سورۀ کهف

سورۀ کهف

1- ﴿لَمۡ یَجۡعَل لَّهُۥ عِوَجَا﴾: هیچ گونه اختلال، اختلاف و انحراف از حق و حکمت را در آن قرار نداره است.

2- ﴿قَیِّمٗا﴾: مستقیم و یا به مصالح جامعه انسانی.

2- ﴿بَأۡسٗا﴾: عذاب بامهلت یا بی‌مهلت.

5- ﴿کَبُرَتۡ کَلِمَةٗ﴾: بزرگترین سخن به زشتی و قباحت.

6- ﴿بَٰخِعٞ نَّفۡسَکَ﴾: خود را بکشی یا به مشقت اندازی.

6- ﴿أَسَفًا﴾: از شدت اندوه و خشم برآنها.

7- ﴿لِنَبۡلُوَهُمۡ﴾: تا آنها را بیازمایم با‌ این‌که از حالشان آگاهیم.

7- ﴿أَحۡسَنُ عَمَلٗا﴾: نیکوکارتر و شتابنده به طاعت خدا.

8- ﴿صَعِیدٗا جُرُزًا﴾: خاک بی‌سبزه و گیاه.

9- ﴿أَمۡ حَسِبۡتَ﴾: آیاپنداشتی.

9- ﴿ٱلۡکَهۡف﴾: غار وسیع در کوه.

9- ﴿ٱلرَّقِیم﴾: تخته سنگی‌که در آن نام‌ها و داستان آن‌ها نوشته بود.

10- ﴿أَوَى ٱلۡفِتۡیَةُ﴾: جوانان برای حفظ دین‌شان فرارکردند و پناه بردند.

10- ﴿رَشَدٗا﴾: هدایت به راه حق.

11- ﴿فَضَرَبۡنَا عَلَىٰٓ ءَاذَانِهِمۡ﴾: وآنان را به خواب سنگین فروبردیم.

12- ﴿بَعَثۡنَٰهُمۡ﴾: آنها را از خواب بیدار کردیم.

12- ﴿أَمَدٗا﴾: تعداد سال‌ها را.

14- ﴿رَبَطۡنَا﴾: با شکیبایی قوی و استوار ساختیم.

14- ﴿شَطَطًا﴾: سخن دوراز حق.

16- ﴿مِّرۡفَقٗا﴾: آنچه در زندگی از آن بهره‌ور شوید.

17- ﴿تَّزَٰوَرُ﴾: میل می‌کند.

17- ﴿تَّقۡرِضُهُمۡ﴾: از آنها عدول می‌کند و دور می‌شود.

17- ﴿فَجۡوَةٖ مِّنۡهُ﴾: جای وسیعی از آن غار.

18- ﴿بِٱلۡوَصِیدِ﴾: کنار غار یا آستانه در آن.

18- ﴿رُعۡبٗا﴾: از ترس.

19- ﴿بَعَثۡنَٰهُمۡ﴾: آنان را از خواب طولانی بیدار کردیم.

19- ﴿بِوَرِقِکُم﴾: با سکه‌های خود.

19- ﴿أَزۡکَىٰ طَعَامٗا﴾: غذای حلال یا نیکو.

20- ﴿إِن یَظۡهَرُواْ عَلَیۡکُمۡ﴾: اگر از شما آگاه شوند یا بر شما دست یابند.

21- ﴿أَعۡثَرۡنَا عَلَیۡهِمۡ﴾: مردم را از حال آنها آگاه ساختیم.

22- ﴿رَجۡمَۢا بِٱلۡغَیۡبِ﴾: از روی گمان و بدون یقین.

22- ﴿فَلَا تُمَارِ فِیهِمۡ﴾: پس درباره آنها و تعدادشان مناقشه نکن.

22- ﴿إِلَّا مِرَآءٗ ظَٰهِرٗا﴾: درباره آنها چیزی را بگو که برایت وحی شد.

24- ﴿رَشَدٗا﴾: هدایت و راه‌نمایی برای انسان.

26- ﴿أَبۡصِرۡ بِهِ﴾: خدا چه بیناست به همه موجودات.

27- ﴿مُلۡتَحَدٗا﴾: پناهگاه.

28- ﴿ٱصۡبِرۡ نَفۡسَکَ﴾: خود را همنوا بساز و ثابت قدم و شکیبا باش.

28- ﴿لَا تَعۡدُ عَیۡنَاکَ عَنۡهُمۡ﴾: توجه خود را از مسلمانان بینوا مگیر.

28- ﴿أَغۡفَلۡنَا قَلۡبَهُۥ﴾: قلب او را غافل کردیم.

28- ﴿فُرُطٗا﴾: اسراف یا ضایع و نابود ساختن.

29- ﴿سُرَادِقُهَا﴾: سرا پرده‌ها یا شعله و دودآن.

29- ﴿کَٱلۡمُهۡلِ﴾: مانند دود روغن یا فلز گداخته.

29- ﴿سَآءَتۡ مُرۡتَفَقًا﴾: دوزخ جایگاه بد است.

31- ﴿جَنَّٰتُ عَدۡنٖ﴾: بهشت‌های محل اقامت دایمی.

31- ﴿سُندُسٖ﴾: دیبای نرم و نازک، حریر.

31- ﴿إِسۡتَبۡرَق﴾: دیبای ضخیم.

31- ﴿ٱلۡأَرَآئِکِ﴾: تخت‌ها در حجله‌ها.

32- ﴿جَنَّتَیۡنِ﴾: دو باغ.

32- ﴿حَفَفۡنَٰهُمَا﴾: اطراف آنها را احاطه کردیم.

33- ﴿أُکُلَهَا﴾: میوه‌های قابل خوردنش را.

33- ﴿تَظۡلِم مِّنۡه﴾: از میوه و محصول آن هیچ کم نگردد.

33- ﴿فَجَّرۡنَا خِلَٰلَهُمَا﴾: درمیان آن دو جاری ساختیم.

34- ﴿ثَمَرٞ﴾: ثروت فراوان و پر درآمد.

34- ﴿أَعَزُّ نَفَرٗا﴾: با داشتن همکاران و خویشان نیرومندترم.

35 - ﴿تَبِیدَ﴾: نیست و نابود و خراب شود.

36 - ﴿مُنقَلَبٗا﴾: جای بازگشت و سرانجام.

38 - ﴿لَّٰکِنَّا۠ هُوَ ٱللَّهُ رَبِّی﴾: ولی من می‌گویم: ذات پاک او تعالی پروردگار من است.

40- ﴿حُسۡبَانٗا﴾: بلایی مانند صاعقه و آفت.

40- ﴿فَتُصۡبِحَ صَعِیدٗا زَلَقًا﴾: و این باغ به ریگستان هراس‌انگیز یا زمین بی‌سبزه و گیاه و لغزنده تبدیل شود.

41- ﴿غَوۡرٗا﴾: در اعماق زمین فرورود.

42- ﴿أُحِیطَ بِثَمَرِهِۦ﴾: اموال و بوستانش نیست و نابود شد.

42- ﴿یُقَلِّبُ کَفَّیۡهِ﴾: دست‌های خود را به هم می‌مالید،کنایه از پشیمانی و حسرت است.

42- ﴿خَاوِیَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا﴾: بر سقف‌های درهم ریخته خود افتاده بود.

44- ﴿ٱلۡوَلَٰیَةُ لِلَّهِ﴾: نصرت و پیروزی تنها از جانب خداست.

44- ﴿خَیۡرٌ عُقۡبٗا﴾: خدا به دوستان خود فرجام نیک می‌دهد.

