ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
نخست: اِحرام. احرام اولین رکن از ارکان حج است و منظور از آن، نیتِ وارد شدن به نُسُک و اعمال حج است و برای این اِحرام نامیده شده که مسلمان با نیتِ آن چیزهایی را که پیشتر برای وی مباح بوده از جمله زناشویی و خوشبویی و کوتاه کردن و کندن ناخن و موی سر و دیگر موهای بدن و چیزهایی دیگر، را بر خود حرام میکند.
احرام بر سه نوع است:
1- تمتع: یعنی آنکه شخص در ماههای حج نیت عمره کند و سپس به سرزمین خود باز نگردد و پس از پایان عمره از احرام در آید و دوباره برای حج همان سال احرام کند. در این نوع احرام چنین میگوید: «لَبَّیک عُمرة مُتَمَتِّعا بِها إلی الحَج» یا آنکه تنها لبیک عمره میگوید و پس از آنکه برای حج احرام نمود لبیک حج را به جای میآورد.
2- قِران: یعنی همراه کردن حج با عمره به این صورت که هر دوی آنها را با هم و با یک احرام و یک سفر نیت کند، که در این حال چنین لبیک میگوید: «لَبَّیکَ عُمرةً وَحَجّا».
3- اِفراد: به این صورت که تنها نیت ادای حج کند و بگوید: «لَبَّیکَ حَجّا».
توجه: برای کسی که به صورت تمتع یا قِران حج خود را به جای میآورد لازم است هر یک از چارپایان (یک گوسفند یا یک گاو یا یک شتر، یا هفت گاو یا هفت شتر) را به عنوان هَدی قربانی کند، اما برای مفرد قربانی لازم نیست اما مستحب است.
مواقیتی که خداوند برای حج و عمره قرار داده ، دو نوع است:
میقات زمانی که مخصوص حج است ـ نه عمره ـ و از ماه شوال تا دهم ذی الحجه ادامه دارد. الله متعال در این باره میفرماید:
﴿ٱلۡحَجُّ أَشۡهُرٞ مَّعۡلُومَٰتٞۚ فَمَن فَرَضَ فِیهِنَّ ٱلۡحَجَّ فَلَا رَفَثَ وَلَا فُسُوقَ وَلَا جِدَالَ فِی ٱلۡحَجِّ﴾ [البقرة: 197].
(حج در ماههای معینی است؛ پس هر کس در این [ماه]ها حج را [بر خود] واجب گرداند، [بداند که] در اثنای حج همبستری و گناه و جدال [روا] نیست).
اما عمره توقیت زمانی ندارد و شخص میتواند هرگاه که میخواهد برای عمره احرام کند.
میقات مکانی که شامل حج و عمره است
منظور از میقات مکانی، محدودهای است که برای حاجی جایز نیست بدون احرام از آن محدوده برای رسیدن به مکه عبور کند، که عبارتند از:
1- ذوالحُلَیفه، که میقات اهل مدینه است.
2- جُحفَه، که میقات اهل شام و مصر و مغرب است.
3- قرن المنازل، که میقات اهل نجد است و هم اکنون آن را سیل الکبیر مینامند.
4- یَلَملَم، که میقات اهل یمن است.
5- ذات عِرق که میقات اهل عراق و مشرق است.
برخی از مسائل مهم در رابطه با مواقیت
نخست: اهالی سرزمینهایی که نام برده شده از مواقیتی که ذکر شد احرام میکنند. همینطور دیگرانی که از این مواقیت عبور میکنند و قصد حج یا عمره دارند باید از آنجا احرام کنند.
دوم: کسی که منزلش از این مواقیت به مکه نزدیکتر است از منزل خود به قصد حج یا عمره احرام میکند. همینطور کسانی که اهل مکه هستند و قصد حج دارند از خود مکه احرام میکنند و نیازی به خارج شدن به میقات برای احرام ندارند. اما برای عمره باید به سوی نزدیکترین سرزمین خارج حرمین بروند و از آنجا احرام نمایند.
سوم: کسی که با هواپیما مسافرت میکند وقتی که به موازات مواقیت رسید از آسمان احرام میکند و برای وی جایز نیست که مانند برخی از حجاج، هنگام فرود آمدن در فرودگاه جده احرام کند، زیرا جده میقات نیست و محل احرام نیست و هر که مرتکب چنین کاری شود یکی از واجبات حج را ترک گفته و بر وی واجب است گوسفندی ذبح کند و بر فقرای حرم تقسیم نماید.
چهارم: کسی که بدون احرام از میقات عبور کرده است باید به آن برگردد و احرام نماید، زیرا این واجبی است که میتوان ترک آن را جبران کرد، بنابراین ترک آن جایز نیست. اما اگر بازنگشت و در منطقهای نزدیکتر به مکه احرام نمود فدیه بر وی واجب میشود.
1- غسل برای احرام و خوش بویی و پوشیدن دو تکه پارچه سفید.
2- طواف قُدوم (رسیدن) برای مُفرِد و قارِن([1]).
3- «رَمل» در سه دور اول طواف قدوم، و رمل یعنی راه رفتن سریع با گامهای کوچک.
4- «اضطباع» در طواف قدوم. اضطباع یعنی اینکه وسط رداء را زیر بغل راست خود رد کند و دو طرف آن را بر کتف چپ خود بیندازد [به طوری که کتف راستش بیرون باشد].
5- ماندن در منیٰ در شب عرفه.
6- لبیک گفتن از هنگام احرام تا رمی جمرۀ عقبه.
7- جمع میان نماز مغرب و عشاء در مزدلفه به صورت جمع تأخیر. (یعنی نماز مغرب و عشاء را در وقت عشاء بخواند).
8- وقوف در مزدلفه نزد مشعر الحرام از هنگام فجر تا وقت اسفار (آغاز روشنی صبح، پیش از طلوع) در صورت امکان.
کسی که یکی از این سنتها را ـ حتی به عمد ـ از دست بدهد اشکالی بر وی نیست اما بهتر است که شخص برای پیروی از پیامبر ـ صلی الله علیه وسلم ـ این سنتها را انجام دهد.
1- اِحرام از میقات.
2- ماندن در عرفه تا شب برای کسی که روز به آنجا آمده است.
3- ماندن در مزدلفه در شبِ نَحر (عید قربان) تا نیمۀ شب برای کسی که پیش از آن به مزدلفه رسیده است.
4- ماندن در مِنیٰ در شبهای ایام تشریق([1]).
5- رمی جمرات به ترتیب.
6- طواف وداع به جز برای زنانی که در حال عادت ماهیانه و نفاس هستند.
7- هر که یکی از این واجبات را عمدا ترک کند گناهکار است و باید آن را با قربانی به همراه توبه و استغفار جبران نماید، اما اگر واجبی را از روی نادانی یا فراموشی ترک کرد آن را با قربانی جبران میکند.
8- هَدی (قربانی) تمتع و قِران.
1- اِحرام.
2- ایستادن در عرفه.
3- طواف اِفاضه.
4- سعی میان صفا و مروه.
هر کس یکی از این چهار رکن را ترک گوید حجش صحیح نخواهد بود.