ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
1- ﴿لَآ أُقۡسِمُ﴾: قسم میخورم «لا» زاید است.
1- ﴿بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ﴾: به این شهر.
3- ﴿وَالِدٖ وَمَا وَلَدَ﴾: قسم به آدم و فرزندانش یا فرزندان صالح او.
4- ﴿لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ﴾: بدون شک انسان را آفریدیم، جواب قسم.
4- ﴿کَبَدٍ﴾: مشقت و رنج کشیدن.
6- ﴿أَهۡلَکۡتُ مَالٗا لُّبَدًا﴾: من مال فراوانی را برای کسب افتخار و بزرگ منشی نابود کردم.
10- ﴿هَدَیۡنَٰهُ ٱلنَّجۡدَیۡنِ﴾: راه خوب و بد را به او نشان دادیم.
11- ﴿فَلَا ٱقۡتَحَمَ ٱلۡعَقَبَةَ١١﴾: پس چرا در کار خیر تلاش نکرد.
13- ﴿فَکُّ رَقَبَةٍ١٣﴾: آزاد کردن بردهای.
14- ﴿ذِی مَسۡغَبَةٖ﴾: قحطی وگرسنگی.
15- ﴿یَتِیمٗا ذَا مَقۡرَبَةٍ١٥﴾: یتیم خویشاوند.
16- ﴿مِسۡکِینٗا ذَا مَتۡرَبَةٖ﴾: بینوای خاکنشین و نیازمند.
17- ﴿بِٱلۡمَرۡحَمَةِ﴾: به مهربانی با یکدیگر.
18- ﴿أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَیۡمَنَةِ﴾: اهل سعادت یا جانب راست.
19- ﴿أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشَۡٔمَةِ﴾: افراد شوم یا ناحیه چپ.
20- ﴿نَارٞ مُّؤۡصَدَةُۢ﴾: آتشیکه آنها را احاطه کرده و امکان فرار ندارند.
1- ﴿وَٱلۡفَجۡرِ١﴾: به سپیده دم قسم.
2- ﴿لَیَالٍ عَشۡرٖ﴾: به ده شب اول ذیالحجه قسم.
3- ﴿وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ٣﴾: به روز عید قربان و روز عرفه قسم.
4- ﴿وَٱلَّیۡلِ إِذَا یَسۡرِ٤﴾: قسم به شب چون سپری شود یا در آن راه سپرند.
5- ﴿هَلۡ فِی ذَٰلِکَ﴾: آیا در آنچه ذکر شد و ما به او قسم یاد کردیم.
5- ﴿قَسَمٞ لِّذِی حِجۡرٍ﴾: سوگندی است سزاوار تعظیم در نزد خردمندان‑ آری، ما کافران را حتمی عذاب و شکنجه میکنیم، جواب قسم است.
6- ﴿بِعَادٍ﴾: با قوم هود، به نام پدر یاد میشوند.
7- ﴿إِرَمَ﴾: ارم نام پدر کلان ایشان است این قبیله به این نام یاد میشوند.
7- ﴿ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ﴾: دارای نیرو و قدرت یا دارای کاخ های بلند و استوار به ستون ها.
9- ﴿جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ﴾: سنگ را میبریدند و در آن خانه میساختند.
10- ﴿ذِی ٱلۡأَوۡتَادِ﴾: صاحب سپاه بزرگ که سلطنت او را استوار میداشتند.
13- ﴿سَوۡطَ عَذَابٍ﴾: تازیانه عذاب، درد آور و دایمی را.
14- ﴿إِنَّ رَبَّکَ لَبِٱلۡمِرۡصَادِ١٤﴾: به یقین خدای تو مراقب اعمال آنها و پاداش دهنده است.
15- ﴿ٱبۡتَلَىٰهُ رَبُّهُۥ﴾: پروردگارش او را به نعمت و یا رنج بیازماید.
16- ﴿فَقَدَرَ عَلَیۡهِ رِزۡقَهُۥ﴾: روزیش را کم کند.
17- ﴿کَلَّآ﴾: زجر و تهدید است برای انسان دربارۀ آنچه در این دو حالت گفته است. ﴿بَل﴾: بلکه اعمال شما بدتر از آن است.