45- ﴿هَشِیمٗا﴾: خشک و پوسیده بعد از شادابی و زیبایی.

45- ﴿تَذۡرُوهُ ٱلرِّیَٰحُ﴾: بادها آن را می‌برند و با خاک یکسان می‌کنند.

47- ﴿بَارِزَةٗ﴾: آشکار، هیچ چیزی بر روی آن نیست.

48- ﴿مَّوۡعِدٗا﴾: وقتی برای ایفای وعده رستاخیز و پاداش و کیفر.

49- ﴿وُضِعَ ٱلۡکِتَٰبُ﴾: نامه اعمال هرکس به دستش نهاده می‌شود.

49- ﴿مُشۡفِقِینَ﴾: ترسان.

49- ﴿یَٰوَیۡلَتَنَا﴾: ای وای تباه شدیم.

49- ﴿لَا یُغَادِرُ﴾: باقی نمی‌گذارد.

49- ﴿أَحۡصَىٰهَا﴾: آن را به شمار آورده و ثبت کرده است.

50- ﴿ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ﴾: به آدم سجده سلام و احترام کنید نه سجده پرستش.

51- ﴿عَضُدٗا﴾: همکار و یاور.

52- ﴿مَّوۡبِقٗا﴾: محل هلاکت، دوزخ.

53 - ﴿مُّوَاقِعُوهَا﴾: در آن خواهند افتاد.

53- ﴿مَصۡرِفٗا﴾: جایی‌که بروند.

54- ﴿صَرَّفۡنَا﴾: به شیوه‌های مختلف بیان کردیم.

54- ﴿کُلِّ مَثَلٖ﴾: هر گونه مَثَلی، معانی شگفت انگیز و زیبا که در غرابت مانند مَثَل است.

55- ﴿سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: سرنوشت گذشتگان که ریشه‌کن ساختن است اگر ایمان نیاورند.

55- ﴿قُبُلٗا﴾: گوناگون یا آشکار و رویاروی.

56- ﴿لِیُدۡحِضُواْ﴾: تا باطل نمایند و از بین ببرند.

56- ﴿هُزُوٗا﴾: تمسخر و استهزاء.

57- ﴿أَکِنَّةً...﴾: پرده‌های بسیار، مانع از. . .

57- ﴿وَقۡرٗا﴾: کری و سنگینی سخت در حس شنوایی.

58- ﴿مَوۡئِلٗا﴾: محل نجات و پناهگاه.

59- ﴿لِمَهۡلِکِهِم﴾: برای نابود کردن ایشان.

60- ﴿لِفَتَىٰهُ﴾: به جوان همراه ‌خود، یوشع بن نون.

60- ﴿مَجۡمَعَ ٱلۡبَحۡرَیۡنِ﴾: جای بهم‌پیوستن دو دریا.

60- ﴿أَمۡضِیَ حُقُبٗا﴾: زمان طولانی راه می‌سپرم.

62- ﴿نَصَبٗا﴾: خستگی و رنج بی‌شمار.

63- ﴿أَرَءَیۡت﴾: به من خبر بده یا به خاطر داری.

63- ﴿عَجَبٗا﴾: به طرز شگفت‌آوری.

64- ﴿مَا کُنَّا نَبۡغِ﴾: آنچه ما می‌خواستیم و در جستجویش بودیم.

64- ﴿فَٱرۡتَدَّا عَلَىٰٓ ءَاثَارِهِمَا﴾: به راهی‌که آمده بودند برگشتند.

64- ﴿قَصَصٗا﴾: نشان قدمهای خویش را دنبال می‌کردند.

65- ﴿عَبۡدٗا﴾: خضر ÷ .

66- ﴿رُشۡدٗا﴾: راستی و درستی یا به کار خود به خیری دست یابم.

68- ﴿خُبۡرٗا﴾: علم و معرفت.

71- ﴿شَیۡ‍ًٔا إِمۡرٗا﴾: کار بس ناشایست یا عجیب.

73- ﴿لَا تُرۡهِقۡنِی عُسۡرٗا﴾: بر من سخت نگیر و تحمیل نکن.

74- ﴿شَیۡ‍ٔٗا نُّکۡرٗا﴾: کار بسیار ناپسند و زشت.

77- ﴿فَأَبَوۡا﴾: امتناع ورزیدند.

77- ﴿یَنقَضَّ﴾: منهدم شود و به سرعت فروریزد.

78- ﴿بِتَأۡوِیلِ...﴾: نتیجه و سرانجام...

79- ﴿وَرَآءَهُم﴾: پیش روی آنها.

79- ﴿غَصۡبٗا﴾: بدون حق.

80- ﴿یُرۡهِقَهُمَا﴾: آنها را وادار کند یا از فرط محبت از او پیروی کنند.

81- ﴿زَکَوٰةٗ﴾: دور از بدی یا پاک دین و با صلاح.

81- ﴿أَقۡرَبَ رُحۡمٗا﴾: مهربانتر با پدر و مادر و فرمان‌برتر از آن دو.

82- ﴿یَبۡلُغَآ أَشُدَّهُمَا﴾: به کمال عقل و قوت خود برسند.

83- ﴿ذِی ٱلۡقَرۡنَیۡنِ﴾: پادشاه صالحی‌که هم علم داشت و هم حکمت.

84- ﴿سَبَبٗا﴾: علم و راه ریسیدن آن.

85- ﴿فَأَتۡبَعَ سَبَبًا﴾: پس به راهی رفت که او را به مغرب می‌رساند.

86- ﴿تَغۡرُبُ فِی عَیۡنٍ﴾: به نظر می‌رسید که آفتاب در چشمه‌ای غروب می‌کند.

86- ﴿حَمِئَةٖ﴾: گِل آلود، گِل سیاه.

86- ﴿حُسۡنٗا﴾: رویش نیکویی، دعوت به حق و هدایت.

87- ﴿عَذَابٗا نُّکۡرٗا﴾: عذاب هول انگیز و شدید.

90- ﴿سِتۡرٗا﴾: پوششی از قبیل لباس و مسکن.

91- ﴿خُبۡرٗا﴾: آگاهی کامل.

93- ﴿ٱلسَّدَّیۡنِ﴾: دو کوه بسیار بلند.

94- ﴿یَأۡجُوجَ وَمَأۡجُوجَ﴾: دو قبیله از نسل یافث بن نوح.

94- ﴿خَرۡجًا﴾: از اموال خود کمکت کنیم.

94- ﴿سَدّٗا﴾: دیواری‌که نتوانند بر ما دست یابند.

95- ﴿رَدۡمًا﴾: سد محکم و استوار.

96- ﴿زُبَرَ ٱلۡحَدِیدِ﴾: قطعات بزرگ و ضخیم آهن را.

96- ﴿ٱلصَّدَفَیۡنِ﴾: میان آن دو کوه.

96- ﴿قِطۡرٗا﴾: مس گداخته را.

97- ﴿یَظۡهَرُوهُ﴾: از آن بالا بروند.

97- ﴿نَقۡبٗا﴾: سوراخی از جهت سختی و صلابت آن.

98- ﴿جَعَلَهُۥ دَکَّآءَ﴾: با خاک یکسانش می‌کند.

99- ﴿یَمُوجُ﴾: موج می‌زنند و می‌آمیزند.

99- ﴿نُفِخَ فِی ٱلصُّورِ﴾: نفخه رستاخیز دمیده شود.

101- ﴿غِطَآءٍ﴾: پرده ضخیم.

102- ﴿نُزُلٗا﴾: منزل یا برای پذیرایی از آنها.

