| ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
| 1 | 2 | |||||
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
۱۰۱- ذکر الله از بزرگترین عوامل نرم شدنِ دل‌های سخت است:
﴿...فَوَیۡلٞ لِّلۡقَٰسِیَةِ قُلُوبُهُم مِّن ذِکۡرِ ٱللَّهِۚ...﴾ [الزمر: 22].
«...پس وای به حال کسانی که از سخت‌دلی یاد الله نمی‌کنند...».
﴿ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمۡ وَقُلُوبُهُمۡ إِلَىٰ ذِکۡرِ ٱللَّهِۚ...﴾ [الزمر: 23].
«... سپس پوست‌شان و دل‌شان به یاد الله نرم می‌گردد...».
۱۰۲- انسان هنگامی که اجلِ خود را نزدیک می‌بیند به تدریج برخی از افکار و خواسته‌های خود را رها می‌کند؛ درست است که اجل ربطی به درستیِ اندیشه ندارد، اما با نزدیک شدن آن هوای نفس می‌میرد و اندیشه‌های وابسته به آن نیز از بین می‌روند.
۱۰۳- دنیای خود را با دنیای دیگری مقایسه نکن، که در این صورت اگر تو پیروز شدی تکبر می‌ورزی و اگر او پیروز شد حسادت خواهی کرد:
﴿...فَقَالَ لِصَٰحِبِهِۦ وَهُوَ یُحَاوِرُهُۥٓ أَنَا۠ أَکۡثَرُ مِنکَ مَالٗا وَأَعَزُّ نَفَرٗا﴾ [الکهف: 34]
«...پس به رفیقش در حالی که با او گفتگو می‌کرد گفت: مال من از تو بیشتر است و از نظر نفرات از تو نیرومندترم».
۱۰۴- خداوند سرزمینی را که در آن ستمِ بسیاری رخ می‌دهد به سبب وجود مصلحانی در آن، حفظ می‌کند، و ممکن است سرزمینی را که ظلم کمتری در آن رخ می‌دهد به سبب عدم وجود مصلحان، هلاک سازد:
﴿وَمَا کَانَ رَبُّکَ لِیُهۡلِکَ ٱلۡقُرَىٰ بِظُلۡمٖ وَأَهۡلُهَا مُصۡلِحُونَ١١٧﴾ [هود: 117].
«و پروردگار تو [هرگز] بر آن نبوده که شهرهایی را که مردم آن اصلاح‌گرند به ستم هلاک سازد».
۱۰۵- حکم بر اساس آنچه خداوند نازل نموده را به بهانهٔ عدم مناسبت با این دوران ترک می‌کنند، سپس عیسی بن مریم پس از آنها می‌آید و جز به شرع خداوند حکم نمی‌کند. اشکال در دوران نیست، مشکل در حاکمانِ آن دوران است.
۹۶- هر چه انسان بیشتر حق را بشناسد، گناهش نیز [در صورت ارتکاب] بزرگ‌تر خواهد بود:
﴿...فَلَمَّا جَآءَهُم مَّا عَرَفُواْ کَفَرُواْ بِهِۦۚ فَلَعۡنَةُ ٱللَّهِ عَلَى ٱلۡکَٰفِرِینَ﴾ [البقرة: 89].
«... ولی همین که آنچه را می‌شناختند برایشان آمد انکارش کردند؛ پس لعنت الله بر کافران باد».
۹۷- خداوند گناهان پنهان را برای انسان آسان می‌سازد تا ایمانش را امتحان کند:
﴿...لِیَعۡلَمَ ٱللَّهُ مَن یَخَافُهُۥ بِٱلۡغَیۡبِۚ...﴾ [المائدة: 94].
«...تا الله معلوم دارد که چه کسی در نهان از او می‌ترسد...».
۹۸- مردم وقتی که درهای حلال بسته شود به حرام دچار می‌شوند، برای همین نخستین علاج حرام، باز کردن درهای حلال است.
۹۹- از بزرگترین عوامل ثبات و پایداری انسان و صبر در برابر آزار مردم و سخنان آنان، ادای نماز در وقت آن است:
﴿فَٱصۡبِرۡ عَلَىٰ مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ قَبۡلَ طُلُوعِ ٱلشَّمۡسِ وَقَبۡلَ ٱلۡغُرُوبِ٣٩﴾ [ق: 39].
«پس بر آنچه می‌گویند صبر کن و پیش از طلوع خورشید و پیش از غروب به حمد پروردگارت تسبیح گوی».
۱۰۰- امامت دین و دنیا به ارث برده نمی‌شود؛ خداوند آن را از ابراهیم بازداشت، زیرا ارثی شدن چنین چیزی باعث می‌شود به دست نا اهلان بیفتد:
﴿...إِنِّی جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامٗاۖ قَالَ وَمِن ذُرِّیَّتِیۖ قَالَ لَا یَنَالُ عَهۡدِی ٱلظَّٰلِمِینَ﴾ [البقرة: 124].
«... [خداوند] فرمود: من تو را پیشوای مردم قرار دادم. [ابراهیم] گفت: از دودمانم [چطور]؟ فرمود: پیمان من به ستمگران نمی‌رسد».
۹۱- هنرپیشه‌هایی که دین را به ریشخند می‌گیرند اگر همین کار را با سیاست می‌کردند بی‌شک تحت تعقیب قرار می‌گرفتند. ای سردمداران؛ دین خدا را حفظ کنید، خداوند سیاست را برای شما حفظ خواهد کرد.
