ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
389- این گمراهی است که شخص یا گروهی فکر کند تنها خود نمایندهٔ اسلام است و در نتیجه احکام مخالفان و دشمنان اسلام را بر مخالفان و دشمنان خود پیاده سازد. اسلام حکم میکند، و مورد استفاده قرار نمیگیرد.
390- هر که به دیدن منکرات خو بگیرد و آن را ـ ولو در قلب خود ـ انکار نکند، یا ایمان ندارد یا ایمانش بسیار ضعیف است، حتی اگر اهل عبادت باشد،زیرا در حدیث آمده که: «و اگر نتوانست [با دست و زبان منکر را انکار نماید] پس با قلب خود [آن را بد بداند] و آن ضعیفترین ایمان است» [به روایت مسلم].
391- هر جهادی که به پیروزی نمیرسد حتما به سبب وجود اشکال در آن، یا دست اندر کاران آن است، زیرا الله وعده داده هر که او را یاری دهد، پیروز گرداند، و الله خلاف وعده نمیکند:
﴿...إِن تَنصُرُواْ ٱللَّهَ یَنصُرۡکُمۡ...﴾ [محمد: 7].
«... اگر الله را یاری دهید، شما را یاری خواهد داد...».
﴿...وَلَیَنصُرَنَّ ٱللَّهُ مَن یَنصُرُهُۥٓۚ...﴾ [الحج: 40].
«... و بیشک الله هر کسی که او را یاری دهد، یاری میدهد».
392- هر که دانسته در انتشار حدیثی دروغین مشارکت نماید و دروغین بودن آن را بیان نکند، شریک در دروغگویی، و مستحق عقوبتی است که رسول الله ص بیان نموده: «هر که به عمد بر من دروغ ببندد، جایگاه خود را در آتش آماده سازد». [متفق علیه]
386- برای طلایی که توسط زنان مورد استفاده قرار میگیرد، (زیور آلات) زکات واجب نیست، حتی اگر تنها در مناسبتها استفاده شود، یا تنها امانت داده شود (بر اساس قول صحیح). این قول اکثر صحابه و جمهور علما است.
387- قلب اگر در معرض طوفان فتنهها قرار گیرد زیر و رو میشود؛ بنابراین باید به دیوار ایمان و علم پناه آورد تا پایدار بماند. در حدیث روایت شده که:
«قلب همانند پری است در یک صحرا که باد آن را زیر و رو میکند».
388- مجازات خداوند علیه ستمگران معمولاً از راهی غیر منتظره و با وسایلی است که هرگز در نظر نگرفتهاند:
﴿...فَأَتَىٰهُمُ ٱللَّهُ مِنۡ حَیۡثُ لَمۡ یَحۡتَسِبُواْۖ...﴾ [الحشر: 2].
«...پس [عذاب] الله از جایی که گمان نمیکردند به سراغشان آمد...».
﴿...وَأَتَىٰهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَیۡثُ لَا یَشۡعُرُونَ﴾ [النحل: 26].
«...و عذاب [الهی] از آنجایی که نمیدانستند به سراغشان آمد».
381- تعصب نکوهیده برای حق باعث میشود صاحب حق با روش اهل باطل به یاری آن بشتابد، و در نتیجه باعث نفرت مردم از حق شود، در حالی که در توهمِ خود گمان میکند باعث جذب مردم شده است!
382- بهترین اوقات تسبیح هنگام صبح است که نفس انسان شاداب است، تا برای کار خود از الله یاری بجوید، و هنگام شام برای تسلیم شدن در برابر پروردگار:
﴿فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ حِینَ تُمۡسُونَ وَحِینَ تُصۡبِحُونَ١٧﴾ [الروم: 17].
«پس هنگام سحرگاهان و شامگاهان به تسبیح الله بپردازید».
383- اگر همه بخواهند به راس هرم قدرت برسند، امت به پیروزی نخواهد رسید، زیرا راس هرم تنها برای یک نفر جا دارد، و اگر برایش با هم درگیر شوند، همه سقوط خواهند کرد:
﴿...وَلَا تَنَٰزَعُواْ فَتَفۡشَلُواْ وَتَذۡهَبَ رِیحُکُمۡۖ...﴾ [الأنفال: 46].
«... و در میان خود [اختلاف و] کشمکش نکنید که ضعیف میشوید و هیبت شما از بین میرود...».
384- هر کسی اجازه دارد نظر خود را بگوید، اما وقتی حکم خداوند به میان آمد کسی نظری ندارد، زیرا خداوند به پیامبر خود امر نموده تا بر اساس آنچه خداوند به او نمایان ساخته حکم کند نه بر اساس رای و نظر خویش:
﴿...لِتَحۡکُمَ بَیۡنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰکَ ٱللَّهُۚ...﴾ [النساء: 105].
