| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
۷۶- مستحب است همراه با نماز، اصلاحگری و آداب نیز به فرزندان آموزش داده شود:
﴿یَٰبُنَیَّ أَقِمِ ٱلصَّلَوٰةَ وَأۡمُرۡ بِٱلۡمَعۡرُوفِ وَٱنۡهَ عَنِ ٱلۡمُنکَرِ وَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَآ أَصَابَکَۖ...﴾ [لقمان: 17]
«فرزندم، نماز را برپا کن و به معروف امر کن و از منکر باز بدار و بر آسیبی که به تو رسیده صبر پیشه کن...».
۷۷- وارد شدن غیر ضروری مردان بر زنان بر اساس نص وحی و اتفاق علما مورد نهی قرار گرفته است. رسول الله ص میفرماید: «از وارد شدن بر زنان خودداری کنید» گفتند: برادر شوهر [و خویشاوندانش] چطور؟ فرمود: «برادر شوهر، مرگ است» [بخاری و مسلم].
۷۸- امر به معروف و نهی از منکر فرایندی است برای تنظیم آزادی‌ها تا به هرج و مرج کشیده نشود، و لیبرالیسم فرایندی است برای به آشوب کشاندن آزادی‌ها تا منظم نشود.
۷۹- چرخ فساد را گروهی به جلو می‌برند و گروهی جلوی آن می‌ایستند. اما اگر حرکت آن ادامه یابد فرجام آن چیزی نیست جز بلایی فراگیر:
﴿وَلَوۡلَا دَفۡعُ ٱللَّهِ ٱلنَّاسَ بَعۡضَهُم بِبَعۡضٖ لَّفَسَدَتِ ٱلۡأَرۡضُ...﴾ [البقرة: 251].
«... و اگر الله برخی از مردم را به وسیلهٔ برخی دیگر دفع نمی‌کرد بی‌شک زمین تباه می‌شد...».
۸۰- استغفار از بزرگ‌ترین اسباب پایداری و در امان ماندن از پس‌روی است:
﴿وَیَٰقَوۡمِ ٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّکُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَیۡهِ یُرۡسِلِ ٱلسَّمَآءَ عَلَیۡکُم مِّدۡرَارٗا وَیَزِدۡکُمۡ قُوَّةً إِلَىٰ قُوَّتِکُمۡ﴾ [هود: 52].
«و ای قوم من از پروردگارتان مغفرت بخواهید سپس به‌سوی او توبه کنید تا از آسمان برای شما باران فراوان بفرستد و نیرویی بر نیروی شما بیفزاید...».
۷۱- یکی از نشانه‌های منافق زبان تند و تیز علیه مسلمانان است:
﴿...سَلَقُوکُم بِأَلۡسِنَةٍ حِدَادٍ...﴾ [الأحزاب: 19].
«... شما را با زبان‌هایی تند نیش می‌زنند...».
و برعکس آن، زبانی نرم در برابر کافران:
﴿...لَئِنۡ أُخۡرِجۡتُمۡ لَنَخۡرُجَنَّ مَعَکُمۡ وَلَا نُطِیعُ فِیکُمۡ أَحَدًا أَبَدٗا...﴾ [الحشر: 11].
«...اگر بیرون رانده شوید حتما با شما بیرون خواهیم آمد و هرگز بر ضد شما از هیچکس اطاعت نخواهیم کرد...».
۷۲- اذکار صبح و شام انسان را از صفت «غافلان» خارج خواهد ساخت:
﴿وَٱذۡکُر رَّبَّکَ فِی نَفۡسِکَ تَضَرُّعٗا وَخِیفَةٗ وَدُونَ ٱلۡجَهۡرِ مِنَ ٱلۡقَوۡلِ بِٱلۡغُدُوِّ وَٱلۡأٓصَالِ وَلَا تَکُن مِّنَ ٱلۡغَٰفِلِینَ٢٠٥﴾ [الأعراف: 205]
«و در دل خویش پروردگارت را فروتنانه و در حال بیم، و آهسته و آرام، هنگام صبح و شام یاد کن و از غافلان مباش».
