سورۀ قیامت

سورۀ قیامت

در مکه نازل شده و چهل آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ١ وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ٢ أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ٣ بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ٤ بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ٥ یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ٦ فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ٧ وَخَسَفَ الْقَمَرُ٨ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ٩ یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ١٠ کَلَّا لَا وَزَرَ١١ إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ١٢ یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ١٣ بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ١٤ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ١٥ لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ١٦ إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ١٧ فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ١٨ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ١٩﴾ [القیامة: 1-19].

﴿1﴾ قسم می‌خورم به روز قیامت. ﴿۲﴾ و قسم می‌خورم به نفس ملامت کننده (و پشیمان‌شونده). ﴿3﴾ آیا انسان گمان می‌کند که استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟ ﴿4﴾ بلی! (چنین خواهیم کرد) در حالیکه قادریم بر آن که (حتى) سرانگشتان او را (هم) برابر سازیم. ﴿5﴾ بلکه انسان می‌خواهد (با انکار نمودن) راه فسق و فجور را پیش روی خود باز کند. ﴿6﴾ (و به طور استهزا) می‌پرسد: روز قیامت چه وقت است؟ ﴿7﴾ پس وقتی که چشم‌ها خیره شود. ﴿8﴾ و ماه بی‌نور و تاریک شود. ﴿9﴾ و آفتاب و ماه یکجا جمع شود. ﴿10﴾ و (وقتی روز قیامت برپا شود) انسان می‌گوید: راه گریز کجاست؟ ﴿11﴾ نه! هرگز جای (گریز و) پناه نیست. ﴿12﴾ (بلکه) در آن روز قرارگاه تنها به‌سوی پروردگار توست. ﴿13﴾ انسان در آن روز به آنچه پیش فرستاده و به آنچه پس گذاشته است خبر داده می‌شود. ﴿14﴾ بکله انسان به (خوب و بد) نفس خود بیناست. ﴿15﴾ اگرچه (در آن روز) عذرهایی پیش کند. ﴿16﴾ (ای پیغمبر! در وقت نزول وحی) زبانت را حرکت مده تا در یاد کردن آن شتاب کنی. ﴿17﴾ بی‌گمان جمع کردن آن در سینۀ تو و خواندنش بر عهدۀ ماست. ﴿18﴾ پس چون آن را (به زبان جبریل) خواندیم، پس قرائت آن را پیروی کن. ﴿19﴾. باز بیان (حقایق) و تفسیر آن بر عهدۀ ماست.

﴿کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ٢٠ وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ٢١ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ٢٢ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ٢٣ وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ٢٤ تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ٢٥ کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ٢٦ وَقِیلَ مَنْ  رَاقٍ٢٧ وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ٢٨ وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ٢٩ إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ٣٠ فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى٣١ وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى٣٢ ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى٣٣ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى٣٤ ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى٣٥ أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى٣٦ أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى٣٧ ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى٣٨ فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى٣٩ أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى٤٠﴾ [القیامة: 20-40].

﴿20﴾ نه، چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست می‌دارید. ﴿21﴾ و آخرت را ترک می‌کنید. ﴿22﴾ (حال آن که کامیاب و ناکام در آخرت معلوم شود) در آن روز چهره‌هایی شاداب (و خرم) هستند. ﴿23﴾ (چرا که) به پروردگار خود می‌نگرند. ﴿24﴾ و چهره‌هایی در آن روز گرفته (و غمگین) است. ﴿25﴾ (چون) یقین دارند که به معصیت کمرشکن گرفتار می‌شوند. ﴿26﴾ چنین نیست (که ایشان گمان دارند) هنگامی که جان به گلوگاه رسد. ﴿27﴾ و گفته شود: آیا کسی هست که افسون بخواند؟ ﴿28﴾ و (محتضر) یقین کند که زمان جدایی (روح از بدن) فرا رسیده است. ﴿29﴾ و ساق پا به ساق دیگر بپیچد (که دیگر حرکت نتواند). ﴿30﴾ آن روز، روز سوق دادنش به‌سوی پروردگار توست. ﴿۳۱﴾ پس (انسان نافرمان) نه تصدیق کرد و نه نماز گزارد. ﴿۳۲﴾ بلکه دروغ شمرد و اعراض نمود. ﴿۳۳﴾ باز متکبرانه و خرامان به‌سوی خانواده‌اش رفت. ﴿34﴾ وای بر تو، باز وای بر تو. ﴿۳۵﴾ باز وای بر تو، وای بر تو. ﴿36﴾ آیا انسان گمان می‌کند که به حال خود گذاشته می‌شود (و با او حساب و کتاب صورت نمی‌گیرد)؟ ﴿37﴾ آیا او نطفه‌ای از منی که در رحم ریخته شده، نبود؟ ﴿۳۸﴾ باز خون بسته‌ای بود که (الله آن را) آفرید باز (خلقت او را) استوار و برابر کرد. ﴿39﴾ پس از آن (قطرۀ منی) دو جفت مرد و زن را آفرید. ﴿40﴾ و آیا همین (آفرینندۀ انسان‌ها از منی) قادر نیست که (بار دوم) مُرده‌ها را زنده کند؟

