ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
530- منافقان را بیشتر میتوان از روی سخنانشان شناخت تا کارهایشان. زیرا آنان در هنگام عمل، ترسوترین مردم هستند:
﴿وَأَنَّهُمۡ یَقُولُونَ مَا لَا یَفۡعَلُونَ٢٢٦﴾ [الشعراء: 226].
«و آنان چیزی میگویند که انجام نمیدهند».
﴿...وَلَتَعۡرِفَنَّهُمۡ فِی لَحۡنِ ٱلۡقَوۡلِۚ...﴾ [محمد: 30].
«... و از لحن سخن آنان را خواهی شناخت...».
531- امت از ظلم نجات نمییابد مگر پس از امتحان شدید. بنی اسرائیل بر فرعون پیروز نشدند مگر پس از آنکه فرعون فرزندان آنان را کشت و سپس مومنانشان را به قتل رساند.
آن ستمگر در حالی گروهی از مومنان بنی اسرائیل را کشت و به صلیب کشاند که موسی ÷ در میان آنان بود.
532- ترک یاری از سوی نزدیکان، سختتر از تجاوز بیگانگان است، زیرا از بیگانه انتظار دشمنی میرود، اما انسان از نزدیکان خود انتظار یاری دارد. رسول الله ص میفرماید: «همچنان گروهی از امت من بر حق پایدار خواهند ماند و ترک یاری دیگران به آنان زیانی نخواهد رساند».
533- پایداری یعنی پایداری قلب، زیرا کسی که دارای قلب پایدار است حتی اگر تنها باشد قویتر از گروهی است که قلبهایشان ضعیف و پراکنده است. پیروزی پیامبران بر دیگران با پایداری بود نه با جمع بسیار.
534- امکان دارد که خداوند، کافر را از نعمتهای ظاهری برخوردار سازد اما از نعمت درونی که همان آرامش قلبی است محروم کند؛ یعنی به کافری هزار سکهٔ طلا دهد و با آن بدبخت شود و به مومنی یک سکهٔ نقره دهد و با همان خوشبخت باشد.
535- غریبِ مومن، خویشاوند است و خویشاوند کافر، بیگانه است؛ چرا که نزدیکی یعنی نزدیکی به الله نه نزدیکیِ نسب و خویشاوندی. نوح ÷ خطاب به پروردگار فرمود:
﴿...رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِی مِنۡ أَهۡلِی...﴾ [هود: 45].
«... پروردگارا، پسرم از خانوادهٔ من است...».
اما خداوند در پاسخ وی فرمود:
﴿...یَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَیۡسَ مِنۡ أَهۡلِکَۖ...﴾ [هود: 46].
«... ای نوح! او از خانوادهٔ تو نیست...».
536- مرحوم کسی است که حق را بشناسد و محروم کسی است که از نعمت فهم بی نصیب باشد. ولی محرومتر از همه آن است که حق را بشناسد اما از پیروی آن باز بماند.
529- خداوند خبر از زوال یهودیان در فلسطین داده است و زوال آنان در پی زوال حامیانشان خواهد بود، اما کسی که یقینش به خود الله ضعیف است، باورش به وعده الله نیز قوی نخواهد بود، در حالی که وعده الله را بازگشتی نیست.
527- اختلاف علما به معنای این نیست که میتوان یکی از اقوال را به دلخواه انتخاب کرد، زیرا خواهش نفس دلیلی برای ترجیح یک قول نیست. بهتر بودن یک دارو را نمیتوان از مزه آن تشخیص داد. برای دینت در پی یک عالم باش همانطور که برای بدنت [بهترین] پزشک را میجویی.
528- قانع نشدن مردم به سخن حق نباید باعث از بین رفتن ایمانت شود چرا که بخشی از این نپذیرفتنها به سبب عناد است، و مطمئن باش که حجت تو قویتر از پیامبران نخواهد بود:
﴿فَإِن کَذَّبُوکَ فَقَدۡ کُذِّبَ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِکَ جَآءُو بِٱلۡبَیِّنَٰتِ﴾ [آلعمران:184].
«پس اگر تو را تکذیب نمودند [بدان که] پیش از تو نیز پیامبرانی دروغگو انگاشته شدند که با دلایل آشکار ... آمده بودند».
522- اینکه مرتکب گناه شوی و امید به عفو خداوند داشته باشی بهتر از آن است که گناه کنی و با جستجوی کسی که آن را حلال میداند از آن بگریزی:
﴿وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ کَذِبًا أَوۡ کَذَّبَ بَِٔایَٰتِهِۦٓۚ إِنَّهُۥ لَا یُفۡلِحُ ٱلظَّٰلِمُونَ٢١﴾ [الأنعام: 21].
