در مکه نازل شده و بیست و هشت آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا١ یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا٢ وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلَا وَلَدًا٣ وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا٤ وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا٥ وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا٦ وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا٧ وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا٨ وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا٩ وَأَنَّا لَا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا١٠ وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا١١ وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا١٢ وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلَا یَخَافُ بَخْسًا وَلَا رَهَقًا١٣﴾ [الجن: 1-13].
﴿1﴾ بگو: به من وحی شده که گروهی از جن (به تلاوت من) گوش دادند، پس گفتند: ما قرآن عجیبی شنیدیم. ﴿2﴾ که به راه راست هدایت می‌کند، پس به آن ایمان آوردیم و (بعد از این) هرگز کسی را با پروردگار خود شریک نمی‌سازیم. ﴿3﴾ و (ایمان آوردیم به اینکه) شأن و شکوه پروردگار ما بسیار بلند است، او زن و فرزندی (برای خود) نگرفته است. ﴿4﴾ و (شگفت) اینکه نادان ما دربارۀ الله سخنان دروغ و ناحق می‌گفت (که او شریکی دارد). ﴿5﴾ و ما گمان می‌کردیم که انسانها و جن‌ها هرگز بر الله دروغ نخواهند گفت. ﴿6﴾ و اینکه مردانی از انسان به مردانی از جن پناه می‌بردند، پس به این وسیله بر سر کشی آنها افزودند. ﴿7﴾ و اینکه آنها (انسانها) گمان کردند طوری که شما (جنیات) گمان کردید که هرگز الله کسی را (به پیغمبری) مبعوث نخواهد کرد. ﴿8﴾ و اینکه ما به آسمان‌ها نزدیک شدیم و آن را چنان یافتیم که از محافظانی نیرومند و شهاب‌ها پر شده است. ﴿9﴾ و اینکه ما (پیش از این) در گوشه‌های آسمان برای استراق سمع (شنیدن کلام عالم بالا) می‌نشستیم ولی اگر کسی اکنون گوش دهد، برای خود شهابی مراقب را می‌یابد. ﴿10﴾ و اینکه ما نمی‌دانیم که آیا برای ساکنان زمین شر اراده شده یا این که پروردگارشان برای آنان خیر و هدایت خواسته است. ﴿11﴾ و اینکه برخی از ما صالح و نیک و برخی غیر آن (بد)اند. ما گروه‌های گوناگون هستیم. ﴿12﴾ ما یقین کردیم که هرگز نمی‌توانیم بر ارادۀ الله در زمین غالب شویم و نمی‌توانیم با فرار از سلطه او خارج شویم. ﴿13﴾ و اینکه چون (ندای حق و) هدایت را شنیدیم به آن ایمان آوردیم، پس هر کس که به پروردگارش ایمان بیاورد، نه از نقصان حقی می‌ترسد و نه از ستمی.
﴿وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا١٤ وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا١٥ وَأَنْ لَوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لَأَسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا١٦ لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا١٧ وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا١٨ وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا١٩ قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلَا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا٢٠ قُلْ إِنِّی لَا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلَا رَشَدًا٢١ قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا٢٢ إِلَّا بَلَاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالَاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا٢٣ حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا٢٤ قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا٢٥ عَالِمُ الْغَیْبِ فَلَا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا٢٦ إِلَّا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا٢٧ لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالَاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا٢٨﴾ [الجن: 14-28].