۷۳- اسباب باعث نجات انسان نمی‌شوند مگر به اذن خداوند؛ همان دریایی که به اذن خداوند باعث نجات موسیِ نوزاد شد، به فرمان او فرعونِ قدرتمندِ ستمگر را غرق کرد.
۷۴- حقِ بدون قدرت ضعف است، و قدرتِ بدون حق، ستمگری است.
۷۵- خداوند درهای خیر را نمی‌گشاید مگر برای کسی که آن در را بکوبد. هر کس به الله روی آورد، الله نیز به او روی خواهد آورد، و هر کس از الله روی گرداند، الله نیز از او روی خواهد گرداند:
﴿إِن تَسۡتَفۡتِحُواْ فَقَدۡ جَآءَکُمُ ٱلۡفَتۡحُۖ﴾ [الأنفال: 19]
«شما درخواست پیروزی می‌کردید و پیروز هم شدید...».
۶۶- بهترین ذکر برای گناه‌کاران «استغفر الله»، و بهترین ذکر برای غافلان «سبحان الله»، و بهترین اذکار در همه حال «لا اِله اِلا الله» است.
۶۷- آنقدر به ستایش الگو نپرداز که به تو مشغول شود و از ادامهٔ راهش باز بماند. ستایش اگر کم باشد کمک است و اگر بسیار باشد فتنه است.
۶۸- مومن از سلامت دینش شاد می‌شود حتی اگر دنیا را از دست بدهد، و منافق از سلامت دنیایش خوشحال می‌شود حتی اگر دینش را از دست بدهد:
﴿...إِن تُصِبۡکَ حَسَنَةٞ تَسُؤۡهُمۡۖ وَإِن تُصِبۡکَ مُصِیبَةٞ یَقُولُواْ قَدۡ أَخَذۡنَآ أَمۡرَنَا مِن قَبۡلُ وَیَتَوَلَّواْ وَّهُمۡ فَرِحُونَ٥٠﴾ [التوبة: 50].
«و اگر مصیبتی به تو رسد می‌گویند: ما که پیش‌تر تصمیم خود را گرفته بودیم و در حالی که شادند باز می‌گردند».
۶۹- خداوند همهٔ زمین را حلال ساخته و تنها برداشتن گام‌هایی اندک را در آن حرام ساخته:
﴿...کُلُواْ مِمَّا فِی ٱلۡأَرۡضِ حَلَٰلٗا طَیِّبٗا وَلَا تَتَّبِعُواْ خُطُوَٰتِ ٱلشَّیۡطَٰنِۚ...﴾ [البقرة: 168].
«...از آنچه در زمین است و حلال و پاکیزه است بخورید و از گام‌های شیطان پیروی نکنید...».
آزادی آن است که در این زمین فراخ زندگی کنی نه در آن چند گام محدود.
۷۰- توحیدِ کلمه بر اساس کلمهٔ توحید، برای حکومت‌ها لازم‌تر و مهم‌تر از وحدت بر اساس ثروت یا خاک یا سیاست است:
﴿وَٱعۡتَصِمُواْ بِحَبۡلِ ٱللَّهِ جَمِیعٗا...﴾ [آل عمران: 103].
«و همگی ریسمان الله را محکم بگیرید...».
و ریسمان خداوند، توحید است.
۶۱- یکی از بزرگ‌ترین خطرهایی که امت را تهدید می‌کند کسانی هستند که نصیحت‌گران را نزد نصیحت‌شدگان تخریب می‌کنند تا نسبت به آنان شک کنند و در برابر نصیحت عناد ورزند و در نتیجه همهٔ امت هلاک شوند:
﴿وَقَالَ ٱلۡمَلَأُ مِن قَوۡمِ فِرۡعَوۡنَ أَتَذَرُ مُوسَىٰ وَقَوۡمَهُۥ لِیُفۡسِدُواْ فِی ٱلۡأَرۡضِ...﴾ [الأعراف: 127].