105- ﴿وَزۡنٗا﴾: منزلت و اعتباری از جهت بطلان اعمالشان.

107- ﴿ٱلۡفِرۡدَوۡسِ﴾: بالاترین و بهترین جای بهشت.

108- ﴿حِوَلٗا﴾: انتقال.

109- ﴿مَدَدٗا﴾: ماده‌ای است که با آن می‌نویسند.

109- ﴿لِّکَلِمَٰتِ رَبِّی﴾: علم و حکمت خدای من.

109- ﴿لَنَفِدَ ٱلۡبَحۡرُ﴾: آب دریا به پایان ‌می‌رسد. مَدَدًا: کمک و افزایش.

سورۀ اسراء

سورۀ اسراء

1- ﴿سُبۡحَٰنَ ٱلَّذِیٓ﴾: پاک و منزه است ذاتی‌که قدرت او مایه شگفتی‌هاست.

1- ﴿أَسۡرَىٰ بِعَبۡدِهِۦ﴾: براق را گماشت که او ج را شب هنگام ببرد.

1- ﴿لِنُرِیَهُ﴾: تا او را جانب آسمان بریم و به او نشان دهیم.

2- ﴿وَکِیلٗا﴾: امور خویش را به خدا سپارید.

3- ﴿ذُرِّیَّةَ...﴾: نسل خاص و یا ای فرزندان. . .

4- ﴿قَضَیۡنَآ إِلَىٰ بَنِیٓ إِسۡرَٰٓءِیلَ﴾: به بنی‌‌اسرائیل اخبارکردیم که شما دو بار فتنه و فساد برپا می‌کنید.

4- ﴿لَتَعۡلُنَّ﴾: در ظلم و سرکشی افراط خواهید کرد.

5- ﴿وَعۡدُ أُولَىٰهُمَا﴾: وعده عذابی‌که به فتنه و فساد اول معین شده بود.

5- ﴿أُوْلِی بَأۡسٖ﴾: نیرومند، مهاجم، تند و سریع در کارزار.

5- ﴿فَجَاسُواْ﴾: برای دست گیری شما با تمام نیرو به جستجو پردازند.

5- ﴿خِلَٰلَ ٱلدِّیَارِ﴾: در خانه‌ها.

6- ﴿ٱلۡکَرَّة﴾: دولت و غلبه.

6- ﴿أَکۡثَرَ نَفِیرًا﴾: افراد یا قبایل شما را بیشتر از جمعیت دشمن‌تان قرار دادیم.

7- ﴿لِیَسُ‍ُٔواْ وُجُوهَکُمۡ﴾: تا شما را سخت اندوهگین ‌سازند که اثر آن در سیمای شما آشکار گردد.

7- ﴿لِیُتَبِّرُواْ﴾: تا به شدت نابود و ویران کنند.

7- ﴿مَا عَلَوۡاْ﴾: به هر چه تسلط‌ یابند.

8- ﴿حَصِیرًا﴾: زندان یا بستر و فرش.

9- ﴿هِیَ أَقۡوَمُ﴾: اسلام و یکتا پرستی درست‌ترین راه‌هاست.

12- ﴿ٱلَّیۡلَ وَٱلنَّهَارَ﴾: شب و روز یا تابش ماه و خورشید را.

12﴿فَمَحَوۡنَآ ءَایَةَ ٱلَّیۡلِ﴾: ماه را بی‌نور و تاریک آفریدیم.

12- ﴿ءَایَةَ ٱلنَّهَارِ مُبۡصِرَةٗ﴾: آفتاب را درخشان و وسیله دیدن چشم‌ها.

13- ﴿أَلۡزَمۡنَٰهُ طَٰٓئِرَهُ﴾: کار نامۀ عمل انسان را به او متصل و جدا نشدنی ساخیتم.

14- ﴿حَسِیبٗا﴾: محاسب.

15- ﴿لَا تَزِرُ وَازِرَةٞ...﴾: هیچ شخص گناهکاری گناه دیگری را بر نمی‌دارد.

16- ﴿أَمَرۡنَا مُتۡرَفِیهَا﴾: صاحبان ناز و نعمت آن دیار را به طاعت خدا دستور می‌دهیم.

16- ﴿فَفَسَقُواْ﴾: پس تمرد و عصیان نمایند.

16- ﴿فَدَمَّرۡنَٰهَا﴾: پس بنیاد آن دیار را برکنیم و آثارش را محو کنیم.

17- ﴿ٱلۡقُرُونِ﴾: مللی را که حقایق را تکذیب می‌کردند.

18- ﴿یَصۡلَىٰهَا﴾: به جهنم داخل ‌شود و رنج آتش سوزان آن را بکشد.

18- ﴿مَّدۡحُورٗا﴾: دور از رحمت خدا.

20- ﴿کُلّٗا نُّمِدُّ﴾: عطای هر دو گروه را پی‌درپی زیاد می‌کنیم.

20- ﴿مَحۡظُورًا﴾: از کسی‌که خدا خواسته باشد ممنوع نیست.

22- ﴿مَّخۡذُولٗ﴾: دور از نصرت و یاری خدا.

23- ﴿قَضَىٰ رَبُّکَ﴾: پروردگارت فرمان داد و حکم کرد.

23- ﴿أُفّٖ﴾: سخن دلتنگ کننده، ناپسند و ملال آور.

23- ﴿لَا تَنۡهَرۡهُمَا﴾: با آنها درشت خونباش، از انجام کاری ‌که نزد تو خوشایند نیست آنها را منع نکن.

23- ﴿قَوۡلٗا کَرِیمٗا﴾: سخن خوب و زیبا.

25- ﴿لِلۡأَوَّٰبِینَ﴾: برای توبه کنندگان از آنچه افراط کرده‌اند.

29- ﴿یَدَکَ مَغۡلُولَةً﴾: کنایه از بخل است.

29- ﴿تَبۡسُطۡهَا کُلَّ ٱلۡبَسۡطِ﴾: کنایه از اسراف و خرج بیهوده است.

29- ﴿مَّحۡسُورًا﴾: پشیمان یا درمانده و نیازمند.

30- ﴿یَقۡدِر﴾: روزی هر کسی را که بخواهد به مقتضای حکمت کم می‌کند.

31- ﴿خَشۡیَةَ إِمۡلَٰقٖ﴾: از ترس فقر و نیازمندی.

31- ﴿خِطۡ‍ٔٗا کَبِیرٗا﴾: گناهی بزرگ.

33- ﴿سُلۡطَٰنٗا﴾: می‌تواند قاتل را قصاص کند یا دیت بگیرد.

34- ﴿یَبۡلُغَ أَشُدَّهُۥ﴾: به کمال برسد، مال خود را حفظ و به گونه درست استفاده کند.

35- ﴿بِٱلۡقِسۡطَاسِ ٱلۡمُسۡتَقِیمِ﴾: به ترازوی راست و درست.

35- ﴿أَحۡسَنُ تَأۡوِیلٗا﴾: سرانجامش نیکوتر است.

36- ﴿لَا تَقۡفُ﴾: پیروی نکن.

37- ﴿مَرَحًا﴾: تکبر، خود پسندی.

39- ﴿مَّدۡحُورًا﴾: دور از رحمت خدا.

40- ﴿أَفَأَصۡفَىٰکُمۡ رَبُّکُم﴾: آیا پروردگارتان به شما برتری داده که شما را برگزیده است.

41- ﴿صَرَّفۡنَا﴾: سخن را به شیوه‌های مختلف بیان کردیم.

41_ ﴿نُفُورٗا﴾: دوری و اعراض از حق.

