سورۀ قاف

سورۀ قاف

در مکه نازل شده و چهل و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ١ بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ٢ أَإِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا ذَلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ٣ قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ٤ بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ٥ أَفَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَزَیَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ٦ وَالْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ٧ تَبْصِرَةً وَذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ٨ وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِیدِ٩ وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ١٠ رِزْقًا لِلْعِبَادِ وَأَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ الْخُرُوجُ١١ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ١٢ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ١٣ وَأَصْحَابُ الْأَیْکَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ١٤ أَفَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ١٥﴾ [ق: 1-15].

﴿1﴾ ق، (مفهوم این حرف به الله معلوم است)، قسم به قرآن که دارای مجد و بزرگی است. ﴿2﴾ بلکه تعجب کردند از اینکه بیم دهنده ای از خودشان به‌سوی آنان آمد. پس کافران گفتند: این (کلامی که از امور غیبی خبر می‌دهد) چیز عجیبی است. ﴿3﴾ آیا وقتی مردیم و خاک شدیم (دوباره زنده می‌شویم؟) چنین برگشت بعید است! ﴿4﴾ یقینا هر چه را که زمین از آنان می‌کاهد، می‌دانیم. و نزد ما کتابی است که همه چیز را در خود حفظ می‌کند. ﴿5﴾ بلکه آنان وقتی حق برایشان آمد، دروغ شمردند، پس آنان در کار (بعثت و نبوت) پریشان و حیران هستند. ﴿6﴾ پس آیا به آسمان بالای سرشان نگاه نکرده‌اند که ما چگونه آن را بنا کرده‌ایم و با ستارگان آن را مزین نموده‌ایم که در آن هیچ شگافی نیست؟ ﴿7﴾ و زمین را هموار کردیم و کوه‌های محکم و استوار را در آن افگندیم و در آن از هر نوع (گیاه) پسندیده رویانیدیم. ﴿8﴾ تا (این‌ها) برای بینش و پند دادن هر بندۀ توبه کننده باشد. ﴿9﴾ و از آسمان آب پر برکت را فرود آوردیم و به وسیلۀ آن باغها و دانه‌های درو شدنی رویاندیم. ﴿10﴾ و درختان بلند خرما را (رویانیدیم) که آن میوۀ باهم پیوسته دارد. ﴿11﴾ (آن را) برای روزی بندگان (آفریدیم) و با آن سرزمین مرده را زنده کردیم، خروج از قبر (نیز) این طور است. ﴿12﴾ پیش از ایشان قوم نوح و اصحاب «رس» و قوم ثمود (پیغمبرانشان را) تکذیب کردند. ﴿13﴾ و نیز قوم عاد و فرعون (با قومش) و برادران لوط. ﴿14﴾ و اصحاب ایکه و قوم تبع هر یک پیغمبران را تکذیب کردند و وعده عذاب من درباره ایشان قطعی شد ﴿15﴾ آیا ما از آفریدن اول درمانده و ناتوان شدیم؟ (نه) بلکه آنان دربارۀ آفرینش جدید شک و تردید دارند.

﴿وَلَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ١٦ إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ١٧ مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلَّا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ١٨ وَجَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ١٩ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ ذَلِکَ یَوْمُ الْوَعِیدِ٢٠ وَجَاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ٢١ لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ٢٢ وَقَالَ قَرِینُهُ هَذَا مَا لَدَیَّ عَتِیدٌ٢٣ أَلْقِیَا فِی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفَّارٍ عَنِیدٍ٢٤ مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ مُرِیبٍ٢٥ الَّذِی جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِیَاهُ فِی الْعَذَابِ الشَّدِیدِ٢٦ قَالَ قَرِینُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَیْتُهُ وَلَکِنْ کَانَ فِی ضَلَالٍ بَعِیدٍ٢٧ قَالَ لَا تَخْتَصِمُوا لَدَیَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَیْکُمْ بِالْوَعِیدِ٢٨ مَا یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ وَمَا أَنَا بِظَلَّامٍ لِلْعَبِیدِ٢٩ یَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلَأْتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِیدٍ٣٠ وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ٣١ هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ٣٢ مَنْ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ٣٣ ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ٣٤ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ٣٥﴾ [ق: 16-35].

