سورۀ تین

سورۀ تین

در مکه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ١ وَطُورِ سِینِینَ٢ وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ٤ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ٥ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ٦ فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ٧ أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ٨﴾ [التین: 1-8].

﴿1﴾ قسم به انجیر و زیتون. ﴿2﴾ و قسم به طور سینا. ﴿3﴾ و قسم به این شهر امن (مکه). ﴿4﴾ بی‌گمان انسان را در بهترین صورت (و ترکیب) آفریدیم. ﴿5﴾ باز او را به پست‌ترین مرحله (حقیرترین مرتبه؛ به سبب کفر) بازگردانیدیم. ﴿6﴾ مگر آنانی که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند، پس برای آن‌ها اجریست قطع ناشدنی. ﴿7﴾ پس چه چیز سبب می‌شود (ای انسان) که قیامت را تکذیب کنی. ﴿8﴾ آیا الله بزرگ‌ترین فرمانروایان نیست؟ (بلی هست! و من بر آن از جملۀ گواهانم).

سورۀ علق

سورۀ علق

در مکه نازل شده و نوزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ١ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ٢ اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ٣ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ٤ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ٥ کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى٦ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى٧ إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى٨ أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى٩ عَبْدًا إِذَا صَلَّى١٠ أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى١١ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى١٢ أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى١٣ أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى١٤ کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ١٥ نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ١٦ فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ١٧ سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ١٨ کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ١٩﴾ [العلق: 1-19].

﴿1﴾ بخوان به نام پروردگارت که (همه چیز را) آفرید. ﴿2﴾ (و) انسان را از خون بسته آفرید. ﴿3﴾ بخوان که پروردگارت کریم‌تر (و گرامی‌تر) است. ﴿4﴾ آن که (انسان را) با قلم آموخت. ﴿5﴾ آن چیزی را به انسان آموخت که نمی‌دانست. ﴿6﴾ نه چنین نیست، بی‌گمان انسان طغیان می‌کند. ﴿7﴾ چون خود را مستغنی (بی‌نیاز) می‌بیند. ﴿8﴾ البته بازگشت همه به‌سوی پروردگار توست. ﴿9﴾ آیا دیدی آن را که منع می‌کند. ﴿10﴾ بنده‌ای را که نماز گزارد. ﴿11﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب) که (آن بندۀ نمازگزار) بر راه راست باشد. ﴿12﴾ یا به پرهیزگاری سفارش کند (بازهم او را منع می‌کند)؟ ﴿13﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب که) اگر (حق را) تکذیب کند و اعراض نماید (آیا الله او را به حالش می‌گذارد)؟ ﴿14﴾ آیا ندانست که الله می‌بیند؟ ﴿15﴾ چنین نیست (که او گمان دارد، اگر بازنیاید (آن منع‌کننده) البته پیشانی‌اش را خواهیم کشید. ﴿16﴾ پیشانی دروغ‌گوی خطاکار. ﴿17﴾ پس باید اهل مجلسش را بخواهد. ﴿18﴾ ما هم به زودی فرشته‌های موظف دوزخ را طلب می‌کنیم. ﴿19﴾ نه، چنین نیست، هرگز از او اطاعت مکن (بلکه) سجده کن (به دربار پروردگارت) و تقرب جوی.

سورۀ قدر

سورۀ قدر

در مکه نازل شده و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ١ وَمَا أَدْرَاکَ مَا لَیْلَةُ الْقَدْرِ٢ لَیْلَةُ الْقَدْرِ خَیْرٌ مِنْ أَلْفِ شَهْرٍ٣ تَنَزَّلُ الْمَلَائِکَةُ وَالرُّوحُ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ کُلِّ أَمْرٍ٤ سَلَامٌ هِیَ حَتَّى مَطْلَعِ الْفَجْرِ٥﴾ [القدر: 1-5].

﴿1﴾ یقیناً ما قرآن را در شب قدر (شب دارای مرتبه و فضیلت) نازل کردیم. ﴿2﴾ و تو چه می‌دانی که شب قدر چیست؟ ﴿3﴾ شب قدر بهتر است از هزار ماه. ﴿4﴾ (خاصیت آن شب این است که) فرشتگان و جبرئیل در آن شب به حکم پروردگار خود فرود می‌آیند، برای انجام دادن هر کاری (که الله خواهد). ﴿5﴾ آن شب محل نزول سلامتی و رحمت است تا طلوع صبح.

