سورۀ بروج

سورۀ بروج

در مکه نازل شده و بیست و دو آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ١ وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ٢ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ٣ قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ٤ النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ٥ إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ٦ وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ٧ وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ٨ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ  وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ٩ إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ١٠ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ  ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ١١ إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ١٢ إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ١٣ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ١٤ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ١٥ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ١٦ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ١٧ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ١٨ بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ١٩ وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ٢٠ بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ٢١ فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ٢٢﴾ [البروج: 1-22].

﴿1﴾ قسم به آسمانی که دارای برج‌هاست. ﴿2﴾ و قسم به روز موعود (روز قیامت). ﴿3﴾ و قسم به شاهد (روز جمعه)، و قسم به مشهود (روز عرفه). ﴿4﴾ اهل خندق‌ها کشته شدند. ﴿5﴾ خندق‌های پرآتش و دارای هیزم فراوان. ﴿6﴾ وقتی که بر آن (خندق‌ها) نشسته بودند. ﴿7﴾ و آن‌ها بر آنچه با مؤمنان می‌کردند حاضر بودند. ﴿8﴾ و آن‌ها از مؤمنان انتقام نگرفتند مگر این که به الله غالب و ستوده ایمان آورده بودند. ﴿9﴾ آن ذاتی که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین خاص از اوست و الله بر همه چیز گواه و آگاه است. ﴿10﴾ یقیناً آنانی که مردان و زنان مؤمن را در فتنه انداختند (عذاب دادند) باز توبه نکردند، پس برای آن‌ها عذاب دوزخ و همچنین عذاب سوزنده است. ﴿11﴾ البته آنانی که ایمان آوردند و کارهای نیک کردند باغ‌هایی دارند که از زیر آن جوی‌ها روان است. این است پیروزی بزرگ. ﴿12﴾ (لیکن به یاد داشته باش که) البته گرفتِ پروردگار تو بسیار سخت است. ﴿13﴾ چون او (آفرینش) را آغاز می‌کند و (بار دوم نیز) او (زندگی هرچیز را) بازمی‌گرداند. ﴿14﴾ و او آمرزنده و دوستدار مؤمنان است. ﴿15﴾ و اوست صاحب عرش دارای مجد و عظمت. ﴿16﴾ هرچه را بخواهد حتماً انجام می‌دهد. ﴿17﴾ آیا قصۀ آن لشکرها (که هلاک شدند) به تو رسیده است؟ ﴿18﴾ (لشکریان) فرعون و ثمود. ﴿19﴾ (اما کفار از قصه‌های قرآن عبرت نمی‌گیرند)، بلکه کافران همیشه در پی تکذیب قرآن‌اند. ﴿20﴾ و لیکن الله از هر طرف بر آن‌ها احاطه دارد. ﴿21﴾ (قرآن قابل تکذیب نیست)، بلکه قرآن کتابی بزرگوار و عالی‌قدر است. ﴿22﴾ که در لوح المحفوظ (لوحۀ که از دسترسِ مخلوقات محفوظ است) ثبت است.

سورۀ طارق

سورۀ طارق

در مکه نازل شده و هفده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ١ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ٢ النَّجْمُ الثَّاقِبُ٣ إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ٤ فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ٥ خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ٦ یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ٧ إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ٨ یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ٩ فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ١٠ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ١١ وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ١٢ إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ١٣ وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ١٤ إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا١٥ وَأَکِیدُ کَیْدًا١٦ فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا١٧﴾ [الطارق: 1-17].