﴿16﴾ و البته ما انسان را آفریدیم و می‌دانیم آنچه را که نفسش به او وسوسه می‌کند و ما از شاهرگ گردن به او نزدیکتریم. ﴿17﴾ وقتی که دو فرشته (ملازم انسان) از راست و چپ (به مراقبت) نشسته (اعمال انسان را) دریافت می‌کنند. ﴿18﴾ هیچ سخنی را بر زبان نمی‌آورد مگر آنکه نزدش نگهبان آماده (حضور) دارد. ﴿19﴾ و (وقتی) بیهوشی و سختی مرگ به راستی بیاید، (به انسان گفته می‌شود:) این همان چیزی است که از آن می‌گریختی. ﴿20﴾ و در صور دمیده می‌شود، این روز (تحقق) وعدۀ عذاب است. ﴿21﴾ و هر کس در حالی (به میدان محشر) می‌آید که سوق دهنده و گواهی، با خود دارد. ﴿22﴾ یقینا از این (روز) در غفلت بودی، پس پرده غفلت را از دیده ات برداشتیم و امروز چشمانت تیز شده است. ﴿23﴾ و (فرشتۀ) همراهش گوید: این است آنچه در نزد من آماده است. ﴿24﴾ هر کافر سرکشی را به دوزخ باندازید. ﴿25﴾ آن که مانع هر خیر (و) تجاوزگر شک انداز است. ﴿26﴾ آن که معبود دیگری را با الله مقرر کرده بود، پس او را در عذاب سخت (دوزخ) باندازید. ﴿27﴾ (شیطان) هم نشین او می‌گوید: ای پروردگار ما! من او را گمراه نساخته بودم، بلکه خود او در گمراهی دور از حق بود. ﴿28﴾ الله می‌فرماید: نزد من با یکدیگر مشاجره مکنید و بی‌گمان (پیش از این) برایتان بیم و وعده عذاب داده بودم. ﴿29﴾ سخن (فیصله شده) در نزد من تغییر داده نمی‌شود و من هرگز به بندگان ظالم نیستم. ﴿30﴾ روزی که به دوزخ بگوییم: آیا پر شده ای؟ و (دوزخ) می‌گوید: آیا افزون بر این هم هست؟ ﴿31﴾ و جنت برای پرهیزگاران نزدیک کرده شود و از آنان دور نخواهد بود. ﴿32﴾ گفته شود: این است آنچه به شما وعده داده می‌شد، که برای هر توبه کار و حافظ (حدود الهی) است. ﴿33﴾ برای کسی که در نهان از پروردگار مهربان بترسد و با دل توبه کار پیش (به ‌سوی الله) آید. ﴿34﴾ به سلامت وارد جنت شوید. این است روز زندگی دائمی. ﴿35﴾ آنان در آنجا هرچه بخواهند دارند و نزد ما افزون (بر خواهشات آنها) است.

﴿وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِی الْبِلَادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ٣٦ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ٣٧ وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ٣٨ فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ٣٩ وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ٤٠ وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ٤١ یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ٤٢ إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ٤٣ یَوْمَ تَشَقَّقُ الْأَرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ٤٤ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ٤٥﴾ [ق: 36-45].

﴿36﴾ و پیش از آنان اقوام زیادی را هلاک ساختیم که از ایشان نیرومندتر بودند و در شهرها سیر کردند و آنرا گشودند، اما آیا برای آنها راه گریزی بود؟ ﴿37﴾ و یقینا در این عبرت است برای کسی که دل (آگاه) داشته باشد و با حضور قلب (به سخنان) گوش فرا دهد. ﴿38﴾ و البته آسمان‌ها و زمین و آنچه را که در بین آن دو است، در شش روز آفریدیم و هیچ خستگی به ما نرسید. ﴿39﴾ پس بر آنچه می‌گویند صبر کن و پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب آن به ستایش پروردگارت تسبیح گوی. ﴿40﴾ و در بخشی از شب و در عقب نمازها نیز او را به پاکی یاد کن. ﴿41﴾ و گوش به (زنگ) روزی باش که ندادهنده از مکان نزدیک ندا کند. ﴿42﴾ روزی که بانگ مرگبار حقیقی را می‌شنوند، آن روز، روز بیرون آمدن (از قبرها) است. ﴿43﴾ البته ما هستیم که زنده می‌کنیم و می‌میرانیم و بازگشت به‌سوی ماست. ﴿44﴾ روزی که زمین به سرعت از (روی) آنان می‌شگافد، این حشر بر ما آسان است. ﴿45﴾ ما به آنچه می‌گویند داناتریم و تو مأمور به اجبار مردم (به ایمان آوردن) نیستی. پس هر که از وعدۀ عذاب می‌ترسد به وسیلۀ قرآن پند ده.

سورۀ ذاریات

سورۀ ذاریات

در مکه نازل شده و شصت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا١ فَالْحَامِلَاتِ وِقْرًا٢ فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا٣ فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا٤ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ٥ وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ٦﴾ [الذاریات: 1-6].

﴿1﴾ قسم به بادهایی که (هر چیز را) با شدت پراگنده می‌کنند. ﴿2﴾ قسم به ابرهای گران بار. ﴿3﴾ قسم به کشتی‌های که به آرامی می‌روند. ﴿4﴾ و قسم به فرشتگانی که کارها را (به امر الله) تقسیم می‌کنند. ﴿5﴾ بی‌گمان آنچه که وعده داده می‌شوید راست است. ﴿6﴾ و حتما روز جزا (قیامت) واقع شدنی است.

﴿وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ٧ إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ٨ یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ٩ قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ١٠ الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ١١ یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ١٢ یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ١٣ ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ١٤ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ١٥ آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ١٦ کَانُوا قَلِیلًا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ١٧ وَبِالْأَسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ١٨ وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ١٩ وَفِی الْأَرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ٢٠ وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلَا تُبْصِرُونَ٢١ وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ٢٢ فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالْأَرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ٢٣ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ٢٤ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلَامًا قَالَ سَلَامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ٢٥ فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ٢٦ فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلَا تَأْکُلُونَ٢٧ فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لَا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلَامٍ عَلِیمٍ٢٨ فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ٢٩ قَالُوا کَذَلِکِ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ٣٠﴾ [الذاریات: 7-30].