«و سران قوم فرعون گفتند آیا موسی و قومش را رها می‌کنی تا در زمین به فساد بپردازند؟...».
۶۲- اصلاحگری رحمت است نه فتنه. پیامبر ص میفرماید:
«خداوند عموم مردم را به سبب گناه عده‌ای خاص عذاب نمی‌دهد تا آنکه منکر را ببینند و با وجود توانایی آن را انکار نکنند، که اگر چنین کردند خداوند هم آن عدهٔ خاص و هم عموم مردم را دچار عذاب خواهد کرد» [به روایت امام احمد].
۶۳- اگر انسان به اصلاح آنچه میان خود و پروردگار است بپردازد، خداوند آنچه را میان او و مردم است به صلاح خواهد آورد؛ هر کس مشغول آن یکتای یگانه شود او را از همهٔ کسان دیگر بی‌نیاز می‌کند.
۶۴- راستی باعث نجات است؛ اگر تنها تو را نجات ندهد امت را پس از تو نجات خواهد داد، زیرا در حدیث آمده:
«شما را نجات نمی‌دهد، مگر راستی...». [به روایت بخاری]
۶۵- ممکن است انسان دچار غم و دلتنگی شود بدون آنکه عقل سبب آن را بداند. خداوند شناخت کامل درون انسان را از او پنهان ساخته تا بداند در شناخت دیگر چیزها نادان‌تر است.
۵۶- اگر ضوابط شرعی نزد کسانی که قرار است آن را اجرایی کنند مورد احترام نیست، جایز نیست که عالم برای جواز چیزی که ضوابط آن مراعات نمی‌شود فتوا دهد. دست به فساد بزنید، اما نه به نام شریعت!
۵۷- رحمت الله گسترده‌تر از همهٔ گناهان است، و محروم کسی است که منتظر اسباب رحمت است، اما خود در حال انجام اسباب عذاب است!
﴿وَرَحۡمَتِی وَسِعَتۡ کُلَّ شَیۡءٖۚ فَسَأَکۡتُبُهَا لِلَّذِینَ یَتَّقُونَ...﴾ [الأعراف: 156].
«...و رحمتم همه چیز را فرا گرفته است، پس به زودی آن را برای کسانی قرار می‌دهم که تقوا پیشه می‌کنند...».
۵۸- ستمگر دوست ندارد کسی به یاری ستمدیده بشتابد، حتی اگر مربوط به ستمِ او نباشد، زیرا می‌ترسد اگر این راه باز شود کسانی نیز به یاری آنانی که او در حق‌شان ستم کرده بشتابند:
﴿...وَإِنَّ ٱلظَّٰلِمِینَ بَعۡضُهُمۡ أَوۡلِیَآءُ بَعۡضٖۖ...﴾ [الجاثیة: 19].
«...و ستمگران یاران یکدیگرند...».
۵۹- از آغاز بشریت، انسان هر روز چیز جدیدی می‌آموزد و با دیدن گسترهٔ علم خود مغرور می‌شود زیرا آن را می‌بیند، اما با فکر کردن به گسترهٔ بی انتهای جهل خود فروتن نمی‌شود:
﴿...وَمَآ أُوتِیتُم مِّنَ ٱلۡعِلۡمِ إِلَّا قَلِیلٗا﴾ [الإسراء: 85].
«...و به شما جز اندکی از علم داده نشده است».
۶۰- ذکر و اندیشه دو عبادت هستند که می‌توانند در هر حال و زمانی همراه انسان باشند. بهترین ذکر، ذکری است که همراه با اندیشه در آفریده‌های الله و نشانه‌های او باشد:
﴿ٱلَّذِینَ یَذۡکُرُونَ ٱللَّهَ قِیَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ...﴾ [آل عمران: 191].
«کسانی که الله را در حال ایستاده و نشسته و بر پهلو افتاده یاد می‌کنند، و در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند...».