172- ریشه کن کردن فتنه مرتدان..

172- ریشه کن کردن فتنه مرتدان..

در اینکه حضرت ابوبکر واقعا شخصیتی نابغه و بی‫مانند بود، نباید کوچکترین شک و تردیدی بدل راه داد. برنامه‫های ایشان در ریشه کن ساختن فتنه و آشوب مرتدان بسیار حکیمانه و با جرأت و شهامت بود. پس از رحلت جانگداز حضرت رسول اکرم ج بیشتر قبیله‫های عرب از اسلام بازگشتند، حضرت ابوبکر چون ژنرالی کارکشته فورا سپاه اسلام را بسیج کرده در طول و عرض جزیره عربستان اکیپ‌ها و گشت‌های ویژه گسیل داشت. به فرمانداران نظامی مشهور و پهلوانان نامدار دستور داد تا در تمامی صحرای عربستان پخش شده این فتنه نو پا را در نطفه خفه کنند. لیست فرماندهان و سپاهیانی که ایشان به مناطق مختلف اعزام کردند از قرار زیر است:

سپاه شماره 1 : خالد بن ولید را برای سرکوبی "طلیحه بن خویلد اسدی" اعزام نمود و دستور داد پس از پایان مأموریت خود بسوی "مالک بن نویره" برود.

سپاه شماره 2 : عکرمه بن أبوجهل س را برای سرکوبی مسیلمه کذاب و بنو حنیفه به یمامه فرستاد.

سپاه شماره 3 : مهاجر بن أبو أمیه س را برای سرکوبی اسود عنسی و قیس بن مشکوح راهی یمن نمود.

سپاه شماره 4 : خالد بن سعید را به روستاها و حومه اطراف سرزمین شام فرستاد.

سپاه شماره 5 : عمرو بن عاص را برای سرکوبی بنوقضاعه، و بنو ودیعه، و بنو حارث بطرف شمال اعزام کرد.

سپاه شماره 6 : حذیفه بن محصن غلفانی را برای سرکوبی "اهل ربا" به عمان فرستاد.

سپاه شماره 7 : عرفجه بن هرثمه را به جنوب شرق شبه جزیره عربستان برای سرکوبی "مهره" اعزام نمود.

سپاه شماره 8 : شرحبیل بن حسنه را برای کمک عکرمه به یمامه فرستاد.

سپاه شماره 9 : معن بن حاجز را بطرف بنو سلیم و هوازان اعزام داشت.

سپاه شماره 10: سوید بن مقرن را به مناطق پایین یمن فرستاد.

سپاه شماره 11: علاء بن الحضرمی را بطرف بحرین اعزام کرد.^[1]

---

[1]- أبوبکر الصدیق، اثر/ محمد رشید رضا.

171- سفر آخرت حضرت فاطمه الزهراء

171- سفر آخرت حضرت فاطمه الزهراء

حضرت فاطمه الزهراء ل در شب چهارشنبه 3 رمضان المبارک سال یازدهم هجری وفات کرد.

امام مالک با سند خود آورده است:" حضرت فاطمه الزهراء ل در بین مغرب و عشاء وفات کرد. حضرت ابوبکر، عمر، عثمان، زبیر و عبدالرحمن بن عوف به خانه وی رفتند. وقتی جسد مبارکش برای نماز جنازه آماده شد حضرت علی س روی به خلیفه مسلمانان کرد و به ایشان گفت:" شما نماز جنازه را امامت دهید".

حضرت ابوبکر س فرمود: «و أنت شاهد یا أبا الحسن؟!». " در حضور شما من چطور نماز جنازه دهم؟!".

حضرت علی س بر خواسته خود اصرار کرد و گفت:" شما نماز جنازه را امامت دهید، بخدا سوگند! کسی غیر از شما امامت نخواهد داد".

حضرت ابوبکر س با اصرار حضرت علی س نماز جنازه دختر رسول الله ج را برپا داشت. سپس در همان شب حضرت فاطمه ل را دفن کردند.^[1]

البته در روایتی دیگر آمده که نماز جنازه حضرت زهراء را خود حضرت علی س امامت داد.^[2]

در یکی از گزارش‌های تاریخی بدرستی روشن شده که چون حضرت ابوبکر س نماز جنازه جگر گوشه پیامبر ج؛ حضرت فاطمه الزهراء، را بجای آورد در آن چهار بار تکبیر گفت.^[3]

---

[1]- الریاض النضرة فی مناقب العشرة، از/ محب الطبری: 1/ 82.

