ماه شعبان (17)

ماه شعبان (17)

376- خداوند مدت آزمایش را طولانی می‌کند، تا کسانی که پایدارترند بیش از دیگران شایستهٔ گزینش باشند.

﴿قَالَ مُوسَىٰ لِقَوۡمِهِ ٱسۡتَعِینُواْ بِٱللَّهِ وَٱصۡبِرُوٓاْۖ إِنَّ ٱلۡأَرۡضَ لِلَّهِ یُورِثُهَا مَن یَشَآءُ مِنۡ عِبَادِهِۦۖ وَٱلۡعَٰقِبَةُ لِلۡمُتَّقِینَ١٢٨﴾ [الأعراف: 128].

«موسی به قوم خود گفت: از الله یاری بجویید و صبر کنید؛ همانا زمین از آن الله است [و] آن را به هر کس از بندگانش که بخواهد می‌دهد، و فرجام [نیک] از آن متقیان است».

377- برخی از نادانان از ترس آنکه دچار اشتباه شوند از پیروی علما خودداری می‌کنند و اینگونه دچار فهم اشتباه بر اساس هوای نفس می‌شوند. علم مانند بینایی است، اینکه یک شخص بینا، انسان [نابینا] را راهنمایی کند بهتر از آن است که خود با چشمان کم سو راه را بیابد.

378- بیشترین کسانی که در سختی‌های امت با یکدیگر همدست می‌شوند، منافقان و یهود و نصاریٰ هستند:

﴿فَتَرَى ٱلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِم مَّرَضٞ یُسَٰرِعُونَ فِیهِمۡ یَقُولُونَ نَخۡشَىٰٓ أَن تُصِیبَنَا دَآئِرَةٞۚ...﴾ [المائدة: 52].

«می‌بینی کسانی که در دل‌هایشان بیماری است در [دوستی] با آنان شتاب می‌ورزند؛ می‌گویند می‌ترسیم به ما حادثهٔ ناگواری برسد...».

379- هر کس در دعای خود از خداوند طلب دنیا نمود پیش از درخواستِ خود استغفار نماید، زیرا گناهان باعث عدم اجابت دعا یا تاخیر آن می‌شود. سلیمان ÷ پیش از درخواست ملک، از الله آمرزش خواست:

﴿...رَبِّ ٱغۡفِرۡ لِی وَهَبۡ لِی مُلۡکٗا لَّا یَنۢبَغِی لِأَحَدٖ مِّنۢ بَعۡدِیٓۖ...﴾ [ص: 35].

«... پروردگارا مرا بیامرز و به من ملکی ارزانی دار که پس از من سزاوار هیچکس نباشد...».

380- یکی از بهترین اعمال، امری است که الله و فرشتگان و مومنان بر آن جمع شده‌اند:

﴿إِنَّ ٱللَّهَ وَمَلَٰٓئِکَتَهُۥ یُصَلُّونَ عَلَى ٱلنَّبِیِّۚ یَٰٓأَیُّهَا ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ صَلُّواْ عَلَیۡهِ وَسَلِّمُواْ تَسۡلِیمًا٥٦﴾ [الأحزاب: 56].

«همانا الله و فرشتگانش بر پیامبر درود می‌فرستند؛ ای کسانی که ایمان آورده‌اید بر او درود فرستید و چنان که باید سلام گویید».

ماه شعبان (16)

ماه شعبان (16)

371- تفاوت میان حسن ظن به الله و در امان دانستن خود از مکر خداوند، «عمل» است. کسی که نسبت به الله گمان نیک دارد عمل [نیک] انجام می‌دهد، و کسی که خود را از مکر الله در امان می‌داند [در گناه] زیاده‌روی می‌کند.

372- بدترین نوعِ بندگی، بندگیِ هوای نفس است. شخص از بندگی سنگ‌ها به بندگی افکار دچار می‌شود؛ به گمان خودش دور بت طواف نمی‌کند، در حالی که به گِرد هوا و هوس خود می‌چرخد و نمی‌داند.

373- عدالت انسان در برابر خالق کامل نمی‌شود، مگر هنگامی که با مخلوقات به عدالت رفتار کند:

﴿لَقَدۡ أَرۡسَلۡنَا رُسُلَنَا بِٱلۡبَیِّنَٰتِ وَأَنزَلۡنَا مَعَهُمُ ٱلۡکِتَٰبَ وَٱلۡمِیزَانَ لِیَقُومَ ٱلنَّاسُ بِٱلۡقِسۡطِۖ...﴾ [الحدید: 25].

