ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
99- «بِسْمِ اللَّهِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ» «الْحَمْدُ لِلَّهِ» (سهبار) «اللَّهُ أَکْبَرُ» (سهبار) «سُبْحَانَکَ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی فَإِنَّهُ لاَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ» ترجمه: «خداوندا، تو را بسیار پاک دانسته و از هر عیب و گمانی منزه میدانم، براستی که بر خود و جانم ستم نمودم لذا مرا ببخشای چرا که هیچکس دیگری جز تو نیست که بتواند یا قادر باشد گناهان بندگان را ببخشاید». «صحیح الترمذی»
98- «أَعُوذُ بِکَلِمَاتِ اللَّهِ التَّامَّاتِ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ» ترجمه: «از شر آنچه که خداوند خلق کرده به کلمات کامل و شامل و قاطع و تامهاش پناه میبرم».
«صحیح مسلم»
97- «أَسْتَوْدِعُکَ اللَّهَ الَّذِى لاَ تَضِیعُ وَدَائِعُهُ» ترجمه: «تو را به خداوندی میسپارم که امانتهایش را ضایع نکرده و نابود نمیسازد». «صحیح ابن ماجه»
96- «أَسْتَوْدِعُ اللَّهَ دِینَکَ وَأَمَانَتَکَ وَخَوَاتِیمَ عَمَلِکَ» ترجمه: «دینت وامانت و سرانجام اعمال و کارت را به خداوند میسپارم (زیرا او بهترین نگاهدارنده امانتها است)». «السلسلة الصحیحة»
95- «اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ، اللَّهُ أَکْبَرُ، سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ اللَّهُمَّ إِنَّا نَسْأَلُکَ فِی سَفَرِنَا هَذَا الْبِرَّ وَالتَّقْوَى وَمِنَ الْعَمَلِ مَا تَرْضَى اللَّهُمَّ هَوِّنْ عَلَیْنَا سَفَرَنَا هَذَا وَاطْوِ عَنَّا بُعْدَهُ اللَّهُمَّ أَنْتَ الصَّاحِبُ فى السَّفَرِ وَالْخَلِیفَةُ فِى الأَهْلِ اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِکَ مِنْ وَعْثَاءِ السَّفَرِ وَکَآبَةِ الْمَنْظَرِ وَسُوءِ الْمُنْقَلَبِ فِى الْمَالِ وَالأَهْلِ. [وَإِذَا رَجَعَ قَالَهُنَّ. وَزَادَ فِیهِنَّ] آیِبُونَ تَائِبُونَ عَابِدُونَ لِرَبِّنَا حَامِدُونَ». ترجمه: «خداوند از هر چیز و هرکس و هر موجودی بزرگتر و غالبتر است... پاک و منزه است همانی که این را تحت فرمان ما قرار داد، در حالیکه ما نمیتوانستیم آن را مهار کنیم و ما حتماً بهسوی پروردگارمان در حرکت و دگرگونی هستیم. خداوندا در این مسافرتمان ار تو نیکی و تقوی و آن عملی را که رضایتت را کسب میکند عاجزانه میطلبیم. خداوندا، این سفر را بر ما آسان بگردان و مسافت طولانیش را هموار بگردان. خداوندا، تو تنها دوست و همراه در سفر هستی و تنها جانشین در بین خانواده میباشی. خداوندا، من به تو از رنج سفر و مناظر بد و زشت و ناراحت کننده و بازگشت بد در میان خانواده و اموال پناه میبرم (و اگر برگشت، این دعا را به همراه کلمات زیر بخواند) در حالی باز میگردیم که توبه کنندهگانیم و عبادت کنندهگانیم و تنها پروردگارمان را سپاس و ستایش میکنیم». «صحیح مسلم»