[2]- صحیح مسلم، حدیث:1759.

[3]- المرتضی، از/ أبی الحسن الندوی، ص:94.

170- مشاور خصوصی و راز دان

170- مشاور خصوصی و راز دان

حضرت علی س در تمام مدت خلافت حضرت ابوبکر س مشاور خاص ایشان بود و حضرت ابوبکر همه اسرار دولت را با او مطرح می‌کرد.

هیچ چیزی نزد او چون اسلام و منافع مسلمانان اهمیت نداشت و حاضر بود در راه آن از جان و مال خود بگذرد. حضرت علی س علاقه و محبت و اخلاص و ارادت خاصی نسبت به ابوبکر داشت. اشتیاق وی در خیر خواهی و فروغ اسلام و مسلمانان، دوام و استحکام خلافت اسلامی، وحدت و همبستگی مسلمانان را به بضوح می‌شد از سیمای وی خواند. تصویری روشن از این احساسات خروشان و عواطف جوشانش را در حادثه جنگ با مردتان می‫توان نظاره گر بود؛ حضرت ابوبکر در فضای مه آلود آشوب، و غرش فتنه‫گران مرتد می‫خواست خود شخصا رهبری سپاه اسلام برای جنگ با آتش افروزان مرتد را بدست گرفته و بطرف "ذی القصة" در 35 کیلومتری شرق مدینه منوره حمله‫ور شود. ابوبکر که آیتی از شجاعت و دلیرمردی بود آرزو داشت جان بر کف همه خطرها را به جان و دل خریده سینه سپر کند و اسلام را از این چالش‌ها و بحران‌های پیاپی نجات دهد. هر چند از دیدگاه حکیمانه حضرت علی س این جرأت و شهامت حضرت ابوبکر قابل تقدیر و احترام بود، اما می‫توانست در صورت شهادت خلیفه عواقب بسیار وخیمی برای مسلمانان به بار آورد، ایشان با بصیرت افروزی خود نزد ابوبکر رفته او را از تصمیمش در رهبری سپاه منصرف نمود و توانست ایشان را از فرماندهی سپاه اسلام بازداشته به مدینه بازگرداند، تا اداره و رهبریت تمام امت نه تنها سر لشکری یک سپاه، را در آن موقعیت بسیار خطرناک بدست گیرد.

حضرت عبدالله بن عمر ب که خود در صحنه بود، این حکایت را چنین تعریف می‫کند:

چون حضرت ابوبکر بر اسبش سوار شده، خواست به طرف «ذی القصه» حرکت کند، حضرت علی س به پیش آمده مهار اسب ایشان را گرفته گفت: ای خلیفه رسول‌الله! شما به کجا می‫روید؟! من همان سخنی را به شما می‫گویم که رسول الله ج در جنگ احد به شما گفته بود: " شمشیرت را در نیام بگذار. به مدینه باز گرد، و با به خطر انداختن جانت ما را دچار مشکل نکن". بخدا سوگند! اگر ما از شما محروم شویم و شما شهید شوید، هرگز حکومت اسلامی بر پا نخواهد ماند.

حضرت ابوبکر س به مشوره برادر ایمانیش حضرت علی س گوش فرا داد و به مدینه منوره بازگشت.^[1]

تا حضرت ابوبکر بر مرکبش نشست، حضرت علی س به جلو آمده مهار آن‌را گرفت...

---

[1]- البدایة والنهایة: 6/ 314، 315.