سورۀ بینه

سورۀ بینه

در مدینه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿لَمْ یَکُنِ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ مُنْفَکِّینَ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ الْبَیِّنَةُ١ رَسُولٌ مِنَ اللَّهِ یَتْلُو صُحُفًا مُطَهَّرَةً٢ فِیهَا کُتُبٌ قَیِّمَةٌ٣ وَمَا تَفَرَّقَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ إِلَّا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَیِّنَةُ٤ وَمَا أُمِرُوا إِلَّا لِیَعْبُدُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ حُنَفَاءَ وَیُقِیمُوا الصَّلَاةَ وَیُؤْتُوا الزَّکَاةَ  وَذَلِکَ دِینُ الْقَیِّمَةِ٥ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ وَالْمُشْرِکِینَ فِی نَارِ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا  أُولَئِکَ هُمْ شَرُّ الْبَرِیَّةِ٦ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیَّةِ٧ جَزَاؤُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا  رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ  ذَلِکَ لِمَنْ خَشِیَ رَبَّهُ٨﴾ [البینة: 1-8].

﴿1﴾ کافران اهل کتاب (یهود و نصاری) و مشرکین (از دین و آئین خود) دست‌بردار نیستند تا آن که دلیل ظاهر به آن‌ها بیاید. ﴿2﴾ پیغمبری از طرف الله که صحیفه‌های پاک را بر آن‌ها تلاوت می‌کند. ﴿3﴾ که در آن نوشته‌های (احکام) راست و درست است. ﴿4﴾ و اهل کتاب متفرق نشدند (اختلاف نکردند) مگر بعد از این که به آن‌ها دلیل روشن آمد. ﴿5﴾ حال آن که مأمور نبودند مگر این که الله را خالصانه عبادت کنند که برای او دین و عبادت خود را خالص سازند، و متنفر از دین‌های باطل باشند، و نماز را برپا کنند و زکات را بدهند، و این است دین راست و درست. ﴿6﴾ یقیناً آنانی از اهل کتاب و مشرکان که کافر شدند در آتش دوزخ‌اند، در آن جاودانه‌اند، این گروه بودترین مخلوقات‌اند. ﴿7﴾ البته آنانی که ایمان آورده‌اند و اعمال نیک انجام داده‌اند این‌ها بهترین مخلوقات‌اند. ﴿8﴾ جزای (ثواب) آن‌ها نزد پروردگارشان باغ‌های جاودانه است که از زیر آن‌ها جوی‌ها می‌رود، جاودانه و برای همیشه در آن خواهند ماند. الله از آن‌ها راضی است و آن‌ها از الله راضی‌اند، این جزا برای کسی است که از پروردگارش بترسد.

سورۀ زلزال

سورۀ زلزال

در مدینه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا١ وَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ أَثْقَالَهَا٢ وَقَالَ الْإِنْسَانُ مَا لَهَا٣ یَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبَارَهَا٤ بِأَنَّ رَبَّکَ أَوْحَى لَهَا٥ یَوْمَئِذٍ یَصْدُرُ النَّاسُ أَشْتَاتًا لِیُرَوْا أَعْمَالَهُمْ٦ فَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ خَیْرًا یَرَهُ٧ وَمَنْ یَعْمَلْ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ شَرًّا یَرَهُ٨﴾ [الزلزلة: 1-8].

﴿1﴾ وقتی که زمین به لرزش شدید خود لرزانده شود. ﴿2﴾ و زمین بارهای سنگین خود را (معادن و اموات را) بیرون کند. ﴿3﴾ و انسان گوید: این زمین را چه شده است؟ ﴿4﴾ در آن روز زمین خبرهای خود را (راجع به اعمال بنی آدم) اظهار کند. ﴿5﴾ چرا که پروردگارت به او (این کار را) وحی کرده است. ﴿6﴾ در آن روز مردم (به دربار الهی) گروه‌های متفرق از قبرها بیرون می‌آیند، تا اعمال‌شان به آنان نشان داده شود. ﴿7﴾ پس هرکس به اندازۀ ذره‌ای نیکی کرده باشد (پاداش) آن را می‌بیند. ﴿8﴾ و هرکس به اندازۀ ذره‌ای بدی کرده باشد (پاداش) آن را (در آن روز) می‌بیند.