18- ﴿لَا تَحَٰٓضُّونَ﴾: یکدیگر را تشویق نمیکنید.
19- ﴿تَأۡکُلُونَ ٱلتُّرَاثَ﴾: میراث زنان و کودکان را میخورید.
19- ﴿أَکۡلٗا لَّمّٗا﴾: حلال و حرام را یکجا میخورید.
20- ﴿حُبّٗا جَمّٗا﴾: حرص و آز از حد افزون.
21- ﴿دُکَّتِ ٱلۡأَرۡضُ﴾: زمین با تکانهای سخت کوبیده و ریز ریز شود.
21- ﴿دَکّٗا دَکّٗا﴾: کوبیدن پیاپی تا اینکه گرد و غبار گردد.
22- ﴿وَٱلۡمَلَک﴾: فرشتههای آسمانها.
23- ﴿أَنَّىٰ لَهُ ٱلذِّکۡرَىٰ﴾: از کجا این پند برای او نفع رساند؟ خیلی بعید است.
26- ﴿لَا یُوثِقُ﴾: به غل و زنجیر بسته نشود.
1- ﴿ٱلۡغَٰشِیَةِ﴾: قیامت که حوادث هول انگیزش همه را فرامیگیرد.
2- ﴿خَٰشِعَةٌ﴾: از رسوایی حقیر و هراسانند.
3- ﴿عَامِلَةٞ﴾: زنجیرها و غلها را در دوزخ با خود میکشند.
3- ﴿نَّاصِبَةٞ﴾: از عذاب و محنت دوزخ خسته و رنجورند.
4- ﴿تَصۡلَىٰ نَارًا حَامِیَةٗ٤﴾: به آتش سوزان داخل میشود یا رنج و محنت آن را میکشد.
5- ﴿عَیۡنٍ ءَانِیَةٖ﴾: چشمه جوشان.
6- ﴿ضَرِیعٖ﴾: چیزی است درآتش، مانند خار زهآگین و بد بوی.
7- ﴿لَا یُغۡنِی مِن جُوعٖ﴾: گرسنگی را رفع نمیکند.
8- ﴿نَّاعِمَةٞ﴾: شاداب، زیبا و تروتازهاند.
11- ﴿لَٰغِیَةٗ﴾: سخن باطل و بیهوده.
13- ﴿سُرُرٞ مَّرۡفُوعَةٞ﴾: تختهای بلند یا عالی قدر.
14- ﴿أَکۡوَابٞ مَّوۡضُوعَةٞ﴾: پیش بهشتیها جامها را گذاشتهاند تا از آن بنوشند.
15- ﴿نَمَارِقُ مَصۡفُوفَةٞ﴾: پشتیها و نازبالشها کنار هم گذاشته شدهاند.
16- ﴿زَرَابِیُّ مَبۡثُوثَة﴾: در مجالس بهشتیها فرشهای فاخر گسترده است.
17- ﴿أَفَلَا یَنظُرُونَ﴾: آیا به دقت نمیاندیشند تا درک نمایند.
22- ﴿بِمُصَیۡطِرٍ﴾: مسلط و اجبار کننده.
25- ﴿إِیَابَهُمۡ﴾: بازگشت آنها، به روز رستاخیز.
سورۀ اعلی
1- ﴿سَبِّحِ ٱسۡمَ رَبِّک﴾: اسم پروردگارت را از آنچه شایسته او نیست پاک و منزه بدان.([1])
2- ﴿خَلَقَ﴾: تمام اشیا را به قدرت خود آفریده است.
2- ﴿فَسَوَّىٰ﴾: نظام خلقت را منظم و استوار ساخت.
3- ﴿قَدَّرَ﴾: موجودات را به اندازههای مخصوص قرار داد.
3- ﴿فَهَدَى﴾: و موجودات را به سوی چیزهایکه برایشان شایسته است هدایت کرد.
4- ﴿أَخۡرَجَ ٱلۡمَرۡعَىٰ﴾: گیاهان سبز و خرم رویانید.
5- ﴿فَجَعَلَهُۥ غُثَآءً﴾: سپس این گیاه سبز را مانند خاشاک خشک و ریز ریز کرد.
