سورۀ انفطار

سورۀ انفطار

در مکه نازل شده و نوزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا السَّمَاءُ انْفَطَرَتْ١ وَإِذَا الْکَوَاکِبُ انْتَثَرَتْ٢ وَإِذَا الْبِحَارُ فُجِّرَتْ٣ وَإِذَا الْقُبُورُ بُعْثِرَتْ٤ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ٥ یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ مَا غَرَّکَ بِرَبِّکَ الْکَرِیمِ٦ الَّذِی خَلَقَکَ فَسَوَّاکَ فَعَدَلَکَ٧ فِی أَیِّ صُورَةٍ مَا شَاءَ رَکَّبَکَ٨ کَلَّا بَلْ تُکَذِّبُونَ بِالدِّینِ٩ وَإِنَّ عَلَیْکُمْ لَحَافِظِینَ١٠ کِرَامًا کَاتِبِینَ١١ یَعْلَمُونَ مَا تَفْعَلُونَ١٢ إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ١٣ وَإِنَّ الْفُجَّارَ لَفِی جَحِیمٍ١٤ یَصْلَوْنَهَا یَوْمَ الدِّینِ١٥ وَمَا هُمْ عَنْهَا بِغَائِبِینَ١٦ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ١٧ ثُمَّ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الدِّینِ١٨ یَوْمَ لَا تَمْلِکُ نَفْسٌ لِنَفْسٍ شَیْئًا  وَالْأَمْرُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ١٩﴾ [الانفطار: 1-19].

﴿1﴾ وقتی که آسمان شگافته شود. ﴿2﴾ و وقتی که ستاره‌ها پراگنده (تاریک) شوند. ﴿3﴾ و وقتی که دریاها جاری شوند. ﴿4﴾ و وقتی که قبرها سر و زیر شوند (و مرده‌ها زنده شوند). ﴿5﴾ هر شخص آنچه را پیش فرستاده و آنچه را که پس گذاشته است بداند. ﴿6﴾ ای انسان! چه چیزی تو را در برابر پروردگار بزرگوارت مغرور ساخته (و فریب داده) است؟ ﴿7﴾ آن که تو را آفرید، پس (اندام) تو را برابر و معتدل کرد. ﴿8﴾ به هر شکلی (و صورتی) که خواست تو را ترتیب کرد. ﴿9﴾ چنین نیست (که می‌گویید) بلکه شما سزا را دروغ می‌شمارید. ﴿10﴾ در حالی که بر شما نگهبانانی مقرر شده است. ﴿11﴾ نویسندگان بزرگوار (اند). ﴿12﴾ هرچه را می‌کنید، می‌دانند. ﴿13﴾ البته نیکوکاران در نعمت‌ها و (جنت)‌اند. ﴿14﴾ و البته بدکاران در دوزخ‌اند. ﴿15﴾ که در روز جزا به آن داخل خواهند شد. ﴿16﴾ و آنان هیچگاه از آن دور (بیرون) نمی‌شوند. ﴿17﴾ تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟ ﴿18﴾ باز (گفته می‌شود که) تو چه می‌دانی که روز جزا چیست؟ ﴿19﴾ روزی که هیچ کسی برای دیگری نمی‌تواند کاری بکند و در آن روز فرمان، فرمانِ الله است (و بس).

سورۀ مطففین

سورۀ مطففین

در مکه نازل شده و سی و شش آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَیْلٌ لِلْمُطَفِّفِینَ١ الَّذِینَ إِذَا اکْتَالُوا عَلَى النَّاسِ یَسْتَوْفُونَ٢ وَإِذَا کَالُوهُمْ أَوْ وَزَنُوهُمْ یُخْسِرُونَ٣ أَلَا یَظُنُّ أُولَئِکَ أَنَّهُمْ مَبْعُوثُونَ٤﴾ [المطففین: 1-4].

﴿1﴾ وای بر کم‌کنندگان (حقوق مردم) ﴿2﴾ کسانی که وقتی از مردم پیمانه بگیرند به تمام و کمال می‌گیرند. ﴿3﴾ و چون به ایشان پیمانه دهند یا وزن کنند، کم می‌کنند. ﴿4﴾ آیا به این گمان نیستند (و نمی‌دانند) که دوباره زنده می‌شوند.