سورۀ انسان (دهر)

سورۀ انسان (دهر)

در مکه نازل شده و سی‌ویک آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا١ إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا٢ إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا٣ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا٤ إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا٥﴾ [الإنسان: 1-5].

﴿۱﴾ آیا بر انسان مدتی از زمان گذشت که چیزی قابل ذکر نبود. ﴿2﴾ البته ما انسان را آمیخته از نطفه (مرد و زن) آفریده‌ایم، تا او را بازمائیم (لذا) او را شنوای بینا گردانیدیم. ﴿3﴾ البته ما به انسان راه راست را نشان دادیم، خواه شکرگزار باشد، خواه ناشکر. ﴿4﴾ (لیکن) ما برای کفار زنجیرها و طوق‌ها و آتش سوزان را آماده کرده‌ایم. ﴿5﴾ و البته نیکان از جامی می‌نوشند که با کافور آمیخته شده است.

﴿یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا٧ وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا٨ إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا٩ إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا١٠ فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا١١ وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا١٢ مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ  لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا١٣ وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا١٤ وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا١٥ قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا١٦ وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا١٧ عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا١٨ وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا١٩ وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا٢٠ عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ  وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا٢١ إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا٢٢ إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا٢٣ فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا٢٤ وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا٢٥﴾ [الإنسان: 6-25].

﴿6﴾ چشمه‌ای که بندگان نیک الله از آن می‌نوشد، هرگونه بخواهند آن را جاری می‌سازند. ﴿7﴾ (علامت آن بندگان الله این است که) به نذرهای خود وفا می‌کنند و از روزی می‌ترسند که شرش عام و گسترده است. ﴿8﴾ و طعام را با وجود محبت و حاجت خود، به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند. ﴿9﴾ (و می‌گویند) ما برای رضای الله به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و تشکری نمی‌خواهیم. ﴿10﴾ البته ما از پروردگار ما می‌ترسیم در روزی که ترش روی و دشوار است. ﴿11﴾ پس الله آن‌ها را از شر و ضرر آن روز حفظ کرد و به آن‌ها درخشانی چهره و خرمی بخشید. ﴿12﴾ و در مقابل صبرشان (الله) باغ و (لباس‌های) ابریشمی به آنان پاداش می‌دهد. ﴿13﴾ در حالی که بر تخت‌ها تکیه زده‌اند، نه (گرمی) آفتاب و نه (سوز) سرما را در آن جا می‌بینند. ﴿14﴾ و سایه‌های آن (درختان جنت) به ایشان نزدیک است و میوه‌هایش در دسترس (شان) قرار داده شود. ﴿15﴾ و بر آن‌ها ظرف‌های نقره‌یی و جام‌های بلورین گردانیده می‌شود. ﴿16﴾ بلورهای از نقره، که آن را به اندازه‌های (متفاوت) اندازه‌گیری کرده‌اند. ﴿17﴾ و در آن جا جام شرابی نوشانیده می‌شوند که آمیختۀ آن از چشمۀ زنجبیل است. ﴿18﴾ چشمۀ است در جنت که سلسبیل نامیده می‌شود. ﴿19﴾ و پسران همیشه جوان (برای خدمت) بر آنان می‌گردند و چون ایشان را ببینی، آنان را مرواریدهای پراگنده می‌پنداری. ﴿20﴾ و چون آن جا را نگاه کنی، نعمت فراوان و پادشاهی بزرگ را می‌بینی. ﴿21﴾ بر تن آن‌ها (جنتیان) لباس‌های ابریشم نازک و ابریشم ضخیم است و با دستبندهای از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان شراب پاکیزه به آن‌ها می‌نوشاند. ﴿22﴾ البته این (نعمت‌ها) پاداش (اعمال) شما است و سعی‌تان مورد سپاس (و قابل تقدیر) است. ﴿23﴾ البته ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کرده‌ایم. ﴿24﴾ پس بر حکم پروردگارت صابر باش و گناهکار یا ناسپاس آنان را اطاعت مکن. ﴿25﴾ و نام پروردگارت را در هر صبح و شام یاد کن.