42_ ﴿لَّٱبۡتَغَوۡا﴾: بدون شک جستجو می‌کردند.

42- ﴿سَبِیلٗا﴾: راه منازعت و غلبه را.

45- ﴿حِجَابٗا مَّسۡتُورٗا﴾: پرده یا نهان از حس بینایی.

46- ﴿أَکِنَّةً﴾: پوشش‌های مانع شونده.

46- ﴿وَقۡرٗا﴾: کری و سنگینی شدید در شنوایی.

47- ﴿هُمۡ نَجۡوَىٰٓ﴾: در مورد تو با هم نجوا کنند.

47- ﴿مَّسۡحُورًا﴾: جادو شده یا خود ساحر است.

49- ﴿رُفَٰتًا﴾: اجزای ریزریز شده یا خاک و یا گرد و غبار.

51-﴿یَکۡبُرُ﴾: احتمال پذیرش حیات برای آن سخت و دشوار است.

51- ﴿فَطَرَکُمۡ﴾: شما را آفرید. ﴿فَسَیُنۡغِضُونَ﴾: به استهزا می‌جنبانند.

52- ﴿بِحَمۡدِهِۦ﴾: فرمانبردار و ستایش‌کنان.

53- ﴿یَنزَغُ بَیۡنَهُمۡ﴾: در میان آنها بدی و فساد را شعله‌ور می‌سازد.

54- ﴿وَکِیلٗا﴾: که امورشان بر تو سپرده شده باشد.

55- ﴿زَبُورٗا﴾: کتابی است که در او ستایش الهی و پند و اندرز ثبت است.

56- ﴿لَا تَحۡوِیلًا﴾: نمی‌توانند ضرر و زیانی را که دامنگیر شماست به دیگری‌که به عبادت ایشان نپرداخته انتقال دهند.

57- ﴿ٱلۡوَسِیلَة﴾: قربت را به طاعت و عبادت.

59- ﴿مُبۡصِرَةٗ﴾: معجزه آشکار.

59- ﴿فَظَلَمُواْ بِهَا﴾: ستمگرانه به آن کفر ورزیدند و نابود شدند.

60- ﴿أَحَاطَ بِٱلنَّاسِ﴾: خدا به علم و قدرت به مردم احاطه کامل دارد و همه در تصرف او هستند.

60- ﴿وَٱلشَّجَرَةَ ٱلۡمَلۡعُونَةَ﴾: درخت زقوم را، آزمایشی برای مردم قرار دادیم.

60_ ﴿طُغۡیَٰنٗا﴾: تجاوز از حد در کفر و سرکشی.

62- ﴿أَرَءَیۡتَک﴾: به من خبر بده.

62- ﴿لَأَحۡتَنِکَنّ﴾: بدون شک بر فرزندانش غلبه می‌کنم یا با فریب ریشه‌شان را می‌کنم.

64- ﴿ٱسۡتَفۡزِزۡ﴾: استهانت کن، نادان بساز و از راه بیرون ببر.

64- ﴿بِخَیۡلِکَ وَرَجِلِکَ﴾: با کسانت‌که سواره و پیاده در راه معصیت قدم گذاشته‌اند.

65- ﴿عَلَیۡهِمۡ سُلۡطَٰن﴾: توانایی بر فریب آنها.

66- ﴿یُزۡجِی﴾: روان می‌کند و به نرمی به حرکت می‌‌آورد.

68- ﴿أَن یَخۡسِفَ بِکُمۡ﴾: که شما را در زمین فرو برد.

68- ﴿حَاصِبٗا﴾: باد تندی‌‌که بر شما سنگریزه پرتاب کند.

69- ﴿قَاصِفٗا﴾: باد تند، ویرانگر و کشنده.

69- ﴿تَبِیعٗا﴾: یارور یا کسی‌که انتقام شما را از ما بگیرد.

71- ﴿بِإِمَٰمِهِم﴾: با رهبرشان یا با کتاب‌شان.

71- ﴿فَتِیلٗا﴾: به اندازه رشته نازک بین هسته خرما.

73- ﴿لَیَفۡتِنُونَکَ﴾: تو را به فریب منحرف سازند.

73- ﴿لِتَفۡتَرِیَ عَلَیۡنَا﴾: تا سخنانی را از خود بسازی و به ما نسبت دهی.

74- ﴿تَرۡکَنُ إِلَیۡهِمۡ﴾: به آنها مایل شوی.

75- ﴿ضِعۡفَ ٱلۡحَیَوٰةِ﴾: چند برابر عذاب دنیا.

76- ﴿لَیَسۡتَفِزُّونَکَ﴾: تا از جایت دورت کنند و خوار و بی‌مقدارت نمایند.

77- ﴿تَحۡوِیلًا﴾: تغییر و تبدیل.

78- ﴿لِدُلُوکِ ٱلشَّمۡسِ﴾: بعد زوال یا هنگام زوال آفتاب از میانه آسمان.

78- ﴿غَسَقِ ٱلَّیۡلِ﴾: تاریکی شب یا شدت تاریکی.

78- ﴿قُرۡءَانَ ٱلۡفَجۡرِ﴾: نماز بامداد را برپادار.

79- ﴿فَتَهَجَّدۡ﴾: نماز تهجد، نمازی‌که بعد از بیدار شدن هنگام شب خوانده می‌شود.

79- ﴿نَافِلَةٗ لَّکَ﴾: فریضه افزون که خاصّه خودت است.

79_﴿مَقَامٗا مَّحۡمُودٗا﴾: مقام بزرگ شفاعت.

80- ﴿مُدۡخَلَ صِدۡقٖ﴾: داخل کردنی‌که همه امورم پسندیده و نیکو باشد.

80- ﴿سُلۡطَٰنٗا نَّصِیرٗا﴾: نیروکه بوسیله آن اسلام را یاری نماییم.

81- ﴿زَهَقَ ٱلۡبَٰطِل﴾: شرک تباه و نابود شد.

82_﴿خَسَارٗا﴾: نابودی به سبب کفرشان به قرآن.

83- ﴿نَ‍َٔا بِجَانِبِهِ﴾: با تکبر و سرکشی دور می‌شود.

83- ﴿کَانَ یَ‍ُٔوسٗا﴾: از رحمت ما نومید می‌گردد.

84- ﴿شَاکِلَتِهِ﴾: شیوه‌‌ای‌‌که برازنده اوست.

86- ﴿وَکِیلًا﴾: کسی را که بتواند قرآن را به تو برگرداند.

88- ﴿ظَهِیرٗا﴾: یاور.

89- ﴿صَرَّفۡنَا﴾: به شیوه‌های گوناگون بیان کردیم.

89- ﴿کُلِّ مَثَلٖ﴾: معانی شگفت انگیز، زیبا و بدیع.

89- ﴿فَأَبَىٰٓ﴾ : پس نپذیرفت.

89- ﴿کُفُورٗا﴾: حق ستیز.

90- ﴿یَنۢبُوعًا﴾: چشمه‌ای همیشه پرآب.

92- ﴿کِسَفًا﴾: تکه و پاره.

92- ﴿قَبِیلًا﴾: آشکار یا گروه گروه.

93- ﴿زُخۡرُفٍ﴾: طلا.

97- ﴿خَبَتۡ﴾: شعله آن خاموش شود.

97- ﴿سَعِیرٗا﴾: شعله و زبانه آتش را.

98- ﴿رُفَٰتًا﴾: ذرات پراکنده یا خاک.

100- ﴿کُفُورٗا﴾: بسیار بخیل.