﴿7﴾ و قسم به آسمان که دارای راههای مختلف است. ﴿8﴾ همانا شما در سخنان گوناگون سرگردان هستید. ﴿9﴾ کسی از آن (راه راست) منحرف شود (در آینده نیز از راه راست) باز گردانیده می‌شود. ﴿10﴾ مرگ بر دروغگویان (که بدون دلیل و برهان در بارۀ قرآن و قیامت سخن می‌گویند). ﴿11﴾ کسانی که ایشان در نادانی و بی‌خبری غرقند. ﴿12﴾ می‌پرسند: روز جزا چه وقتی خواهد بود؟ ﴿13﴾ روزی که آنان بر آتش عذاب داده شوند. ﴿14﴾ (گفته شود) بچشید عذاب تان را، این همان عذابی است که در بارۀ آن عجله داشتید. ﴿15﴾ البته پرهیزگاران در باغها و چشمه سارها خواهند بود. ﴿16﴾ چیزهایی را که پروردگارشان به آنان می‌دهد بدست می‌آرند. چون آنان پیش از این (در دنیا) نیکوکار بودند. ﴿17﴾ آنان بودند که اندکی از شب را می‌خوابیدند. ﴿18﴾ و در سحرگاهان (از پروردگارشان) آمرزش می‌خواستند. ﴿19﴾ و در اموالشان برای گدا و بینوا حقی بود. ﴿20﴾ و در زمین برای یقین کنندگان نشانه‌هایی (قدرت الهی) است. ﴿21﴾ و در وجودتان (نشانه‌هایی قدرت الهی است) آیا نمی‌بینید؟ ﴿22﴾ و روزی شما و آنچه وعده داده می‌شوید، در آسمان (مقرر) است. ﴿23﴾ به پروردگار آسمان و زمین قسم که البته این (وعده) حق است، مانند آنکه شما سخن می‌گویید. ﴿24﴾ آیا داستان مهمانان گرامی ابراهیم به تو رسیده است؟ ﴿25﴾ وقتی که بر او وارد شدند پس گفتند: سلام بر تو، ابراهیم نیز گفت: سلام بر شما، مردمان ناشناس هستید. ﴿26﴾ پس آهسته به‌سوی خانواده‌اش رفت و گوساله فربه (و بریان شده) آورد. ﴿27﴾ پس آن را نزدیک آنان نهاد (و) گفت: آیا نمی‌خورید؟! ﴿28﴾ و (در دل) از ایشان احساس ترس کرد. گفتند: مترس، و او را به پسر دانا مژده دادند. ﴿29﴾ پس همسرش (باشنیدن مژده فرزند) فریادکنان پیش آمد، و بر چهرۀ خود زد و گفت: پیرزنی نازا (هستم). ﴿30﴾ فرشته‌ها گفتند: پروردگار تو این چینن گفته است، چون او باحکمتِ داناست.

﴿قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ٣١ قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ٣٢ لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ٣٣ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ٣٤ فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ٣٥ فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ٣٦ وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الْأَلِیمَ٣٧ وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ٣٨ فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ٣٩ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ٤٠ وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ٤١ مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلَّا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ٤٢ وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ٤٣ فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ٤٤ فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ٤٥ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ٤٦ وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ٤٧ وَالْأَرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ٤٨ وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ٤٩ فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ٥٠ وَلَا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ٥١﴾ [الذاریات: 31-51].

﴿31﴾ (ابراهیم) گفت: ای فرستادگان کار شما چیست؟. ﴿32﴾ گفتند: همانا ما به‌سوی قوم مجرم و گناهکار فرستاده شده‌ایم. ﴿33﴾ تا بر آنان سنگ‌هایی از گل بریزیم. ﴿34﴾ که نزد پروردگارت برای (نابودی) اسرافکاران نشاندار شده است. ﴿35﴾ پس هر کس از مؤمنان را که در آنجا بودند، بیرون کردیم. ﴿36﴾ پس در آنجا جز یک خانه ای از مسلمانان نیافتیم. ﴿37﴾ و در آن قریه برای کسانی که از عذاب دردناک می‌ترسند، نشانه ای برای عبرت گذاشتیم. ﴿38﴾ و در قصۀ موسی (نیز نشانه ای هست) وقتی که او را با دلیلی آشکار به‌سوی فرعون فرستادیم، ﴿39﴾ پس با لشکر خویش روی گردان شد و گفت: او جادوگر یا دیوانه است. ﴿40﴾ پس ما او و لشکریانش را (به قهر خود) گرفتار کردیم و آنها را در دریا انداختیم در حالیکه او سزاوار سرزنش بود. ﴿41﴾ و در (ماجرای) عاد (نیز عبرتهایی است) وقتی تند باد بی‌خیر و برکت را بر آنان فرستادیم. ﴿42﴾ بر هر چیزی که می‌وزید آن را باقی نمی‌گذاشت مگر اینکه آن را چون استخوان پوسیده می‌گردانید. ﴿43﴾ و در قصۀ قوم ثمود نیز علامت عبرت گذاشتم، وقتی که به ایشان گفته شد: تا مدتی (از نعمت‌های دنیا) مستفید شوید. ﴿44﴾ پس از حکم پروردگارشان سرکشی کردند در نتیجه صاعقه (حادثۀ بیهوش کننده) ایشان را فرا گرفت در حالیکه نگاه می‌کردند. ﴿45﴾ پس نه توان برخواستن را داشتند و نه توانستند از کسی کمک بطلبند. ﴿46﴾ و پیش از آنها قوم نوح را هلاک نمودیم؛ چون آنها قوم فاسق بودند. ﴿47﴾ و آسمان را با قوت و توانمندی بنا نمودیم و یقینا ما وسعت دهنده‌ایم. ﴿48﴾ و زمین را هموار کردیم پس چه خوب هموار کننده‌ایم. ﴿49﴾ و از هر چیزی دو نوع (جفت) آفریدیم تا شما پند گیرید. ﴿50﴾ پس (از شرک) به‌سوی (توحید) الله بگریزید، البته من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم. ﴿51﴾ و با الله معبود دیگر قرار ندهید، همانا من از سوی او برایتان بیم دهندۀ آشکار هستم.