﴿وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا٢٦ إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا٢٧ نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ  وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا٢٨ إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ  فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا٢٩ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ  إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا٣٠ یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ  وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا٣١﴾ [الإنسان: 26-31].

﴿26﴾ و در حصه‌ای از شب برای الله نماز بگذار و در حصۀ طولانی از شب او را به پاکی یاد کن. ﴿27﴾ بی‌گمان ایشان دنیای زودگذر را دوست می‌دارند و روز دشوار آخرت را پشت سر خویش می‌نهند. ﴿28﴾ ما آن‌ها را آفریدیم و آفرینش آن‌ها را استوار و محکم کردیم و هر وقت بخواهیم مانند آن‌ها انسان‌های دیگری را جایگزین‌شان می‌کنیم. ﴿29﴾ یقیناً این (تعلیمات قرآن)، یادآوری و پندی است؛ پس هرکس بخواهد راهی را به‌سوی پروردگارش برگزیند. ﴿30﴾ شما نمی‌توانید (چیزی را) بخواهید مگر این که الله بخواهد، بی‌گمان الله دانای باحکمت است. ﴿31﴾ (لذا) در رحمت خود کسی را که بخواهد داخل می‌کند و برای ظالم‌ها (که مستحق رحمت نیستند) عذاب دردناک را آماده کرده‌ایم.

سورۀ مرسلات

سورۀ مرسلات

در مکه نازل شده و پنجاه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا١ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا٢ وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا٣ فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا٤ فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا٥ عُذْرًا أَوْ نُذْرًا٦ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ٧ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ٨ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ٩ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ١٠ وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ١١ لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ١٢ لِیَوْمِ الْفَصْلِ١٣ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ١٤ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١٥ أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ١٦ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ١٧ کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ١٨ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١٩﴾ [المرسلات: 1-19].

﴿1﴾ قسم به بادهای فرستاده شده‌ای پی در پی. ﴿2﴾ (باز) قسم به بادهای تیز وزنده. ﴿3﴾ و قسم به بادهای که ابرها را منتشر می‌کنند (برای باریدن باران). ﴿4﴾ باز قسم به فرشتگان فرق‌کننده (بین حق و باطل). ﴿5﴾ پس قسم به فرشتگان القا کنندۀ وعظ و وحی. ﴿6﴾ برای رفع عذر یا بیم دادن (از عذاب الله). ﴿7﴾ که البته آنچه وعده داده می‌شوید (از جزا و سزا) واقع شدنی است. ﴿8﴾ پس وقتی که ستاره‌ها بی‌نور و محو شوند. ﴿9﴾ و وقتی که آسمان شگافته شود. ﴿10﴾ و وقتی که کوه‌ها ریشه کن و پراگنده شوند. ﴿11﴾ و وقتی که برای (جمع شدن) پیغمبران وقت تعیین شود. ﴿12﴾ برای کدام روزی پس انداخته شده‌اند؟ ﴿13﴾ برای روز فیصله (به دادگاه الهی پس انداخته شده‌اند). ﴿14﴾ و تو چه می‌دانی که روز فیصله چیست؟ ﴿15﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿16﴾ آیا ما پیشینیان (مجرم) را هلاک نکردیم؟ ﴿17﴾ باز پسینیان (هلاک شده) را در پی آنان می‌آوریم. ﴿18﴾ ما با مجرمان اینگونه رفتار می‌کنیم. ﴿19﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان.

﴿أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ٢٠ فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ٢١ إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ٢٢ فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ٢٣ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٢٤ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا٢٥ أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا٢٦ وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا٢٧ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٢٨ انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ٢٩ انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ٣٠ لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ٣١ إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ٣٢ کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ٣٣ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٣٤ هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ٣٥ وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ٣٦ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٣٧ هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ  جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ٣٨ فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ٣٩ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٠ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ٤١ وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ٤٢ کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ٤٣ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ٤٤ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٥ کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ٤٦ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٧ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ٤٨ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٩ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ٥٠﴾ [المرسلات: 20-50].

