سورۀ یونس

سورۀ یونس

2- ﴿قَدَمَ صِدۡقٍ﴾: سابقه فضیلت و برتری و مقام عالی.

3- ﴿ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ﴾: استوایی‌که لایق ذات او تعالی است.

4- ﴿بِٱلۡقِسۡط﴾: به عدالت.

4- ﴿حَمِیمٖ﴾: آب جوشان.

5 _﴿قَدَّرَهُۥ مَنَازِلَ﴾: برای ماه منزلها قرار داد که در آنها سیر می‌کند.

7- ﴿لَا یَرۡجُونَ لِقَآءَنَا﴾: چون از رستاخیز منکرند امید دیدار ما را ندارند.

10- ﴿دَعۡوَىٰهُمۡ﴾: دعای آنها.

11- ﴿لَقُضِیَ إِلَیۡهِمۡ أَجَلُهُمۡ﴾: تباه و نابود می‌شدند.

11- ﴿فِی طُغۡیَٰنِهِمۡ﴾: در سرکشی و کفر ایشان.

11- ﴿یَعۡمَهُون﴾: متحیر و سرگردان باشند.

12- ﴿ٱلضُّرُّ﴾: بلا، رنج و سختی.

12- ﴿دَعَانَا لِجَنۢبِه﴾: بخاطر دور شدن بلا در حالی‌که بر پهلو خوابیده از ما فریادرسی می‌کند.

12- ﴿مَرَّ﴾: پند نگیرد و به کفر خویش ادامه ‌دهد.

13- ﴿ٱلۡقُرُون﴾: ملتها را مثل قوم نوح ÷ ، عاد و ثمود.

13- ﴿ظَلَمُواْ﴾: ستم کردند با تکذیب پیامبران.

14- ﴿جَعَلۡنَٰکُمۡ خَلَٰٓئِفَ﴾: پس از نابودی آنها شما را جانشین‌شان کردیم.

16- ﴿لَآ أَدۡرَىٰکُم بِهِ﴾: خدا شما را به واسطه من از آن آگاه نمی‌کرد.

17- ﴿لَا یُفۡلِحُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ﴾: گناه‌کاران به مطلوبی دست نمی‌یابند.

18- ﴿سُبۡحَٰنَه﴾: او تعالی پاک و منزه است.

21- ﴿ضَرَّآءَ مَسَّتۡهُمۡ﴾: به آنها سختی‌ رسیده بود، گرسنگی و قحطی.

21- ﴿لَهُم مَّکۡرٞ﴾: آنان مخالفت و استهزاء می‌کنند.

21- ﴿ٱللَّهُ أَسۡرَعُ مَکۡرًا﴾: جزاء و عقوبت خدا سریعتر است^([1]).

22- ﴿رِیحٌ عَاصِفٞ﴾: باد تند.

22- ﴿أُحِیطَ بِهِمۡ﴾: مرگ و نابودی بر آنها حلقه‌زده است.

23- ﴿یَبۡغُون﴾: فساد می‌کنند.

24- ﴿مَثَلُ ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا﴾: مَثَل زندگانی دنیا در سرعت نابودی و زوال آن.

24- ﴿زُخۡرُفَهَا﴾: شادابی و زیبای آن با انواع گل و گیاه.

24- ﴿أَمۡرُنَا﴾: آفت‌های بنیان برنداز ما.

24- ﴿حَصِیدٗا﴾: مانند گیاه درو شده.

24- ﴿لَّمۡ تَغۡنَ﴾: اصلاً نبوده.

26- ﴿ٱلۡحُسۡنَىٰ﴾ : مقام نیکو، جنت.

26- ﴿زِیَادَةٞ﴾: علاوه براین، دیدار خدا هم در آنجا میسر است.

26- ﴿لَا یَرۡهَقُ وُجُوهَهُمۡ﴾: روی آنها را نمی‌پوشاند.

26- ﴿قَتَرٞ﴾: غبار سیاهی.

26- ﴿ذِلَّةٌ﴾: اثر خواری.

27- ﴿عَاصِمٖ﴾: مانعی‌که قهر و عذاب خدا را دور کند.

27- ﴿أُغۡشِیَتۡ وُجُوهُهُمۡ﴾: روی‌ آنها پوشانده شده است.

28- ﴿مَکَانَکُمۡ﴾: دور نروید و در جای خود باشید.

28- ﴿فَزَیَّلۡنَا بَیۡنَهُمۡ﴾: پس بین آنها جدایی می‌افکنیم و پیوندشان را می‌گسلیم.

30- ﴿تَبۡلُوا﴾: خبر دار و آگاه می‌شود یا مشاهده می‌کند.

32- ﴿رَبُّکُمُ ٱلۡحَقُّ﴾: بدون شک ربوبیت او تعالی به دلایل استوار ثابت شده است.

32- ﴿فَأَنَّىٰ تُصۡرَفُونَ﴾: پس چگونه از حق دور و به کفر و گمراهی مایل می‌شوید؟

33- ﴿حَقَّتۡ﴾: ثابت و حتمی ‌شد.

34- ﴿فَأَنَّىٰ تُؤۡفَکُونَ﴾: پس چگونه از راه نیک دور می‌شوید.

35- ﴿لَّا یَهِدِّیٓ﴾: خود نمی‌تواند راه راست را بیابد.

39- ﴿لَمَّا یَأۡتِهِمۡ تَأۡوِیلُهُ﴾: هنوز برای آنها نتیجه و عاقبت وعید قرآن آشکار نشده است.

43- ﴿یَنظُرُ إِلَیۡکَ﴾: دلایل روشن نبوت را مشاهده می‌کند.