﴿کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ٥٢ أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ٥٣ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ٥٤ وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ٥٥ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ٥٦ مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ٥٧ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ٥٨ فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلَا یَسْتَعْجِلُونِ٥٩ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ٦٠﴾ [الذاریات: 52-60].

﴿52﴾ هم چنین هیچ پیغمبری به‌سوی مردمان پیش از ایشان نیامده است مگر اینکه گفتند: جادوگر یا دیوانه است. ﴿53﴾ آیا یکدیگر را (به گفتن چنین سخنی) سفارش کرده‌اند؟! (نه) بلکه آنان قوم سرکش‌اند. ﴿54﴾ لذا از آنان روی بگردان چون تو سزاوار نکوهش و ملامتی نیستی. ﴿55﴾ و (به مردم) پند ده یقینا که پند دادن به مؤمنان نفع می‌رساند. ﴿56﴾ و من جن و انس را نه آفریدم مگر برای آنکه مرا عبادت کنند. ﴿57﴾ من از آنها هیچ رزقی نمی‌خواهم. و نمی‌خواهم که به من طعام دهند. ﴿58﴾ چون تنها الله روزی رسان و صاحب قدرت و نیرومند است. ﴿59﴾ همانا برای کسانی که ظلم کردند نصیبی (از عذاب) مانند نصیب یارانشان (و هم مسلکان‌شان) دارند، پس نباید عذاب را به شتاب (از من) بخواهند. ﴿60﴾ پس وای بر کافران از آن روزشان که وعده داده می‌شوند.

سورۀ طور

سورۀ طور

در مکه نازل شده و چهل و نه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالطُّورِ١ وَکِتَابٍ مَسْطُورٍ٢ فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ٣ وَالْبَیْتِ الْمَعْمُورِ٤ وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ٥ وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ٦ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَاقِعٌ٧ مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ٨ یَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا٩ وَتَسِیرُ الْجِبَالُ سَیْرًا١٠ فَوَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١١ الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ١٢ یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا١٣ هَذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ١٤﴾ [الطور: 1-14].

﴿1﴾ قسم به کوه طور. ﴿2﴾ و به کتاب نوشته شده. ﴿3﴾ در ورق گشوده. ﴿4﴾ و قسم به خانۀ معمور و آباد (از ملایکه ای که در آسمان قرار دارند). ﴿5﴾ و قسم به سقف بلند (آسمان). ﴿6﴾ و قسم به بحر شعله ور و افروخته شده! ﴿7﴾ که عذاب پروردگارت حتما واقع شدنی است. ﴿8﴾ و برای آن هیچ دفع کننده ای نیست. ﴿9﴾ روزی که آسمان به شدت پیچیده شود و بچرخد. ﴿10﴾ کوه‌ها به شتاب روان شوند. ﴿11﴾ پس در آن روز، وای بر تکذیب کنندگان. ﴿12﴾ کسانی که در کفر و بیهوده گویی سرگرمند. ﴿13﴾ روزی که به سختی به‌سوی آتش دوزخ رانده شوند. ﴿14﴾ (گفته می‌شود) این همان دوزخی است که آن را دروغ می‌شمردید.

﴿أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لَا تُبْصِرُونَ١٥ اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لَا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَیْکُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ١٦ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ١٧ فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ١٨ کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ١٩ مُتَّکِئِینَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ٢٠ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ٢١ وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ٢٢ یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لَا لَغْوٌ فِیهَا وَلَا تَأْثِیمٌ٢٣ وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ٢٤ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ٢٥ قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ٢٦ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ٢٧ إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ٢٨ فَذَکِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَتِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلَا مَجْنُونٍ٢٩ أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ٣٠ قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ٣١﴾ [الطور: 15-31].

﴿15﴾ آیا این جادو است یا این که شما نمی‌بینید؟. ﴿16﴾ به آن وارد شوید، چه صبر کنید یا صبر نکنید بر شما برابر است، جز این نیست که در برابر آنچه می‌کردید جزا داده می‌شوید. ﴿17﴾ البته پرهیزگاران در باغها و ناز و نعمت خواهند بود. ﴿18﴾ به آنچه پروردگارشان به آنان داده است شاد و مسرور‌اند، و پروردگارشان آنان را از عذاب دوزخ محفوظ و مصئون داشته است. ﴿19﴾ (گفته شود) به پاداش کارهایی که کرده اید، گوارا بخورید و بنوشید. ﴿20﴾ بر تختهای که کنار هم چیده شده تکیه کرده‌اند و زنان زیبا و سیاه چشم را همسرشان می‌گردانیم. ﴿21﴾ و آنان که ایمان آوردند و فرزندانشان نیز در ایمان آوردن از آنان پیروی کرده‌اند، فرزندانشان را به آنان ملحق می‌کنیم و از عملشان چیزی نمی‌کاهیم. هر شخص در گرو کاری است که کسب کرده است. ﴿22﴾ و آن‌ها را با میوه و گوشت از هر نوع که بخواهند، مدد می‌کنیم. ﴿23﴾ در آنجا جامی را از دست هم دیگر می‌گیرند که در (نوشیدن) آن هیچ بیهودگی و گناهی نیست. ﴿24﴾ و نوجوانانی همچون مروارید در صدف، برای (خدمت آنان) بر گردشان می‌گردند. ﴿25﴾ و رو به دیگر نموده و از همدیگر می‌پرسند (که سبب کامیابی ما در اینجا چیست؟). ﴿26﴾ گویند: البته ما پیش از این در میان اهل خویش، تنها از الله می‌ترسیدیم. ﴿27﴾ پس الله بر ما منت گذاشت و ما را از عذاب سوزان نگه داشت. ﴿28﴾ چون ما بودیم پیش از این که الله را (در مشکلات خود) می‌خواندیم واقعا که او (بر بندگان مؤمن خود) احسان کننده و مهربان است. ﴿29﴾ پس (به مردم) پند بده که تو به فضل پروردگارت کاهن و دیوانه نیستی. ﴿30﴾ یا می‌گویند: (محمد) شاعری است و ما منتظر رسیدن مرگ ناخوش او هستیم؟ (۳۱) بگو: انتظار بکشید که من هم با شما از منتظرانم.

