند است. مقام و منزلت شما بسیار بزرگ و متعالی است و هیچ معبود حاکم و قانونگذار و اجابت کننده و حمایت کننده و فریادرس و روزی دهندۀ بجز شما نیست». «صحیح النسائی»
38- «وَجَّهْتُ وَجْهِیَ لِلَّذِی فَطَرَ السَّمٰوَاتِ وَالأَرْضَ حَنِیفًا مُسْلِمًا، وَمَا أَنَا مِنَ الْمُشْرِکِینَ، إِنَّ صَلاتِی وَنُسُکِی، وَمَـحْیَایَ، وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ، لَا شَرِیکَ لَهُ، وَبِذٰلِکَ أُمِرْتُ، وَأَنَا أَوَّلُ الْمُسْلِمِینَ» ترجمه: «روی آوردم به‌سوی آنکه آسمان‌ها و زمین را آفرید در حالیکه طالب حق بوده و از باطل روی گردان می‌باشم و من هرگز از مشرکین نیستم، همانا نماز و عبادات و رفتار و زندگی و مرگ من، همه بدست الله و برای اوست، آن کسی که پروردگار و صاحب اختیار جهان‌یان است در حالیکه، شریکی نداشته و نخواهد داشت و به این دستور توحید فرمان داده‌شده‌ام و من اولین مسلمانان می‌باشم. (در اسلام و پذیرفتن آن اولین کسی خواهم بود که به آن گردن می‌نهم)». «صحیح النسایی»
39- «اللَّهُمَّ رَبَّ جِبْرِائیلَ وَمِیکَائِیلَ وَإِسْرَافِیلَ، فَاطِرَ السَّمَوَاتِ وَالأَرْضِ، عَالِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ، أَنْتَ تَـحْکُمُ بَیْنَ عِبَادِکَ فِیمَا کَانُوا یَخْتَلِفُونَ اهْدِنِی لِمَا اَخْتَلَفُ فِیْهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِکَ، إِنَّکَ تَهْدِی مَنْ تَشَاءُ إِلَىٰ صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ».
«صحیح مسلم»
ترجمه: «خداوندا! ای پروردگار و صاحب جبرئیل و میکائیل و اسرافیل! ای خالق و پدید آورنده آسمان‌ها و زمین. ای آگاه و عالم بر آنچه پنهان است (عالم غیب) و آنچه که قابل رویت است (عالم شهادت)، تو تنها کسی هستی که بین بندگانت در آنچه اختلاف دارند حکم می‌کنی، مرا به اذن و لطف خودت به آنچه در مورد حق اختلاف است هدایت فرما. همانا فقط تنها تو هستی که هر کسی را بخواهی به راه مستقیم (نزدیک‌ترین راه به حق) هدایت می‌کنی».
34- «أَشْهَدُ أَنْ لا إِلٰهَ اِلَّا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیکَ لَهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا عَبْدُهُ وَرَسُولُهُ» ترجمه: «شهادت می‌دهم به اینکه هیچ معبودی (و حاکمی و شارعی و ...) بجز الله وجود ندارد در حالیکه او تک و تنها بوده و هیچ شریکی ندارد و شهادت می‌دهم به اینکه محمد بنده و فرستاده اوست». «صحیح مسلم»
35- «اللَّهُمَّ اجْعَلْنِی مِنَ التَّوَّابِینَ، وَاجْعَلْنِی مِنَ الْمُتَطَهِّرِینَ» ترجمه: «خداوندا، مرا از توبه کنندگان قرار بده (آنان که به‌طور کمال و تمام به شما روی می‌آورند) و مرا از پاکان و پاکخواهان قرار ده». «صحیح الترمذی»
32- بعد از شنیدن اذان گفته شود: «اللَّهُمَّ رَبَّ هٰذِهِ الدَّعْوَةِ التَّامَّةِ، وَالصَّلَاةِ الْقَائِمَةِ، آتِ مُحَمَّدًا الْوَسِیلَةَ وَالْفَضِیلَةَ وَابْعَثْهُ مَقَامًا مَحْمُودًا الَّذِی وَعَدْتَهُ». ترجمه: «خداوندا، ای پروردگار و صاحب این دعوت تمام شده و کامل و عمومی (جهانی) و این نماز بر پای داشته شده به حضرت محمد ج (فرستادۀ خودت) وسیله([1]) (آنچه سبب تقرب بیشتر او به تو می‌شود مانند اعمال صالحه و ...) وفضیلت و بزرگواری عطا فرما، و او را به آن مقام پسندیده‌ای (شفاعت امت اسلامی بدانگونه که رضایت ایشان جلب می‌شود) که وعده‌اش داده‌ای، برسان». «صحیح البخاری»
33- قبل از وضو گفته شود «بِسمِ اللهِ» «صحیح الترمذی»
[1]- وسیله یعنی رسیدن به چیزی با میل و رغبت که از وصل شدن خاص‌تر می‌باشد به سبب در برداشتن معنای رغبت. و حقیقتِ وسیله به‌سوی خداوند متعال عبارت است از رعایت کردن راه خدا با علم و عبادت و تلاش برای رسیدن به کمال شریعت و مکارم آن و مانند قربت و نزدیکی می‌باشد و «واسل» به معنای کسی که است نسبت به خداوند متعال دارای رغبت و میل می‌باشد. «مفردات قرآنِ راغب اصفهانی».
30- هرگاه ندای (مؤذن) را شنیدی، همانا کلماتی را که مؤذن می‌‌گوید بگو (تکرار کن).
31- و هنگام که مؤذّن «حَیَّ عَلَى الصَّلاةِ» و «حَیَّ عَلَى الفَلَاح» را سر داد بگو: «لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ إِلاَّ بِاللَّهِ». «صحیح النسائی»
ترجمه: «هیچ قدرت و نیرو و توانی بجز به اراده و قدرت خداوند نیست».