«به راستی [ما] پیامبران خود را با دلایل آشکار فرستادیم و با آنها کتاب و ترازو را فرود آوردیم تا مردم به عدالت برخیزند...».

374- مهمان را باید بدون آنکه از وی چیزی پرسیده شود، مورد احترام و بزرگداشت قرار داد. ابراهیم ÷ فرشتگان را مورد بزرگداشت قرار داد، در حالی که اگر از آن‌ها پرسیده بود [که غذا میل دارند] حتما از خوردن امتناع می‌ورزیدند، زیرا [آن‌ها فرشته بودند و فرشتگان] غذا نمی‌خورند:

﴿فَرَاغَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ فَجَآءَ بِعِجۡلٖ سَمِینٖ٢٦﴾ [الذاریات: 26].

«پس آهسته به نزد زنش رفت و گوساله‌ای فربه [و بریان] آورد».

375- دربارهٔ مستحب بودن عبادت خاصی در شب نیمهٔ شعبان هیچ حدیث نبوی یا اثری از صحابه به ثبوت نرسیده. این شب مانند دیگر شب‌های سال است که الله متعال در یک سوم پایانی آن به آسمان دنیا نازل می‌شود و خصوصیت دیگری ندارد.

ماه شعبان (15)

ماه شعبان (15)

366- یکی از نشانه‌های احترام انسان به خود، گوش ندادن به سخنان آزار دهندهٔ دیگران و پاسخ ندادن به آن است. چنانکه انسان هنگامی که بر نجاست یا موانع راه پا نمی‌گذارد در واقع برای پای خود احترام قائل شده است:

﴿...وَإِذَا مَرُّواْ بِٱللَّغۡوِ مَرُّواْ کِرَامٗا﴾ [الفرقان: 72].

«...و [بندگان رحمان] چون از کنار بیهودگی می‌گذرند، بزرگوارانه می‌گذرند».

367- بعضی از مردم دربارهٔ حق خداوند به راحتی غفلت می‌ورزند، در حالی که در امور دنیا چنان زرنگند که کسی نمی‌تواند یک دینار سرشان کلاه بگذارد!

368- بسیاری از مردم هنگام انتشار باطل با وجود آنکه قدرت بیان حق را دارند، سکوت اختیار می‌کنند و به گمان خود این پایین‌ترین درجهٔ سلامت است، حال آنکه گمانشان اشتباه است. الله متعال می‌فرماید:

﴿سَمَّٰعُونَ لِلۡکَذِبِ...﴾ [المائدة: 42].

«آنان بسی دروغ را می‌شنوند...».

یعنی: ساکت می‌مانند [و فقط می‌شنوند]!

369- بدترین حالت ذلت و شکست یک امت این است که مورد ستم واقع شود، اما دشمنش به او بقبولاند که مشکل [فقط] از خود امت است نه از ستمگر. اینجاست که امت دشمن خود را به صورت یک معلم و مربی خواهد دید نه یک ستمگر در کمین نشسته.

370- سنت‌های حاکم بر جهان نشانگر این است که حوادث بزرگ، نتایج بزرگی را در پی خواهند داشت.

ماه شعبان (14)

ماه شعبان (14)

361- عدم مناقشهٔ دلایل و توصیف نمودن طرف مقابله به «ارتجاع»، روش اهل جاهلیت است:

﴿...حَتَّىٰٓ إِذَا جَآءُوکَ یُجَٰدِلُونَکَ یَقُولُ ٱلَّذِینَ کَفَرُوٓاْ إِنۡ هَٰذَآ إِلَّآ أَسَٰطِیرُ ٱلۡأَوَّلِینَ﴾ [الأنعام: 25].

«...تا آنجا که وقتی نزد تو می‌آیند و با تو جدال می‌کنند کسانی که کفر ورزیدند می‌گویند: این چیزی جز افسانه‌های پیشینیان نیست».

362- خردمند پیش از نگاه به حقیقت یک رهبر به تعداد زیاد پیروان او نگاه نمی‌کند، و پیروان ابلیس بیش از پیروان پیامبران هستند. یک پیرو در راه حق بهتر از همهٔ جمعیت زمین است که پیرو باطل شده‌اند.