﴿أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلَامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ٣٢ أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لَا یُؤْمِنُونَ٣٣ فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ٣٤ أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ٣٥ أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ بَلْ لَا یُوقِنُونَ٣٦ أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُصَیْطِرُونَ٣٧ أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ٣٨ أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ٣٩ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ٤٠ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ٤١ أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ٤٢ أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ٤٣ وَإِنْ یَرَوْا کِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَرْکُومٌ٤٤ فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلَاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ٤٥ یَوْمَ لَا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلَا هُمْ یُنْصَرُونَ٤٦ وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لَا یَعْلَمُونَ٤٧ وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ٤٨ وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ٤٩﴾ [الطور: 32-49].

﴿32﴾ آیا عقل‌هایشان آنها را به این سخنان دستور می‌دهد یا آنها قوم سرکش‌اند؟! ﴿33﴾ یا می‌گویند: قرآن را خود (محمد) ساخته و به الله نسبت داده است ؟ نه، بلکه آنها ایمان نمی‌آورند. ﴿34﴾ اگر راست می‌گویند پس سخنی مانند آن را بیاورند. ﴿35﴾ آیا بدون هیچ خالقی آفریده شده‌اند یا خود آفریننده خود‌اند؟ ﴿36﴾ یا آسمان‌ها و زمین را آفریده‌اند؟ نه، بلکه حق این است که یقین نمی‌کنند. ﴿37﴾ آیا نزد آنها خزانه‌های پروردگار توست؟ یا اینکه (بر عالم) سیطره دارند؟ ﴿38﴾ آیا زینه ای دارند که به وسیله آن (اسرار آسمان‌ها را) می‌شنوند؟ (اگر چنین است) پس باید شنوندۀ آنان دلیل آشکار بیاورد. ﴿39﴾ آیا دختران سهم الله است و پسران سهم شما؟ ﴿40﴾ یا از آنها مزد می‌طلبی که پرداخت آن بر آنها دشوار است؟ ﴿41﴾ یا علم غیب نزد آنهاست که (هر چه بخواهند) می‌نویسند؟ ﴿42﴾ یا می‌خواهند حیله و مکری را (به خلاف پیغمبر) بکار برند؟ پس (بدانند که) کافران خود گرفتار حیله و مکر خواهند شد. ﴿43﴾ آیا برای آنها معبودی غیر از الله هست؟ الله پاک و منزه است از آنچه برای او شریک قرار می‌دهند. ﴿44﴾ اگر بینند که قطعه ای از آسمان می‌افتد (باز هم ایمان نمی‌آورند)، می‌گویند: ابری متراکم است (نه غضب الهی). ﴿45﴾ پس آنها را به حال خود‌شان بگذار، تا آن روزشان را ببینند که در آن گرفتار صاعقه (عذاب الهی) شوند. ﴿46﴾ روزی که حیلۀ‌شان چیزی (از عذاب الله) را از آنان دفع نمی‌کند و مدد و یاری نمی‌شوند. ﴿47﴾ و البته برای آنان که ظلم کرده‌اند عذابی است غیر از این عذاب (دنیا و برزخ)، ولی بیشترشان نمی‌دانند. ­﴿48﴾ و بر (رساندن) حکم پروردگارت صبر کن که تو زیر نظر ما هستی. و هنگامی که از خواب برخواستی، با ستایش پروردگارت را تسبیح گوی. ﴿49﴾ و در بخشی از شب و (نیز) بعد از پنهان شدن ستارگان، او را به پاکی یاد کن.

سورۀ نجم

سورۀ نجم

در مکه نازل شده و شصت و دو آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى١ مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى٢ وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى٣ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْیٌ یُوحَى٤ عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى٥ ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى٦ وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى٧ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى٨ فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى٩ فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى١٠ مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى١١ أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى١٢ وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى١٣ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى١٤ عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى١٥ إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى١٦ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى١٧ لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى١٨ أَفَرَأَیْتُمُ اللَّاتَ وَالْعُزَّى١٩ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى٢٠ أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الْأُنْثَى٢١ تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى٢٢ إِنْ هِیَ إِلَّا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى٢٣ أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى٢٤ فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَالْأُولَى٢٥ وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لَا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلَّا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى٢٦﴾ [النجم: 1-26].

