سورۀ هود

سورۀ هود

1- ﴿أُحۡکِمَتۡ ءَایَٰتُهُ﴾: آیات آن خیلی محکم، استوار و منظم است.

1- ﴿فُصِّلَتۡ﴾: از روی حکمت [در زمان‌های مختلف به حسب وقایع و مصالح] بخش ‌بخش نازل کرده شد.

5- ﴿یَثۡنُونَ صُدُورَهُمۡ﴾: کفر و دشمنی با مسلمان‌ها را در سینه‌های خود نهان می‌کنند.

5- ﴿لِیَسۡتَخۡفُواْ مِنۡهُ﴾: تا از او تعالی پنهان بمانند، این کار را از نادانی می‌کنند.

5- ﴿یَسۡتَغۡشُونَ ثِیَابَهُمۡ﴾: برای این که بهتر مخفی باشند خود را در جامه‌هاشان پنهان می‌کردند.

6- ﴿یَعۡلَمُ مُسۡتَقَرَّهَا﴾: محل استقرار آنها را در صلب یا رَحم و مانند آنها می‌داند.

﴿مُسۡتَوۡدَعَهَا﴾: آرام‌گاه او را در رحم و مانند آن یا در صلب پدر.

7- ﴿لِیَبۡلُوَکُمۡ﴾: تا شما را امتحان کند در حالی‌که از امور تان آگاه است.

7- ﴿أَحۡسَنُ عَمَلٗا﴾: فرمانبرتر از او تعالی و پرهیزگارتر.

8- ﴿أُمَّةٖ مَّعۡدُودَةٖ﴾: چند روزی.

8- ﴿حَاقَ بِهِم﴾: بر آنها فرود ‌آید یا احاطه‌شان ‌کند.

9- ﴿إِنَّهُۥ لَیَ‍ُٔوسٞ﴾: همانا او سخت مأیوس و نومید است.

9- ﴿کَفُورٞ﴾: به نعمت‌های خدا بسیار ناسپاس است.

10- ﴿ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُ﴾: حادثه ناگواری به او رسیده.

10- ﴿إِنَّهُۥ لَفَرِحٞ﴾: همانا او هنگام رسیدن نعمت بدمست و به آن فریفته است.

10- ﴿فَخُورٌ﴾: به نعمتی‌که دارد به دیگران فخر می‌کند.

12- ﴿وَکِیل﴾: نگهدار آن است.

15- ﴿لَا یُبۡخَسُونَ﴾: از اجرشان کاسته نمی‌شود.

16- ﴿حَبِط﴾: در آخرت باطل گشت.

17- ﴿بَیِّنَةٖ﴾: یقین و دلیل قاطع، قرآن‌ کریم.

17- ﴿شَاهِد﴾: اعجاز نظم قرآن گواه نزول آن است.

17- ﴿فِی مِرۡیَةٖ مِّنۡهُ﴾: تردیدی در نزول قرآن.

18- ﴿ٱلۡأَشۡهَٰدُ﴾: فرشتگان، پیامبران و اعضای بدن.

19- ﴿یَبۡغُونَهَا عِوَجٗا﴾: می‌خواهند این راه کج باشد.

20- ﴿مُعۡجِزِینَ﴾: از عذاب خدا نمی‌توانید فرار کنید.

22- ﴿لَا جَرَمَ﴾: ثابت است یا ناگزیر یا در حقیقت.

23- ﴿أَخۡبَتُوٓاْ إِلَىٰ رَبِّهِمۡ﴾: به نوید او تعالی اطمینان یا فروتنی کردند.

27- ﴿ٱلۡمَلَأُ﴾: سران و بزرگان.

27- ﴿بَادِیَ ٱلرَّأۡیِ﴾: ظاهر کار را می‌بینند و در آن دقت و اندیشه نمی‌کنند.

28- ﴿أَرَءَیۡتُم﴾: به من بگویید.

28- ﴿فَعُمِّیَتۡ عَلَیۡکُم﴾: و بر شما پوشیده شد.

31- ﴿خَزَآئِنُ ٱللَّهِ﴾: خزانه‌های رزق و مال خدا.

31- ﴿تَزۡدَرِیٓ أَعۡیُنُکُمۡ﴾: به چشم شما حقیر و بی‌ارزشند.

33- ﴿أَنتُم بِمُعۡجِزِینَ﴾: از عذاب خدا نمی‌توانید فرار کنید.

34- ﴿أَن یُغۡوِیَکُمۡ﴾: که شما را گمراه سازد.

35- ﴿فَعَلَیَّ إِجۡرَامِی﴾: پس عذاب گناه من به عهده‌ خود من است.

36- ﴿فَلَا تَبۡتَئِسۡ﴾: پس غمگین مباش.

37- ﴿بِأَعۡیُنِنَا﴾: در حفظ و حمایت کامل ما.

39- ﴿یُخۡزِیهِ﴾: خوار و ذلیلش خواهد کرد.

39- ﴿یَحِلُّ عَلَیۡهِ﴾: بر او واجب می‌شود و می‌رسد.

40- ﴿فَارَ ٱلتَّنُّورُ﴾: آب از تنور نان پزی به شدت فوران کرد.

