سورۀ بلد

سورۀ بلد

در مکه نازل شده و بیست آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿لَا أُقْسِمُ بِهَذَا الْبَلَدِ١ وَأَنْتَ حِلٌّ بِهَذَا الْبَلَدِ٢ وَوَالِدٍ وَمَا وَلَدَ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ٤ أَیَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ٥ یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالًا لُبَدًا٦ أَیَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ٧ أَلَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ٨ وَلِسَانًا وَشَفَتَیْنِ٩ وَهَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ١٠ فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ١١ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ١٢ فَکُّ رَقَبَةٍ١٣ أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ١٤ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَةٍ١٥ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَةٍ١٦ ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَتَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ١٧ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ١٨ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ١٩ عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ٢٠﴾ [البلد: 1-20].

﴿1﴾ قسم به این شهر (مکه مکرمه). ﴿2﴾ و در حالی که تو در این شهر (مکه) ساکن هستی. ﴿3﴾ و قسم به پدر و به آنچه از او تولد شده است. ﴿4﴾ که البته انسان را در (قعر) مشقت و تکلیف آفریدیم. ﴿5﴾ آیا (انسان) گمان می‌کند که هرگز کسی بر او قادر نمی‌شود. ﴿6﴾ و می‌گوید: مال بسیار انفاق کردم. ﴿7﴾ آیا گمان می‌کند که او را کسی ندیده است؟ ﴿8﴾ آیا برای او دو چشم قرار ندادیم؟ ﴿9﴾ و یک زبان و دو لب؟ ﴿10﴾ و به او راه خیر و شر را نشان دادیم؟ ﴿11﴾ پس در آن گردنۀ سخت قدم نگذاشت؟ ﴿12﴾ و چه می‌دانی که آن گردنۀ سخت چیست؟ ﴿13﴾ آزاد کردن گردن‌ها (برده‌ها) است. ﴿14﴾ یا طعام دادن در روزِ گرسنگی است. ﴿15﴾ به یتیمی که از اقارب باشد. ﴿16﴾ یا به مسکین خاک‌آلود. ﴿17﴾ باز از آنانی باشد که ایمان آورده‌اند و یکدیگر را به صبر نمودن (در راه دین) و نرمی و مهربانی سفارش کرده‌اند. ﴿18﴾ این گروه اصحاب دست راست‌اند. ﴿19﴾ و آنانی که به آیات ما کفر ورزیدند، آن‌ها اصحاب دست چپ‌اند. ﴿20﴾ بر آنان (از هر سو) آتشی مسلط باشد (که راه فرار نداشته باشند).

سورۀ شمس

سورۀ شمس

در مکه نازل شده و پانزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالشَّمْسِ وَضُحَاهَا١ وَالْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا٢ وَالنَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا٣ وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَاهَا٤ وَالسَّمَاءِ وَمَا بَنَاهَا٥ وَالْأَرْضِ وَمَا طَحَاهَا٦ وَنَفْسٍ وَمَا سَوَّاهَا٧ فَأَلْهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقْوَاهَا٨ قَدْ أَفْلَحَ مَنْ زَکَّاهَا٩ وَقَدْ خَابَ مَنْ دَسَّاهَا١٠ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِطَغْوَاهَا١١ إِذِ انْبَعَثَ أَشْقَاهَا١٢ فَقَالَ لَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ نَاقَةَ اللَّهِ وَسُقْیَاهَا١٣ فَکَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمْدَمَ عَلَیْهِمْ رَبُّهُمْ بِذَنْبِهِمْ فَسَوَّاهَا١٤ وَلَا یَخَافُ عُقْبَاهَا١٥﴾ [الشمس: 1-15].

﴿1﴾ قسم به آفتاب و روشنی آن. ﴿2﴾ و قسم به ماه چون از پی آفتاب رود (بعد از غروب آفتاب ظاهر شود). ﴿3﴾ و قسم به روز چون ظاهر کند روشنی آفتاب را. ﴿4﴾ و قسم به شب چون بپوشاند نور آفتاب را. ﴿5﴾ و قسم به آسمان و به آن ذاتی آن را ساخته است. ﴿6﴾ و قسم به زمین و به آن ذاتی که آن را هموار کرده است. ﴿7﴾ و قسم به نفس انسانی و به آن ذاتی که برابر کرده است (قوت جسمی و روحی او را). ﴿8﴾ باز به او راه بدی و نیکی او را الهام کرد. ﴿9﴾ البته کامیاب شد هرکس که نفس خود را پاک کرد. ﴿10﴾ و البته ناکام و ناامید شد آن که نفس خود را به گناه آلود. ﴿11﴾ (مانند) قوم ثمود که به سبب سرکشی رسول الله را تکذیب نمودند. ﴿12﴾ آن وقت که بدبخت‌ترین آن‌ها برخواست. ﴿13﴾ پس رسول الله به آن‌ها گفت: شترِ (آفریدۀ) الله و آب‌خوردن آن را بگذارید. ﴿14﴾ پس او را تکذیب نمودند و شتر را کشتند، پس به سزای گناهانشان، پروردگارشان بر آنان عذاب نازل کرد و ایشان را هلاک کرد و آن عقوبت همۀ آن‌ها را با خاک برابر کرد. ﴿15﴾ و الله از عاقبت کار نمی‌ترسد.