﴿1﴾ قسم به ستاره وقتی پنهان شود. ﴿2﴾ (که) هم صحبت شما نه گمراه شده و نه منحرف گشته است. ﴿3﴾ و از روی هوی و هوس سخن نمی‌گوید. ﴿4﴾ نیست این کلام مگر پیغام الهی که به او وحی می‌شود. ﴿5﴾ (فرشتۀ) بس نیرومند آن را به او آموخته است. ﴿6﴾ (فرشتۀ نیرومند برای رساندن و حی) راست و برابر ایستاد. ﴿7﴾ در حالیکه او بر کنارۀ بلند آسمان بود. ﴿8﴾ باز نزدیک شد، پس فرود آمد. ﴿9﴾ تا جایی که فاصله‌اش به اندازه دو کمان یا کمتر گردید. ﴿10﴾ پس به بندۀ خود وحی کرد آنچه را وحی کرد. ﴿11﴾ دل (پیغمبر) آنچه را دید دروغ نشمرد. ﴿12﴾ آیا با او درباره چیزی که می‌بیند جدال می‌کنید؟ ﴿13﴾ و البته او (فرشته) را بار دیگر در فرود آمدنش هم دید. ﴿14﴾ نزد سدرة المنتهى (درختی که علم مخلوقات به آن منتهی می‌شود). ﴿15﴾ که آرامگاه متقیان در بهشت نزد آن درخت است. ﴿16﴾ وقتی که (درخت) سدره را پوشاند آنچه که می‌پوشانید. ﴿17﴾ چشم (پیغمبر) منحرف نشد و از حد تجاوز نکرد. ﴿18﴾ البته او بخشی از نشانه‌های بزرگ پروردگار خود را مشاهده کرد. ﴿19﴾ آیا (بت‌های) «لات» و «عزی» را دیده اید؟ ﴿20﴾ و «منات» آن بت سومی دیگر را؟ ﴿21﴾ آیا (گمان دارید که) پسر برای شما است و دختر برای او (الله)؟ ﴿22﴾ در این صورت این تقسیم ظالمانه است. ﴿23﴾ این بتها جز نام‌هایی بیش نیستند که شما و پدرانتان آنرا نام نهاده اید که الله دربارۀ (حقانیت) آن دلیلی نازل نکرده است؟! جز از گمان و خواهشات نفس پیروی نمی‌کنند در حالیکه از سوی پروردگارشان برای آنان هدایت آمده است. ﴿24﴾ آیا (گمان دارند که) انسان به هر چه آرزو کند می‌رسد؟ ﴿25﴾ پس آخرت و دنیا برای الله است. ﴿26﴾ و چه بسا فرشتگانی در آسمانهاست (ولی) شفاعتشان سودی ندارد مگر بعد از آنکه الله برای هرکس که بخواهد و راضی شود، اجازه شفاعت دهد.

﴿إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلَائِکَةَ تَسْمِیَةَ الْأُنْثَى٢٧ وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلَّا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لَا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا٢٨ فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلَّا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا٢٩ ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى٣٠ وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الْأَرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى٣١ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الْإِثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلَّا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الْأَرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلَا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى٣٢ أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى٣٣ وَأَعْطَى قَلِیلًا وَأَکْدَى٣٤ أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى٣٥ أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى٣٦ وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى٣٧ أَلَّا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى٣٨ وَأَنْ لَیْسَ لِلْإِنْسَانِ إِلَّا مَا سَعَى٣٩ وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى٤٠ ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الْأَوْفَى٤١ وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى٤٢ وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى٤٣ وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا٤٤﴾ [النجم: 27-44].

﴿27﴾ البته آنان که به روز آخرت ایمان ندارند، فرشته‌ها را بنام دختران نام گذاری می‌کنند. ﴿28﴾ در حالیکه آنان به آن هیچ علمی ندارند، جز از گمان پیروی نمی‌کنند و به یقین گمان، انسان را از (شناخت) حق بی‌نیاز نمی‌کند. ﴿29﴾ لذا، از کسی روی بگردان که از یاد ما روی گردان شده و جز زندگی دنیوی نمی‌خواهد. ﴿30﴾ این منتهای علم و شناخت آنان است، بی‌گمان پروردگارت به کسیکه از راه او گمراه شده داناتر است و او به کسیکه راهیاب شده داناتر می‌باشد. ﴿31﴾ و آنچه در آسمان‌ها و زمین است برای الله است تا کسانی را که بدی کرده‌اند به (سزای) آنچه کرده‌اند جزا دهد و تا نیکوکاران را به بهترین وجه پاداش دهد. ﴿32﴾ آنانی که از گناهان کبیره و زشتی‌ها جز گناهان صغیره اجتناب می‌کنند (بدانند که) البته پروردگارت (نسبت به آنان) آمرزشش وسیع است. او به (حال) شما وقتیکه شما را از زمین آفرید و هنگامی که شما در شکم‌های مادرانتان جنینها بودید داناتر است. پس از پاک بودن خود سخن مگویید. او به پرهیزگاران داناتر است. ﴿33﴾ پس آیا دیدی آن شخصی را که اعراض کرد؟ ﴿34﴾ و اندکی (از مال) داد و سنگ دل شد (و از دادن آن دست کشید). ﴿35﴾ آیا او علم غیب دارد پس او (همه چیز را) می‌بیند؟. ﴿36﴾ یا به آنچه که در صحیفه‌های موسی آمده، خبر داده نشده است؟. ﴿37﴾ و (نیز به آنچه در صحیفه‌های) ابراهیم که (در عهد خود با الله) وفا کرد. ﴿38﴾ (مضمون همۀ کتب آسمانی این بود که) هیچ کس بار گناه دیگری را حمل نمی‌کند. ﴿39﴾ و اینکه برای انسان جز آنچه تلاش کرده (نصیب دیگر) نیست. ﴿40﴾ و اینکه تلاش و سعی او به زودی دیده خواهد شد. ﴿41﴾ باز جزای کافی به او داده خواهد شد. ﴿42﴾ و اینکه انتهای همه چیز به‌سوی پروردگار توست. ﴿43﴾ و اینکه اوست که می‌خنداند و می‌گریاند. ﴿44﴾ و اینکه اوست که می‌میراند و زنده می‌کند.

