سورۀ قدر

سورۀ قدر

در مکه نازل شده و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ١ وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ٢ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ٣ تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ٤ سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ٥﴾ [القدر: 1-5].

﴿1﴾ یقیناً ما قرآن را در شب قدر (شب دارای مرتبه و فضیلت) نازل کردیم. ﴿2﴾ و تو چه می‌دانی که شب قدر چیست؟ ﴿3﴾ شب قدر بهتر است از هزار ماه. ﴿4﴾ (خاصیت آن شب این است که) فرشتگان و جبرئیل در آن شب به حکم پروردگار خود فرود می‌آیند، برای انجام دادن هر کاری (که الله خواهد). ﴿5﴾ آن شب محل نزول سلامتی و رحمت است تا طلوع صبح.

سورۀ بینه

سورۀ بینه

در مدینه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ١ رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً٢ فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ٣ وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ٤ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ  وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ٥ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا  أُولَئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ٦ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ٧ جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا  رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ  ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ٨﴾ [البینة: 1-8].

﴿1﴾ کافران اهل کتاب (یهود و نصاری) و مشرکین (از دین و آئین خود) دست‌بردار نیستند تا آن که دلیل ظاهر به آن‌ها بیاید. ﴿2﴾ پیغمبری از طرف الله که صحیفه‌های پاک را بر آن‌ها تلاوت می‌کند. ﴿3﴾ که در آن نوشته‌های (احکام) راست و درست است. ﴿4﴾ و اهل کتاب متفرق نشدند (اختلاف نکردند) مگر بعد از این که به آن‌ها دلیل روشن آمد. ﴿5﴾ حال آن که مأمور نبودند مگر این که الله را خالصانه عبادت کنند که برای او دین و عبادت خود را خالص سازند، و متنفر از دین‌های باطل باشند، و نماز را برپا کنند و زکات را بدهند، و این است دین راست و درست. ﴿6﴾ یقیناً آنانی از اهل کتاب و مشرکان که کافر شدند در آتش دوزخ‌اند، در آن جاودانه‌اند، این گروه بودترین مخلوقات‌اند. ﴿7﴾ البته آنانی که ایمان آورده‌اند و اعمال نیک انجام داده‌اند این‌ها بهترین مخلوقات‌اند. ﴿8﴾ جزای (ثواب) آن‌ها نزد پروردگارشان باغ‌های جاودانه است که از زیر آن‌ها جوی‌ها می‌رود، جاودانه و برای همیشه در آن خواهند ماند. الله از آن‌ها راضی است و آن‌ها از الله راضی‌اند، این جزا برای کسی است که از پروردگارش بترسد.

سورۀ زلزال

سورۀ زلزال

در مدینه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا١ وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا٢ وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا٣ یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا٤ بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا٥ یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ٦ فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ٧ وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ٨﴾ [الزلزلة: 1-8].

﴿1﴾ وقتی که زمین به لرزش شدید خود لرزانده شود. ﴿2﴾ و زمین بارهای سنگین خود را (معادن و اموات را) بیرون کند. ﴿3﴾ و انسان گوید: این زمین را چه شده است؟ ﴿4﴾ در آن روز زمین خبرهای خود را (راجع به اعمال بنی آدم) اظهار کند. ﴿5﴾ چرا که پروردگارت به او (این کار را) وحی کرده است. ﴿6﴾ در آن روز مردم (به دربار الهی) گروه‌های متفرق از قبرها بیرون می‌آیند، تا اعمال‌شان به آنان نشان داده شود. ﴿7﴾ پس هرکس به اندازۀ ذره‌ای نیکی کرده باشد (پاداش) آن را می‌بیند. ﴿8﴾ و هرکس به اندازۀ ذره‌ای بدی کرده باشد (پاداش) آن را (در آن روز) می‌بیند.

سورۀ عادیات

سورۀ عادیات

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْعَادِیَاتِ ضَبْحًا١ فَالْمُورِیَاتِ قَدْحًا٢ فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحًا٣ فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعًا٤ فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعًا٥ إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ٦ وَإِنَّهُ عَلَى ذَلِکَ لَشَهِیدٌ٧ وَإِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ٨ أَفَلَا یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ٩ وَحُصِّلَ مَا فِی الصُّدُورِ١٠ إِنَّ رَبَّهُمْ بِهِمْ یَوْمَئِذٍ لَخَبِیرٌ١١﴾ [العادیات: 1-11].

﴿1﴾ قسم به اسپان دونده (در عرصۀ جهاد) که نفس‌زنان می‌دوند. ﴿2﴾ باز قسم به اسپانی که (از سم شان) جرقه می‌افروزند. ﴿3﴾ باز قسم به اسپانی که در وقت صبح بر دشمن یورش می‌برند. ﴿4﴾ پس (به سبب تیز دویدن) گرد و غبار برمی‌انگیزند. ﴿5﴾ باز در میان گروه دشمن داخل می‌شوند. ﴿6﴾ همانا انسان (در مقابل پروردگار خود) بسیار ناشکر است. ﴿7﴾ و او بر ناشکری خود گواه است. ﴿8﴾ و او علاقۀ شدیدی به مال و دارایی دارد. ﴿9﴾ آیا انسان نمی‌داند که وقتی آنچه در قبرهاست، برانگیخته شود. ﴿10﴾ و آنچه در سینه‌هاست ظاهر شود. ﴿11﴾ البته پروردگارشان در آن روز، از وضع و حال آن‌ها باخبر است.

سورۀ قارعه

سورۀ قارعه

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿الْقَارِعَةُ١ مَا الْقَارِعَةُ٢ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ٣ یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ٤ وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ٥ فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ٦ فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ٧ وَأَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ٨ فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ٩ وَمَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ١٠ نَارٌ حَامِیَةٌ١١﴾ [القارعة: 1-11].

﴿1﴾ قارعه (حادثه کوبندۀ قیامت) ﴿2﴾ چیست آن قارعه (حادثۀ کوبنده)؟ ﴿3﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که آن قارعه (حادثه کوبنده) چیست؟ ﴿4﴾ (آن حادثه در) روزی (ظاهر گردد) که مردم مانند پروانه‌های پراگنده شوند. ﴿5﴾ و کوه‌ها مانند پشم رنگین و حلاجی‌شده شوند. ﴿6﴾ پس کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او گران شود. ﴿7﴾ پس او در زندگی رضایت‌بخشی باشد. ﴿8﴾ اما کسی که کفه ترازوی نیکی‌های او سبک شود. ﴿9﴾ پس مأوای او هاویه است. ﴿10﴾ و تو را چه چیز آگاه ساخت که هاویه چیست؟ ﴿11﴾ آن آتشی است بزرگ و سوزان.