﴿14﴾ و اینکه (اکنون) بعضی از ما فرمانبردار و بعضی از ما سرکش و ظالم‌اند، پس کسانی که اسلام آوردند، ایشان‌اند که راه راست را می‌طلبند. ﴿15﴾ و اما ظالمان (و منحرفان) پس هیزم دوزخند. ﴿16﴾ و اگر بر راه راست استقامت کنند البته آنها را با آب بسیار سیراب می‌کنیم. ﴿17﴾ (و لیکن بر آنها تنگی نمودیم) تا ایشان را بیازماییم، و هر کس از ذکر و یاد پروردگارش روی گردان گردد او را به عذابی سخت داخل می‌گرداند. ﴿18﴾ و اینکه مساجد خاص برای عبادت الله است، پس کسی دیگر را با الله مخوانید. ﴿19﴾ و اینکه چون بنده الله بر خواست تا او را به (عبادت الله) بخواند نزدیک بود که بر او هجوم آورند. ﴿20﴾ بگو: (ای محمد) من فقط پروردگار خود را می‌خوانم (عبادت میکنم) و کسی را با او شریک نمی‌گردانم، ﴿21﴾ بگو: من مالک هیچ گونه زیانی برای شما نیستم و نمی‌توانم شما را هدایت کنم. ﴿22﴾ بگو: هرگز کسی مرا از عذاب الله پناه داده نتواند و هرگز پشت و پناهی جز او نمی‌یابم. ﴿23﴾، تنها (می‌توانم) پیغامی از جانب الله و رسالت‌های او را به انجام می‌رسانم و هرکس از (فرمان) الله و رسول او نافرمانی کند بی‌گمان آتش دوزخ برای او خواهد بود که در آن جاودانه می‌ماند. ﴿24﴾ (آنان در غفلت به سر می‌برند) تا آنکه آنچه را به آنها وعده داده می‌شود ببینند، پس آن وقت خواهند دانست که چه کسی مدد گارانش ناتوان‌تر و تعدادش کمتر است. ﴿25﴾ بگو: نمی‌دانم آیا آنچه به شما وعده داده می‌شود نزدیک است یا اینکه پروردگارم مدت طولانی برای آن مقرر می‌کند؟ ﴿26﴾ (چون او) دانای همه رازهای پوشیده است، پس هیچ کسی را بر غیب خود آگاه نمی‌سازد. ﴿27﴾ مگر کسی از رسولانی که خود بپسندد پس در این صورت او پیشاپیش و پشت سر او نگهبانی می‌فرستد. ﴿28﴾ تا بداند که پیغمبران پیام‌های پروردگارشان را رسانده‌اند و (الله) به آنچه که در نزد آنان است احاطه دارد و هر چیزی را با عدد شماره کرده است.
در مکه نازل شده و بیست آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ١ قُمِ اللَّیْلَ إِلَّا قَلِیلًا٢ نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلًا٣ أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلًا٤ إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلًا ثَقِیلًا٥ إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلًا٦ إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلًا٧ وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلًا٨ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لَا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلًا٩ وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلًا١٠ وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلًا١١ إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالًا وَجَحِیمًا١٢ وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا١٣ یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلًا١٤ إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولًا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولًا١٥ فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلًا١٦ فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا١٧ السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولًا١٨ إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا١٩﴾ [المزمل: 1-19].
﴿1﴾ ای جامه بخود پیچیده! ﴿2﴾ شب برخیز مگر اندکی (از آن را). ﴿3﴾ (بر خیز) نیمی از شب یا اندکی از آن کم کن. ﴿4﴾ یا اندکی بر آن بیافزای و قرآن را با تدبر و تأمل و شمرده بخوان. ﴿5﴾ (چون) ما کلام نهایت گران (و موجب مسئولیت را) بر تو القا خواهیم کرد. ﴿6﴾ به یقین شب زنده داری در تزکیه و اصلاح نفس مؤثرتر و در سخن استوارتر است. ﴿7﴾ چون تو در روز مشغولیت و تلاش طولانی داری. ﴿8﴾ و نام پروردگارت را یاد کن و از هر چیز صرف نظر کرده و به‌سوی او متوجه شو. ﴿9﴾ (چون) او پروردگار مشرق و مغرب و (همه جهات) است که هیچ معبودی (بر حق) به جز او نیست، پس او را وکیل و کارساز خود قرار ده. ﴿10﴾ و بر آنچه (کفار) می‌گویند صبر کن و به شیوۀ نیکو از ایشان دوری کن. ﴿11﴾ و مرا با این تکذیب کنندگان برخوردار از ناز و نعمت تنها بگذار و آنها را اندکی مهلت ده. ﴿12﴾ (که) نزد ما (سزاهایی چون) زنجیرهای سنگین و آتش سوزان دوزخ است. ﴿13﴾ و (نزد ما) غذایی گلوگیر و عذاب دردناک است. ﴿14﴾ (این عذاب) در روزی خواهد بود که زمین و کوه‌ها بجنبند و کوه‌ها به توده‌های پراگنده و تپه‌های ریگ روان تبدیل می‌گردند. ﴿15﴾ البته ما پیغمبری را که بر شما گواه است به‌سوی شما فرستادیم، چنانکه به‌سوی فرعون پیغمبری فرستادیم. ﴿16﴾ پس فرعون از آن رسول نافرمانی کرد (لذا) او را به سزای سخت گرفتیم. ﴿17﴾ پس اگر کفر ورزید، چگونه خود را از (عذاب) روزی که کودکان را پیر می‌گرداند نگاه می‌دارید؟! ﴿18﴾ آسمان به سبب (هول) آن روز شق می‌شود (چون) وعدۀ او حتما شدنی است. ﴿19﴾ البته این (قرآن) پند است، پس هرکس که بخواهد راهی به‌سوی پروردگار خود در پیش بگیرد.
