| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
127- اگر فرصت ملاقات با شما را نیافتم چی؟
حضرت جبیر بن مطعم س آورده است؛ خانمی خدمت رسول الله ج برای درخواستی حاضر شده بود. ایشان ج از او خواست؛ پس از چندی بار دیگر نیز بیاید. او عرض کرد: اگر من فرصت ملاقات دیگری با شما را نیافتم آنگاه چه کنم؟ - منظور آن زن این بود که اگر آمدم و شما وفات کرده بودید من به چه کسی مراجعه کنم -، رسول الله ج به ایشان فرمود: «إن لم تجدینی فأتی أبابکر». " اگر مرا نیافتی نزد ابوبکر برو".[1]
امام ابوعبدالله قرطبی / میفرمایند: از بعضی از علماء آمده که آنها در استنباط از ارشاد خداوند متعال ﴿ثَانِیَ ٱثۡنَیۡنِ إِذۡ هُمَا فِی ٱلۡغَارِ﴾ میگویند: این آیه دلیلی است بر خلافت و جانشینی حضرت ابوبکر س بعد از رسول الله ج، چرا که همیشه همان شخص به جانشینی برگزیده میشود که شماره دوم باشد.
ابوالعباس احمد بن عمر س میفرماید: حضرت ابوبکر س از اینرو شایسته لقب "ثانی اثنین" شد که پس از رسول الله ج اداره امور مملکت را دقیقا بر شیوه و روش رسول‌الله ج پیش برد. و آن بدینصورت که پس از وفات رسول اکرم ج بیشتر قبائل عرب از اسلام بازگشته مرتد شدند. اسلام تنها در مدینه منوره و مکه مکرمه و برخی جاهای دیگر باقی مانده بود. در این وضع بحرانی صدیق اکبر س با تمام نیرو و توان خویش مردم را بار دیگر بسوی اسلام دعوت نمود و با کسانیکه به اسلام باز نگشتند چنان جهاد کرد که رسول الله ج با منکران اسلام و مشرکان پیش از آن جنگیده بود. از اینرو ابوبکر صدیق شایسته لقب و صفت "ثانی اثنین" گشت.[1]
125- نه بیعت پس میگیریم و نه راضی به برکنار شدن هستیم!
چند روز پس از اینکه حضرت ابوبکر س مسئولیت خلافت را بدوش گرفته بود بر سر منبر ایستاد و فرمود:" ای مردم! در یاد و ذکر خداوند متعال باشید. هر کسی که از بیعت با من پشیمان است بلند شود. حضرت علی س در حالیکه شمشیر به همراه داشت از جای خود برخواست. او بسوی خلیفه رسول الله ج پیش رفت. چنان به ایشان نزدیک شد که یک پایش را روی اولین پله منبر و دیگری را روی ریگ‌های روی زمین نهاده، فرمودند: «والله! لا نقیلک ولا نستقیلک، قدمک رسول الله فمن ذا یؤخرک؟».
"سوگند بخدا، نه ما بیعتمان را پس میگیریم، و نه کنار رفتن شما از منصب خلافت را قبول میکنیم. رسول الله ج شما را بر ما پیشی داده، کیست که بتواند شما را عقب براند؟!".[1]