ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
542- بحرانها باعث میشود خباثت منافقان و پاکی صادقان آشکار گردد:
﴿مَّا کَانَ ٱللَّهُ لِیَذَرَ ٱلۡمُؤۡمِنِینَ عَلَىٰ مَآ أَنتُمۡ عَلَیۡهِ حَتَّىٰ یَمِیزَ ٱلۡخَبِیثَ مِنَ ٱلطَّیِّبِۗ ...﴾ [آل عمران: 179].
«الله بر آن نیست که مومنان را به این [حالی] که شما بر آن هستید رها کند تا آنکه [با محک سختیها و مشکلات] پلید را از پاک جدا سازد...».
543- منافقان [موضع واقعی] خود را نمایان نمیکنند، اما همینکه کافران به پیروزی رسیدند نقاب از چهره برمیدارند، زیرا آنان هنگام قدرت گرفتن کفر احساس امنیت میکنند و هنگام غلبهٔ ایمان، دچار ترس میشوند.
544- همان کسانی که بیش از همه از گمراهی و عقب گرد میترسند، بیشتر از دیگران بر حق و هدایت ثابت قدم میمانند.
یکی از دعاهایی که پیامبر ص آن را بسیار تکرار میکرد چنین بود که: «یامُصرِّفَ القلوبِ ثبِّتْ قلْبِی على طاعتِکَ» (یعنی: ای گردانندهٔ قلبها، قلب مرا بر طاعت خودت پایدار بگردان) [علامه آلبانی در تخریج کتاب السنة آن را صحیح میداند].
545- هر که بیشتر تکبر ورزد، خداوند او را در دل دیگران ذلیلتر خواهد ساخت:
﴿قَالَ فَٱهۡبِطۡ مِنۡهَا فَمَا یَکُونُ لَکَ أَن تَتَکَبَّرَ فِیهَا فَٱخۡرُجۡ إِنَّکَ مِنَ ٱلصَّٰغِرِینَ١٣﴾ [الأعراف: 13].
«فرمود: از آن [مقام] پایین رو، چرا که شایستهٔ تو نیست که در آن تکبر ورزی، پس بیرون شود که تو از خوار شدگانی».
546- اگر یاری خداوند برای امت به تاخیر افتاده تنها به سبب گناهان آنان است:
﴿...فَمَن یَنصُرُنِی مِنَ ٱللَّهِ إِنۡ عَصَیۡتُهُۥۖ فَمَا تَزِیدُونَنِی غَیۡرَ تَخۡسِیرٖ﴾ [هود: 63].
«...پس اگر او را نافرمانی کنم، چه کسی در برابر الله مرا یاری میکند؟ در نتیجه شما جز بر زیان من نمیافزایید».
537- بی شک خداوند دوباره به این امت قدرت و تمکین عطا خواهد کرد، اما ممکن است این تمکین در یک نسل از مسلمانان به سبب ضعف ایمان آنان یا فساد اعمالشان به تاخیر افتد:
﴿وَعَدَ ٱللَّهُ ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ مِنکُمۡ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ لَیَسۡتَخۡلِفَنَّهُمۡ فِی ٱلۡأَرۡضِ...﴾ [النور: 55].
«الله به کسانی از شما ایمان آورده و اعمال نیک انجام میدهند چنین وعده داده که آنان را در زمین جانشین گرداند...».
538- پیامبر ص وارد باغی شد؛ شتری که آنجا بود با دیدن ایشان اشک ریخت. رسول الله ص خطاب به صاحب شتر فرمود: «او به نزد من شکایت آورد که گرسنهاش میداری و خستهاش میکنی».
ایشان ص به یاری یک حیوان شتافت، چه رسد به انسان.
539- مردم هنگام بی نیازی خداوند را فراموش میکنند و هنگام نیاز به او پناه میآورند:
﴿وَإِذَا مَسَّ ٱلنَّاسَ ضُرّٞ دَعَوۡاْ رَبَّهُم مُّنِیبِینَ إِلَیۡهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنۡهُ رَحۡمَةً إِذَا فَرِیقٞ مِّنۡهُم بِرَبِّهِمۡ یُشۡرِکُونَ٣٣﴾ [الروم: 33].
«و هنگامی که به مردم زیانی رسد پروردگارشان را مخلصانه به فریاد میخوانند، سپس اگر رحمتی از جانب خود به آنان بچشاند به ناگاه گروهی از آنان [دوباره] به پروردگار خود شرک میآورند».
540- گمان میکنند که مجازات و ابتلا تنها با از دست دادن مال و فرزند است، در حالی که بزرگترین مصیبت این است که حق را ببینی سپس خداوند روی تو را از آن برگرداند.