101- ﴿مَسۡحُورٗا﴾: جادو شده‌ای یا خود ساحری.

102- ﴿بَصَآئِرَ﴾: این معجزه‌ها آشکارند، هر بیننده به صدق گفتار من پی می‌برد.

102- ﴿مَثۡبُورٗا﴾: هلاک شده یا دور از خیر.

103- ﴿یَسۡتَفِزَّهُم﴾: آنها را بیرون و خوار و بی‌مقدارشان کند.

104- ﴿لَفِیفٗا﴾: همه را با هم.

106- ﴿فَرَقۡنَٰه﴾: قرآن را بیان کردیم یا آیه آیه و سوره سوره نازل نمودیم.

106- ﴿عَلَىٰ مُکۡثٖ﴾: به آهستگی.

110- ﴿لَا تُخَافِتۡ بِهَا﴾: در نماز قرآن را آهسته نخوان تا کسانی‌که با تو در نماز هستند صدایت را بشنوند.

سورۀ نحل

سورۀ نحل

2- ﴿بِٱلرُّوحِ﴾: به وحی از جمله قرآن.

4- ﴿نُّطۡفَةٖ﴾: آب حقیر.

4- ﴿هُوَ خَصِیمٞ﴾: او حق ستیز است.

5- ﴿ٱلۡأَنۡعَٰم﴾: شتر، گاو، گوسفند و بز.

5- ﴿فِیهَا دِفۡءٞ﴾: هنگام سردی خود را به وسیله آن گرم نگاه می‌دارید.

6- ﴿فِیهَا جَمَالٌ﴾: در آنها تجمل، زینت و وجاهت است.

6- ﴿حِینَ تُرِیحُونَ﴾: هنگام غروب آنها را به جای شب‌شان می‌آورید.

6- ﴿حِینَ تَسۡرَحُونَ﴾: بامداد که آنها را به چرا می‌برید.

7- ﴿تَحۡمِلُ أَثۡقَالَکُمۡ﴾: کالای گران بار شما را برمی‌دارند.

7- ﴿بِشِقِّ ٱلۡأَنفُسِ﴾: با رنج و مشقت خود.

9- ﴿قَصۡدُ ٱلسَّبِیلِ﴾: بیان راه راست و هموار.

9- ﴿مِنۡهَا جَآئِرٞ﴾: برخی از راه‌ها کج هستند.

10- ﴿فِیهِ تُسِیمُونَ﴾: چهار پایان خود را در آن می‌چرانید.

13- ﴿مَا ذَرَأَ لَکُمۡ﴾: آنچه برای منافع شما خلق‌کرده است.

14- ﴿تَسۡتَخۡرِجُواْ مِنۡهُ﴾: از بحر خصوصاً از اقیانوس برون آورید.

14- ﴿مَوَاخِرَ فِیهِ﴾: در دریا روان هستند و آب را به شدت می‌شکافند.

15- ﴿رَوَٰسِیَ﴾: کوه‌های پابرجا.

15- ﴿أَن تَمِیدَ بِکُمۡ﴾: تا شما را نلرزاند و پریشان نکند.

16- ﴿عَلَٰمَٰت﴾: نشانه‌های سر راه که با آنها راه خود را پیدا می‌کنید.

18- ﴿لَا تُحۡصُوهَآ﴾: توان شمردن آن را ندارید که بی‌پایان است.

23- ﴿لَا جَرَمَ﴾: ثابت است یا ناچار یا در حقیقت.

24- ﴿أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: چیزهای باطل‌که به کتب آنها نوشته است.

25- ﴿أَوۡزَارَهُم﴾: گناهان خود را.

26- ﴿ٱلۡقَوَاعِد﴾: ستونها و پایه‌‌ها یا بنیاد.

27- ﴿یُخۡزِیهِمۡ﴾: آنها را با شکنجه و عذاب خوار و ذلیل می‌کند.

27- ﴿تُشَٰٓقُّونَ فِیهِمۡ﴾: درباره آنها با پیامبران دشمنی و ستیز می‌کردید.

27- ﴿ٱلۡخِزۡیَ﴾: ذلت و رسوایی.

27- ﴿ٱلسُّوٓءَ﴾: عذاب.

28- ﴿فَأَلۡقَوُاْ ٱلسَّلَمَ﴾: گردن نهادند و اظهار فروتنی کردند.

29- ﴿مَثۡوَى ٱلۡمُتَکَبِّرِینَ﴾: مسکن و جای متکبران.

32- ﴿طَیِّبِینَ﴾: از پلیدی شرک و عصیان پاکند.

34- ﴿حَاقَ بِهِم﴾: آنها را احاطه‌کرد یا بر آنها فرود آمد.

36- ﴿ٱجۡتَنِبُواْ ٱلطَّٰغُوتَ﴾: از پرستش معبودهای باطل و تمام آنهایی‌که به ‌گمراهی دعوت می‌کنند اجتناب کنید.

36- ﴿حَقَّتۡ﴾: واجب و حتمی شد.

38- ﴿جَهۡدَ أَیۡمَٰنِهِمۡ﴾: با قسم‌های غلیظ و مؤکد کوشیدند.

41- ﴿لَنُبَوِّئَنَّهُمۡ﴾: بدون شک آنها را جای می‌دهیم.

41- ﴿حَسَنَةٗ﴾: خانه، جای آرامش یا بخششی نیکو.

44- ﴿بِٱلۡبَیِّنَٰتِ﴾: آنها را با معجزه‌ها فرستادیم.

44- ﴿ٱلزُّبُرِ﴾: کتاب‌های آسمانی‌که بیانگر قوانین الهی هستند.

45- ﴿یَخۡسِفَ﴾: فرو ‌برد.

46- ﴿تَقَلُّبِهِمۡ﴾: سفرها وتجارت‌های آنها.

46- ﴿بِمُعۡجِزِینَ﴾: از عذاب خدا نمی‌‌توانند فرار کنند.

47- ﴿تَخَوُّفٖ﴾: ازترس عذاب یا کم شدن تدریجی اشخاص و اموال شان.

48- ﴿مِن شَیۡءٖ﴾: هر جسم استاده و دارای سایه.

48- ﴿یَتَفَیَّؤُاْ ظِلَٰلُهُۥ﴾: سایه‌های آن از جانبی به جانب دیگر حرکت می‌کند.

48- ﴿سُجَّدٗا لِّلَّهِ﴾: فرمانبردار او تعالی.

48- ﴿هُمۡ دَٰخِرُونَ﴾: سایه‌ها نیز مانند صاحبان خود مطیع هستند.

52- ﴿لَهُ ٱلدِّینُ﴾: تنها از خدای یگانه طاعت لازم است.

52- ﴿وَاصِبًا﴾: دایم، واجب یا خالص.

53- ﴿تَجۡ‍َٔرُونَ﴾: به زاری و ناله از او کمک می‌خواهید.

56- ﴿تَفۡتَرُونَ﴾: آن را به دروغ به خدا نسبت می‌دادید.

58- ﴿هُوَ کَظِیمٞ﴾: اعماق جانش پر از خشم و اندوه می‌شود.

59- ﴿یَتَوَٰرَى﴾: پنهان می‌شود.

59- ﴿هُونٍ﴾: خواری.

59- ﴿یَدُسُّهُ﴾: زنده‌ در گورش ‌کند.

60- ﴿مَثَلُ ٱلسَّوۡءِ﴾: صفت بد ، کفر و جهالت.

62- ﴿لَا جَرَمَ﴾: حق و راست است یا ناچار.

62- ﴿مُّفۡرَطُونَ﴾: پیشاپیش به دوزخ فرستاده می‌شوند.