﴿وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى٤٥ مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى٤٦ وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الْأُخْرَى٤٧ وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى٤٨ وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى٤٩ وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الْأُولَى٥٠ وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى٥١ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى٥٢ وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى٥٣ فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى٥٤ فَبِأَیِّ آلَاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى٥٥ هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الْأُولَى٥٦ أَزِفَتِ الْآزِفَةُ٥٧ لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ٥٨ أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ٥٩ وَتَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ٦٠ وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ٦١ فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ٦٢﴾ [النجم: 45-62].

﴿45﴾ و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید. ﴿46﴾ از نطفه ای که (در رحم) ریخته می‌شود. ﴿47﴾ و بر (عهدۀ) اوست آفریدن دوباره. ﴿48﴾ اوست که غنی می‌سازد و راضی می‌کند. ﴿49﴾ و اوست پروردگار ستارۀ شعری. ﴿50﴾ و او عاد اول را نابود کرد. ﴿51﴾ و قوم ثمود را (هلاک کرد) و کسی از ایشان را باقی نگذاشت. ﴿52﴾ و (نیز) پیش از این قوم نوح را (هلاک کرد) چون آنان ظالم‌تر و سرکش‌تر بودند. ﴿53﴾ و (دیار) مؤتفکه (زیر و زبر شد؛ قوم لوط) را سرنگون کرد. ﴿54﴾ پس آن قریه را با قهر و غضب خود پوشانید آنچه پوشانید. ﴿55﴾ پس به کدام یک از نعمت‌های پروردگارت شک و تردید می‌کنی؟ ﴿56﴾ این (پیغمبر) بیم دهنده ای از بیم دهندگان پیشین است. ﴿57﴾ قیامت نزدیک گردیده است. ﴿58﴾ کسی غیر از الله برطرف کننده ای (شدت و سختی آن روز) نیست. ﴿59﴾ آیا از این سخن الهی تعجب می‌کنید؟ ﴿60﴾ و می‌خندید و گریه نمی‌کنید. ﴿61﴾ در حالیکه شما غافلید و هوس رانید؟ ﴿62﴾ پس تنها برای الله سجده کنید و (او را) عبادت کنید.

سورۀ قمر

سورۀ قمر

در مکه نازل شده و پنجاه و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ١ وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ٢ وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ٣ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ٤ حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ٥ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ٦﴾ [القمر: 1-6].

﴿1﴾ قیامت نزدیک شد و ماه شگافت. ﴿2﴾ و اگر معجزه ای را ببیند روی می‌گردانند و می‌گویند: جادویی پی در پی است. ﴿3﴾ و تکذیب کردند و از خواهشات (نفسانی) خود پیروی نمودند. و هر کاری هم جایگاه و قرارگاهی دارد. ﴿4﴾ البته خبرهای مهم، آنچه که موجب بیزاری (از گناهان) شود، به اندازۀ کافی برای آنان آمده است. ﴿5﴾ (قرآن) حکمتی رسا است، پس بیم دهندگان (برای سرکشان) سودی نبخشیدند. ﴿6﴾ پس از ایشان روی بگردان (و منتظر باش تا) آن روزی که دعوت دهنده به‌سوی چیزی ناخوشایند فرا خواند.

﴿خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الْأَجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ٧ مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ٨ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ٩ فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ١٠ فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ١١ وَفَجَّرْنَا الْأَرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ١٢ وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ١٣ تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ١٤ وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ١٥ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ١٦ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ١٧ کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ١٨ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ١٩ تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ٢٠ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ٢١ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٢٢ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ٢٣ فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ٢٤ أَأُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ٢٥ سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الْأَشِرُ٢٦ إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ٢٧﴾ [القمر: 7-27].

﴿7﴾ در حالیکه چشم‌هایشان (از ترس و وحشت) فروافتاده است. از گورها چنان بیرون می‌آیند که گویی آنها ملخ‌هایی پراگنده‌اند. ﴿8﴾ شتابان به‌سوی دعوت دهنده می‌روند. کافران می‌گویند: این روزی بسیار سخت است. ﴿9﴾ پیش از آنان قوم نوح تکذیب کردند و بنده ما را دروغگو شمردند و گفتند: دیوانه است. و (او) به خشونت (از دعوت دادن به‌سوی حق) منع شد. ﴿10﴾ پس پروردگار خود را خواند که من مغلوب شده‌ام پس از آنها انتقام بگیر. ﴿11﴾ پس درهای آسمان را با ریزش آب باز کردیم. ﴿12﴾ و از زمین چشمه‌ها جاری کردیم، پس (هردو) آب برای انجام کاری که مقدر شده بود یکجا شد. ﴿13﴾ و نوح را بر کشتی که دارای تخته‌ها و میخها بود، برداشتیم. ﴿14﴾ (کشتی) زیر نظر چشم‌های ما روان بود. (این امر) پاداش کسی بود که (نبوتش) انکار شده بود. ﴿15﴾ و البته آن را نشانه ای باقی گذاشتیم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟! ﴿16﴾ پس عذاب و ترساندن من چطور بود؟ ﴿17﴾ البته ما قرآن را برای تذکر و عبرت آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟ ﴿18﴾ (قوم) عاد تکذیب کردند (پس ببین) عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟ ﴿19﴾ البته که ما در روزی بی‌خیر و برکت (و) پی در پی تند باد سختی را بر آنان فرستادیم. ﴿20﴾ آن باد مردم را (از زمین) بر می‌داشت، گویی که آنها تنه‌های درختان خرمای ریشه کن شده‌اند. ﴿21﴾ پس عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟. ﴿22﴾ و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟. ﴿23﴾ ثمود بیم دادن (پیغمبر شان) را تکذیب کردند. ﴿24﴾ پس گفتند: آیا از فردی پیروی کنیم که از خود ماست؟ یقینا ما در این صورت در گمراهی و جنون عمیق خواهیم بود. ﴿25﴾ آیا از میان همه ما وحی بر او نازل کرده شد؟ بلکه او دروغگویی متکبر است. ﴿26﴾ فردا خواهند دانست که دروغگوی و متکبر کیست؟ ﴿27﴾ البته ما ماده شتر را برای امتحان آنان خواهیم فرستاد، پس (ای صالح) انتظار (هلاکت شان) باش و صبر کن.

