5- جواز نگاه به شرمگاه

5- جواز نگاه به شرمگاه

برخی از جاهلان و متعصبان در دین گمان می‌کنند که نگاه به عورت زن حرام یا مکروه است و به گمان آن‌ها، پیامبر ج از آن نهی کرده‌اند و حرف آن‌ها از حدیثی که از حضرت عایشه نقل می‌کنند سرچشمه می‌گیرد که فرمود: «من هرگز عورت پیامبر را ندیده‌ام». اما این حدیث را حافظ ابن حجر (مشهور به امیرالمومنین حدیث) ضعیف دانسته و در سلسله‌ی سند آن را اشخاص کذّاب و وضّاع معرفی کرده است. همچنین به حدیثی از ایشان استناد می‌نمایند که می‌فرمایند: «إذا جامعَ أحدُکُم زوجتَه، فلا ینظرْ إلى فرجِها، فإنَّ ذلکَ یورثُ العمَى».[1]

ترجمه: «اگر کسی از شما با همسرش جماع کرد، پس به شرمگاه نگاه نکند؛ چرا که باعث ایجاد کوری (و ضعف چشم) می‌گردد».

این حدیث بر اساس دیدگاه این جوزی و ابو حاتم رازی موضوع است و ما نیز براساس آنچه ترمذی و ابوداود و غیره از حضرت معاویه بن حیدة روایت می‌کنند که ایشان می‌فرمایند: من گفتم: یا رسول الله تا چه حدّی از عورت‌های خود محافظت کنیم؟ پیامبر ج فرمود: «احْفَظْ عَوْرَتَکَ إِلَّا مِنْ زَوْجَتِکَ، أَوْ مَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ».[2]

ترجمه: «شرمگاهت را حفظ کن مگر از همسرت و کنیزت».

معتقدیم که نگاه به شرمگاه زن و شوهر، امری مباح است.

---

[1]- ذهبی در سیر أعلام النبلاء (8/524) می‌گوید: این از بواطیل است؛ ابو حاتم رازی در الدرایة (2/229) می‌گوید: موضوع و جعلی است و در اسنادش افرادی وجود دارد که سخنشان قبول نمی‌شود؛ ابن حبان در المجروحین (1/231) می‌گوید: موضوع است؛ ابن الجوزی در الموضوعات (3/68) آن را آورده است؛ و آلبانی در السلسلة الضعیفة (195) می‌گوید: موضوع است. [مصحح]

[2]- به روایت ابوداود (4017) در الحمام و ترمذی (2769) در الأدب و گفته: این حدیث حَسَن است و احمد (5/3). [مؤلف]

آلبانی نیز در آداب الزفاف (39) می‌گوید: حسن است. [مصحح]

4- لذت جویی بدون جماع

4- لذت جویی بدون جماع

در برخی از موارد از جمله زمانی که زن دوران حیض خود را سپری می‌نماید، جماع با او جایز نیست؛ پس آیا مرد از بازی و لذت بردن از وی منع می‌شود و باید زنش را رها نماید؟ پیامبر ج در مورد زن حایض می‌فرماید: «اصْنَعُوا کُلَّ شَیْءٍ إِلَّا النِّکَاحَ». «(در موقع حیض) با زن هر کاری می‌توانید بکنید، مگر جماع».[1]

از همسران پیامبر روایت شده است که پیامبر ج زمانی که می‌خواست با زن حایض کاری انجام دهد، پارچه‌ای بر شرمگاه او می‌انداخت.[2]

از حضرت عایشهل روایت شده است که فرمود: رسول الله اگر قصد همبستری با یکی از همسران خویش را داشت و در حیض بودیم، دستور می‌داد تا فرج خود را بپوشیم؛ سپس ایشان معاشرت می‌کرد.[3]

پس نمی‌توان ارتباط جنسی را فقط در جماع خلاصه نمود؛ بلکه شامل لذت جویی از زن و احساس‌های انسانی همچون بو کردن، در آغوش گرفتن، مزاح و شوخی، بازی کردن، خوشرویی و بذله گویی کردن، لمس کردن و لذت جویی از بدن به هر صورت ممکن می‌گردد و این اعمال، باعث تمایل و رغبت متبادل بین زن و شوهر و باعث کاهش درد و ناراحتی و مزاحمت در حالت حیض برای زن می‌شود و نیز احساس می‌کند که او فقط از طریق جماع باعث ارضای خویش و همسرش نیست؛ بلکه این‌ها اعمالی هستند که اهمیت آن‌ها کمتر از لحظات جماع و همبستری با زن نیست.

