سورۀ ماعون

سورۀ ماعون

در مکه نازل شده و هفت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿أَرَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ١ فَذَلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ٢ وَلَا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ٣ فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ٤ الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ٥ الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ٦ وَیَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ٧﴾ [الماعون: 1-7].

﴿1﴾ آیا دیدی آن شخصی را که جزای اعمال را تکذیب می‌کند. ﴿2﴾ پس آن شخص همان است که یتیم را (اهانت کرده) از خود میراند. ﴿3﴾ (و مردم را) بر طعام‌دادن مسکین ترغیب نمی‌کند. ﴿4﴾ پس وای بر آن نمازگزارانی که، ﴿5﴾ از نماز خود غافل‌اند. ﴿6﴾ آنانی که خودنمایی می‌کنند. ﴿7﴾ و از دادن وسایل (یا حاجت به همسایه) خودداری می‌کنند.

سورۀ کوثر

سورۀ کوثر

در مکه نازل شده و سه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ١ فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَانْحَرْ٢ إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ٣﴾ [الکوثر: 1-3].

﴿1﴾ البته (ای محمد! خیر بسیار که از جملۀ آن) حوض کوثر (می‌باشد) به تو دادیم. ﴿2﴾ پس برای (رضای) پروردگارت نماز بگزار، و قربانی کن. ﴿3﴾ یقیناً دشمن تو بی‌عقب و مقطوع النسل خواهد بود.

سورۀ کافرون

سورۀ کافرون

در مکه نازل شده و شش آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ١ لَا أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ٢ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ٣ وَلَا أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ٤ وَلَا أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ٥ لَکُمْ دِینُکُمْ وَلِیَ دِینِ٦﴾ [الکافرون: 1-6].

﴿1﴾ بگو: ای کافران. ﴿2﴾ من نمی‌پرستم چیزی را که شما می‌پرستید. ﴿3﴾ و نه شما می‌پرستید آنچه را که من می‌پرستم. ﴿4﴾ و نه من می‌پرستم آنچه را که شما پرستش کرده‌اید. ﴿5﴾ و نه شما (در آینده) آنچه را که من می‌پرستم، می‌پرستید. ﴿6﴾ (لذا) دین شما برای خودتان و دین من برای خودم است.

سورۀ نصر

سورۀ نصر

در مدینه نازل شده و سه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَالْفَتْحُ١ وَرَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجًا٢ فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَاسْتَغْفِرْهُ  إِنَّهُ کَانَ تَوَّابًا٣﴾ [النصر: 1-3].

 ﴿1﴾ چون مدد الله (فتح مکه) برسد. ﴿2﴾ و مردم را ببینی که دسته دسته در دین الله (دین اسلام) داخل شوند. ﴿3﴾ پس پروردگار خود را به پاکی و ثنا یاد کن و از او مغفرت بخواه، چون که او توبه‌پذیر است.

سورۀ مسد (لهب)

سورۀ مسد (لهب)

در مکه نازل شده و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَتَبَّ١ مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَمَا کَسَبَ٢ سَیَصْلَى نَارًا ذَاتَ لَهَبٍ٣ وَامْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ٤ فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ٥﴾ [المسد: 1-5].

﴿1﴾ بریده (و شکسته) باد دست‌های ابولهب، و (ابولهب) هلاک شد. ﴿2﴾ (که) مال و آنچه به دست آورده است (از عزت و ریاست) به او سودی نکرد. ﴿3﴾ به زودی در آتش شعله‌ور داخل شود (بعد از مرگ). ﴿4﴾ و همسرِ او (نیز داخل شود با او) در حالی که هیزم‌کش است. ﴿5﴾ و در گردن او ریسمانی از لیف خرما است.