54- روان دوان سوی مدینه

_{54- روان دوان سوی مدینه}

_{چون پیک رسالت حضرت مصطفی ج همراه یار غارش حضرت ابوبکر صدیق س بسوی مدینه براه افتادند، اهل مکه و بخصوص خانواده ابوبکر صدیق س هیچ نمی‫دانستند این قافله مبارک به چه سویی رخ نموده است. خداوند با فضل و کرم خویش چنین ترتیب داد که صدایی در مکه پیچید که مردم آن‌را می‫شنیدند و کسی صاحب صدا را نمی‫دید. صدا چنین می‫گفت:}

_{"ای پروردگار عرش معلا! آن دو یاری که در خیمه ام معبد فرود آمدند را جزا و پاداش نیکو ارزانی نما. آن‌ها به سلامتی استراحت کردند و به سلامتی براه افتادند. پیروز شد آنکه دوست و یار محمد مصطفی ج گشت. آهای فرزندان قصی! خوشا بحالتان، خداوند سروری و خصلت‌های شایسته و غیر قابل رقابت را از شما نگرفت و بر بنی کعب، قرارگاه دخترشان مبارک و فرخنده باد بر آنان که در مسیر راه از مؤمنان پذیرایی کرده، مأوایی برای اهل ایمان فراهم آورده‌اند. از آن خانم درباره گوسفند و ظرفش بپرسید، البته اگر از خود گوسفند بپرسید آن خود نیز گواهی خواهد داد".}

 _{حضرت اسماء ل می‫گوید: ما نمی‫‫دانستیم پیامبر خدا ج به چه سویی رفته‫اند تا که جنی از پایین مکه این شعرها را می‫سرود و بدینسو می‫آمد. مردم پشت صدا حرکت می‫کردند. همه صدا را می‫شنیدند و کسی او را نمی‫دید. تا از بالای مکه بیرون رفت. او می‫گفت وقتی ما این‌را شنیدیم فهمیدیم که رسول الله ج به چه طرفی رفته‫اند. یعنی اینکه ایشان ج بسوی مدینه منوره رفته‫اند.^[1]}

---

_{[1]- الرحیق المختوم، اثر/ شیخ صفی الرحمن المبارکفوری، ص: 188، 189.}

53- در خیمه ام معبد

_{53- در خیمه ام معبد}

_{گذر پیامبر اکرم ج و حضرت ابوبکر س در این سفر به خیمه عاتکه بنت خالد "ام‌معبد خزاعی" افتاد. او خانمی مشهور و با نام و نشان و عاقل و پخته و با حیا و عفت بود که در منطقه قدید در صحن خیمه خود می‫نشست و به رهگزران مسافر غذا و آب تقدیم می‫داشت. آن حضرت ج از ایشان پرسیدند: آیا چیزی برای خوردن دارند؟ خانم میزبان سرش را پایین انداخته با ناراحتی گفت: بخدا اگر چیزی می‫داشتیم از میزبانی شما هرگز دریغ نمی‫کردیم. گوسفندان هم برای چریدن به جای دوری رفته‫اند.}

_{بزی در گوشه خیمه توجه رسول اکرم ج را بخود جلب کرد. ایشان به ام معبد روی کرده فرمودند: ام معبد! این چطور بزی است؟ او گفت: بزی است ضعیف و از پا افتاده که از رمه جا مانده است. آن حضرت ج پرسیدند: آیا هیچ شیری می‫دهد؟ او گفت: آنقدر ضعیف و ناتوان است که نمی‫تواند شیر کند. پیامبر ج فرمودند: اجازه می‫دهی آن‌را بدوشم؟ او گفت: پدر و مادرم قربانت بفرما، اگر شما در آن شیری می‫بینید بدوشیدش! پیامبر اکرم ج بر پستان‌های بز دستی زد و نام خدا را بر زبان جاری کرد و دعا نمود. بز پاهایش را باز کرد. پستان‌هایش پر از شیر شد. پیامبر از ام معبد ظرف بزرگی که چندین نفر را می‫توانست به راحتی سیر کند گرفت و بز را آنقدر دوشید که ظرف پر شد. پیامبر به ام معبد شیر نوشانید، او نوشید تا سیر شد. سپس به همراهانش حضرت ابوبکر صدیق و عامر بن فهیره و عبدالله بن أریقط شیر تعارف کردند. پس از اینکه همه سیر شدند خودشان نوشیدند. بار دیگر در همان ظرف بز را دوشیده ظرف را پر از شیر کرد و کنار ام معبد گذاشته از خیمه او بیرون آمد و به راه خود ادامه دادند.}