﴿إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الْأَرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لِأَنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ٢٠﴾ [المزمل: 20].
﴿20﴾ همانا پروردگارت می‌داند که تو و گروهی از کسانی که با تو هستند نزدیک به دو سوم شب، یا نصف و یا یک سوم آن را به نماز می‌ایستید. و الله شب و روز را اندازه می‌کند. الله دانست که شما نمی‌توانید حساب آن را داشته باشید، لذا از شما درگذشت، پس آن مقدار از قرآن را (در نماز) بخوانید که برایتان میسر است و الله دانست که برخی از شما بیمار خواهند بود و دیگرانی هم برای به دست آوردن نعمت الله در زمین مسافرت می‌کنند و گروهی دیگر در راه الله جهاد می‌کنند. پس آنچه میسر باشد از آن بخوانید. و نماز را برپا کنید و زکات را بپردازید و به الله قرض الحسنه بدهید (در راه او به اخلاص انفاق کنید). و کارهای نیکی را که برای خودتان پیش می‌فرستید آن را نزد الله بهتر و با پاداش بیشتر خواهید یافت. و از الله مغفرت بخواهید که یقینا الله آمرزندۀ مهربان است.
در مکه نازل شده و پنجاه و شش آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ١ قُمْ فَأَنْذِرْ٢ وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ٣ وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ٤ وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ٥ وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ٦ وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ٧ فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ٨ فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ٩ عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ١٠ ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا١١ وَجَعَلْتُ لَهُ مَالًا مَمْدُودًا١٢ وَبَنِینَ شُهُودًا١٣ وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا١٤ ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ١٥ کَلَّا إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیدًا١٦ سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا١٧ إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ١٨﴾ [المدثر: 1-18].
﴿1﴾ ای جامه بر خود کشیده. ﴿2﴾ برخیز و (مردم را از عذاب الله) بترسان. ﴿3﴾ و پروردگارت را به بزرگی یاد کن. ﴿4﴾ و لباس‌هایت را پاکیزه دار. ﴿5﴾ و از پلیدی دوری کن. ﴿6﴾ و بخشش مکن تا بیش از آن بخواهی. ﴿7﴾ و برای (رضایت) پروردگارت صبر کن. ﴿8﴾ پس چون در صور دمیده شود. ﴿9﴾ پس آن روز، روزی سخت است. ﴿10﴾ بر کافران آسان نیست. ﴿11﴾ مرا با آن که تنها آفریدمش بگذار. ﴿12﴾ و به او مال فراوان دادم. ﴿13﴾ و پسرانی که (هر وقت در کنارش) حاضرند. ﴿14﴾ و برای او (وسائل زندگی را) از هر نظر آماده ساختم. ﴿15﴾ (با این حال) باز هم طمع دارد که او را بیشتر دهم. ﴿16﴾ هرگز نه، زیرا او در مقابل آیات ما عناد می‌ورزید. ﴿17﴾ (بلکه) به زودی او را به بالا شدن بر گردنه سخت مجبور می‌سازم ﴿18﴾ همانا او (برای مبارزه با قرآن) اندیشید و سنجید.
