سورۀ فاطر

سورۀ فاطر

1- ﴿فَاطِرِ﴾: ایجاد کننده.

2- ﴿مَّا یَفۡتَحِ ٱللَّهُ﴾: آنچه خدا بفرستد.

3- ﴿فَأَنَّىٰ تُؤۡفَکُونَ﴾: پس چگونه از توحید اوتعالی برگردانده می‌شوند.

5- ﴿فَلَا تَغُرَّنَّکُمُ﴾: آرایش و لذتهای دنیا شما را نفریبد.

5- ﴿ٱلۡغَرُورُ﴾: هر چه بفریبد و حیله کند از قبیل شیطان و غیره.

8- ﴿فَلَا تَذۡهَبۡ نَفۡسُکَ عَلَیۡهِمۡ حَسَرَٰتٍ﴾: از غم و اندوه اینها که چرا در کفر روانند جانت از دست نرود.

9- ﴿فَتُثِیرُ سَحَابٗا﴾: باد ابرها را حرکت می‌دهد.

9- ﴿ٱلنُّشُورُ﴾: زنده شدن مرده‌ها برای جزاء.

10- ﴿یُرِیدُ ٱلۡعِزَّةَ﴾: شرف و قدرت می‌خواهد.

10- ﴿ٱلۡکَلِمُ ٱلطَّیِّبُ﴾: کلمه توحید و تمام عبادت‌های‌که با زبان انجام می‌شود.

10- ﴿ٱلۡعَمَلُ ٱلصَّٰلِحُ یَرۡفَعُهُ﴾: خدا عمل صالح را بالا می‌برد و می‌پذیرد.^([1])

10- ﴿یَبُور﴾: باطل می‌گردد.

11- ﴿أَزۡوَٰجٗا﴾: ذکور و اناث.

11- ﴿مُّعَمَّرٖ﴾: عمر دراز.

12- ﴿عَذۡبٞ فُرَاتٞ﴾: پاکیزه، شیرین و گوارا.

12- ﴿سَآئِغٞ شَرَابُهُ﴾: آبش گوارا و خوشمزه است.

12- ﴿مِلۡحٌ أُجَاجٞ﴾: بسیار شور یا تلخ.

12- ﴿حِلۡیَةٗ﴾: لؤلؤ و مرجان.

12- ﴿مَوَاخِرَ﴾: بوسیله باد جاری هستند.

13- ﴿یُولِجُ﴾: داخل می‌کند.

13- ﴿لِأَجَلٖ مُّسَمّٗى﴾: تا روز معین یعنی روز قیامت.

13- ﴿قِطۡمِیرٍ﴾: پوست نازک هسته خرما.

18- ﴿لَا تَزِرُ وَازِرَةٞ...﴾: هیچ گناه‌کاری بر دوش نمی‌کشد...

18- ﴿مُثۡقَلَة﴾: کسی‌که بار گناهش سنگین است.

18- ﴿حِمۡلِهَا﴾: بار گناهان سنگینش را.

18- ﴿تَزَکَّىٰ﴾: از کفر و گناه پاکی اختیار کند.

21- ﴿ٱلۡحَرُورُ﴾: گرمای شدید به شب مانند ‌باد سوزان.

25- ﴿بِٱلزُّبُرِ﴾: به کتابها مثل صحیفه ابراهیم و تورات موسی‌علیهما السلام.

26- ﴿کَانَ نَکِیرِ﴾: انکار من بر آنها به ویرانی و نابودی‌شان بود.

27- ﴿جُدَدُۢ﴾: راه‌ها با رنگ‌های مختلف.

27- ﴿غَرَابِیبُ سُودٞ﴾: نهایت سیاه مانند زاغ.

29- ﴿لَّن تَبُورَ﴾: کساد یا نابود نمی‌گردد.

32- ﴿ظَالِمٞ لِّنَفۡسِهِ﴾: گناهانش بر حسناتش رجحان یابد.

32- ﴿مُّقۡتَصِدٞ﴾: حسنات و گناهانش برابر باشد.

32- ﴿سَابِقُۢ بِٱلۡخَیۡرَٰتِ﴾: حسناتش بر گناهانش رجحان یابد.

34- ﴿ٱلۡحَزَنَ﴾: هر چیز اندوه‌آور.

35- ﴿دَارَ ٱلۡمُقَامَةِ﴾: بهشت.

35- ﴿نَصَبٞ﴾: رنج و مشقت.

35- ﴿لُغُوب﴾: رنج از خستگی و ناتوانی.

37- ﴿هُمۡ یَصۡطَرِخُونَ﴾: آنها به شدت فریاد می‌کنند و کمک می‌خواهند.

39- ﴿جَعَلَکُمۡ خَلَٰٓئِفَ﴾: شما را جانشین گذشتگان قرار داده.

39- ﴿مَقۡتٗا﴾: غضب شدید، خواری و حقارت.

40- ﴿أَرَءَیۡتُمۡ شُرَکَآءَکُمُ﴾: به من از شریک‌های خود خبر دهید.

40- ﴿أَمۡ لَهُمۡ شِرۡکٞ﴾: آیا آنها در آفرینش با خدا شریکند.

40- ﴿غُرُورًا﴾: باطل یا فریب.

42- ﴿جَهۡدَ أَیۡمَٰنِهِمۡ﴾: سخت‌ترین سوگند.

42- ﴿نُفُورًا﴾: دوری و فرار از حق.

43- ﴿مَکۡرَ ٱلسَّیِّیِٕ﴾: حیله‌گریهای ناشایست، در برابر پیامبر.

43- ﴿لَا یَحِیقُ﴾: احاطه نمی‌کند یا نازل نمی‌شود.

43- ﴿فَهَلۡ یَنظُرُونَ﴾: انتظار ندارند.

43- ﴿سُنَّتَ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: سنت گذشتکان را، سنت الهی‌که به جرم تکذیب انبیاء به عذاب گرفتار شوند.

---

[1]- این یکی از دو قول در تفسیر این آیه است. و قول دوم این است که کردار نیک، سخن نیک را بالا می‌برد، زیرا کردار، برهانِ راستین بودن انسان در سخن نیکش است. بنابراین، هرگاه کردار شخص سخنش را تصدیق کند و گردارش مطابق گفتارش باشد، شایسته و سزاوار این است که الله آن را بالا برده و بپذیرد. و این آیه یکی از بزرگ‌ترین حجت‌های اهل سنت علیه اهل بدعت در باب اثبات صفت علو الله متعال است. (نگا: تفسیر ابن کثیر ۵/۵۷۲-۵۷۳). (برگرفته از مقاله‌ «التعقیبات المفیدة على کتاب کلمات القرآن تفسیر وبیان للشیخ مخلوف»، نوشته‌ای دکتر محمد بن عبدالرحمن الخمیس).