363- بهترین نتایج، از سخترین‌ها راه‌ها و پس از شدیدترین آزمایش‌ها و با بیشترین صبر و ثبات به دست می‌آیند:

﴿حَتَّىٰٓ إِذَا ٱسۡتَیۡ‍َٔسَ ٱلرُّسُلُ وَظَنُّوٓاْ أَنَّهُمۡ قَدۡ کُذِبُواْ جَآءَهُمۡ نَصۡرُنَا...﴾ [یوسف: 110].

«تا جایی که پیامبران نومید شدند و گمان بردند [توسط پیروان خویش] دروغگو انگاشته شدند، یاری ما به آنان رسید...».

364- قول راجِح این است که هنگام خواندن قرآن از روی گوشی یا کامپیوتر، نیازی به وضو نیست، حتی اگر صفحهٔ آن لمس شود، زیرا دستگاه در بزرگداشت و فروش و دیگر احکام، حکم مُصحَف را ندارد.

365- خطرناک‌ترین نبردها، به تصویر کشاندن نبرد میان حق و باطل به عنوان نبرد میان افراد با افراد، یا گروه‌ها با گروه‌ها است، تا بدین صورت حقیقت پنهان بماند:

﴿لَقَدِ ٱبۡتَغَوُاْ ٱلۡفِتۡنَةَ مِن قَبۡلُ وَقَلَّبُواْ لَکَ ٱلۡأُمُورَ...﴾ [التوبة: 48].

«در حقیقت پیش از این [نیز] در صدد فتنه‌جویی برآمدند و کارها را برای تو وارونه ساختند...».

ماه شعبان (13)

ماه شعبان (13)

356- نماز و تسبیح و دعا باعث تواضع می‌شود:

﴿إِنَّمَا یُؤۡمِنُ بِ‍َٔایَٰتِنَا ٱلَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُواْ بِهَا خَرُّواْۤ سُجَّدٗاۤ وَسَبَّحُواْ بِحَمۡدِ رَبِّهِمۡ وَهُمۡ لَا یَسۡتَکۡبِرُونَ۩١٥﴾ [السجدة: 15].

«تنها کسانی به آیات ما ایمان می‌آورند که اگر به آن یادآور شوند به سجده می‌افتند و به ستایش پروردگار خود تسبیح می‌گویند و تکبر نمی‌ورزند».

357- اسلام از انتشار [اخبار مربوط به] فحشاء نهی می‌کند، نه برای آنکه وجود آن را منکر شود، بلکه تا قلب‌های غافل متوجه آن نشده و فحشا و منکر برای آنان عادی نگردد، و فاعلان فحشا که پیشتر آن را پنهانی انجام می‌دادند جرات به انجام علنی آن نیابند.

358- انسان بیش از سوء تدبیر، به سبب سوء نیت خود دچار شر و بدی می‌شود. رسول الله ص به نقل از الله متعال می‌فرماید: «من نزد گمانی هستم که بنده‌ام دربارهٔ من دارد؛ اگر گمان خیر نمود [خیر] به دست خواهد آورد، و اگر گمان بد نمود، [بدی] حاصل خواهد کرد» [السلسلة الصحیحة].

359- امت با اقلیتی مصلح نجات می‌یابد نه با اکثریتی صالح. به رسول خدا ص گفتند: آیا با وجود آنکه صالحان در میان ما هستند هلاک خواهیم شد؟ فرمود: «آری، اگر ناپاکی زیاد شود» [بخاری و مسلم].

360- ﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ ٱلۡفَٰحِشَةُ فِی ٱلَّذِینَ ءَامَنُواْ لَهُمۡ عَذَابٌ أَلِیمٞ فِی ٱلدُّنۡیَا وَٱلۡأٓخِرَةِۚ وَٱللَّهُ یَعۡلَمُ وَأَنتُمۡ لَا تَعۡلَمُونَ١٩﴾ [النور: 19].

«کسانی که دوست دارند فحشا [و زشتکاری] میان کسانی که ایمان آورده‌اند شیوع پیدا کند، برای آنان در دنیا و آخرت عذابی دردناک خواهد بود و الله [است که] می‌داند و شما نمی‌دانید».

این در مورد کسانی است که تنها «دوست دارند» فحشا گسترش یابد؛ در این صورت، وضعیت کسانی که خود فحشا را منتشر می‌کنند چه خواهد بود؟