﴿20﴾ آیا شما را از آب حقیر (منی) نه آفریدیم؟ ﴿21﴾ باز آن را در قرارگاه محفوظ و استوار (رحم مادر) قرار دادیم. ﴿22﴾ تا مدتی معین (نه ماه). ﴿23﴾ پس اندازه کردیم (برای بودنِ آن در رحم مادر) پس ما چه خوب اندازه‌کنندگانیم. ﴿24﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿25﴾ آیا زمین را جمع‌کننده نگردانیدیم؟ ﴿26﴾ (برای) زنده‌ها و مرده‌ها؟ ﴿27﴾ و در آن کوه‌های بلند قرار دادیم و به شما (از زمین) آب شیرین نوشانیدیم. ﴿28﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿29﴾ (به مجرمان) گویند بروید به‌سوی آنچه که آن را دروغ می‌شمردید. ﴿30﴾ بروید به‌سوی سایۀ سه شاخه (سایۀ آتش دوزخ). ﴿31﴾ (آن سایه) نه سردی دارد و نه گرمی شعلۀ آتش را دفع می‌کند. ﴿32﴾ آتش پاره‌هایی از خود بیرون می‌اندازد که مانند قصر (بزرگ) است. ﴿33﴾ گویی شعله‌های آن (در بزرگی) مانند شترهای زردرنگ است. ﴿34﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿35﴾ این روزی است که (کفار) نمی‌توانند سخن بگویند. ﴿36﴾ و به آنان اجازه داده نمی‌شود تا عذرخواهی کنند. ﴿37﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿38﴾ (و گفته شود) این روز روزِ فیصله است که شما و مردمان پیشین را جمع کردیم. ﴿39﴾ پس اگر حیله‌ای دارید پس به کار گیرید. ﴿40﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿41﴾ البته پرهیزگاران در سایه‌ها و چشمه‌ها قرار دارند. ﴿42﴾ و از هر نوع میوه که بخواهند. ﴿43﴾ (به آن‌ها گفته شود که) بخورید و بنوشید خوشگوار به پاداش آنچه (در دنیا) می‌کردید. ﴿44﴾ همانا ما اینطور نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. ﴿45﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿46﴾ (به تکذیب‌کنندگان گفته می‌شود) بخورید و بهره گیرید اندک، یقیناً شما مجرمید. ﴿47﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿48﴾ و چون به آنان گفته شود به رکوع بروید نمی‌توانند به رکوع بروند. ﴿49﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿50﴾ پس بعد از این (انکار قرآن) به کدام سخن ایمان می‌آورند؟

سورۀ نبأ

سورۀ نبأ

در مکه نازل شده و چهل آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ١ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ٢ الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ٣ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ٤ ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ٥ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا٦ وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا٧ وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا٨ وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا٩ وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا١٠ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا١١ وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا١٢ وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا١٣ وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا١٤ لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا١٥ وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا١٦ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا١٧ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا١٨ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا١٩ وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا٢٠ إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا٢١ لِلطَّاغِینَ مَآبًا٢٢ لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا٢٣ لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا٢٤ إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا٢٥ جَزَاءً وِفَاقًا٢٦ إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا٢٧ وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا٢٨ وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا٢٩ فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا٣٠﴾ [النبأ: 1-30].