41- ﴿مَجۡرٜىٰهَا﴾: وقت حرکت آن.

41- ﴿مُرۡسَىٰهَآ﴾: هنگام توقف آن.

43- ﴿سَ‍َٔاوِی﴾: به زودی پناه می‌برم.

43- ﴿لَا عَاصِمَ﴾: هیچ مانع و نگاه‌دارنده‌ای نیست.

44- ﴿أَقۡلِعِی﴾: باران را بس کن.

44- ﴿غِیضَ ٱلۡمَآءُ﴾: آب کم شد و در زمین رفت.

44- ﴿وَٱسۡتَوَتۡ عَلَى ٱلۡجُودِیِّ﴾: بر کوه جودی نزدیک موصل قرار گرفت.

44- ﴿بُعۡدٗا﴾: نابود و دور باد.

48- ﴿بَرَکَٰت﴾: خیر و برکت همیشگی.

51- ﴿فَطَرَنِیٓ﴾: مرا آفریده و هستی داده است.

52- ﴿ٱلسَّمَآءَ﴾: باران را.

52- ﴿مِّدۡرَارٗا﴾: فراوان پی‌درپی بدون ضرر.

54- ﴿ٱعۡتَرَىٰکَ﴾: به تو رسانده است.

54- ﴿بِسُوٓء﴾: جنون و دیوانگی.

55- ﴿فَکِیدُونِی﴾: پس به ضرر من دست به حیله بزنید.

55- ﴿لَا تُنظِرُونِ﴾: مهلتم ندهید.

56- ﴿ءَاخِذُۢ بِنَاصِیَتِهَآ﴾: خدا مالک اوست و بر او قدرت دارد.

57- ﴿حَفِیظٞ﴾: مراقب و شاهد است.

58- ﴿غَلِیظ﴾: بسیار سخت.

59- ﴿جَبَّارٍ﴾: خود بین و متکبر.

59- ﴿عَنِید﴾: سرکش، حق ستیز.

60- ﴿بُعۡدٗا لِّعَادٖ﴾: عاد نابود و از خیر دور باد.

61- ﴿وَٱسۡتَعۡمَرَکُمۡ فِیهَا﴾: عمران زمین را به اختیار شما گذاشت و شما را در آن ساکن ساخت.

62- ﴿مُرِیب﴾: تشویش و اضطراب آور.

63- ﴿أَرَءَیۡتُمۡ﴾: به من بگویید.

63- ﴿بَیِّنَةٖ﴾: یقین، بیان روشن و بصیرت.

63- ﴿تَخۡسِیرٖ﴾: ضرر، اگر از او نافرمانی کنم.

64- ﴿ءَایَةٗ﴾: معجزه‌ای‌که دلیل صدق نبوتم است.

67- ﴿ٱلصَّیۡحَةُ﴾: صدای کشنده از آسمان.

67- ﴿جَٰثِمِینَ﴾: خشک، بی‌حرکت و بی‌جان.

68- ﴿لَّمۡ یَغۡنَوۡاْ فِیهَآ﴾: از مدت‌ها، به خوشی و عشرت در اینجا بسر نبرده‌اند.

68- ﴿بُعۡدٗا لِّثَمُودَ﴾: ثمود از رحمت حق دور و نابود باد.

69- ﴿بِعِجۡلٍ حَنِیذٖ﴾: گوساله بریان با سنگ‌های گداخته.

70- ﴿نَکِرَهُمۡ﴾: آنها را نپسندید و از رفتارشان بدش آمد.

70- ﴿أَوۡجَسَ مِنۡهُمۡ﴾: در قلب خود از آنها احساس ترس کرد.

72- ﴿یَٰوَیۡلَتَىٰٓ﴾: کلمه تعجب است.

73- ﴿مَّجِیدٞ﴾: دارای خیر و احسان زیاد.

74- ﴿ٱلرَّوۡعُ﴾: خوف و ترس.

75- ﴿لَحَلِیمٌ﴾: همانا بردبار است، شتاب نمی‌کند.

75- ﴿أَوَّٰهٞ﴾: پرسوز و آه از ترس خدا.

75- ﴿مُّنِیبٞ﴾: به خدای سبحان رجوع می‌کرد.

77- ﴿سِیٓءَ بِهِمۡ﴾: از آمدن آنها خوشحال نشد چون بخاطر آنها از بدکاران قوم خود ترسید.

77- ﴿ضَاقَ بِهِمۡ ذَرۡعٗا﴾: بخاطرآنها دلتنگ شد که توانش ضعیف بود و برای نجات آنها چاره نداشت.

77- ﴿یَوۡمٌ عَصِیب﴾: بدی و مصیت امروز سخت‌تر است.

78- ﴿یُهۡرَعُونَ إِلَیۡهِ﴾: به‌سوی او می‌شتافتند، گویی مجبورشان ساخته‌اند.

78- ﴿لَا تُخۡزُونِ﴾: رسوا و اهانتم نکنید.

79- ﴿مِنۡ حَقّٖ﴾: هیچ ضرورتی.