47- ﴿بِٱلۡقِسۡطِ﴾: به عدالت در دنیا یا در روز جزاء.

50- ﴿أَرَءَیۡتُم﴾: مرا از عذاب الهی آگاه سازید.

50- ﴿بَیَٰتًا﴾: هنگام شب.

51- ﴿َآلۡـَٰٔنَ﴾: آیا اکنون به وقوع عذاب خدا ایمان می‌آورید؟

53- ﴿یَسۡتَنۢبِ‍ُٔونَکَ﴾: به استهزا در باره عذاب از تو می‌پرسند.

53- ﴿إِی وَرَبِّیٓ﴾: آری، به خدا قسم.

53- ﴿مَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِین﴾: از عذاب خدا نمی‌توانید فرار کنید.

54- ﴿أَسَرُّواْ ٱلنَّدَامَةَ﴾: غم و حسرت خود را پنهان می‌دارند.

59- ﴿أَرَءَیۡتُم﴾: به من خبر دهید.

59- ﴿أَذِنَ لَکُمۡ﴾: خدا شما را از این حلال و حرام گردانیدن باخبر ساخته است.

59- ﴿تَفۡتَرُونَ﴾: آن را به دروغ به خدا نسبت می‌دهید.

61- ﴿مَا تَکُونُ فِی شَأۡنٖ﴾: در هیچ کار مهم و قابل توجهی اقدام نمی‌کنی.

61- ﴿مَا یَعۡزُبُ﴾: پنهان نیست.

61- ﴿مِّثۡقَالِ ذَرَّةٖ﴾: هم وزن کوچک‌ترین مورچه یا گردی.

65- ﴿إِنَّ ٱلۡعِزَّةَ لِلَّهِ﴾: تنها خداست که به ملک خود غلبه و سلطه دارد.

66- ﴿یَخۡرُصُونَ﴾: هر چه که به خدا نسبت می‌دهند، دروغ می‌گویند.

68- ﴿سُبۡحَٰنَه﴾: خدای تعالی از آنچه به او نسبت می‌دهند پاک و منزه است.

68- ﴿سُلۡطَٰنِۢ﴾: حجت روشن.

71- ﴿کَبُرَ عَلَیۡکُم﴾: بر شما دشوار و پر مشقت است.

71- ﴿مَّقَامِی﴾: اقامت من درمیان شما زمان دراز.

71- ﴿فَأَجۡمِعُوٓاْ أَمۡرَکُمۡ﴾: پس به اجرای مکر و حیله خود تصمیم بگیرید.

71- ﴿شُرَکَآءَکُمۡ﴾: همراه با شریکان خود.

71- ﴿غُمَّةٗ﴾: دلتنگی شدید یا مبهم.

71- ﴿ٱقۡضُوٓاْ إِلَیَّ﴾: هرچه می‌خواهید در حق من انجام دهید.

71- ﴿لَا تُنظِرُونِ﴾: مهلتم ندهید.

73- ﴿جَعَلۡنَٰهُمۡ خَلَٰٓئِفَ﴾: آنها را جانشین غرق شدگان کردیم.

74- ﴿نَطۡبَعُ﴾: مهر می‌نهیم.

78- ﴿لِتَلۡفِتَنَا﴾: تا ما را منصرف سازی.

83- ﴿أَن یَفۡتِنَهُمۡ﴾: که فرعون آنها را شکنجه کند.

85- ﴿لَا تَجۡعَلۡنَا فِتۡنَةٗ﴾: ما را محل شکنجه قرار نده.

87- ﴿تَبَوَّءَا لِقَوۡمِکُمَا...﴾: برای قوم خود بسازید...

87- ﴿قِبۡلَة﴾: مساجد سوی کعبه یا جای ادای نماز.

88- ﴿ٱطۡمِسۡ عَلَىٰٓ أَمۡوَٰلِهِمۡ﴾: اموالشان را تلف کن.

88- ﴿وَٱشۡدُدۡ عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ﴾: بر دل‌های ایشان مهر بنه.

90- ﴿بَغۡیٗا وَعَدۡوًا﴾: به قصد ستم و تجاوز.

91- ﴿آلۡـَٰٔنَ﴾: آیا اکنون که به هلاکت خود یقین کردی ایمان می‌آوری.

92- ﴿ءَایَةٗ﴾: عبرتی.

93- ﴿بَوَّأۡنَا﴾: مسکن دادیم.

93- ﴿مُبَوَّأَ صِدۡقٖ﴾: منزل درست و پسندیده.

94- ﴿ٱلۡمُمۡتَرِینَ﴾: شک کنندگان.

98- ﴿عَذَابَ ٱلۡخِزۡیِ﴾: عذاب رسوایی و ذلت را.

100- ﴿یَجۡعَلُ ٱلرِّجۡسَ﴾: عذاب یا انتقام را می‌نهد.

105- ﴿أَقِمۡ وَجۡهَکَ لِلدِّینِ﴾: همه هستی خود را صرف دین حنیف کن.

105- ﴿حَنِیفٗا﴾: دین پاک و جدا از همه ادیان باطل.

108- ﴿بِوَکِیل﴾: مراقب که کار شما به من سپرده شده باشد.

---

[1]- حقیقت مکر، برنامه‌ریزی محکم برای مجازات مجرم است به گونه‌ای که او باخبر نشود؛ و از عقوبت و مجازات مطلق،‌ خاص‌تر است زیرا مکر عقوبت ویژه است. (برگرفته از مقاله‌ «التعقیبات المفیدة على کتاب کلمات القرآن تفسیر وبیان للشیخ مخلوف»، نوشته‌ای دکتر محمد بن عبدالرحمن الخمیس).