_{خوانندگان گرامی!}

_{بنگرید حضرت ابوبکر صدیق س چقدر خوش قسمت و سعادتمند و دوست و عزیز رسول خدا ج بود که افتخار نوشیدن شیر از دستان مبارک آن جناب نصیبشان شده است.}

_{دیری نگذشته بود که شوهر آن خانم محترم؛ ابو معبد، بزهای رنجور و ضعیف و ناتوانش که در صحرای گرم و بی‫آب و علف بسختی قدم می‫زدند راهی کرده سر رسید. چون چشمش به شیر افتاد دهانش از حیرت باز مانده بلا فاصله پرسید: این را از کجا آورده‫ای؟ گوسفندان در آن دور دست‌ها همراه من می‫چریدند و در خانه بز شیر ده نبود. زن گفت: یک آدم با برکت و مبارک از اینجا گذشت و شروع کرد به تعریف کردن تمام آنچه بر او گذشته بود. ابومعبد گفت: به نظر می‫رسد این همان شخصی باشد که قریشیان به همه جا در پی دستگیری او سرباز فرستاده‫اند. خوب! کمی بیشتر از او بگو. ام معبد آنچنان با دقت با گفتاری شیوا و لحنی شیرین، صفات و کمالات پیامبر اکرم ج را بیان نمود که شنونده با شنیدن حرف‌های او گویا سیمای شخص پیامبر خدا ج را جلوی چشمانش می‫دید.}

_{ابو معبد با شنیدن حرف‌های شیوای همسرش گفت: بخدا که این همان مرد قریشی است که مردم درباره او حرف‌های گوناگون می‫زنند. من می‫خواهم با او دوست و همراه شوم. اولین فرصتی که به من دست دهد حتما نزد او خواهم رفت.^[1]}

ام معبد با اسلوب بی‫نهایت دلنشین چنان تصویری از اوصاف و کمالات پیامبر اکرم ج رسم کرد که گویا شنونده، آن جناب را جلوی چشمانش می‫بیند.

---

_{[1]- نگا: البدایة والنهایة: 3/209، المستدرک، اثر/ الحاکم: 3/9، 10.}

52- نگین

_{52- نگین}

_{در اثنای هجرت، راهگذری آشنا از حضرت ابوبکر صدیق س پرسید: "این که پیش روی تو می‫رود کیست؟". ایشان در جواب گفت:}

_{«هذا هاد یهدینی السبیل».}

_{"این راهبری است که راه را به من نشان می‫دهد".}

_{آن مرد از جوابش چنین فهمید که او راهبری است و مسیر راه را بدو نشان می‫دهد، در حالیکه هدف صدیق اکبر س چیز دیگری بود. قصد او راه خیر و نیکی و سعادت و رستگاری بود.^[1]}

---

_{[1]- الهجرة النبویة المبارکة، اثر/ دکتر عبدالرحمن البر، ص:204.}

51- دو راهزن مشهور، بهشتی شدند!