80- ﴿ءَاوِیٓ إِلَىٰ رُکۡنٖ﴾: به قدرتمندی می‌پیوستم و به کمک او بر شما چیره می‌شدم.

81- ﴿بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّیۡلِ﴾: قسمتی از شب یا آخر آن.

82- ﴿سِجِّیلٖ﴾: گل پخته شده با آتش مانند سفال.

82- ﴿مَّنضُودٖ﴾: پی‌درپی یا انبوه و آماده برای عذاب.

83- ﴿مُّسَوَّمَةً﴾: نشانی شده برای عذاب.

84- ﴿أَرَىٰکُم بِخَیۡرٖ﴾: شما را در نعمت و آسایشی می‌بینم که از کم فروشی بی‌نیازتان می‌کند.

84- ﴿یَوۡمٖ مُّحِیطٖ﴾: روز هلاکت‌آور.

85- ﴿بِٱلۡقِسۡطِ﴾: به عدالت بدون زیادت و نقصان.

85- ﴿لَا تَبۡخَسُوا﴾: کم نکنید.

85- ﴿لَا تَعۡثَوۡاْ﴾: فساد را به حد کمال نرسانید.

86- ﴿بَقِیَّتُ ٱللَّهِ﴾: حلالی‌که خدا برای شما باقی گذاشته است.

86- ﴿بِحَفِیظٖ﴾: مراقب که شما را به سبب اعمالتان جزا بدهم.

88- ﴿أَرَءَیۡتُمۡ﴾: به من خبر دهید.

88- ﴿بَیِّنَةٖ﴾: هدایت و بصیرت.

89- ﴿لَا یَجۡرِمَنَّکُمۡ﴾: شما را وادار نسازد.

91- ﴿رَهۡطُکَ﴾: گروه و قبیله‌ات.

92- ﴿وَرَآءَکُمۡ ظِهۡرِیًّا﴾: پشت سرخود فراموش شده و بی‌ارزش.

93- ﴿مَکَانَتِکُمۡ﴾: آخرین توان خود.

93- ﴿وَٱرۡتَقِبُوٓا﴾: منتظر عاقبت و نتیجه باشید.

94- ﴿ٱلصَّیۡحَةُ﴾: صدای تکان دهنده و کشنده از آسمان.

94- ﴿جَٰثِمِینَ﴾: خشک بی‌حرکت و بی‌جان.

95- ﴿لَّمۡ یَغۡنَوۡاْ فِیهَآ﴾: از مدتها، در این سرزمین به خوشی سکونت نداشته‌اند.

95- ﴿بُعۡدٗا لِّمَدۡیَنَ﴾: قوم مدین از رحمت حق دور و نابود باد.

95- ﴿بَعِدَتۡ ثَمُودُ﴾: پیش از این ثمود نابود شد.

96- ﴿سُلۡطَٰنٖ مُّبِینٍ﴾: دلیلی روشن بر صدق رسالتش.

98- ﴿یَقۡدُمُ قَوۡمَهُ﴾: فرعون پیشاپیش قوم خود خواهد بود.

98- ﴿فَأَوۡرَدَهُمُ ٱلنَّارَ﴾: پس آنها را در دوزخ داخل می‌کند چون همه از وحدانیت خدا منکر بودند.

98- ﴿ٱلۡوِرۡدُ ٱلۡمَوۡرُودُ﴾: دوزخ وکسانی‌که در آن داخل می‌شوند.

99- ﴿ٱلرِّفۡدُ ٱلۡمَرۡفُودُ﴾: عطیه‌ای‌که به آنها داده شده است، لعنت.

100- ﴿حَصِید﴾: نشانش از میان رفته مانند کشت درو شده.

101- ﴿غَیۡرَ تَتۡبِیبٖ﴾: بجز زیان و نابودی.

106- ﴿زَفِیرٞ﴾: به شدت بیرون آوردن هوا از سینه.

106- ﴿شَهِیقٌ﴾: برگشتن نفس به سینه.

108- ﴿غَیۡرَ مَجۡذُوذٖ﴾: بی‌پایان.

110- ﴿مُرِیبٖ﴾: شک و اضطراب آور.

112- ﴿لَا تَطۡغَوۡا﴾: از حدی‌که خدا برای شما تعیین کرده، تجاوز نکنید.

113- ﴿لَا تَرۡکَنُوٓاْ﴾: دل‌های شما به محبت آنان میل نکند.

114- ﴿زُلَفٗا مِّنَ ٱلَّیۡلِ﴾: ساعاتی از شب نزدیک روز.

114- ﴿ذِکۡرَىٰ لِلذَّٰکِرِینَ﴾: پندی است برای پند پذیران.

116- ﴿ٱلۡقُرُون﴾: ملتها.

116- ﴿أُوْلُواْ بَقِیَّةٖ﴾: صاحبان عقل و خیر.

116- ﴿مَآ أُتۡرِفُواْ فِیهِ﴾: به آنها توانگری و نعمت ارزانی شده بود.

119- ﴿تَمَّت﴾: حتمی و قطعی شد.

121- ﴿مَکَانَتِکُمۡ﴾: آخرین توان خویش را به کار گیرید.