﴿1﴾ دربارۀ چه از یکدیگر می‌پرسند؟ ﴿2﴾ از خبر بزرگ (می‌پرسند). ﴿3﴾ (خبری) که آن‌ها در آن اختلاف دارند. ﴿4﴾ چنین نیست (آن خبر را عنقریب) خواهند دانست. ﴿5﴾ (باز می‌گویم) چنین نیست (آن خبر را عنقریب) خواهند دانست. ﴿6﴾ (برپا کردن قیامت به ما چه مشکل است؟) آیا ما زمین را بستر نگردانیده‌ایم؟ ﴿7﴾ و کوه‌ها را (همچون) میخ‌ها (نگردانیده‌ایم)؟ ﴿8﴾ و شما را جفت (نر و ماده) آفریدیم. ﴿9﴾ و خواب‌تان را سبب آرامش قرار دادیم. ﴿10﴾ و شب را (مانند لباس) پوششی گردانیدیم. ﴿11﴾ و روز را وقتِ تلاش و معاش گردانیدیم. ﴿12﴾ و بالای سر شما هفت آسمانِ محکم بنا نمودیم. ﴿13﴾ و (آفتاب را) چراغ فروزان و درخشنده ساختیم. ﴿14﴾ و ابرهای متراکم و فشرده آبِ فراوان نازل کردیم. ﴿15﴾ تا به وسیله آن دانه و گیاه را بیرون آریم. ﴿16﴾ و باغ‌های درهم‌پیچیده و انبوه را نیز (آفریدیم). ﴿17﴾ یقیناً روز فیصله، وقت مقرر و معین است. ﴿18﴾ روزی که در صور دمیده شود، پس (به دربار پروردگارتان) گروه گروه بیایید. ﴿19﴾ و آسمان گشوده شود و به صورت دروازه‌هایی باز درآید. ﴿20﴾ و کوه‌ها روان شوند و مانند سراب گردند. ﴿21﴾ البته دوزخ در انتظار (مردم سرکش) است. ﴿22﴾ و برای سرکشان جای بازگشت است. ﴿23﴾ در آن جا مدت طولانی می‌مانند. ﴿24﴾ در آن جا نه سردی می‌چشند و نه نوشیدنی گوارائی می‌نوشند. ﴿25﴾ مگر آب جوش و زرداب زخم دوزخیان را. ﴿26﴾ این جزایی است مناسب و موافق (حال و وضعیت آن‌ها). ﴿27﴾ (چون) آن‌ها (در دنیا) حساب روز قیامت را امید نداشتند. ﴿28﴾ و آیات ما را به شدت تکذیب کردند. ﴿29﴾ ولی ما هرچیز را با نوشتن حفظ نموده‌ایم. ﴿30﴾ پس (برای‌شان گفته می‌شود که) بچشید عذاب را، چون هرگز به شما جز عذاب نخواهیم افزود.

﴿إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا٣١ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا٣٢ وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا٣٣ وَکَأْسًا دِهَاقًا٣٤ لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا٣٥ جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا٣٦ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ  لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا٣٧ یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا  لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا٣٨ ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ  فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا٣٩ إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا٤٠﴾ [النبأ: 31-40].

﴿31﴾ البته برای پرهیزگاران کامیابی بزرگ است. ﴿32﴾ و باغ‌ها، و درختانِ انگور. ﴿33﴾ و دختران نوجوان و هم‌سال. ﴿34﴾ و پیاله‌ای پر از شراب. ﴿35﴾ در آن جا سخن بیهوده و دروغ نمی‌شنوند. ﴿36﴾ این پاداش از سوی پروردگار تو (است) پاداش و بخششی از روی حساب. ﴿37﴾ پروردگار آسمان‌ها و زمین و هرچه در بین آن دو قرار دارد که او بسیار مهربان است، (با این وصف از عظمت او) نمی‌توانند با او سخنی بگویند. ﴿38﴾ روزی که جبرئیل و دیگر فرشته‌ها (به دربار الله) صف‌بسته می‌ایستند، سخن نمی‌گویند، مگر کسی که پروردگار مهربان به او اجازه دهد و او نیز سخن حق و درست بگوید. ﴿39﴾ آن روز، روز حق (و راست) است، پس هرکه بخواهد نجات یابد (عمل درست انجام دهد) که در روز قیامت به‌سوی او بازمی‌گردد. ﴿40﴾ البته ما شما را از عذاب نزدیک ترسانیدیم، روزی که انسان آنچه را با دستان خویش پیش فرستاده است می‌بیند و کافر می‌گوید: ای کاش من خاک می‌بودم!.

سورۀ نازعات

سورۀ نازعات

در مکه نازل شده و چهل و شش آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا١ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا٢ وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا٣ فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا٤ فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا٥ عُذْرًا أَوْ نُذْرًا٦ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ٧ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ٨ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ٩ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ١٠ وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ١١ لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ١٢ لِیَوْمِ الْفَصْلِ١٣ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ١٤ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١٥ أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ١٦﴾ [المرسلات: 1-16].