﴿1﴾ قسم به آسمان، و قسم به طارق (یعنی ستاره ظاهرشونده در شب). ﴿2﴾ تو چه می‌دانی که طارق چیست؟ ﴿3﴾ آن ستارۀ درخشنده است. ﴿4﴾ کسی نیست مگر آن که بر او نگهبانی است. ﴿5﴾ پس باید انسان بنگرد که از چه آفریده شده است؟ ﴿6﴾ از آب (منی) زودریزنده آفریده شده است. ﴿7﴾ که از میان استخوان پشت (مرد) و استخوان سینه (زن) بیرون می‌شود. ﴿8﴾ لذا الله بر بازگردانیدن (یعنی دوباره زنده کردنِ) انسان‌ها قادر است. ﴿9﴾ روزی که رازهای پوشیده ظاهر شود. ﴿10﴾ پس در آن روز (برای انسان) هیچ قوتی و هیچ یاری‌دهنده‌ای نیست. ﴿11﴾ قسم به آسمان باران‌دار. ﴿12﴾ و قسم به زمین شگافنده (برای رویانیدن نباتات). ﴿13﴾ که قرآن کلام فیصله‌کننده (بین حق و باطل) است. ﴿14﴾ و سخن بیهوده و شوخی نیست. ﴿15﴾ البته آن‌ها (کفار) سخت نیرنگ می‌کنند. ﴿16﴾ و من نیز (برای مجازات‌شان) چاره‌اندیشی می‌کنم. ﴿17﴾ پس کافران را مهلت ده (تا فکر کنند و) زمانِ اندک آن‌ها را رها کن.

سورۀ اعلی

سورۀ اعلی

در مکه نازل شده و نوزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿سَبِّحِ اسْمَ رَبِّکَ الْأَعْلَى١ الَّذِی خَلَقَ فَسَوَّى٢ وَالَّذِی قَدَّرَ فَهَدَى٣ وَالَّذِی أَخْرَجَ الْمَرْعَى٤ فَجَعَلَهُ غُثَاءً أَحْوَى٥ سَنُقْرِئُکَ فَلَا تَنْسَى٦ إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ  إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ وَمَا یَخْفَى٧ وَنُیَسِّرُکَ لِلْیُسْرَى٨ فَذَکِّرْ إِنْ نَفَعَتِ الذِّکْرَى٩ سَیَذَّکَّرُ مَنْ یَخْشَى١٠ وَیَتَجَنَّبُهَا الْأَشْقَى١١ الَّذِی یَصْلَى النَّارَ الْکُبْرَى١٢ ثُمَّ لَا یَمُوتُ فِیهَا وَلَا یَحْیَى١٣ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ تَزَکَّى١٤ وَذَکَرَ اسْمَ رَبِّهِ فَصَلَّى١٥ بَلْ تُؤْثِرُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا١٦ وَالْآخِرَةُ خَیْرٌ وَأَبْقَى١٧ إِنَّ هَذَا لَفِی الصُّحُفِ الْأُولَى١٨ صُحُفِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى١٩﴾ [الأعلى: 1-19].

﴿1﴾ نام پروردگار بلندمرتبه‌ات را به پاکی یاد کن. ﴿2﴾ کسی که آفرید (هرچیز را)، پس (آن را) استوار و برابر کرد. ﴿3﴾ و کسی که اندازه را (برای هر چیز) مقرر کرد باز هدایت نمود. ﴿4﴾ و کسی که (از زمین‌های علف‌زار) چراگاه را رویانید. ﴿5﴾ باز آن را خشک و سیاه ساخت. ﴿6﴾ ما بر تو (قرآن را) می‌خوانیم، پس تو دیگر فراموش نخواهی کرد. ﴿7﴾ مگر آنچه را الله خواسته باشد (که از دلت فراموش می‌کند)، چون الله آشکار و آنچه که پوشیده است می‌داند. ﴿8﴾ و تو را برای شریعت آسان آماده می‌کنیم. ﴿9﴾ پس پند ده (مردم را) اگر پند دادن مفید افتد. ﴿10﴾ کسی که از الله می‌ترسد به زودی پند خواهد گرفت. ﴿11﴾ و بدبخت‌ترین انسان‌ها از آن اجتناب می‌ورزد. ﴿12﴾ آن کس که در آتش بزرگ داخل خواهد شد. ﴿13﴾ باز در آن جا نه می‌میرد و نه زنده می‌ماند. ﴿14﴾ البته کسی که خود را از (پلیدی شرک) پاک کرد، رستگار شد. ﴿15﴾ و نام پروردگار خود را یاد کرد و باز نماز خواند. ﴿16﴾ ولی شما زندگانی دنیا را ترجیح می‌دهید. ﴿17﴾ حال آن که زندگی آخرت بهتر و پاینده‌تر است. ﴿18﴾ البته این مضمون در صحیفه‌های سابق هم آمده است. ﴿19﴾ صحیفه‌های ابراهیم و موسی.