«... تا میان مردم بر اساس آنچه الله به تو نمایان ساخته حکم نمایی...».
385- جهاد، شریعتی است ربّانی که حرمتش بالاتر از حرمت افراد یا گروهها است. زیرا حرمت حق برای خالق است و حرمت گروهها برای مخلوق، و هنگامی که حق خالق زیر پا نهاده شود مخلوق هیچ حرمتی ندارد.
376- خداوند مدت آزمایش را طولانی میکند، تا کسانی که پایدارترند بیش از دیگران شایستهٔ گزینش باشند.
﴿قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِینُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَن یَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِینَ١٢٨﴾ [الأعراف: 128].
«موسی به قوم خود گفت: از الله یاری بجویید و صبر کنید؛ همانا زمین از آن الله است [و] آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد میدهد، و فرجام [نیک] از آن متقیان است».
377- برخی از نادانان از ترس آنکه دچار اشتباه شوند از پیروی علما خودداری میکنند و اینگونه دچار فهم اشتباه بر اساس هوای نفس میشوند. علم مانند بینایی است، اینکه یک شخص بینا، انسان [نابینا] را راهنمایی کند بهتر از آن است که خود با چشمان کم سو راه را بیابد.
378- بیشترین کسانی که در سختیهای امت با یکدیگر همدست میشوند، منافقان و یهود و نصاریٰ هستند:
﴿فَتَرَى ٱلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٞ یُسَٰرِعُونَ فِیهِمۡ یَقُولُونَ نَخۡشَىٰٓ أَن تُصِیبَنَا دَآئِرَةٞۚ...﴾ [المائدة: 52].
«میبینی کسانی که در دلهایشان بیماری است در [دوستی] با آنان شتاب میورزند؛ میگویند میترسیم به ما حادثهٔ ناگواری برسد...».
379- هر کس در دعای خود از خداوند طلب دنیا نمود پیش از درخواستِ خود استغفار نماید، زیرا گناهان باعث عدم اجابت دعا یا تاخیر آن میشود. سلیمان ÷ پیش از درخواست ملک، از الله آمرزش خواست:
﴿...رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِی وَهَبۡ لِی مُلۡکٗا لَّا یَنۢبَغِی لِأَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِیٓۖ...﴾ [ص: 35].
«... پروردگارا مرا بیامرز و به من ملکی ارزانی دار که پس از من سزاوار هیچکس نباشد...».
380- یکی از بهترین اعمال، امری است که الله و فرشتگان و مومنان بر آن جمع شدهاند:
﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِکَتَهُۥ یُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِیِّۚ یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَیۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِیمًا٥٦﴾ [الأحزاب: 56].
«همانا الله و فرشتگانش بر پیامبر درود میفرستند؛ ای کسانی که ایمان آوردهاید بر او درود فرستید و چنان که باید سلام گویید».
371- تفاوت میان حسن ظن به الله و در امان دانستن خود از مکر خداوند، «عمل» است. کسی که نسبت به الله گمان نیک دارد عمل [نیک] انجام میدهد، و کسی که خود را از مکر الله در امان میداند [در گناه] زیادهروی میکند.
372- بدترین نوعِ بندگی، بندگیِ هوای نفس است. شخص از بندگی سنگها به بندگی افکار دچار میشود؛ به گمان خودش دور بت طواف نمیکند، در حالی که به گِرد هوا و هوس خود میچرخد و نمیداند.
373- عدالت انسان در برابر خالق کامل نمیشود، مگر هنگامی که با مخلوقات به عدالت رفتار کند:
﴿لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَیِّنَٰتِ وَأَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡکِتَٰبَ وَٱلۡمِیزَانَ لِیَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِۖ...﴾ [الحدید: 25].
«به راستی [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار فرستادیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به عدالت برخیزند...».
374- مهمان را باید بدون آنکه از وی چیزی پرسیده شود، مورد احترام و بزرگداشت قرار داد. ابراهیم ÷ فرشتگان را مورد بزرگداشت قرار داد، در حالی که اگر از آنها پرسیده بود [که غذا میل دارند] حتما از خوردن امتناع میورزیدند، زیرا [آنها فرشته بودند و فرشتگان] غذا نمیخورند:
﴿فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِینٖ٢٦﴾ [الذاریات: 26].
«پس آهسته به نزد زنش رفت و گوسالهای فربه [و بریان] آورد».
375- دربارهٔ مستحب بودن عبادت خاصی در شب نیمهٔ شعبان هیچ حدیث نبوی یا اثری از صحابه به ثبوت نرسیده. این شب مانند دیگر شبهای سال است که الله متعال در یک سوم پایانی آن به آسمان دنیا نازل میشود و خصوصیت دیگری ندارد.