﴿1﴾ قسم به فرشته‌های که ارواح کافران را به سختی می‌گیرند. ﴿2﴾ و قسم به فرشته‌های که ارواح مؤمنان را به آسانی می‌گیرند. ﴿3﴾ و قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) به سرعت شناورند. ﴿4﴾ پس قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) از یکدیگر سبقت می‌گیرند. ﴿5﴾ باز قسم به فرشتگانی که همۀ کارها را تدبیر می‌کنند. ﴿6﴾ روزی که زلزلۀ سخت همه چیز را به لرزه می‌آورد. ﴿7﴾ به تعقیب آن لرزۀ دیگر واقع شود. ﴿8﴾ برخی از دل‌ها (در آن روز) ترسان و لرزان است. ﴿9﴾ (و) چشم‌های ایشان پایین افتاده است. ﴿10﴾ می‌گویند: آیا ما دوباره بازگردانیده می‌شویم (به حالت نخستین؟) ﴿11﴾ آیا (باز زنده می‌شویم که) استخوان‌های پوسیده شویم؟ ﴿12﴾ گویند (اگر چنین باشد) آن زندگی زیانبار خواهد بود. ﴿13﴾ (الله در جواب آن‌ها فرمود): جز این نیست که آن تنها آواز بلند است. ﴿14﴾ پس ناگهان در میدان محشر (که جای بی‌خوابی است) حاضر شوند. ﴿15﴾ آیا داستانِ (دعوت) موسی به تو رسیده است؟ ﴿16﴾ وقتی که پروردگارش او را در وادی پاک طوی صدا کرد.

﴿اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى١٧ فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى١٨ وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى١٩ فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى٢٠ فَکَذَّبَ وَعَصَى٢١ ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى٢٢ فَحَشَرَ فَنَادَى٢٣ فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى٢٤ فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى٢٥ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى٢٦ أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ  بَنَاهَا٢٧ رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا٢٨ وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا٢٩ وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا٣٠ أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا٣١ وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا٣٢ مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ٣٣ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى٣٤ یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى٣٥ وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى٣٦ فَأَمَّا مَنْ طَغَى٣٧ وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا٣٨ فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى٣٩ وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى٤٠ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى٤١ یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا٤٢ فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا٤٣ إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا٤٤ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا٤٥ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا٤٦﴾ [النازعات: 17-46].

﴿17﴾ (به او گفت): به‌سوی فرعون برو که سرکشی و طغیان کرده است. ﴿18﴾ پس به او بگو: آیا می‌خواهی که (از کفر) پاک شوی؟ ﴿19﴾ و تو را به‌سوی پروردگارت راهنمائی کنم تا (بعد از شناختن پروردگارت) بترسی (و ایمان آوری و سرکشی نکنی). ﴿20﴾ پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد. ﴿21﴾ اما او دروغ شمرد و نافرمانی کرد. ﴿22﴾ باز پشت کرد (از مجلس موسی و برای فساد) سعی می‌نمود. ﴿23﴾ پس (ساحران را) جمع کرد و اعلان نمود. ﴿24﴾ پس گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم. ﴿25﴾ پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد. ﴿26﴾ یقیناً در این (ماجرا) برای کسی که (از عذاب الله) بترسد، عبرت است. ﴿27﴾ آیا (دوباره) آفریدن شما سخت‌تر است یا آفریدن آسمانی که او (الله) آن را بنا کرده؟ ﴿28﴾ و بلندی آن را بر افراشت، پس آن را استوار و برابر کرد. ﴿29﴾ و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید. ﴿30﴾ و بعد از آن زمین را هموار نمود. ﴿31﴾ از آن (زمین) آب و چراگاهش را بیرون کرد. ﴿32﴾ و کوه‌ها را (بر زمین) محکم و پابرجا کرد. ﴿33﴾ (این همه را پیدا کرد) برای منفعت شما و چهارپایان‌تان. ﴿34﴾ پس وقتی که بزرگ‌ترین حادثۀ (قیامت) بیاید. ﴿35﴾ روزی که انسان آن کوشش خود را (در دنیا) به یاد می‌آورد. ﴿36﴾ و دوزخ برای هر بیننده‌ای آشکار و نمایان شود. ﴿37﴾ اما هر کسی طغیان و سرکشی کرد ﴿38﴾ و زندگانی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داد. ﴿39﴾ پس یقیناً دوزخ جایگاه اوست. ﴿40﴾ و اما کسی که از ایستادن در حضور پروردگارش ترسید و نفسش را از هوی و هوس باز داشت. ﴿41﴾ پس یقیناً جنت جایگاه اوست. ﴿42﴾ دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که چه وقتی برپا می‌شود؟ ﴿43﴾ تو را چه خبر از (وقت برپا شدن) آن. ﴿44﴾ پایان و سرانجام آن با پروردگار توست. ﴿45﴾ تو تنها بیم‌دهندۀ کسی هستی که از آن (قیامت) می‌ترسد. ﴿46﴾ روزی که آن را می‌بینند، گویا که آنان جز (به قدر) شب یا چاشتی (در دنیا و برزخ) درنگ نکرده‌اند.