سورۀ غاشیه

سورۀ غاشیه

در مکه نازل شده و بیست و شش آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْغَاشِیَةِ١ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ خَاشِعَةٌ٢ عَامِلَةٌ نَاصِبَةٌ٣ تَصْلَى نَارًا حَامِیَةً٤ تُسْقَى مِنْ عَیْنٍ آنِیَةٍ٥ لَیْسَ لَهُمْ طَعَامٌ إِلَّا مِنْ ضَرِیعٍ٦ لَا یُسْمِنُ وَلَا یُغْنِی مِنْ جُوعٍ٧ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاعِمَةٌ٨ لِسَعْیِهَا رَاضِیَةٌ٩ فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ١٠ لَا تَسْمَعُ فِیهَا لَاغِیَةً١١ فِیهَا عَیْنٌ جَارِیَةٌ١٢ فِیهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ١٣ وَأَکْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ١٤ وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ١٥ وَزَرَابِیُّ مَبْثُوثَةٌ١٦ أَفَلَا یَنْظُرُونَ إِلَى الْإِبِلِ کَیْفَ خُلِقَتْ١٧ وَإِلَى السَّمَاءِ کَیْفَ رُفِعَتْ١٨ وَإِلَى الْجِبَالِ کَیْفَ نُصِبَتْ١٩ وَإِلَى الْأَرْضِ کَیْفَ سُطِحَتْ٢٠ فَذَکِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَکِّرٌ٢١ لَسْتَ عَلَیْهِمْ بِمُصَیْطِرٍ٢٢ إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَکَفَرَ٢٣ فَیُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الْأَکْبَرَ٢٤ إِنَّ إِلَیْنَا إِیَابَهُمْ٢٥ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا حِسَابَهُمْ٢٦﴾ [الغاشیة: 1-26].

﴿1﴾ آیا خبر حادثۀ احاطه‌کننده (قیامت) به تو رسیده است؟ ﴿2﴾ که چهره‌هایی در آن روز خوار و ذلیل‌اند. ﴿3﴾ (با آن که) مشقت‌کشیده و رنج برده‌اند. ﴿4﴾ (لیکن) در آتش شعله‌ور و سوزان داخل شوند. ﴿5﴾ از چشمۀ داغِ جوشان نوشانیده شوند. ﴿6﴾ خوراکی جز ضریع (خار تلخ) ندارند. ﴿7﴾ که نه فربه می‌کند و نه از گرسنگی نجات می‌دهد. ﴿8﴾ چهره‌هایی در آن روز خرم و تازه خواهند بود. ﴿9﴾ و از کوشش خود راضی‌اند. ﴿10﴾ در بهشت برین (و بلند جای دارند). ﴿11﴾ در آن جا سخن بیهوده نشنوند. ﴿12﴾ در آن جا چشمۀ جاری است. ﴿13﴾ و در آن جا تخت‌های بلند است. ﴿14﴾ و جام‌های چیده شده است. ﴿15﴾ و بالش‌های در صف نهاده شده است. ﴿16﴾ و فرش‌های گرانبها گسترده شده است. ﴿17﴾ آیا به شتران نمی‌نگرند (منکران توحید) که چگونه آفریده شده‌اند؟ ﴿18﴾ و به‌سوی آسمان نگاه نمی‌کنند که چگونه برافراشته شده است؟ ﴿19﴾ و به طرف کوه‌ها (نمی‌نگرند) که چگونه نصب (برقرار) گردیده‌اند؟ ﴿20﴾ و به طرف زمین که چگونه هموار شده است؟ ﴿21﴾ پس پند و اندرز ده که وظیفۀ تو تنها پند دادن و یادآوری است. ﴿22﴾ بر آن‌ها مسلط نیستی. ﴿23﴾ مگر آن که روی گرداند و کفر پیشه کند. ﴿24﴾ پس الله او را به عذاب سخت سزا می‌دهد. ﴿25﴾ یقیناً بازگشت آن‌ها به‌سوی ماست. ﴿26﴾ باز حساب آن‌ها با ما خواهد بود.