۹۲- آیات خداوند را به تمسخر نمی‌گیرد، مگر کسی که نعمت‌های او را فراموش کرده است. زیرا یادآوری نعمت‌ها باعث بزرگداشت نعمت دهنده می‌شود:
﴿...وَلَا تَتَّخِذُوٓاْ ءَایَٰتِ ٱللَّهِ هُزُوٗاۚ وَٱذۡکُرُواْ نِعۡمَتَ ٱللَّهِ عَلَیۡکُمۡ...﴾ [البقرة: 231]
«... و آیات الله را به ریشخند نگیرید و نعمت الله را بر خود به یاد آورید...».
۹۳- صحیح نیست که قبر زینب بنت علی س در دمشق واقع است. مورخان شیعه و سنی در مورد تاریخ وفات و مکان وفات ایشان سه قول مختلف دارند و هیچ دلیلی برای ترجیح یکی از این اقوال موجود نیست.
۹۴- هنگامی که غربی‌ها می‌گویند: «ما دشمن اسلام نیستیم» [حرف‌شان از دو حالت خارج نیست] یا دروغ می‌گویند، و یا ما بر اسلام صحیح نیستیم:
﴿وَلَن تَرۡضَىٰ عَنکَ ٱلۡیَهُودُ وَلَا ٱلنَّصَٰرَىٰ حَتَّىٰ تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمۡۗ﴾ [البقرة: 120].
«یهودیان و نصرانیان از تو راضی نخواهند شد تا آنکه از دینشان پیروی کنی...».
۹۵- اگر انسان گناهی را مرتکب شد و در قلب خود احساس درد نکرد، چنین چیزی نشانهٔ این است که خداوند بزرگترین داراییِ او یعنی معرفت الله را از وی گرفته است. زیرا افتادن در گناهان به اندازهٔ جهل تو نسبت به کسی است که معصیتش را مرتکب می‌شوی.
۸۶- زن نوح و زن لوط (علیهما السلام) به دعوت حق و همسرانشان که پیامبر بودند خیانت کردند، بنابراین عجیب نیست که در میان مسلمانان کسانی باشند که مزدوری باطل بکنند؛ عجیب این است که چنین کسانی در میان ما نباشند.
۸۷- فتنه درجاتی دارد...
از جمله: ترک حق به‌سوی باطل.
و همچنین: مشغول شدن به حقی که در اولویت نیست و ترک حقی که مهم‌تر است.
اولی فتنهٔ جاهلان است و دومی فتنهٔ عالمان.
۸۸- نگاه کردن به جایی که قرار است گام بگذاری مهم‌تر از نگاه به جایی است که پا گذاشته‌ای. زیرا عاقل به گذشته‌ای که مشغولش کند نگاه نمی‌کند تا از آینده‌ای که منتظرش هست غافل شود.
۸۹- حتی ضعیف‌ترین عقل‌ها انسان را به‌سوی ایمان به الله راهنمایی می‌کند. علی بن ابی‌طالب س خطاب به کسی که به الله شک کرده بود فرمود: «اگر آنچه تو می‌گویی درست باشد هر دویمان خلاص می‌شویم؛ وگرنه من خلاص می‌شوم و تو هلاک!».
۹۰- کسی که به پروردگار خود ناسزا گوید از ملحد بدتر است؛ زیرا ملحد تنها علمِ به وجود آفریدگار را نفی کرده، اما آنکه ناسزا می‌گوید گویا پروردگار را اثبات نموده سپس به او ناسزا گفته است.
۸۱- نیت خوب باعث بالا رفتن قدر انسان می‌شود حتی اگر کار نیکش اندک باشد، و نیت بد انسان را بی‌ارزش می‌کند حتی اگر عمل بدی انجام ندهد.
۸۲- ذکر خداوند امان از فتنه‌ها است هنگامی که رخ می‌دهد، و محافظی در برابر بلاها است هنگامی که فرو آید:
﴿لِّنَفۡتِنَهُمۡ فِیهِۚ وَمَن یُعۡرِضۡ عَن ذِکۡرِ رَبِّهِۦ یَسۡلُکۡهُ عَذَابٗا صَعَدٗا١٧﴾ [الجن: 17].
«هدف این است که آنان را با این نعمت بیازماییم، و هر کس از یاد پروردگارش روی‌گردان شود او را به عذابی سخت وارد می‌کند».
۸۳- انسان گمراه دوست دارد مردم نیز مانند او باشند تا به سبب انحرافِ خود احساس تنهایی نکند:
﴿وَدُّواْ لَوۡ تَکۡفُرُونَ کَمَا کَفَرُواْ فَتَکُونُونَ سَوَآءٗۖ...﴾ [النساء: 89].
«آرزو دارند شما نیز همانطور که آنان کافر شدند، کافر شوید تا با هم برابر باشید...».
﴿...یَشۡتَرُونَ ٱلضَّلَٰلَةَ وَیُرِیدُونَ أَن تَضِلُّواْ ٱلسَّبِیلَ﴾ [النساء: 44]
«...گمراهی را [به جان] می‌خرند و می‌خواهند شما نیز گمراه شوید».
۸۴- تا وقتی که بر راه حق هستی با همراهان بسیار مغرور نشو و با همراهان کم ضعیف نشو.
۸۵- بزرگترین فتنه‌ها، فتنهٔ برعکس کردن حقایق است، و خطرناکترین نبردها، نبرد شعارها است؛ رسول خدا ص میفرماید:
«بیشترین چیزی که از آن بر امتم هراس دارم هر منافق سخنور است». [به روایت امام احمد]