ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
حضرت ابوبکر صدیق س فرمود: قوم و ملت من به خوبی میدانستند کار و کاسبی و پیشه من برای نیازهای خانوادهام کافی بود. ولی من حالا مشغول نگهداری و اداره امور و شؤون مسلمانان هستم. از اینرو خانوادهام نیازهایشان را از اموال مسلمانان برآورده میکنند و من مشغول خدمت به مسلمانان میشوم.[1]
144- خانه قدیمی و ساده و بیآلایش
اقامتگاه حضرت ابوبکر صدیق در روستای سُنح در شرق مدینه منوره بود. این روستا از آخرین آبادیهای حومه مدینه به شمار میرفت. اقامتگاهی بسیار ساده و معمولی، یک خانه ساده دهاتی.
ایشان به عنوان خلیفه انتخاب شدند و خانهشان همچنان در آنجا ماند. نه آنرا خراب کرده کاخی بجایش بنا نمود، و نه آنرا مرمت و بازسازی کرد، و نه آنرا ترک کرده به جای بهتری منتقل شد. تا شش ماه پس از انتخابشان به عنوان خلیفه روزانه از این روستا به مسجد نبوی در قلب مدینه میآمد و به کارهای خلافت و مسئولیتهای حکومتداریش رسیدگی میکرد. در آن زمان مسجد نبوی در واقع حیثیت و مکانت دفتر خلافت یا مرکز خلافت را داشت. بعدها به خانهای که در داخل شهر مدینه داشت منتقل شد.
این خانه کوچک او، در داخل مدینه بود. همان خانهای که او به عنوان مهاجر در آن سکونت گزیده بود. در این خانه نیز هیچگونه تغییر و تحولی وارد نکرد. آن کوخ نیز همچنان کاملا به شکلی سابقش باقی ماند.[1]
حضرت ابوبکر صدیق س برای اداره مملکت و برنامهریزی سیاست دولت خود از بین صحابه کرام معاونینی را انتخاب کردند.
امانتدار امت محمد ج؛ حضرت ابوعبیدة بن جراح س را به عنوان وزیر خزانه قرار داد. او به عنوان شخص امین در بیت المال نیز ایفای وظیفه میکرد. مسئولیت وزارت دادگستری و عدل و انصاف بر عهده حضرت عمر بن خطاب س بود. خود صدیق اکبر س نیز شخصا به قضایای عدل و دادگستری اهتمام میورزید. وزارت مواصلات، پست و اطلاع رسانی و خط و کتابت بر عهده حضرت زید بن ثابت گذاشته شده بود. در غیاب ایشان حضرت عثمان و حضرت علی مسئولیتهایش را بر عهده داشتند.[1]
پس از هجرت از مکه مکرمه به مدینه منوره، حضرت ابوبکر صدیق س نزد یکی از انصاریان که خارجه نام داشت اقامت گزید. خانه آن صحابی در منطقه "سنح" که امروزه در اطراف فرودگاه مدینه منوره قرار میگیرد بود. او دخترش "حبیبه" را به ازدواج حضرت ابوبکر صدیق س درآورد و تا وفات رسول الله ج ایشان در آن منطقه اقامت داشتند.
ایشان تا شش ماه نخست خلافت نیز در سُنح اقامت داشت. او هر پنج نماز را در مسجد نبوی امامت میداد. احیانا پیاده و گاهی سوار بر اسب از آنجا به نماز میآمد. بعد از اقامت نماز عشاء به خانهاش بازمیگشت. اگر بنا به موردی ایشان برای نماز به مسجد النبی نمیرسید، حضرت عمر فاروق س بر مردم نماز میگذارد.[1]
141- ترک جهاد مایه ذلت و خواری است
حضرت ابوبکر س بنا بر نیازی که آن روزها حس میشد، در مدت خلافت خود جهاد در راه خدا را مهمترین فریضه الهی برشمرد. ایشان تمام قدرت و توان امت را در راه جهاد بسیج نمود، تا بدینوسیله ندای اسلام را به گوشه و کنار دنیا برساند و بدین وسیله بساط ظلم و ستم را از سر مظلومان و مستمندان برچیند و انسانهای ستمدیده و زیر دست با اسلام، این دین رهایی بخش اشنا شوند و محرومان در بند قید و زنجیر طعم شیرین آزادی را بچشند.[1]