5- ﴿أَحۡوَىٰ﴾: سیاه.
6- ﴿سَنُقۡرِئُک﴾: بزودی قرآن را بر تو قراءت میکنیم.
6- ﴿فَلَا تَنسَىٰٓ﴾: هرگز فراموش نخواهی کرد، از قوت حافظه.
8- ﴿نُیَسِّرُکَ لِلۡیُسۡرَىٰ﴾: تو را به راه آسان هدایت میکنیم.
12- ﴿یَصۡلَى ٱلنَّارَ ٱلۡکُبۡرَىٰ﴾: به جهنم داخل میشود یا سختی آتش سوزان او را میچشد.
14- ﴿أَفۡلَحَ﴾: به خواستۀ خود پیروز شد.
14- ﴿تَزَکَّىٰ﴾: از کفر و عصیان پاکی جست.
18- ﴿إِنَّ هَٰذَا﴾: بدون شک حقایقیکه در چهار آیه قبل ذکر شد.
[1]- بقیه آیه، یعنی کلمه «ٱلۡأَعۡلَى» را ذکر نکرده است. معنایش چنین است که خداوند بالاتر از هر چیزی است و از باب «أفعل تفضیل» است و بیانگر این است که خداوند دارای علو است با تمامی مفاهیمی که علو در بر دارد. بنابراین، او بالاتر است از نظر قدر و منزلت، او بالاتر است در چیرگی و غلبه و ذات الله نیز بالاتر از هر چیزی است و ذکر نام أعلی در این بخش از آیه بیانگر علت شایستگی خداوند برای تسبیح و پاک دانسته شدن از کاستیها و نقایص است. (برگرفته از مقاله «التعقیبات المفیدة على کتاب کلمات القرآن تفسیر وبیان للشیخ مخلوف»، نوشتهای دکتر محمد بن عبدالرحمن الخمیس).
1- ﴿وَٱلطَّارِقِ﴾: قسم به ستارۀ رخشنده در شبها.
3- ﴿ٱلنَّجۡمُ ٱلثَّاقِبُ٣﴾: ستارۀ درخشان و روشن کننده تاریکی یا عالی و بلند است.
4- ﴿إِن کُلُّ نَفۡسٖ﴾: هیچ کسی نیست، جواب قسم است.
4- ﴿لَّمَّا عَلَیۡهَا﴾: مگر بر او.
4- ﴿حَافِظٞ﴾: نگاهبان است، مراد ذات او تعالی است.
6- ﴿مَّآءٖ﴾: آبی مخلوط از آب مرد و زن.
6- ﴿دَافِق﴾: جهنده که به سرعت در رحم میریزد.
7- ﴿مِنۢ بَیۡنِ ٱلصُّلۡبِ﴾: از پشت مرد و زن.
7- ﴿وَٱلتَّرَآئِبِ﴾: استخوان سینه یا اطراف بدن هر دو، یا از تمام بدن هر دو، پشت و سینه کنایه از تمام بدن است.
8- ﴿رَجۡعِهِۦ﴾: زنده کردن انسان بعد از فنا.
9- ﴿تُبۡلَى ٱلسَّرَآئِرُ﴾: اسرار قلبها آشکار میشود.
11- ﴿ذَاتِ ٱلرَّجۡعِ﴾: دارای باران، چون باران بارها به زمین میبارد.
12- ﴿ذَاتِ ٱلصَّدۡعِ﴾: دارای شکاف که گیاهان از آن میرویند.
13- ﴿لَقَوۡلٞ فَصۡلٞ﴾: یقیناً قرآن جدا کنندۀ حق از باطل است.
16- ﴿أَکِیدُ کَیۡدٗا﴾: من هم برابر اعمالشان آنها را مجازات میکنم.
17- ﴿فَمَهِّلِ ٱلۡکَٰفِرِینَ﴾: به تعذیب و نابودی کافران شتاب نکن.
17- ﴿أَمۡهِلۡهُمۡ رُوَیۡدَۢا﴾: اندک زمانی به آنها مهلت بده، تا گرفتار عذاب شوند.