﴿فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ١٩ ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ٢٠ ثُمَّ نَظَرَ٢١ ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ٢٢ ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ٢٣ فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلَّا سِحْرٌ یُؤْثَرُ٢٤ إِنْ هَذَا إِلَّا قَوْلُ الْبَشَرِ٢٥ سَأُصْلِیهِ سَقَرَ٢٦ وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ٢٧ لَا تُبْقِی وَلَا تَذَرُ٢٨ لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ٢٩ عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ٣٠ وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلَّا مَلَائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلَّا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلَا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلَّا هُوَ وَمَا هِیَ إِلَّا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ٣١ کَلَّا وَالْقَمَرِ٣٢ وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ٣٣ وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ٣٤ إِنَّهَا لَإِحْدَى الْکُبَرِ٣٥ نَذِیرًا لِلْبَشَرِ٣٦ لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ٣٧ کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ٣٨ إِلَّا أَصْحَابَ الْیَمِینِ٣٩ فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ٤٠ عَنِ الْمُجْرِمِینَ٤١ مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ٤٢ قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ٤٣ وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ٤٤ وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ٤٥ وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ٤٦ حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ٤٧﴾ [المدثر: 19-47].
﴿19﴾ پس مرگ بر او باد چگونه سنجید!؟ ﴿20﴾ باز مرگ بر او باد چگونه سنجید؟ ﴿21﴾ باز نگریست. ﴿22﴾ باز روی ترش کرد و پیشانی در هم کشید. ﴿23﴾ باز پشت گردانید و تکبر کرد. ﴿24﴾ پس گفت: این (قرآن) چیزی جز جادوی نقل شده (از پیشینیان) نیست. ﴿25﴾ و این (قرآن) نیست مگر گفتۀ بشر. ﴿26﴾ (به سزای این سخن) زود است که او را در سفر (دوزخ) داخل کنم. ﴿27﴾ و تو چه می‌دانی که سقر چیست؟ ﴿28﴾ (سقر چیزی است که) نه باقی می‌گذارد و نه رها می‌کند. ﴿29﴾ تغیر دهنده و سوزانندۀ پوست انسان است. ﴿30﴾ بر آن (دوزخ) نوزده فرشته (محافظ) مقرراند. ﴿31﴾ و ما محافظان دوزخ را جز از فرشتگان قرار ندادیم و شمار آنها را نیز جز وسیلۀ آزمایش کافران قرار ندادیم، تا اهل کتاب یقین کنند (که قرآن کتاب آسمانی است) و تا ایمان مؤمنان بیشتر شود و تا اهل کتاب و مؤمنان شک نکنند و تا بیماردلان (منافقان) و کافران بگویند: الله از این مثل چه خواسته است؟ الله این چنین هر کس را که بخواهد گمراه می‌سازد و هر کس را که بخواهد هدایت می‌کند. و لشکرهای پروردگارت را جز او کسی نمی‌داند و این جز اندرزی برای بشر نیست. ﴿32﴾ نه چنین نیست (که کفار می‌پندارند)، قسم به ماه. ﴿33﴾ قسم به شب چون پشت کند. ﴿34﴾ قسم به صبح چون روشن شود. ﴿35﴾ که دوزخ یکی از نشانه‌های بزرگ (قدرت الله) است. ﴿36﴾ در حالیکه ترسانندۀ بشر است. ﴿37﴾ (ترساننده است) برای هر کس از شما که بخواهد پیش رود (در گناه)، یا پس ماند (از نیکی). ﴿38﴾ هر نفس (هر شخص) در گرو کاری است که انجام داده است. ﴿39﴾ مگر اصحاب دست راست. ﴿40﴾ که آنها در باغها‌اند و می‌پرسند. ﴿41﴾ از مجرمان (کافران) ﴿42﴾ که شما را چه چیز در دوزخ در آورد؟ ﴿43﴾ (در جواب) گویند: ما از نمازگزاران نبودیم. ﴿44﴾ و مسکینان را طعام نمی‌دادیم. ﴿45﴾ (بلکه) با آنانی که سخن باطل می‌گفتند (در کفر گویی) فرو می‌رفتیم. ﴿46﴾ و روز جزا را دروغ می‌شمردیم، ﴿47﴾ تا آن که مرگ به سراغ ما آمد.