سورۀ فجر

سورۀ فجر

در مکه نازل شده و سی آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْفَجْرِ١ وَلَیَالٍ عَشْرٍ٢ وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ٣ وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ٤ هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ٥ أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ٦ إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ٧ الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلَادِ٨ وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ٩ وَفِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ١٠ الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلَادِ١١ فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ١٢ فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ١٣ إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ١٤ فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلَاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ١٥ وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ١٦ کَلَّا  بَلْ لَا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ١٧ وَلَا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ١٨ وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلًا لَمًّا١٩ وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا٢٠ کَلَّا إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکًّا دَکًّا٢١ وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا٢٢ وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ  یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى٢٣ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی٢٤ فَیَوْمَئِذٍ لَا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ٢٥ وَلَا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ٢٦ یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ٢٧ ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً٢٨ فَادْخُلِی فِی عِبَادِی٢٩ وَادْخُلِی جَنَّتِی٣٠﴾ [الفجر: 1-30].

﴿1﴾ قسم به فجر (صبح). ﴿2﴾ و قسم به شب‌های ده‌گانه. ﴿3﴾ و قسم به جفت و طاق. ﴿4﴾ و قسم به شب چون سپری شود. ﴿5﴾ آیا درین (امر) قسم کافی برای صاحبان خرد نیست؟ (بلی هست)!. ﴿6﴾ آیا ندیدی که پروردگارت با قوم عاد چه کرد؟ ﴿7﴾ قوم ارم که صاحب قامت‌های بلند و ستون مانند بودند. ﴿8﴾ که مانند آن در (هیچیک) از شهرها آفریده نشده بود. ﴿9﴾ و با قوم ثمود؟ آنانی که سنگ‌ها را در وادی (القری) می‌تراشیدند. ﴿10﴾ با فرعون؟ که میخ‌ها (برای سزا دادنِ مردم) داشت. ﴿11﴾ (این سه قوم) همان کسانی بودند که در شهرها سرکشی کردند. ﴿12﴾ پس در آن شهرها فساد بیشتر کردند. ﴿13﴾ لهذا پروردگارت آنان را به عذاب سخت گرفتار کرد. ﴿14﴾ یقیناً پروردگار تو در کمین‌گاه (مراقب اعمال بندگان) است. ﴿15﴾ پس اما انسان هرگاه پروردگارش او را امتحان کند و به او مقام و نعمت دهد، می‌گوید: پروردگارم مرا عزت داد. ﴿16﴾ و اما وقتی که پروردگارش او را امتحان کند و روزی‌اش را بر او تنگ سازد، می‌گوید: پروردگارم مرا اهانت کرده است. ﴿17﴾ نه، چنین نیست، بلکه شما یتیم را گرامی نمی‌دارید. ﴿18﴾ و همدیگر را بر طعام دادن مسکین ترغیب نمی‌کنید. ﴿19﴾ و میراث دیگران را با مال خود خلط نموده (به طریقۀ نادرست) می‌خورید. ﴿20﴾ و مال را بسیار (بیش از حد) دوست می‌دارید. ﴿21﴾ چنین نیست، بلکه وقتی زمین به شدت درهم کوبیده شود. ﴿22﴾ و پروردگارت بیاید و فرشتگان صف بسته حاضر شوند. ﴿23﴾ و آن روز دوزخ در میان آورده شود، آن روز انسان (کافر) عبرت می‌گیرد، ولی چنین عبرت گرفتن چه سودی برای او دارد؟! ﴿24﴾ می‌گوید: ای کاش برای این زندگی‌ام چیزی قبلاً می‌فرستادم. ﴿25﴾ پس آن روز هیچ کسی چون عذاب الله عذاب نکند. ﴿26﴾ و هیچ کسی هم چون الله او را به بند (زنجیرها) نمی‌بندد. ﴿27﴾ (و در حالت نزع گفته شود که) ای نفس (شخص) آرام‌گیرنده (به ایمان)! ﴿28﴾ به‌سوی پروردگارت بازگرد، (در حالی که) تو از او راضی و او از تو راضی است. ﴿29﴾ پس در زمره بندگانم داخل شو. ﴿30﴾ و در جنت من داخل شو.