66- ﴿لَعِبۡرَةٗ﴾: پند بزرگ و نشانه قدرت ماست.

66- ﴿فَرۡث﴾: سرگین شکمبه.

67- ﴿سَکَرٗا﴾: شراب را، سپس به مدینه تحریم شد.

68- ﴿أَوۡحَىٰ رَبُّکَ﴾: پروردگارت وحی کرد، وحی در اینجا به معنی الهام و راه‌نمایی یا تسخیر است.

68- ﴿بُیُوتٗا﴾: خانه‌ها، زنبور عسل آن را برای تهیه عسل می‌سازد.

68- ﴿یَعۡرِشُون﴾: کندوهایی‌‌‌که برای زنبور عسل می‌سازند.

69- ﴿ذُلُلٗا﴾: رام و آسان برای تو.

70- ﴿أَرۡذَلِ ٱلۡعُمُرِ﴾: بدترین و زبون‌ترین دوره عمر، بسیار پیر و خرف شدن.

71- ﴿فَهُمۡ فِیهِ سَوَآءٌ﴾: تا آنها و بردگانشان در رزق مساوی باشند؟ نه.

72- ﴿حَفَدَةٗ﴾: خدمتگارها و همکارها یا نبیرگان.

76- ﴿أَحَدُهُمَآ أَبۡکَمُ﴾: یکی از آن دو گنگ مادرزاد.

76- ﴿هُوَ کَلّ﴾: او نان خور اضافی و سربار است.

77- ﴿کَلَمۡحِ ٱلۡبَصَرِ﴾: مانند یک نگاه پنهانی.

80- ﴿تَسۡتَخِفُّونَهَا﴾: آنها را سبکبار می‌یابید.

80- ﴿یَوۡمَ ظَعۡنِکُمۡ﴾: وقت سفر خود.

80- ﴿أَثَٰثٗا﴾: اثاث خانه‌های شما مثل فرش.

80- ﴿مَتَٰعًا﴾: اسباب که در زندگی و تجارت از آن بهر می‌گیرید.

81- ﴿ظِلَٰلٗا﴾: چیز‌های‌که از سایه آنها استفاده می‌کنید مانند درختها.

81- ﴿أَکۡنَٰنٗا﴾: مغاره‌ها که در آن پناه می‌برید.

81- ﴿سَرَٰبِیل﴾: لباس‌ها یا جوشن‌ها.

81- ﴿تَقِیکُم بَأۡسَکُمۡ﴾: در جنگ‌ها شما را از شمشیر و نیزه نگه می‌دارد.

84﴿لَا هُمۡ یُسۡتَعۡتَبُونَ﴾: از آنها خواسته نمی‌شود که هم اکنون پروردگار خود را خوشنود سازند.

85- ﴿لَا هُمۡ یُنظَرُونَ﴾: مهلت داده نمی‌شوند و عذابشان به تأخیر نمی‌افتد.

87- ﴿ٱلسَّلَمَ﴾: گردن نهادن به حکم او تعالی.

90- ﴿یَأۡمُرُ بِٱلۡعَدۡلِ﴾: خدا در امور اعتقادی، عملی و اخلاقی به اعتدال و میانه‌روی دستور می‌دهد. ﴿َٱلۡإِحۡسَٰنِ﴾: کار درست یا نفع رساندن به مردم. ﴿ٱلۡفَحۡشَآءِ﴾: گناهان بسیار زشت.

90- ﴿ٱلۡبَغۡیِ﴾: سرکشی و ظلم بر مردم.

91- ﴿کَفِیلًا﴾: شاهد، مراقب و ضامن.

92- ﴿قُوَّةٍ﴾: محکم تابیدن.

92- ﴿أَنکَٰثٗا﴾: تاب ریسمان را گشودن.

92- ﴿دَخَلَۢا بَیۡنَکُمۡ﴾: در میان خود وسیله فساد، خیانت و فریب.

92- ﴿أَن تَکُونَ أُمَّةٌ﴾: تا گروهی باشد.

92- ﴿هِیَ أَرۡبَىٰ﴾: بسیارتر، قویتر و ثروتمندتر.

92- ﴿یَبۡلُوکُمُ ٱللَّهُ بِهِ﴾: خدا شما را به این وسیله می‌آزماید که آیا به عهد خویش وفا می‌کنید.

94- ﴿فَتَزِلَّ قَدَمُۢ﴾: پای‌تان از راه روشن اسلام می‌لغزد.

96- ﴿یَنفَد﴾: نیست و نابود می‌شود.

98- ﴿فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِ﴾: به لطف خدا پناه ببر.

99- ﴿سُلۡطَٰنٌ﴾: تسلط و قدرت.

100- ﴿یَتَوَلَّوۡنَهُ﴾: او را دوست و فرمانروا انتخاب می‌کنند.

102- ﴿رُوحُ ٱلۡقُدُسِ﴾: روح پاکیزه، جبریل.

103- ﴿یُلۡحِدُونَ إِلَیۡهِ﴾: به آن نسبت می‌دهند که پیامبر را آموزش می‌دهد.

107- ﴿ٱسۡتَحَبُّوا﴾: برتر دانستند و برگزیدند.

108- ﴿طَبَع﴾: مهر نهاده است.

109- ﴿لَا جَرَمَ﴾: ثابت است یا ناچار یا در حقیقت.

110- ﴿لِلَّذِینَ هَاجَرُواْ﴾: یار و یاور مهاجرین است.

110- ﴿فُتِنُواْ﴾: بخاطر اسلام گرفتار رنج و عذاب شدند.

112- ﴿رَغَدٗا﴾: پاکیزه، فراوان یا گوارا و بی‌زحمت.

115- ﴿ٱلدَّمَ﴾: خون جاری.

115- ﴿لَحۡمَ ٱلۡخِنزِیرِ﴾: تمام اجزای بدن خوک.

115- ﴿أُهِلَّ لِغَیۡرِ ٱللَّهِ بِهِۦ﴾: هنگام سربریدن آن اسم غیر خدا ذکر شود.

115- ﴿ٱضۡطُرّ﴾: نیازمندی مجبورش ساخته تا چیزهای حرام را بخورد.

115- ﴿غَیۡرَ بَاغٖ﴾: برای کسب لذت محرمات را نخورد یا همیشه این حالت را اختیار نکند.

115- ﴿لَا عَادٖ﴾: از سدرمق تجاوز نکند.

120- ﴿کَانَ أُمَّةٗ﴾: ابراهیم ÷ معلم خوبی‌ها یا یگانه مؤمن بود.

120- ﴿قَانِتٗا لِّلَّهِ﴾: فرمانبردار اوتعالی.

120- ﴿حَنِیفٗا﴾: از باطل رو گردان و مایل به دین حق بود.

121- ﴿ٱجۡتَبَىٰهُ﴾: او را به نبوت برگزید.

123- ﴿مِلَّةَ إِبۡرَٰهِیمَ﴾: شریعت او که یکتا پرستی است.

124- ﴿جُعِلَ ٱلسَّبۡتُ﴾: تعظیم شنبه و فراغت برای عبادت در آن روز فرض شد.

127- ﴿ضَیۡق﴾: دلتنگ.

سورۀ حِجْر

سورۀ حِجْر

2- ﴿رُّبَمَا﴾: «رُبَّ» برای تقلیل و «ما» زاید است، چه بسا.

3- ﴿ذَرۡهُم﴾: به حال خود رهاشان کن.

4- ﴿لَهَا کِتَابٞ﴾: زمان آن معلوم و در لوح محفوظ نوشته است.