﴿فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ٤٨ فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ٤٩ کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ٥٠ فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ٥١ بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً٥٢ کَلَّا بَلْ لَا یَخَافُونَ الْآخِرَةَ٥٣ کَلَّا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ٥٤ فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ٥٥ وَمَا یَذْکُرُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ٥٦﴾ [المدثر: 48-56].
﴿4۸﴾ پس (این تکذیب کنندگان بی‌ایمان را) شفاعت شفاعت کنندگان نفع نرساند. ﴿49﴾ پس آنان را چه شده است که از پند روی گردانند؟! ﴿50﴾ گویا آنها گوره خرانی رمنده‌اند. ﴿51﴾ که از شیر گریخته‌اند. ﴿52﴾ بلکه هر فردی از آنها می‌خواهد که صحیفه‌های سرگشاده (از سوی الله) به او داده شود. ﴿53﴾ چنین نیست، بلکه ایشان از روز آخرت نمی‌ترسند. ﴿54﴾ واقعا که آن قرآن تذکر (و پند ارزشمند) است. ﴿55﴾ پس هر کس بخواهد آن را یاد کند. ﴿56﴾ و یاد نمی‌کنند مگر اینکه الله بخواهد (و به ایشان توفیق دهد). او (الله) سزاوار تقوی است و او سزاوار آمرزش است.
در مکه نازل شده و چهل آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿لَا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ١ وَلَا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ٢ أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ٣ بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ٤ بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ٥ یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ٦ فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ٧ وَخَسَفَ الْقَمَرُ٨ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ٩ یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ١٠ کَلَّا لَا وَزَرَ١١ إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ١٢ یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ١٣ بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ١٤ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ١٥ لَا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ١٦ إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ١٧ فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ١٨ ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ١٩﴾ [القیامة: 1-19].
﴿1﴾ قسم می‌خورم به روز قیامت. ﴿۲﴾ و قسم می‌خورم به نفس ملامت کننده (و پشیمان‌شونده). ﴿3﴾ آیا انسان گمان می‌کند که استخوان‌هایش را جمع نخواهیم کرد؟ ﴿4﴾ بلی! (چنین خواهیم کرد) در حالیکه قادریم بر آن که (حتى) سرانگشتان او را (هم) برابر سازیم. ﴿5﴾ بلکه انسان می‌خواهد (با انکار نمودن) راه فسق و فجور را پیش روی خود باز کند. ﴿6﴾ (و به طور استهزا) می‌پرسد: روز قیامت چه وقت است؟ ﴿7﴾ پس وقتی که چشم‌ها خیره شود. ﴿8﴾ و ماه بی‌نور و تاریک شود. ﴿9﴾ و آفتاب و ماه یکجا جمع شود. ﴿10﴾ و (وقتی روز قیامت برپا شود) انسان می‌گوید: راه گریز کجاست؟ ﴿11﴾ نه! هرگز جای (گریز و) پناه نیست. ﴿12﴾ (بلکه) در آن روز قرارگاه تنها به‌سوی پروردگار توست. ﴿13﴾ انسان در آن روز به آنچه پیش فرستاده و به آنچه پس گذاشته است خبر داده می‌شود. ﴿14﴾ بکله انسان به (خوب و بد) نفس خود بیناست. ﴿15﴾ اگرچه (در آن روز) عذرهایی پیش کند. ﴿16﴾ (ای پیغمبر! در وقت نزول وحی) زبانت را حرکت مده تا در یاد کردن آن شتاب کنی. ﴿17﴾ بی‌گمان جمع کردن آن در سینۀ تو و خواندنش بر عهدۀ ماست. ﴿18﴾ پس چون آن را (به زبان جبریل) خواندیم، پس قرائت آن را پیروی کن. ﴿19﴾. باز بیان (حقایق) و تفسیر آن بر عهدۀ ماست.
﴿کَلَّا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ٢٠ وَتَذَرُونَ الْآخِرَةَ٢١ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ٢٢ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ٢٣ وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ٢٤ تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ٢٥ کَلَّا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ٢٦ وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ٢٧ وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ٢٨ وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ٢٩ إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ٣٠ فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّى٣١ وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى٣٢ ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى٣٣ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى٣٤ ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى٣٥ أَیَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى٣٦ أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى٣٧ ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى٣٨ فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى٣٩ أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى٤٠﴾ [القیامة: 20-40].