سورۀ لیل

سورۀ لیل

در مکه نازل شده و بیست و یک آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى١ وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى٢ وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى٣ إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى٤ فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى٥ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى٦ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى٧ وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى٨ وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى٩ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى١٠ وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى١١ إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى١٢ وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى١٣ فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى١٤ لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى١٥ الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى١٦ وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى١٧ الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى١٨ وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى١٩ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى٢٠ وَلَسَوْفَ یَرْضَى٢١﴾ [اللیل: 1-21].

﴿1﴾ قسم به شب چون روز را (با تاریکی) بپوشاند. ﴿2﴾ و قسم به روز چون روشن شود. ﴿3﴾ و قسم به آن ذاتی که نر و ماده را آفریده است. ﴿4﴾ همانا کوشش‌های شما گوناگون و مختلف است. ﴿5﴾ پس اما کسی که (در راه الله مال خود را) بخشید و پرهیزگاری کرد. ﴿6﴾ و شریعت نیک (و آسان) را تصدیق کرد. ﴿7﴾ پس (راه رسیدن) به آسایش را برای او آسان می‌گردانیم. ﴿8﴾ ولی کسی که بخل ورزید، و (خود را) مستغنی شمرد. ﴿9﴾ و (شریعت) نیک (و آسان) را تکذیب کرد. ﴿10﴾ پس زودا که راه سختی (راه دوزخ) را به او آسان کنیم. ﴿11﴾ و وقتی (به گور) انداخته شود مال و دارایی‌اش به او سودی نخواهد کرد. ﴿12﴾ البته راهنمائی (انسان‌ها) بر عهدۀ ماست. ﴿13﴾ و البته (کامیابی) دنیا و آخرت در اختیار ماست. ﴿14﴾ پس شما را از آتشی که شعله می‌زند ترسانیدم. ﴿15﴾ جز بدبخت‌ترین انسان‌ها در آن درنیاید. ﴿16﴾ آن که تکذیب کرد و روی گشتاند. ﴿17﴾ و پرهیزگارترین (انسان‌ها) از آن دور داشته خواهد شد. ﴿18﴾ آن که مال خود را می‌دهد تا پاک شود. ﴿19﴾ و هیچ کسی نزد او نعمتی ندارد که پاداش (آن را) ببیند. ﴿20﴾ (انفاق نمی‌کند آن متقی) مگر برای کسب رضایت پروردگار والاترش. ﴿21﴾ و البته به زودی راضی شود.

سورۀ ضحی

سورۀ ضحی

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالضُّحَى١ وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى٢ مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى٣ وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى٤ وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى٥ أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى٦ وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى٧ وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى٨ فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ٩ وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ١٠ وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ١١﴾ [الضحى: 1-11].

﴿1﴾ قسم به وقت چاشت. ﴿2﴾ و قسم به شب چون (تاریک شود) و آرام گیرد. ﴿3﴾ پروردگارت تو را رها نکرده و بر تو خشم نگرفته است. ﴿4﴾ و البته آخرت برای تو بهتر از دنیاست. ﴿5﴾ و البته پروردگارت به تو (نعمت) خواهد داد که راضی و شادمان شوی. ﴿6﴾ آیا تو را یتیم نیافت پس تو را جای داد؟ ﴿7﴾ و تو را بی‌خبر (از احکام شرع) یافت پس هدایت کرد. ﴿8﴾ و تو را فقیر یافت پس غنی گردانید. ﴿9﴾ پس بر یتیم قهر مکن. ﴿10﴾ و سائل و گداگر را از خود مران. ﴿11﴾ و اما نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن.

سورۀ شرح

سورۀ شرح

در مکه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ١ وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ٢ الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ٣ وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ٤ فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا٥ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا٦ فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ٧ وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ٨﴾ [الشرح: 1-8].

﴿1﴾ آیا سینه‌ات را برایت نکشادیم؟ ﴿2﴾ و بار سنگین را از تو برنداشتیم؟ ﴿3﴾ همان باری که پشت تو را سنگین کرده بود. ﴿4﴾ و آوازه‌ات را برایت بلند گرداندیم. ﴿5﴾ پس یقیناً با هر ساختی آسانی است. ﴿6﴾ یقیناً با (همان) سختی آسانی (دیگر) است. ﴿7﴾ پس هرگاه فارغ شدی (از دعوت و تبلیغ)، پس بکوش (برای عبادت پروردگارت). ﴿8﴾ و (با رغبت و اشتیاق) به‌سوی پروردگارت روی آور.