252- از دزدی هم بدتر..

252- از دزدی هم بدتر..

رسول الله ج و پس از او خلفاء راشدین که شاگردان درجه اول مکتب رسالت بودند، جامعه‫ای نمونه و الگو برای تاریخ بر پا نهادند. در این جامعه چشم‌ها به آخرت دوخته بود و همه از اینکه فردای قیامت مورد پرس و جو قرار گیرند هراس داشتند. گویا هیچ تخلفی صورت نمی‫گرفت و هیچ کسی مرتکب جرمی نمی‫شد. البته با تمام اینوجود احیانا چنین اتفاق می‫افتاد که افرادی خبیث النفس و پلید، چون قارچ سمی در جامعه سبز می‫شدند، افرادی که شیطان زیر پوستشان تخم کرده و حاضر نیستند از عادت‌های زشت خود دست بردارند. روزی شخصی از یمن آمد که دست راست و یکی از پاهایش قطع شده بود. او از استاندار یمن شکایت داشت. بمجرد رسیدن شروع کرد به داد و بیداد براه انداختن و گفت: من خیلی آدم نیک و پارسایی هستم، استاندار بر من ظلم کرده است!

در همان شب گردنبند اسماء بنت عمیس همسر محترم حضرت ابوبکر صدیق س گم شد. آن شخص نیز همراه افراد خانواده خلیفه در جستجوی گردنبند برآمد. او در همان حال که در پی گردنبند بود با صدای بلند کسی که از خانه چنین انسان‌های پاک و پارسا و نیکی دزدی کرده را نفرین و بد دعایی می‫کرد. مدتی بعد آن زیور آلات نزد طلا فروشی یافت شد و او گفت که آن گردنبند را از همان شخص یمنی خریده است. او نیز به گناه خودش اعتراف کرد. او به سزای عمل ننگینش رسانده شد و دست چپش نیز قطع شد. حضرت ابوبکر صدیق س مفرمود: قسم به الله! دعا و نفرینی که آن مرد بر خود می‫کرد نزد من بارها از دزدیش سنگین‫تر است.^[1]

---

[1]- أبوبکر الصدیق، اثر/ علی الطنطاوی، ص:315.

251- نرمی با مجاهدان..

251- نرمی با مجاهدان..

در زمان جنگ با مرتدان حضرت ابوبکر صدیق به فرمانده سپاهش؛ حضرت خالد بن ولید، دستور داد تا با مجاهدانی که در رکاب او شمشیر می‫زنند به نرمی برخورد کند. و فرمان داده بودند که در سفر راهنماهایی را بگمارد تا مجاهدان اسلام در صحرا سرگردان و پریشان نشوند. این‌ها از جمله دستورهای ایشان به تمامی فرماندهانشان در جنگ‌ها بود.^[1]

---

[1]- تاریخ الطبری: 4/ 64. أبوبکر الصدیق، اثر/ علی الطنطاوی، ص:313.

250- نقشه نظامی مسلمانان

250- نقشه نظامی مسلمانان

آغاز سیاست‌های نظامی و نقشه‫های جنگی مسلمانان از اینرو بسیار موفقیت آمیز و دقیق بود که؛ عقلی اندیشمند و خردمندی دانا، و نماد هوشیاری و ذکاوت و فراست و تدبر و اندیشه‫ای بی‫مانند و شخصیتی مالامال شجاعت و جرأت و دلیر مردی و مثالی از رادمردی و جوانمردی، از پشت صحنه آن‌ها را اداره می‫کرد. و این نمونه والای رهبری، کسی نبود جز حضرت ابوبکر صدیق س. حضرت ابوبکر نحوه کشیدن نقشه‫های نظامی را در مسیر رفاقت طولانیشان با پیامبر اکرم ج آموخته بودند.

ایشان همواره چون سایه در پی پیامبر اکرم ج بودند و در سایه تعلیم و تربیت ایشان علم و دانش بسیاری کسب کرده تجربیات و کارآئی‌های مهمی بدست آوردند. از اینروست که پس از رحلت آن جناب ج توانستند از عهده مسئولیت‌های خلافت به نحو احسن برآیند.

ایشان از دورنگری و فهم و بصیرت، و درک و شعور سیاسی بسیار خوبی بهره‫مند بودند. سپاهیانش را با بهترین پند و اندرزها تربیت نموده، و در فرصت‌های بسیار مناسب نیروهای کمکی و امداد به مجاهدان جان بر کف اسلام می‫رسانیدند، و به آن‌ها درس همت و عزیمت و جوانمردی و شجاعت می‫دادند.^[1]

---

[1]- تاریخ الدعوة إلی الإسلام، اثر/ دکتر یسری محمد هانی، ص: 334.

249- رفتار نیکو با ملت‌های رها شده از یوغ خودکامگان!

249- رفتار نیکو با ملت‌های رها شده از یوغ خودکامگان!