﴿20﴾ نه، چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما دنیای زودگذر را دوست می‌دارید. ﴿21﴾ و آخرت را ترک می‌کنید. ﴿22﴾ (حال آن که کامیاب و ناکام در آخرت معلوم شود) در آن روز چهره‌هایی شاداب (و خرم) هستند. ﴿23﴾ (چرا که) به پروردگار خود می‌نگرند. ﴿24﴾ و چهره‌هایی در آن روز گرفته (و غمگین) است. ﴿25﴾ (چون) یقین دارند که به معصیت کمرشکن گرفتار می‌شوند. ﴿26﴾ چنین نیست (که ایشان گمان دارند) هنگامی که جان به گلوگاه رسد. ﴿27﴾ و گفته شود: آیا کسی هست که افسون بخواند؟ ﴿28﴾ و (محتضر) یقین کند که زمان جدایی (روح از بدن) فرا رسیده است. ﴿29﴾ و ساق پا به ساق دیگر بپیچد (که دیگر حرکت نتواند). ﴿30﴾ آن روز، روز سوق دادنش به‌سوی پروردگار توست. ﴿۳۱﴾ پس (انسان نافرمان) نه تصدیق کرد و نه نماز گزارد. ﴿۳۲﴾ بلکه دروغ شمرد و اعراض نمود. ﴿۳۳﴾ باز متکبرانه و خرامان به‌سوی خانواده‌اش رفت. ﴿34﴾ وای بر تو، باز وای بر تو. ﴿۳۵﴾ باز وای بر تو، وای بر تو. ﴿36﴾ آیا انسان گمان می‌کند که به حال خود گذاشته می‌شود (و با او حساب و کتاب صورت نمی‌گیرد)؟ ﴿37﴾ آیا او نطفه‌ای از منی که در رحم ریخته شده، نبود؟ ﴿۳۸﴾ باز خون بسته‌ای بود که (الله آن را) آفرید باز (خلقت او را) استوار و برابر کرد. ﴿39﴾ پس از آن (قطرۀ منی) دو جفت مرد و زن را آفرید. ﴿40﴾ و آیا همین (آفرینندۀ انسانها از منی) قادر نیست که (بار دوم) مُرده‌ها را زنده کند؟
در مکه نازل شده و سی‌ویک آیت است
بنام الله بخشندۀ مهربان
﴿هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا١ إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا٢ إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا٣ إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلَاسِلَ وَأَغْلَالًا وَسَعِیرًا٤ إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا٥﴾ [الإنسان: 1-5].
﴿۱﴾ آیا بر انسان مدتی از زمان گذشت که چیزی قابل ذکر نبود. ﴿2﴾ البته ما انسان را آمیخته از نطفه (مرد و زن) آفریده‌ایم، تا او را بازمائیم (لذا) او را شنوای بینا گردانیدیم. ﴿3﴾ البته ما به انسان راه راست را نشان دادیم، خواه شکرگزار باشد، خواه ناشکر. ﴿4﴾ (لیکن) ما برای کفار زنجیرها و طوق‌ها و آتش سوزان را آماده کرده‌ایم. ﴿5﴾ و البته نیکان از جامی می‌نوشند که با کافور آمیخته شده است.
﴿یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا٧ وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا٨ إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلَا شُکُورًا٩ إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا١٠ فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا١١ وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا١٢ مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الْأَرَائِکِ لَا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلَا زَمْهَرِیرًا١٣ وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلَالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلًا١٤ وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا١٥ قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا١٦ وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلًا١٧ عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلًا١٨ وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا١٩ وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا٢٠ عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا٢١ إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا٢٢ إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلًا٢٣ فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلَا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا٢٤ وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلًا٢٥﴾ [الإنسان: 6-25].