﴿وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ٢٨ فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ٢٩ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ٣٠ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ٣١ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٣٢ کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ٣٣ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلَّا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ٣٤ نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ٣٥ وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ٣٦ وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ٣٧ وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُکْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ٣٨ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ٣٩ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٤٠ وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ٤١ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ٤٢ أَکُفَّارُکُمْ خَیْرٌ مِنْ أُولَئِکُمْ أَمْ لَکُمْ بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ٤٣ أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌ٤٤ سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَیُوَلُّونَ الدُّبُرَ٤٥ بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ٤٦ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلَالٍ وَسُعُرٍ٤٧ یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ٤٨ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ٤٩﴾ [القمر: 28-49].

﴿28﴾ و به آنان خبر ده که آب در میان آنان تقسیم شده است. نوبت هر کدام که باشد بر سر آب حاضر شود. ﴿29﴾ پس یارشان را صدا کردند و او دست درازی کرد پس شتر را از پای در آورد. ﴿30﴾ پس عذاب من و بیم دادن‌هایم چطور بود؟ ﴿31﴾ همانا بر آنان صدای مرگبار را فرستادیم و ایشان همگی مانند گیاه خشک و ریزه شده شدند. ﴿32﴾ و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟ ﴿33﴾ قوم لوط بیم دهندگان را دروغ شمردند. ﴿34﴾ (لذا) ما بر آنان سنگ باد فرستادیم، جز خانواده لوط که آنان را به هنگام سحر نجات دادیم. (همه نابود شدند). ﴿35﴾ این (نجات) نعمتی بود از جانب ما، این چنین کسی را که شکر گزار باشد، جزای نیک می‌دهیم. ﴿36﴾ و البته (لوط) آنان را از عقوبت ما بیم داده بود، اما آنان درباره بیم دهندگان (پیغمبران) شک کردند. ﴿37﴾ و البته (با لوط) درباره سوء قصد به مهمانانش سخن گفتند، پس ما چشمهای آنها را کور کردیم (و گفتیم: لذت) عذاب من و ترسانیدن‌های مرا بچشید. ﴿38﴾ و البته صبحگاهان عذاب پیاپی و پایدار بر ایشان آمد. ﴿39﴾ (و گفتیم: لذت) عذاب من و ترسانیدن‌های مرا بچشید. ﴿40﴾ و البته قرآن را برای پند و عبرت گرفتن آسان گردانیده‌ایم، پس آیا عبرت گیرنده ای هست؟ ﴿41﴾ و البته بیم دهندگان به نزد فرعون و پیروان او آمده بودند. ﴿42﴾ آنان همه آیات ما را تکذیب کردند، لذا آنها را مانند گرفتن مقتدر و توانا (به قهر خود) گرفتیم. ﴿43﴾ (بگو: ای اهل مکه!) آیا کافران شما از این‌ها (که ذکر شد) بهترند یا اینکه برائت شما از عذاب، در کتاب‌های (آسمانی سابق) درج است؟ ﴿44﴾ یا می‌گویند: ما گروه شکست ناپذیر و انتقام گیر هستیم و یکدیگر را پشتیبانی می‌کنیم؟ ﴿45﴾ زود است که این گروه شکست بخورند (و در مقابل مسلمانان) پشت بگردانند. ﴿46﴾ بلکه وعدۀ عذاب آنها قیامت است. و (عذاب) قیامت سخت‌تر و تلخ‌تر است. ﴿47﴾ یقینا مجرمان در گمراهی و آتش دوزخ‌اند. ﴿48﴾ روزی که بر روی‌هایشان در دوزخ کشیده می‌شوند و به آنان گفته شود: طعم رسیدن آتش را بچشید. ﴿49﴾ ما هر چیز را به اندازۀ معین آفریده‌ایم.

﴿وَمَا أَمْرُنَا إِلَّا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ٥٠ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ٥١ وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ٥٢ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ٥٣ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ٥٤ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ٥٥﴾ [القمر: 50-55].

﴿50﴾ و حکم ما نیست مگر مانند یک چشم زدن. ﴿51﴾ و یقینا امثال شما (هم فکران و هم مسلکان شما) را نابود کردیم. پس آیا پند پذیری هست؟ ﴿52﴾ و هر چیزی را که انجام داده‌اند، در نامه‌های اعمال‌شان ثبت است. ﴿53﴾ و هر خورد و بزرگ نوشته شده است. ﴿54﴾ بی‌گمان پرهیزگاران در باغها و (در جوار) نهرها خواهند بود. ﴿55﴾ در مقام و منزلت راستین، نزد فرمانروایی مقتدر.