سورۀ عادیات

سورۀ عادیات

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا١ فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا٢ فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا٣ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا٤ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا٥ إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ٦ وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ٧ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ٨ أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ٩ وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ١٠ إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ١١﴾ [العادیات: 1-11].

﴿1﴾ قسم به اسپان دونده (در عرصۀ جهاد) که نفس‌زنان می‌دوند. ﴿2﴾ باز قسم به اسپانی که (از سم شان) جرقه می‌افروزند. ﴿3﴾ باز قسم به اسپانی که در وقت صبح بر دشمن یورش می‌برند. ﴿4﴾ پس (به سبب تیز دویدن) گرد و غبار برمی‌انگیزند. ﴿5﴾ باز در میان گروه دشمن داخل می‌شوند. ﴿6﴾ همانا انسان (در مقابل پروردگار خود) بسیار ناشکر است. ﴿7﴾ و او بر ناشکری خود گواه است. ﴿8﴾ و او علاقۀ شدیدی به مال و دارایی دارد. ﴿9﴾ آیا انسان نمی‌داند که وقتی آنچه در قبرهاست، برانگیخته شود. ﴿10﴾ و آنچه در سینه‌هاست ظاهر شود. ﴿11﴾ البته پروردگارشان در آن روز، از وضع و حال آن‌ها باخبر است.

سورۀ قارعه

سورۀ قارعه

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿الْقَارِعَةُ١ مَا الْقَارِعَةُ٢ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ٣ یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ٤ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ٥ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ٦ فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ٧ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ٨ فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ٩ وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ١٠ نَارٌ حَامِیَةٌ١١﴾ [القارعة: 1-11].

﴿1﴾ قارعه (حادثه کوبندۀ قیامت) ﴿2﴾ چیست آن قارعه (حادثۀ کوبنده)؟ ﴿3﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که آن قارعه (حادثه کوبنده) چیست؟ ﴿4﴾ (آن حادثه در) روزی (ظاهر گردد) که مردم مانند پروانه‌های پراگنده شوند. ﴿5﴾ و کوه‌ها مانند پشم رنگین و حلاجی‌شده شوند. ﴿6﴾ پس کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او گران شود. ﴿7﴾ پس او در زندگی رضایت‌بخشی باشد. ﴿8﴾ اما کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او سبک شود. ﴿9﴾ پس مأوای او هاویه است. ﴿10﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که هاویه چیست؟ ﴿11﴾ آن آتشی است بزرگ و سوزان.

­سورۀ تکاثر

­سورۀ تکاثر

در مکه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ١ حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ٢ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ٣ ثُمَّ کَلَّا سَوْفَ تَعْلَمُونَ٤ کَلَّا لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ٥ لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ٦ ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ٧ ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ٨﴾ [التکاثر: 1-8].

﴿1﴾ طلب کثرت مال و اولاد شما را مشغول (غافل) ساخت. ﴿2﴾ تا آن که به قبرستان رسیدید (یعنی دفن گردیدید). ﴿3﴾ چنین نیست؛ خواهید دانست (در قبر). ﴿4﴾ باز (می‌گویم) که چنین نیست، خواهید دانست (در روز قیامت). ﴿5﴾ چنین نیست، اگر شما (حق‌بودنِ قیامت را) به یقین می‌دانستید (از آمدن آن غافل نمی‌شدید). ﴿6﴾ البته دوزخ را (بعد از موت در برزخ) خواهید دید. ﴿7﴾ باز البته آن (دوزخ) را به دیدۀ یقین (در روز قیامت) خواهید دید. ﴿8﴾ باز البته در آن روز دربارۀ نعمت‌های که الله به شما داده است، پرسیده خواهید شد.

سورۀ عصر

سورۀ عصر

در مکه نازل شده و سه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْعَصْرِ١ إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ٢ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَتَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَتَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ٣﴾ [العصر: 1-3].

﴿1﴾ قسم به زمانه. ﴿2﴾ که البته انسان در خساره است. ﴿3﴾ به جز آنانی که ایمان آوردند و اعمال نیک انجام دادند و یکدیگر را به حق توصیه کردند، و یکدیگر را به صبر (در راه حق) توصیه کردند.

سورۀ همزه

سورۀ همزه

در مکه نازل شده و نُه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ١ الَّذِی جَمَعَ مَالًا وَعَدَّدَهُ٢ یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ٣ کَلَّا  لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ٤ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ٥ نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ٦ الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ٧ إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ٨ فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ٩﴾ [الهمزة: 1-9].

﴿1﴾ وای بر هر طعنه‌زنِ عیب‌جو. ﴿2﴾ آن که مال را جمع کرد و آن را شمارید. ﴿3﴾ گمان می‌کند که مالش او را جاودانه می‌دارد. ﴿4﴾ نه، چنین نیست (بلکه) در حطمه انداخته خواهد شد. ﴿5﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که حطمه چیست؟ ﴿6﴾ (آن) آتش الله است که برافروخته شده. ﴿7﴾ آتشی که بر دل‌ها مسلط می‌شود. ﴿8﴾ البته (دروازۀ) آن آتش بر آن‌ها بسته شده است. ﴿9﴾‌ (در حالی که بند و قید اند) در ستون‌های (آتشین) دراز.