﴿6﴾ چشمه‌ای که بندگان نیک الله از آن می‌نوشد، هرگونه بخواهند آن را جاری می‌سازند. ﴿7﴾ (علامت آن بندگان الله این است که) به نذرهای خود وفا می‌کنند و از روزی می‌ترسند که شرش عام و گسترده است. ﴿8﴾ و طعام را با وجود محبت و حاجت خود، به بینوا و یتیم و اسیر می‌دهند. ﴿9﴾ (و می‌گویند) ما برای رضای الله به شما طعام می‌دهیم و از شما هیچ پاداش و تشکری نمی‌خواهیم. ﴿10﴾ البته ما از پروردگار ما می‌ترسیم در روزی که ترش روی و دشوار است. ﴿11﴾ پس الله آنها را از شر و ضرر آن روز حفظ کرد و به آنها درخشانی چهره و خرمی بخشید. ﴿12﴾ و در مقابل صبرشان (الله) باغ و (لباس‌های) ابریشمی به آنان پاداش می‌دهد. ﴿13﴾ در حالی که بر تخت‌ها تکیه زده‌اند، نه (گرمی) آفتاب و نه (سوز) سرما را در آن جا می‌بینند. ﴿14﴾ و سایه‌های آن (درختان جنت) به ایشان نزدیک است و میوه‌هایش در دسترس (شان) قرار داده شود. ﴿15﴾ و بر آنها ظرف‌های نقره‌یی و جام‌های بلورین گردانیده می‌شود. ﴿16﴾ بلورهای از نقره، که آن را به اندازه‌های (متفاوت) اندازه‌گیری کرده‌اند. ﴿17﴾ و در آن جا جام شرابی نوشانیده می‌شوند که آمیختۀ آن از چشمۀ زنجبیل است. ﴿18﴾ چشمۀ است در جنت که سلسبیل نامیده می‌شود. ﴿19﴾ و پسران همیشه جوان (برای خدمت) بر آنان می‌گردند و چون ایشان را ببینی، آنان را مرواریدهای پراگنده می‌پنداری. ﴿20﴾ و چون آن جا را نگاه کنی، نعمت فراوان و پادشاهی بزرگ را می‌بینی. ﴿21﴾ بر تن آنها (جنتیان) لباس‌های ابریشم نازک و ابریشم ضخیم است و با دستبندهای از نقره آراسته شده‌اند، و پروردگارشان شراب پاکیزه به آنها می‌نوشاند. ﴿22﴾ البته این (نعمت‌ها) پاداش (اعمال) شما است و سعی‌تان مورد سپاس (و قابل تقدیر) است. ﴿23﴾ البته ما قرآن را به تدریج بر تو نازل کرده‌ایم. ﴿24﴾ پس بر حکم پروردگارت صابر باش و گناهکار یا ناسپاس آنان را اطاعت مکن. ﴿25﴾ و نام پروردگارت را در هر صبح و شام یاد کن.
﴿وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلًا طَوِیلًا٢٦ إِنَّ هَؤُلَاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلًا٢٧ نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلًا٢٨ إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلًا٢٩ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا٣٠ یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا٣١﴾ [الإنسان: 26-31].
﴿26﴾ و در حصه‌ای از شب برای الله نماز بگذار و در حصۀ طولانی از شب او را به پاکی یاد کن. ﴿27﴾ بی‌گمان ایشان دنیای زودگذر را دوست می‌دارند و روز دشوار آخرت را پشت سر خویش می‌نهند. ﴿28﴾ ما آنها را آفریدیم و آفرینش آنها را استوار و محکم کردیم و هر وقت بخواهیم مانند آنها انسان‌های دیگری را جایگزین‌شان می‌کنیم. ﴿29﴾ یقیناً این (تعلیمات قرآن)، یادآوری و پندی است؛ پس هرکس بخواهد راهی را به‌سوی پروردگارش برگزیند. ﴿30﴾ شما نمی‌توانید (چیزی را) بخواهید مگر این که الله بخواهد، بی‌گمان الله دانای باحکمت است. ﴿31﴾ (لذا) در رحمت خود کسی را که بخواهد داخل می‌کند و برای ظالم‌ها (که مستحق رحمت نیستند) عذاب دردناک را آماده کرده‌ایم.