150- اخلاق پسندیده

150- اخلاق پسندیده

اخلاق وارسته و نیکو از ثمرات ایمان بخداست. تواضع و فروتنی از جمله آن اخلاق نیکوست که در شخصیت حضرت ابوبکر صدیق س به وضوح تجلی کرده بود. این ویژگی و خوبی او را در دوشیدن بزهای دخترکان بی‫سرپرست و سایر سیاست‌ها و برنامه‫های اجرائیش بروشنی می‫توان دید.

149- نصیحت زنی خاموش در حج

149- نصیحت زنی خاموش در حج

حضرت ابوبکر س مردم را از انجام کارهای جاهلی و ارتکاب بدعت‌ها و خرافات به سختی منع می‫کردند. ایشان همیشه به انجام درست عبادات اسلامی و پیروی از سنت رسول اکرم ج تأکید می‫ورزید. از قیس بن ابی حازم روایت شده که حضرت ابوبکر س به کنار زنی از قبیله "أحمس" بنام زینب رسیدند. ایشان متوجه شدند آن زن بکلی خاموش است و هیچ لب تکان نمی‫دهد.

آن حضرت س پرسید: «ما لها لا تتکلم؟». "ایشان را چه شده؟ چرا حرف نمی‫زند؟".

افرادی که در آنجا بودند جواب دادند؛ نذر کرده حجی خاموش بجای آورد.ایشان بدو امر کرد که خاموشیش را بشکند و توضیح داد؛ چنین نذری بهیچ وجه درست و روا نیست، این از جمله رسم‌های زمان جاهلیت پیش از اسلام است. آن زن با شنیدن پند و اندرزهای حضرت خلیفه لب گشوده شروع کرد به سخن گفتن، و پرسید: "شما کیستی؟". حضرت ابوبکر فرمودند: «أنا امرؤ من المهاجرین». " من فردی از مهاجران هستم". آن زن پرسید: از کدام مهاجران؟ ایشان فرمود: «من قریش». " از مهاجران قریش". او پرسید: از کدام خانواده قریش؟ حضرت ابوبکر فرمود: «إنک لسئول، أنا أبوبکر». " تو خیلی پرس و جو می‫کنی، من ابوبکرم".^[1]

---

[1]- صحیح البخاری: 3834.

148- نگین

148- نگین

خوانندگان گرامی! لختی در اخلاق والای حضرت ابوبکر صدیق س بنگرید، چگونه در کمال فروتنی بزهای دختران بی‫سرپرست را برای آن‌ها می‫دوشد، شیرشان را دو دستی به آن‌ها تقدیم می‫دارد! و پس از آنکه بر مسند جانشینی پیامبر اکرم ج می‫نشیند، می‫فرماید: «أرجو ألا یغیرنی ما دخلت فیه». "امیدوارم مسئولیت جدیدم مرا تغییر ندهد و سد راه کارهای نیکی که پیش از این انجام می‫دادم قرار نگیرد".^[1]

مسئولیت‌های جدید او کار آسانی نبود. او خلیفه و جانشین رسول الله ج بود. او سردار اسلام، و سپه سالار آن سپاه نیرومند و پرتوانی بود که پوزه جبروت و خودپرستی امپراطوری سرزمین فارس، و کبر و غرور رومیان را به خاک مالید تا در آن دیاری که زیر ظلم و ستم شاهان ستمگر کمر خم کرده بود پرچم عدل و انصاف و داد، و علم و فرهنگ و تمدن را به اهتزاز درآورد. با وجود همه این‌ها آرزو داشت همچنان کارهای نیک گذشته‫اش را ادامه دهد و چون گذشته بتواند به دخترهای یتیم بی‫سرپرست خدمت کند.^[2]

بنگر به تواضع و فروتنی حضرت ابوبکر صدیق س که اگر مهار شترش از دستش رها شده بر زمین می‫افتاد، خودش از شتر پایین آمده آن‌را می‫گرفت و از کسی نمی‫خواست تا مهار را به او بدهد؛ و چون به او گفته می‫شد: " اگر شما به ما می‫گفتید، ما با کمال میل مهار را به شما می‫دادیم". ایشان می‫فرمودند: «أمرنا رسول الله ج ألا نسأل الناس شیئا». "رسول الله ج به ما امر کرده بودند تا چیزی را از مردم نخواهیم".^[3]

---

[1]- صفة الصفوة، اثر/ ابن الجوزی: 1/258.

[2]- ابوبکر الصدیق، اثر/ الطنطاوی، ص:186.

[3]- التاریخ الإسلامی، اثر/ محمود شاکر، ص:8.

147- خدمت زن نابینا

147- خدمت زن نابینا

حضرت ابوصالح غفاری آورده است در مدینه منوره پیر زن نابینایی زندگی می‫کرد. حضرت عمر س شب‌ها می‫رفت و به او خدمت می‫کرد. به او آب و غذا می‫رسانید و سایر نیازهایش را مهیا می‫کرد. بیشتر اوقات چنین می‫شد که تا او بدانجا می‫رسید احساس می‫کرد شخصی پیش از او آمده به پیر زن خدمت کرده است. بارها حضرت عمر سعی کرد زودتر خودش را بدانجا برساند تا شخص دیگری در خدمت و رسیدگی به پیرزن بر او پیشی نگیرد، ولی باز هم می‫دید که دیگری بر او سبقت گرفته است. شبی حضرت عمر در جایی پنهان شد تا دریابد چه کسی در خدمت بدان پیرزن از او پیشی می‫گیرد، معلوم شد آن شخصی که پیش از او خدمت آن پیرزن می‫کرد حضرت ابوبکر صدیق س بود. با وجود اینکه او در آن زمان خلیفه مسلمانان بود!^[1]

---

[1]- أبوبکر الصدیق، اثر/ طنطاوی، ص:9.

146- دوشیدن بزهای خانواده بی‫سرپرست

146- دوشیدن بزهای خانواده بی‫سرپرست

پیش از فائز شدن به منصب خلافت، آن حضرت بزهای خانواده‫ای بی‫سرپرست را برایشان می‫دوشید. چون ایشان به عنوان خلیفه مسلمانان انتخاب شد دختر بچه‫ای از آن خانواده بی‌بضاعت به او گفت: " از این به بعد شما بزهای ما را نمی‫دوشید".

حضرت ابوبکر با شنیدن این حرف فورا جواب داد:" سوگند بخدا! من این خدمت را انجام خواهم داد. امیدوارم مسئولیت‌های جدیدم مرا از کارهای نیک گذاشته‫ام باز ندارد".

ایشان چون گذشته بزهای آن خانواده بی‌سرپرست را می‫دوشید. چون آن دخترکان بزهایشان را می‫آوردند، آن حضرت با آن‌ها می‫خندید و از باب شفقت و مهربانی به آن‌ها می‫فرمود: «أرغی لک أو أصرح؟». "با شیر برایت کف درست کنم یا نه" اگر دخترک می‫گفت شیر را بالا بیاور ایشان ظرف را دور نگه داشته شیر می‫دوشیدند تا که خوب شیر کف کند و بالا آید. و اگر دخترک می‫گفت کف درست نکن ایشان ظرف را نزدیک پستان بز می‫گرفت و آن‌را می‫دوشید تا شیر کف نکند. او شش ماه تمام بطور دائم در روستای سُنح این خدمت را انجام می‫داد، بعد از آن به مدینه منوره منتقل شد.^[1]

---

[1]- الطبقات، از ابن سعد: 3/186.