---

[1]- به روایت امام مسلم (302) و ابوداود (2165) در النکاح. و ترمذی (2977) در تفسیر قرآن باب: «ومن سورة البقرة» و نسائی (1/152) و ابن ماجه (644) در الطهارة و امام احمد (246 و 3/132). [مؤلف]

[2]- به روایت ابوداود (272) در الطهارة. [مؤلف]

[3]- به روایت امام بخاری (1/203) و امام مسلم (293) در باب الحیض. [مؤلف]

3- تحریک شرمگاه زن

 3- تحریک شرمگاه زن

نقطه‌ی تحریک شرمگاه زن، جایی است که بسیار برای زن تحریک برانگیز است و مزاح و شوخی مرد با این نقطه بسیار تحریک آمیز است و به همین خاطر مزاح و شوخی با نرمی و آرامی از طریق دست و یا سر شرمگاه مرد انجام گیرد و بعد از این مرد همسرش را در آغوش گیرد، در حالی که شهوت به حدّ اعلای خود رسیده است، قضای حاجتش را انجام دهد و بهتر و نیکوتر برای زن این است که مرد مداعبه با شرمگاه زن را بعد از جماع نیز انجام دهد تا اینکه زن تحریک شود و به حد اعلای لذت برسد و به شور و شهوت دست یابد. در این هنگام هم محبوبش، بازی و مهربانی را با او ادامه می‌دهد تا اینکه به نهایت ارضای شهوت و انس دست یابد.

2- بوسیدن قبل از جماع

2- بوسیدن قبل از جماع

حضرت عایشهب فرمودند: پیامبر ج بعضی از همسرانش را می‌بوسید و سپس به سوی مسجد می‌رفت؛ در حالی که وضویی نمی‌گرفت «تجدید وضو نمی‌کرد».[1]

بوسیدن، اثر بسیار مهمی در ایجاد محبت و نزدیکی احساسات دارد و زمینه‌ای برای به هم رسیدن «قرب و محبت زیاد» به حساب می‌آید و اهمیت این عمل به گونه‌ای است که پیامبر ج حتی هنگام روزه‌دار بودن نیز آن را ترک نمی‌کرد. به گونه‌ای که پیامبر همسرانش را می‌بوسید، در حالی که روزه بودند.[2]

ام سلمهل فرمود: «ان رسول الله یُقَبِّلُ وَهُوَ صَائِمٌ»، «رسول الله (زنانشان را) می‌بوسید، در حالی که روزه دار بود».

بوسه، مفید و تحریک آمیز است؛ زمانی که به طول می‌انجامد و دو تا لب روی هم قرار می‌گیرند و چشمان را بر هم نهاده و آن‌ها را باز و بسته می‌کنند، همراه با ارتباط کلی بدن و تبادل نفس‌های گرم و عمیقی که از جان برمی‌خیزد و نگاه‌های هوس انگیز، که همه آنها نفس را شاد و مسرور می‌کند و جوّ مناسبی را برای آغاز جماع آماده می‌نماید.

بوسه فقط مخصوص دو لب نیست؛ بلکه جایز است که بر تمام بدن انجام گیرد، تا اینکه شهوت را تحریک کند و عاطفه را در حدّ بالایی برانگیزاند.

---

[1]- به روایت ابوداود (179 – 178) و ترمذی (84) و ابن ماجه (502) و امام احمد (207 و 10 و 6/2) در الطهارة. [مؤلف]

آلبانی در صحیح ابوداود (179) می‌گوید: این حدیث صحیح است. [مصحح]

[2]- به روایت امام بخاری (4/179) و امام مسلم (1106) رقم (65) در الصوم. [مؤلف]

1- عمل زناشویی عبادت است

1- عمل زناشویی عبادت است

اسلام مسأله‌ی مقاربت را تا مرتبه‌ی عبادت بالا برده است و برای آن اجر و پاداشی قرار داده است که به همسران می‌رسد؛ زیرا آن دو با این ازدواج شرعی از مهلکات و گناه‌ها دوری جسته‌اند و با هم زندگی می‌کنند و در جوّی از سازگاری و هماهنگی و ارتباط زیبا در تبادل محبت و عاطفه‌ای سازگار و مسالمت آمیز به آرامش می‌رسند.

پیامبر ج می‌فرماید: «فِی بُضْعِ أَحَدِکُمْ صَدَقَةٌ».[1] «در مقاربت هرکدام از شما صدقه‌ای برای شماست».

پس جماع، صدقه‌ی مرد به همسرش محسوب می‌گردد و نهایت نعمت، این است که انسان احساس می‌کند که تمایلات و رغبت‌های وی اشباع می‌گردد و نفسش به آرامش می‌رسد و با کسب ثواب و اجر از خداوند ﻷ پیروز گشته است. ابن قّیم / می‌فرماید: هر لذتی به لذت آخرت کمک کند، این لذت محبوب و خوشایند خداوند رب ‌العالمین است. پس خدا این لذایذ را فراهم کرده است تا اینکه از دو جهت از آن‌ها لذت برده شود:

1-   از جهت بهره مند شدن و رضایت به آن

2-   از این جهت که این لذت‌ها، وسیله‌ای برای رسیدن به لذتی کامل‌تر از آن یعنی رضای خدا تلقی می‌گردد (یعنی رسیدن به کمال لذّت‌ها)».

---

[1]- صحیح مسلم (1006). [مؤلف]