﴿لِیَوْمٍ عَظِیمٍ٥ یَوْمَ یَقُومُ النَّاسُ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ٦ کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْفُجَّارِ لَفِی سِجِّینٍ٧ وَمَا أَدْرَاکَ مَا سِجِّینٌ٨ کِتَابٌ مَرْقُومٌ٩ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١٠ الَّذِینَ یُکَذِّبُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ١١ وَمَا یُکَذِّبُ بِهِ إِلَّا کُلُّ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ١٢ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ١٣ کَلَّا  بَلْ  رَانَ عَلَى قُلُوبِهِمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ١٤ کَلَّا إِنَّهُمْ عَنْ رَبِّهِمْ یَوْمَئِذٍ لَمَحْجُوبُونَ١٥ ثُمَّ إِنَّهُمْ لَصَالُو الْجَحِیمِ١٦ ثُمَّ یُقَالُ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ١٧ کَلَّا إِنَّ کِتَابَ الْأَبْرَارِ لَفِی عِلِّیِّینَ١٨ وَمَا أَدْرَاکَ مَا عِلِّیُّونَ١٩ کِتَابٌ مَرْقُومٌ٢٠ یَشْهَدُهُ الْمُقَرَّبُونَ٢١ إِنَّ الْأَبْرَارَ لَفِی نَعِیمٍ٢٢ عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ٢٣ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِهِمْ نَضْرَةَ النَّعِیمِ٢٤ یُسْقَوْنَ مِنْ رَحِیقٍ مَخْتُومٍ٢٥ خِتَامُهُ مِسْکٌ  وَفِی ذَلِکَ فَلْیَتَنَافَسِ الْمُتَنَافِسُونَ٢٦ وَمِزَاجُهُ مِنْ تَسْنِیمٍ٢٧ عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا الْمُقَرَّبُونَ٢٨ إِنَّ الَّذِینَ أَجْرَمُوا کَانُوا مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا یَضْحَکُونَ٢٩ وَإِذَا مَرُّوا بِهِمْ یَتَغَامَزُونَ٣٠ وَإِذَا انْقَلَبُوا إِلَى أَهْلِهِمُ انْقَلَبُوا فَکِهِینَ٣١ وَإِذَا رَأَوْهُمْ قَالُوا إِنَّ هَؤُلَاءِ لَضَالُّونَ٣٢ وَمَا أُرْسِلُوا عَلَیْهِمْ حَافِظِینَ٣٣﴾ [المطففین: 5-33].

﴿5﴾ برای روزی بس بزرگ؟ ﴿6﴾ روزی که مردم در پیشگاه پروردگار جهانیان (برای جواب دادن) می‌ایستند. ﴿7﴾ چنین نیست (که آنان گمان دارند) البته عمل‌نامۀ بدکاران در سجّین (درج) است. ﴿8﴾ و تو چه می‌دانی که که سجّین چیست؟ ﴿9﴾ کتاب نوشته شده است. ﴿10﴾ وای بر تکذیب‌کنندگان (منکران) در آن روز. ﴿11﴾ آنانی که روز جزا را انکار می‌کنند. ﴿12﴾ و تکذیب (و انکار) نمی‌کند روز جزا را مگر هر تجاوزگر گنهگار. ﴿13﴾ چون آیات ما بر او خوانده شود می‌گوید: این افسانه‌های پیشینیان است. ﴿14﴾ چنین نیست، بلکه آنچه می‌کردند (از کفر و معاصی) بر دل‌هایشان زنگ نهاده است. ﴿15﴾ چنین نیست؛ بی‌گمان آنان آن روز از (دیدار) پروردگارشان در حجاب‌اند. ﴿16﴾ باز بی‌گمان آن‌ها در دوزخ داخل خواهند شد. ﴿17﴾ باز (برای‌شان) گفته خواهد شد که این همان عذابی است که آن را دروغ می‌دانستید. ﴿18﴾ چنین نیست، حقا که عمل‌نامۀ نیکان در علیین (درج) است. ﴿19﴾ و تو چه می‌دانی که علیین چیست؟ ﴿20﴾ کتاب نوشته شده است. ﴿21﴾ مقربان (دربار الهی) در آن جا حضور می‌یابند. ﴿22﴾ بی‌گمان نیکان در نعمت‌ها‌اند. ﴿23﴾ بر تخت‌ها نشسته (تکیه زده و) می‌نگرند. ﴿24﴾ (تو ای مخاطب) خوشی و خرمیِ نعمت را در چهره‌هایشان می‌بینی. ﴿25﴾ از شراب خالص و مهر شده، نوشانیده می‌شوند. ﴿26﴾ مهر آن مشک است. و رغبت‌کنندگان باید در (حصول) این نعمت رغبت کنند. ﴿27﴾ و مخلوط آن از تسنیم است. ﴿28﴾ (تسنیم) چشمه‌ای است که مقربان از آن می‌نوشند. ﴿29﴾ بی‌گمان گناهکاران (در دنیا) به مؤمنان می‌خندیدند. ﴿30﴾ و هرگاه مسلمانان از کنار آن‌ها می‌گذشتند (به طور استهزا با چشم و ابرو) به یکدیگر اشاره می‌کردند. ﴿31﴾ و هنگامی که گناهکاران به خانوادۀ خود بازمی‌گشتند، شادمان برمی‌گشتند. ﴿32﴾ و چون مؤمنان را می‌دیدند می‌گفتند: یقیناً این گروه گمراه‌اند. ﴿33﴾ در حالی که بر آنان (مؤمنان) نگهبانان فرستاده نشده‌اند.