 _{51- دو راهزن مشهور، بهشتی شدند!}

_{پیک رستگاری و سعادت؛ رسول پاک پروردگار یکتا ج، به همراهی یار غارش حضرت ابوبکر صدیق س نفس نفس زنان در آن گرمای طاقت فرسا در سفر هجرت بسوی مدینه منوره در دل صحرای خشک و بی‫آب و علف حرکت می‌کردند. نرسیده به مدینه به جایی به نام "عرج" رسیده بودند که نیاز شد از کسی مسیر درست راه را جویا شوند. یکی از ساکنان آنجا راه را به آن‌ها نشان داده، تذکر داد در کنار راه دو راهزن که به نام "مُهانان" - دو ذلیل وخوار – مشهورند همیشه در کمین مسافرها نشسته‫اند. رسول الله ج به حکایت آن رهزنها توجهی نفرمود. وقتی آن دو رهزن جلوی راه ایشان سبز شدند، آن جناب پیام آرامش و سعادت بخش اسلام را به آن‌ها تقدیم داشت که در همان لحظه دعوت پیامبر را پذیرفتند و هر دو به دین مبین اسلام گرویدند. پیامبر خدا ج نام آن‌ها را عوض کرده آن‌ها را "مُکرمان" – دو فرد با عزت و شرف – نام نهاد و آن‌ها را دعوت کرد تا سر فرصت مناسبی به مدینه منوره بیایند. پیامبر خدا ج پیام رسای اسلام را به آن‌ها تقدیم داشته سرنوشت و زندگی آن‌ها را بکلی تغییر داد. آن دو را از باتلاق پستی و رذالت و ذلت و خواری بیرون کشیده بر بلندای عزت و شرافت گذاشت.^[1]}

---

_{[1]- المسند، اثر/ امام احمد: 4/74.}

50- نگین

_{50- نگین}

_{حضرت ابوبکر صدیق س تنها یار رسول اکرم ج بودند که در سفر هجرت ایشان را همراهی می‫کردند. رسول الله ج و ابوبکر صدیق س آن دو یاری بودند که جز ذات پاک یکتا هیچ پاسدار و یار و یاوری نداشتند. بارها این افتخار پر سعادت نصیب ابوبکر صدیق س شده بود که تنها یار و یاور پیامبر اکرم ج باشد.}

_{اگر در جایی از بزرگان شخصیت‌های برجسته صحابه کرام ش کسی تنها با پیامبر خدا ج می‫ماند آن فرد کسی جز ابوبکر س نمی‫بود.طوریکه در مسیر دعوت قبائل عرب به اسلام، سفر هجرت و غزوه بدر تنها کسی که افتخار همراهی و خدمت در کنار پیامبر اکرم ج را داشت؛ حضرت ابوبکر صدیق س بود.}

_{در غار ثور تنها حضرت ابوبکر آن حضرت ج را همراهی می‫کرد. این همان شرف و مکانتی است که قرآن کریم به روشنی از آن یاد کرده است. احادیث و روایات بسیاری نیز بر این جایگاه والای او گواهی می‫دهند. در روایتی که امام بخاری و امام مسلم در کتاب‌های صحیح شان آورده‫اند حضرت انس س از زبان حضرت ابوبکر س چنین نقل قول می‫فرماید: وقتی همراه پیامبر اکرم ج در غار بودم، ناگهان متوجه پاهای مشرکان در جلوی غار شدم. من آرام خدمت رسول اکرم ج عرض کردم؛ اگر کسی از آن‌ها بطرف پاهایش نگاهی بیندازد ما را خواهد دید. پیامبر اکرم ج در جواب فرمودند:}

_{«ما ظنک یا أبابکر باثنین الله ثالثهما؟».}

_{"ای ابوبکر! درباره دو نفری که خداوند متعال سومی آن‌هاست چه گمان می‫کنی؟".^[1]}

_{همه اهل علم اتفاق نظر دارند دو نفری که این حدیث بدان‌ها اشاره دارد حضرت پیامبر اکرم ج و حضرت ابوبکر س می‫باشند. البته خود قرآن حکیم نیز بر این گواهی داده است.^[2]}

---

_{[1]- صحیح البخاری، حدیث: 3653.}

_{[2]- منهاج السنة، اثر/ ابن تیمیه: 4/ 240، 241.}