یکی از مهم‌ترین پایه‫های سیاست خارجی حضرت ابوبکر س این بود که باید در تمامی شهرها و کشورهایی که فتح شده به قلمرو مسلمانان می‫پیوستند عدالت و انصاف و داد و امنیت و آرامش برقرار شود تا مردم با چشمان خود نظاره‫گر فرق بین حکومت ظلم و ستم و استبداد و خودکامگی گذشته با حکومت عدل و انصاف و دادخواهی اسلامی باشند. و این نشود که خدای ناخواسته مردم احساس کنند حکومتی ظالم و جابر و مستبد و سرکش از میان رفته تا نظامی دیگر چون آن بر سر کار آید. حضرت ابوبکر س به فرماندهان و لشکریانش دستور داده بود تا با مهر و شفقت و دلسوزی و عدل و انصاف و خوش اخلاقی با مردم برخورد کنند تا مبادا شوق جنگ و ستیز در آن‌ها شعله‫ور شود و به خونخواهی و انتقام قیام کنند. ملت‌های شکست خورد همیشه نیاز به لطف و نرمی و نوازش دارند. مسلمانان در مناطق فتح شده از تمامی وسائل افراد و خانه و زندگیشان محافظت می‫کردند. ملت‌هایی که سرزمین‌هایشان تازه فتح شده بود با ناباوری شاهد حکومتی انسان دوستانه و بسیار با ذوق و سلیقه بودند که در بین ملت‌های شکست خورده عدل و انصاف برقرار داشته به کسی ظلم نمی‫ورزد، و دعوت رهایی بخش و ندای سعادت و رستگاری را در بین مردم پخش می‫کند، و در کوتاه زمان پرتو ایمان در دل‌ها نشسته مردم فوج فوج و گروه گروه به اسلام گرویده زیر پرچم توحید در مقابل پروردگار و خالق و آفریدگارشان سرسجده شکر بجای آوردند که آن‌ها را از تاریکی‌های ظلمت رهایی بخشیده دل‌های آن‌ها را با نور ایمان روشنایی و جلال و جمال بخشید.

درست بر خلاف رویه مسلمانان؛ سپاهیان روم و یا لشکریان امپراطوری فارس چون بر شهری چیره می‫شدند خشت خشت آن‌را از جای کنده شهر را بکلی ویران می‫کردند. و مردمان را بشدت وحشت زده و حیران و سر گردان می‫نمودند. حیا و حرمت و احترام و انسانیت را زیر سم اسب‌هایشان پایمال می‫کردند. مردم زیر آتش حقد و کینه آن‌ها چه تباهی‌ها و بربادی‌ها و کشتارها و جنایت‌ها که ندیده بودند. حکایت‌های خونبار این وحشیگری‌ها و انسان کشی‌ها نسل اندر نسل در بین مردم منتقل می‫شد.

عادت سپاهیان کفر بر این بود که چون بر دشمن خود چیره می‫شدند، اموال و دارائی‌ها و جان و ناموس آن ملت و پادشاه و حکومتشان را بر خود حلال می‫دانستد. و برای اعلام پیروزی خود، و مژده دادن به پادشاهشان سرهای دشمن را بریده برای او می‫فرستادند.

پس از جنگ وحشتناکی که بین سپاهیان اسلام با قراولان امپراطوری روم درگرفت فرماندهان مسلمان خواستند با رومیان به همین شیوه خود آن‌ها برخورد کنند. حضرت عمرو بن عاص و حضرت شرحبیل بن حسنه سر یکی از فرماندهان نامی رومیان را از گردن جدا کرده بدست عقبه بن عامر دادند تا همراه با مژده پیروزی به حضرت ابوبکر س برساند. چون این سر به مدینه منوره رسید حضرت خلیفه بسیار ناراحت شده به سختی برآشفت. حضرت عقبه با دیدن این منظره عرض کردند: ای خلیفه رسول الله! این‌ها با ما همینطور برخورد می‫کنند.

حضرت ابوبکر س فرمودند: «آستنان بفارس والروم؟ لا یحمل إلی رأس إنما یکفی الکتاب والخبر». "آیا از راه و رسم رومیان و فارسیان پیروی می‫کنید؟ حق ندارید سری را برای من بیاورید. تنها نامه و خبر کافی است".^[1]

---

[1]- تاریخ الخلفاء، اثر/ السیوطی.

248- پتکی بر سر هرقل

248- پتکی بر سر هرقل

خبر شکست بسیار سنگین لشکریان امپراطوری روم چون پتک گرانی بر سر هرقل پادشاه مسیحیان فرود آمد. وقتی سپاه او به انطاکیه رسید کاسه خشم وعصبانیت او لبریز شده بر سر فرماندهانش داد کشیده گفت: خاک بر سرتان! به من بگویید شما با چه کسانی جنگ کرده‫اید که چنین سرشکسته و خوار و ذلیل آمده‫اید، آیا آن‌ها انسان‌هایی مثل شما نبودند؟! سپاهیان فراری سرشان را پایین انداخته گفتند: بله قربان، آن‌ها مثل ما انسان هستند.

هرقل داد کشید: شما بیشتر بودید یا آن‌ها؟

سپاهیان: ما در میدان چند برابر آن‌ها بودیم!

هرقل: پس چرا شکست خوردید؟!

یکی از سرداران رومیان که عمری از او گذشته بود جواب داد: ما به این خاطر از مسلمانان شکست خوردیم که آن‌ها مردمانی شب زنده دارند. شب‌های تار پیشانی‌های آن‌ها در برابر پروردگارشان به سجده می‫افتد، و در روز روزه می‫گیرند. به عهد و پیمان خود پایبندند. به خوبی‌ها و نیکوئی‌ها فرا می‫خوانند و از زشتی‌ها و بدی‌ها باز می‫دارند. در بین خود با عدل و انصاف و دادخواهی رفتار می‫کنند. و در مقابل؛ ما هستیم که شراب می‫خوریم، از کارهای زشت و فساد ابا نمی‫ورزیم، تا غرغره در کارهای حرام غرقیم، برای عهد و پیمان هیچ بها و ارزشی قائل نیستیم. ظلم و ستم روا می‫داریم. کارهای بد و ناشایست را رواج می‫دهیم. جلوی کارهای خوبی که باعث خشنودی پروردگارمان می‫شود را می‫گیریم و در زمین فساد و بی‫بندوباری براه می‫اندازیم.

هرقل با شنیدن این حرف سرش را پایین انداخته گفت: واقعا حق با شماست! راست گفتی!^[1]

---

[1]- البدایة و النهایة: 7/ 15، 16.