«و کیست ستمکارتر از آن کس که بر الله دروغ بسته یا آیات او را تکذیب نموده؟ بیتردید ستمکاران رستگار نمیشوند».
523- اسلام ردایی است که به زمین نمیافتد؛ اگر گروهی آن را از دوش خود بیندازند، خداوند آن را بر کسانی دیگر خواهد پوشاند:
﴿...فَإِن یَکۡفُرۡ بِهَا هَٰٓؤُلَآءِ فَقَدۡ وَکَّلۡنَا بِهَا قَوۡمٗا لَّیۡسُواْ بِهَا بِکَٰفِرِینَ﴾ [الأنعام: 89].
«... و اگر اینان به آن کفر ورزند بیگمان گروهی [دیگر] را بر آن گماریم که به آن کافر نباشند».
524- به اکمال رسیدن دین توسط خداوند با رضایت و خشنودی کفار و تنها با تسامح و تقارب نیست. بلکه ناگزیر با اکراه و ناخشنودی آنان مواجه خواهد شد:
﴿...وَیَأۡبَى ٱللَّهُ إِلَّآ أَن یُتِمَّ نُورَهُۥ وَلَوۡ کَرِهَ ٱلۡکَٰفِرُونَ﴾ [التوبة: 32].
«...ولی الله جز این نمیخواهد که نور خود را کامل کند هرچند کافران را خوش نیاید».
525- بسیاری از مسلمانان تفاوت نرمخویی و ذلت را نمیدانند، چنانکه بسیاری از آنان میان قدرت یافتن بر دشمن و تجاوز و ستمگری در حق آنان تفاوت نمیگذارند.
526- یک مصلح نزد خداوند از هزاران صالح محبوبتر است، زیرا خداوند به واسطهٔ مصلح یک امت را حفظ میکند، اما صالح تنها به حمایت از خود بسنده میکند.
516- عجله و صبر یکجا نمیشوند؛ با صبر اهداف انسان محقق میشود، اما با عجله همت او پیش از رسیدن به هدف، از بین میرود.
517- قلب نیز مانند نماز، قبلهای دارد. مخلص آن است که دعایش رو به آسمان باشد.
518- کسی جماعت مسلمانان را ترک نمیکند مگر از روی جهل یا تکبر، تا انگشتنما شود و مردم او را ببینند. خداوند متعال تفرقه را نکوهش کرده سپس فرموده است:
﴿وَلَا تَکُونُواْ کَٱلَّذِینَ خَرَجُواْ مِن دِیَٰرِهِم بَطَرٗا وَرِئَآءَ ٱلنَّاسِ...﴾ [الأنفال: 47].
«و مانند کسانی نباشید که مغرورانه و خودستایانه و برای خودنمایی در برابر مردم از سرزمین خود بیرون آمدند...».
519- خداوندا تو یاور و پشتیبان غزه و اهل آن باش و اهل حق را با حق یاری ده و مجاهدان را در زمانهای که یاران کم شدهاند یاری رسان و نیرویشان عطا کن و قدمهایشان را استوار کن و کلمهشان را بر حق متحد گردان.
520- یکی از نشانههای نفاق، اظهار غیرت در قضایای مربوط به غیر مسلمانان و اهمیت ندادن به قضایای مسلمانان است:
﴿۞أَلَمۡ تَرَ إِلَى ٱلَّذِینَ تَوَلَّوۡاْ قَوۡمًا غَضِبَ ٱللَّهُ عَلَیۡهِم مَّا هُم مِّنکُمۡ وَلَا مِنۡهُمۡ...﴾ [المجادلة: 14].
«آیا ندیدهای کسانی را که قومی را که مورد خشم الله هستند به دوستی گرفتهاند؟ آنان نه از شمایند و نه از ایشان...».
521- از جمله اسباب فتنه، ترک یاری مظلوم و یاری نکردن او در هنگام نیاز است. خداوند امر به یاری مظلوم نموده سپس میفرماید:
﴿...إِلَّا تَفۡعَلُوهُ تَکُن فِتۡنَةٞ فِی ٱلۡأَرۡضِ وَفَسَادٞ کَبِیرٞ﴾ [الأنفال: 73].
«...اگر چنین نکنید در زمین فتنه و فسادی بزرگ پدید خواهد آمد».