7- ﴿لَّوۡ مَا تَأۡتِینَا﴾: چرا برای ما نمی‌آوری.

8- ﴿إِلَّا بِٱلۡحَقِّ﴾: جز به مقتضای حکمت.

9- ﴿ٱلذِّکۡرَ﴾: قرآن را.

10- ﴿شِیَعِ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: گروه‌های ملت‌های پیشین.

12- ﴿نَسۡلُکُهُ﴾: قرآن را داخل می‌کنیم در حالی‌که به آن استهزا می‌کنند.

13- ﴿خَلَتۡ سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾: این سنت الهی است که هر‌کس پیامبران را تکذیب کند نابود می‌شود.

14- ﴿یَعۡرُجُون﴾: مشرکان صعود کنند و فرشتگان و اشیای شگفت‌انگیز را ببینند.

15- ﴿سُکِّرَتۡ أَبۡصَٰرُنَا﴾: چشم بندی است.

16- ﴿بُرُوجٗا﴾: منازلی برای ستارگان سیار.

17- ﴿رَّجِیمٍ﴾: مطرود یا مرجوم با ستارگان.

18- ﴿ٱسۡتَرَقَ ٱلسَّمۡعَ﴾: دزدیده و پنهانی از عالم بالا چیزی را گوش داد.

18- ﴿فَأَتۡبَعَهُۥ﴾: به او می‌رسد.

18- ﴿شِهَابٞ﴾: شعله آتش که به سرعت از آسمان پایین می‌آید.

18- ﴿مُّبِینٞ﴾: آشکار به چشم بینندگان.

19- ﴿ٱلۡأَرۡضَ مَدَدۡنَٰهَا﴾: زمین را بخاطر بهره‌گیری از آن گسترش دادیم.

19- ﴿رَوَٰسِیَ﴾: کوه‌های پا بر جا تا تکان نخورد.

19- ﴿مَّوۡزُونٖ﴾: اندازه کرده شد به میزان حکمت.

20- ﴿مَعَٰیِشَ﴾: خوردنی‌ها و نوشیدنی‌ها را که وسیله زندگانی شماست.

21- ﴿عِندَنَا خَزَآئِنُهُۥ﴾: ما به ایجاد و تدبیر خزانه‌های ارزاق توانا هستیم.

21- ﴿نُنَزِّلُهُۥ﴾: او را ایجاد می‌کنیم یا عطا می‌نماییم.

21- ﴿بِقَدَرٖ مَّعۡلُومٖ﴾: به اندازه معین به مقتضای حکمت.

22- ﴿ٱلرِّیَٰحَ لَوَٰقِحَ﴾: بادها را که ابر یا آب را می‌‌برند یا درخت‌ها را آبستن می‌کنند.

23- ﴿نَحۡنُ ٱلۡوَٰرِثُون﴾: بعد از نابودی آفرینش ما پاینده و باقی هستیم.

26- ﴿صَلۡصَٰلٖ﴾: گِل خشک مانند سفال.

26- ﴿حَمَإٖ﴾: گِل سیاه و تغییر یافته.

27- ﴿نَّارِ ٱلسَّمُومِ﴾: باد نهایت گرم و کشنده.

29- ﴿سَوَّیۡتُهُ﴾: شکل و صورت او را کامل کردم به جهت دمیدن روح.

29- ﴿سَٰجِدِین﴾: سجده کنید سجده سلام و تحیت نه سجده عبادت.

31- ﴿أَبَىٰٓ﴾: از کبر و سرکشی امتناع کرد.

32- ﴿مَا لَکَ﴾: هدفت چیست یا عذرت چیست.

34- ﴿رَجِیم﴾: از رحمت خدا دوری.

35- ﴿ٱللَّعۡنَةَ﴾: به غضب از خود دور کردن.

36- ﴿فَأَنظِرۡنِیٓ﴾: مهلتم بده و مرگم را به تأخیر انداز.

38- ﴿ٱلۡوَقۡتِ ٱلۡمَعۡلُومِ﴾: وقت نفخه اول.

39- ﴿لَأُغۡوِیَنَّهُمۡ﴾: آنها را گمراه می‌کنم.

40- ﴿ٱلۡمُخۡلَصِینَ﴾: کسانی‌که به طاعت خود برگزیده‌ای.

41- ﴿صِرَٰطٌ عَلَیَّ﴾: راهی است که مراعات آن بر من واجب.

42- ﴿سُلۡطَٰنٌ﴾: تسلط و توانایی بر گمراه کردن.

44- ﴿جُزۡءٞ مَّقۡسُومٌ﴾: گروه معین متمایز از دیگران.

47- ﴿غِلٍّ﴾: کینه، عناد و دشمنی.

48- ﴿نَصَبٞ﴾: هیچ خستگی و رنجی.

51- ﴿ضَیۡفِ إِبۡرَٰهِیمَ﴾: مهمانان او که از فرشتگان بودند.

52- ﴿وَجِلُون﴾: هراسانیم.

55- ﴿ٱلۡقَٰنِطِینَ﴾: نومید از خیر یا فرزند.

57- ﴿فَمَا خَطۡبُکُمۡ﴾: کار مهم شما چیست؟

60- ﴿قَدَّرۡنَآ﴾: دانستیم یا حکم کردیم.

62- ﴿قَوۡمٞ مُّنکَرُونَ﴾: گروهی ناآشنایید، من شما را نمی‌شناسم.

63- ﴿فِیهِ یَمۡتَرُونَ﴾: در آمدن عذاب شک داشتند و تو را تکذیب می‌کردند.

65- ﴿بِقِطۡعٖ مِّنَ ٱلَّیۡلِ﴾: به قسمتی از شب یا آخر آن.

65- ﴿ٱتَّبِعۡ أَدۡبَٰرَهُمۡ﴾: از دنبال آنها برو تا از احوال‌شان با خبر باشی.

66- ﴿وَقَضَیۡنَآ إِلَیۡهِ﴾: به لوط وحی فرستادیم.

66- ﴿دَابِرَ هَٰٓؤُلَآءِ﴾: آخرین نفر آنها، جمیع آنها.

66- ﴿مُّصۡبِحِینَ﴾: هنگام صبح.

70- ﴿عَنِ ٱلۡعَٰلَمِینَ﴾: از پناه دادن و مهمان کردن مردم.

72- ﴿لَعَمۡرُک﴾: ای محمد، به جان تو سوگند.

72- ﴿سَکۡرَتِهِمۡ﴾: بی‌‌راهی و گمراهی خود.

72- ﴿یَعۡمَهُون﴾: راه راست را نمی‌دیدند یا حیران بودند.

73- ﴿ٱلصَّیۡحَةُ﴾: آواز کشنده از آسمان.

73- ﴿مُشۡرِقِینَ﴾: وقت آفتاب برآمدن.

74- ﴿سِجِّیلٍ﴾: گِل سخت پخته شده با آتش.

75- ﴿لِّلۡمُتَوَسِّمِینَ﴾: به اهل فراست و اندیشه.

76- ﴿لَبِسَبِیلٖ مُّقِیمٍ﴾: بر سر راه معلوم، ثابت و پر رفت و آمد قرار دارد.

78- ﴿أَصۡحَٰبُ ٱلۡأَیۡکَةِ﴾: باشندگان سرزمین پر درخت و درهم پیچیده، قوم شعیب.

79- ﴿إِنَّهُمَا﴾: شهرهای قوم لوط و ایکه.

79- ﴿لَبِإِمَامٖ مُّبِینٖ﴾: در سر راه آشکار هستند که در آنجا سفر می‌کنند.