169- رفتارشان با استاندارها

169- رفتارشان با استاندارها

رابطه حضرت ابوبکر س با امیران و کارمندانش بسیار محترمانه و صمیمی بود. آن‌ها همیشه با هم در رابطه بودند. تمام کابینه حکومت او در پی ترقی و پیشرفت جامعه و رفاه و آسایش مردم و برقراری امنیت بود. والیان ایشان در بیشتر موارد به ایشان نامه می‫نوشتند و با ایشان در امور انتظامی و اداره کشور مشوره می‫کردند. او نیز مشکلات آن‌ها را بر طرف کرده، مشوره و رأی خود را درباره مسائل مطرح شده برایشان می‫نوشت. پستچیان مرتب اخبار جهاد و خبرهای لشکرهایی که با مرتدان بر سر پیکار بودند را به او می‫رساندند. البته امیر هر منطقه نیز خبرهای مهم حوزه استحفاضی خود را مرتب به خلیفه گزارش می‫داد. استاندارهای مناطق مختلف نیز با هم در ارتباط بودند. گاهی با هم دیدار می‌کردند و گاهی هم با رد و بدل کردن پیام از طریق پست از اوضاع و احوال یکدیگر مطلع میشدند. این روابط بسیار نزدیک، پیاپی بطور ویژه بین امیران حضرموت و یمن برقرار بود. استاندارهای سرزمین شام نیز به این روابط نزدیک با همدیگر بسیار اهتمام می‫ورزیدند. در بسیاری موارد آن‌ها برای مشوره و بررسی نقشه‫های جنگی گرد هم جمع می‫شدند.

حضرت ابوبکر س در بیشتر اوقات برای امیرانشان نامه می‫فرستاد. آن‌ها را به بی‫اعتنایی به دنیا و زهد و پارسایی در آن پند و اندرز می‫داد و به آمادگی برای آخرت و تقوا و پرهیزکاری تشویق می‫نمود.

این نامه‫ها رسما از جانب خلیفه صادر شده برای امیران و سرلشکران و فرماندهان ارتش ارسال می‫شد.^[1]

---

[1]- الولایة علی البلدان، اثر/ دکتر عبدالعزیز العمری: 1/ 56، 57.

168- تعیین استانداران

168- تعیین استانداران

حضرت ابوبکر س در انتخاب سرلشکرها و فرمانداران سپاه، و والیان و استانداران همیشه با صحابه کرام مشورت می‫کردند. حضرت عمر س و حضرت علی س در رأس مستشاران ایشان قرار داشتند. و شخصی را که می‫خواست به عنوان امیر اعزام کند در یک نشست خاص با او تفصیلا قضیه را وارسی می‫کرد. بخصوص وقتی که شخصی را می‫خواست از جایی به جای دیگر منتقل کند. همانطور که در مورد عمرو بن عاص صورت گرفت. پیامبر خدا ج او را تعیین کرده بود. حضرت ابوبکر س خواستند موقعیت او را تغییر داده سرلشکر سپاه فلسطین قرار دهد، قبل از هر تصمیمی با خود او مشوره کرد، و پس از کسب رضایت او، مسئولیت جدید را به او محول ساخت. به همین صورت به حضرت مهاجر بن أبی أمیه اختیار داد تا در بین استانداری حضرموت و یمن یکی را انتخاب کند. او استانداری یمن را انتخاب کرد، و آن حضرت نیز ایشان را به عنوان استاندار یمن اعزام داشتند.

حضرت ابوبکر س بنا بر سنت رسول الله ج استاندارهای برخی از مناطق را از خود آن مناطق انتخاب می‫کرد. او برای این رتبه افراد شایسته و با کفایت و پرهیزکار و صالح را انتخاب می‫نمود. همانطور که استاندارهای با کفایت طائف و برخی قبائل دیگر از بین خود آن‌ها انتخاب شده بودند.

حضرت ابوبکر وقتی کسی را والی منطقه‫ای تعیین می‫نمود برای او مرسومی به عنوان عهدنامه آن ولایت می‫نوشت. او در بیشتر موارد حوزه استحفاضی و حدود هر والی را مشخص می‫نمود که فلان و فلان شهرها تحت مدیریت شما خواهند بود و این در حالی بود که آن مناطق هنوز فتح نشده و تا کنون به مرزهای حکومت اسلامی الحاق نشده بود. در این باب می‫توان به امیران و سرداران لشکرهایی که با مرتدان جنگیدند و یا فاتحان سرزمین‌های شام و عراق اشاره نمود. در برخی موارد ایشان بعضی مناطق را به هم ملحق می‫کرد. بخصوص پس از جنگ‌ها بر علیه مرتدان و استقرار منطقه ایشان چند شهر را زیر یک مدیریت با هم جمع کرد.

مثلا ولایت "کنده" را زیر سرپرستی زیاد بن لبید استاندار حضرموت درآورد، او همزمان استاندار حضرموت بود و همچنین والی کنده.

وقتی حضرت ابوبکر س کسی را به عنوان والی تعیین می‫کرد، برایش عهدنامه‫ای ویژه ولایت آن منطقه می‫نوشت.