541- پیامبران برای رسالت خود هیچ مزدی دریافت نکردهاند، زیرا قلب به مال گرایش دارد، و این باعث انحراف رسالت میشود:
﴿أُوْلَٰٓئِکَ ٱلَّذِینَ هَدَى ٱللَّهُۖ فَبِهُدَىٰهُمُ ٱقۡتَدِهۡۗ قُل لَّآ أَسَۡٔلُکُمۡ عَلَیۡهِ أَجۡرًاۖ...﴾ [الأنعام: 90].
«آنان کسانی هستند که الله هدایتشان نموده پس به هدایت آنان اقتدا کن، بگو من برای این [رسالت] هیچ مزدی از شما نمیخواهم...».
530- منافقان را بیشتر میتوان از روی سخنانشان شناخت تا کارهایشان. زیرا آنان در هنگام عمل، ترسوترین مردم هستند:
﴿وَأَنَّهُمۡ یَقُولُونَ مَا لَا یَفۡعَلُونَ٢٢٦﴾ [الشعراء: 226].
«و آنان چیزی میگویند که انجام نمیدهند».
﴿...وَلَتَعۡرِفَنَّهُمۡ فِی لَحۡنِ ٱلۡقَوۡلِۚ...﴾ [محمد: 30].
«... و از لحن سخن آنان را خواهی شناخت...».
531- امت از ظلم نجات نمییابد مگر پس از امتحان شدید. بنی اسرائیل بر فرعون پیروز نشدند مگر پس از آنکه فرعون فرزندان آنان را کشت و سپس مومنانشان را به قتل رساند.
آن ستمگر در حالی گروهی از مومنان بنی اسرائیل را کشت و به صلیب کشاند که موسی ÷ در میان آنان بود.
532- ترک یاری از سوی نزدیکان، سختتر از تجاوز بیگانگان است، زیرا از بیگانه انتظار دشمنی میرود، اما انسان از نزدیکان خود انتظار یاری دارد. رسول الله ص میفرماید: «همچنان گروهی از امت من بر حق پایدار خواهند ماند و ترک یاری دیگران به آنان زیانی نخواهد رساند».
533- پایداری یعنی پایداری قلب، زیرا کسی که دارای قلب پایدار است حتی اگر تنها باشد قویتر از گروهی است که قلبهایشان ضعیف و پراکنده است. پیروزی پیامبران بر دیگران با پایداری بود نه با جمع بسیار.
534- امکان دارد که خداوند، کافر را از نعمتهای ظاهری برخوردار سازد اما از نعمت درونی که همان آرامش قلبی است محروم کند؛ یعنی به کافری هزار سکهٔ طلا دهد و با آن بدبخت شود و به مومنی یک سکهٔ نقره دهد و با همان خوشبخت باشد.
535- غریبِ مومن، خویشاوند است و خویشاوند کافر، بیگانه است؛ چرا که نزدیکی یعنی نزدیکی به الله نه نزدیکیِ نسب و خویشاوندی. نوح ÷ خطاب به پروردگار فرمود:
﴿...رَبِّ إِنَّ ٱبۡنِی مِنۡ أَهۡلِی...﴾ [هود: 45].
«... پروردگارا، پسرم از خانوادهٔ من است...».
اما خداوند در پاسخ وی فرمود:
﴿...یَٰنُوحُ إِنَّهُۥ لَیۡسَ مِنۡ أَهۡلِکَۖ...﴾ [هود: 46].
«... ای نوح! او از خانوادهٔ تو نیست...».
536- مرحوم کسی است که حق را بشناسد و محروم کسی است که از نعمت فهم بی نصیب باشد. ولی محرومتر از همه آن است که حق را بشناسد اما از پیروی آن باز بماند.
529- خداوند خبر از زوال یهودیان در فلسطین داده است و زوال آنان در پی زوال حامیانشان خواهد بود، اما کسی که یقینش به خود الله ضعیف است، باورش به وعده الله نیز قوی نخواهد بود، در حالی که وعده الله را بازگشتی نیست.
527- اختلاف علما به معنای این نیست که میتوان یکی از اقوال را به دلخواه انتخاب کرد، زیرا خواهش نفس دلیلی برای ترجیح یک قول نیست. بهتر بودن یک دارو را نمیتوان از مزه آن تشخیص داد. برای دینت در پی یک عالم باش همانطور که برای بدنت [بهترین] پزشک را میجویی.
528- قانع نشدن مردم به سخن حق نباید باعث از بین رفتن ایمانت شود چرا که بخشی از این نپذیرفتنها به سبب عناد است، و مطمئن باش که حجت تو قویتر از پیامبران نخواهد بود:
﴿فَإِن کَذَّبُوکَ فَقَدۡ کُذِّبَ رُسُلٞ مِّن قَبۡلِکَ جَآءُو بِٱلۡبَیِّنَٰتِ﴾ [آلعمران:184].
«پس اگر تو را تکذیب نمودند [بدان که] پیش از تو نیز پیامبرانی دروغگو انگاشته شدند که با دلایل آشکار ... آمده بودند».