80- ﴿ٱلۡحِجۡرِ﴾: دیار ثمود بین مدینه و شام.

83- ﴿مُصۡبِحِینَ﴾: هنگام صبح.

87- ﴿سَبۡعٗا﴾: سوره فاتحه که هفت آیه است.

87- ﴿مِّنَ ٱلۡمَثَانِی﴾: قرائت آن در نماز تکرار می‌شود «مِن» بیانیه است.

88- ﴿أَزۡوَٰجٗا مِّنۡهُمۡ﴾: گروه‌های از کفار.

88- ﴿وَٱخۡفِضۡ جَنَاحَکَ﴾: فروتنی کن و نرمی نما.

90- ﴿ٱلۡمُقۡتَسِمِینَ﴾: تقسیم کنندگان، اهل کتاب.

91- ﴿عِضِینَ﴾: بخش بخش، به قسمتی از قرآن ایمان آوردند و به قسمتی کافر شدند.

94- ﴿فَٱصۡدَعۡ بِمَا تُؤۡمَرُ﴾: رسالت خویش را آشکار کن یا اجرا نما.

99- ﴿ٱلۡیَقِینُ﴾: مرگ ‌که وقوع آن یقینی است.

سورۀ ابراهیم

سورۀ ابراهیم

1- ﴿بِإِذۡنِ رَبِّهِمۡ﴾: به توفیق یا به امر خدا.

1- ﴿ٱلۡعَزِیز﴾: غالب یا بی‌مثل و مانند.

1- ﴿ٱلۡحَمِیدِ﴾: ستوده و ستایش شده.

2- ﴿وَیۡلٞ﴾: هلاکت یا حسرت یا وادیی است در جهنم.

3- ﴿یَسۡتَحِبُّونَ﴾: اختیار می‌کنند و ترجیح می‌دهند.

3- ﴿یَبۡغُونَهَا عِوَجًا﴾: می‌خواهند این راه کج باشد.

5- ﴿بِأَیَّىٰمِ ٱللَّهِ﴾: نعمتهای خدا یا بلاهای‌که بر امت‌های گذشته وارد کرد.

6- ﴿یَسُومُونَکُم﴾: به شما می‌چشاندند و به کارهای دشوارتان می‌گماشتند.

6- ﴿یَسۡتَحۡیُونَ نِسَآءَکُمۡ﴾: دختران شما را برای خدمت زنده می‌گذاشتند.

6- ﴿بَلَآءٞ﴾: امتحانی بود به نعمت و شکنجه.

7- ﴿تَأَذَّنَ رَبُّکُمۡ﴾: پروردگار شما به تأکید اعلام فرمود.

9- ﴿فَرَدُّوٓاْ أَیۡدِیَهُمۡ فِیٓ أَفۡوَٰهِهِمۡ﴾: از شدت خشم بر پیامبران و گفتار ایشان انگشتان خویش را به دندان گرفتند.

9- ﴿مُرِیب﴾: شک و اضطراب‌آور.

10- ﴿فَاطِر﴾: آفریدگار.

10- ﴿بِسُلۡطَٰنٖ﴾: حجت روشن به صدق گفتار خود.

14- ﴿خَافَ مَقَامِی﴾: از ایستادن به حضور من در روز قیامت بترسد.

15- ﴿ٱسۡتَفۡتَحُواْ﴾: پیامبران علیه ستمگران از خدا کمک خواستند.

15- ﴿خَابَ کُلُّ جَبَّارٍ﴾: همه متکبران سرکش نابود شدند.

15- ﴿عَنِیدٖ﴾: ستیزه‌گر و دور از حق.

16- ﴿صَدِید﴾: زردابی ‌که از بدن دوزخیان روان می‌شود.

17- ﴿یَتَجَرَّعُهُ﴾: آن آب را به زحمت فرو می‌برد چون گرم و تلخ است.

17- ﴿لَا یَکَادُ یُسِیغُهُ﴾: از شدت زشتی و بوی بدش نتواند به آسانی ببلعد.

18- ﴿یَوۡمٍ عَاصِفٖ﴾: روز طوفانی‌که باد به شدت بوزد.

21- ﴿بَرَزُواْ﴾: از قبرها بخاطر حساب بیرون می‌شوند.

21- ﴿مُّغۡنُونَ عَنَّا﴾: از ما دفاع می‌کنید.

21- ﴿مَّحِیصٖ﴾: جای فرار و نجات.

22- ﴿سُلۡطَٰنٍ﴾: تسلط یا حجت.

22- ﴿بِمُصۡرِخِکُمۡ﴾: نجات دهنده شما از عذاب.

22- ﴿بِمُصۡرِخِیَّ﴾: مرا از عذاب نجات دهید.

24- ﴿کَلِمَةٗ طَیِّبَةٗ﴾: کلمه توحید و اسلام.

25- ﴿تُؤۡتِیٓ أُکُلَهَا﴾: میوه می‌دهد.

26- ﴿کَلِمَةٍ خَبِیثَةٖ﴾: سخن کفر و گمراهی.

26- ﴿ٱجۡتُثَّتۡ﴾: تنه‌اش از رشیه جدا شد.

27- ﴿فِی ٱلۡحَیَوٰةِ ٱلدُّنۡیَا﴾: در قبر هنگام سؤال.

28- ﴿دَارَ ٱلۡبَوَار﴾: سرای تباهی، جهنم.

29- ﴿یَصۡلَوۡنَهَا﴾: در آن داخل می‌شوند یا سختی آتش وی را می‌کشند.

30- ﴿أَندَادٗا﴾: همتایان یعنی بتها را پرستش کردند.

31- ﴿لَا خِلَٰلٌ﴾: نه دوستی است و نه محبت.

33- ﴿دَآئِبَیۡنِ﴾: برای منافع و مصالح شما همواره در جریانند.

34- ﴿لَا تُحۡصُوهَآ﴾: توان شمارش آن را ندارید ‌که بی‌نهایت است.

35- ﴿وَٱجۡنُبۡنِی﴾: مرا دور نگهدار.

37- ﴿تَهۡوِیٓ إِلَیۡهِمۡ﴾: به‌سوی آنها به شوق بشتابد.

42- ﴿تَشۡخَصُ فِیهِ ٱلۡأَبۡصَٰرُ﴾: در آن روز چشم‌ها از ترس باز و پلک‌ها بی‌حرکت می‌مانند.

43- ﴿مُهۡطِعِینَ﴾: به ذلت به‌سوی دعوت کننده می‌شتابند.

43- ﴿مُقۡنِعِی رُءُوسِهِمۡ﴾: سرهای خود را بالا گرفته و مدام به جلو نگاه می‌کنند.

43- ﴿أَفۡ‍ِٔدَتُهُمۡ هَوَآءٞ﴾: دلهای‌شان تهی و از شدت حیرت چیزی را نمی‌فهمند.

48- ﴿بَرَزُواْ لِلَّهِ﴾: از قبرها بیرون می‌آیند و بخاطر حساب به پیشگاه خدا حاضر می‌شوند.

49- ﴿مُّقَرَّنِینَ﴾: به یکدیگر بسته شده‌اند.

49- ﴿ٱلۡأَصۡفَادِ﴾: زنجیرها یا غل‌ها.

50- ﴿سَرَابِیلُهُم﴾: لباس‌هاشان.

50- ﴿تَغۡشَىٰ وُجُوهَهُمُ﴾: روی‌های‌ ایشان را می‌پوشاند.

52- ﴿بَلَٰغٞ لِّلنَّاسِ﴾: پند و اندارز کامل است برای مردم.