﴿فَالْیَوْمَ الَّذِینَ آمَنُوا مِنَ الْکُفَّارِ یَضْحَکُونَ٣٤ عَلَى الْأَرَائِکِ یَنْظُرُونَ٣٥ هَلْ ثُوِّبَ الْکُفَّارُ مَا کَانُوا یَفْعَلُونَ٣٦﴾ [المطففین: 34-36].

﴿34﴾ پس امروز (روز قیامت) مؤمنان بر کفار می‌خندند. ﴿35﴾ بر تخت‌ها نشسته (تکیه زده و) می‌نگرند. ﴿36﴾ و (می‌پرسند) آیا به کافران سزای کارهایی که می‌کردند داده شده است؟

سورۀ انشقاق

سورۀ انشقاق

در مکه نازل شده و بیست و پنج آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ١ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ٢ وَإِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ٣ وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ٤ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ٥ یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلَاقِیهِ٦ فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ٧ فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا٨ وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا٩ وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ١٠ فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا١١ وَیَصْلَى سَعِیرًا١٢ إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا١٣ إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ١٤ بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا١٥ فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ١٦ وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ١٧ وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ١٨ لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ١٩ فَمَا لَهُمْ لَا یُؤْمِنُونَ٢٠ وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لَا یَسْجُدُونَ ٢١ بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ٢٢ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ٢٣ فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ٢٤ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ٢٥﴾ [الانشقاق: 1-25].

﴿1﴾ وقتی که آسمان بشگافد (و پاره پاره شود) ﴿2﴾ و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است. ﴿3﴾ و وقتی که زمین کشیده و هموار گردد. ﴿4﴾ و آنچه در آن است بیرون اندازد و تهی گردد. ﴿5﴾ و حکم پروردگار خود را فرمان برد که چنین سزاوار است. ﴿6﴾ ای انسان! یقیناً تو با تلاش و رنج فراوان به‌سوی پروردگارت رهسپاری و سرانجام او را ملاقات خواهی کرد. ﴿7﴾ (پس از ملاقات) کسی که نامۀ اعمالش به دست راستش داده شود. ﴿8﴾ پس به آسانی با او حساب خواهد شد. ﴿9﴾ و شادمان به‌سوی خانوادۀ خود بازمی‌گردد. ﴿10﴾ اما کسی که نامۀ اعمالش از پشت سر (به دست چپ) او داده شود. ﴿11﴾ پس با داد و فریاد هلاکت را می‌طلبد. ﴿12﴾ و وارد دوزخ خواهد شد. ﴿13﴾ چون او (در دنیا) در میان خانوادۀ خود شادمان (و غافل از آخرت) بود. ﴿14﴾ و چون او گمان می‌کرد که هرگز (به سوی الله) باز نمی‌گردد. ﴿15﴾ آری! (بازگشت به‌سوی الله حق است) به درستی که پروردگارش به او بیناست. ﴿16﴾ پس قسم به شفق (سرخی بعد از غروب آفتاب). ﴿17﴾ و قسم به شب و آنچه (در زیر سیاهی خود) جمع می‌کند. ﴿18﴾ و قسم به ماه چون کامل گردد. ﴿19﴾ که همیشه از یک حالت به حالت دیگر درآیید. ﴿20﴾ پس کفار را چه شده که ایمان نمی‌آرند؟ ﴿21﴾ و هرگاه قرآن بر آن‌ها خوانده شود، سجده نمی‌کنند (منقاد نمی‌شوند). ﴿22﴾ (سجده کردن چه که) بلکه کفار قرآن را تکذیب می‌کنند. ﴿23﴾ و الله به آنچه در دل دارند عالم‌تر است. ﴿24﴾ پس آن‌ها را به عذاب دردناک مژده ده. ﴿25﴾ مگر آنانی که ایمان آورده‌اند و کارهای نیک انجام داده‌اند که برای آن‌ها اجر و ثوابی ابدی و قطع ناشدنی است.

سورۀ بروج

سورۀ بروج

در مکه نازل شده و بیست و دو آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ١ وَالْیَوْمِ الْمَوْعُودِ٢ وَشَاهِدٍ وَمَشْهُودٍ٣ قُتِلَ أَصْحَابُ الْأُخْدُودِ٤ النَّارِ ذَاتِ الْوَقُودِ٥ إِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُودٌ٦ وَهُمْ عَلَى مَا یَفْعَلُونَ بِالْمُؤْمِنِینَ شُهُودٌ٧ وَمَا نَقَمُوا مِنْهُمْ إِلَّا أَنْ یُؤْمِنُوا بِاللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ٨ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ  وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ٩ إِنَّ الَّذِینَ فَتَنُوا الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَتُوبُوا فَلَهُمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَلَهُمْ عَذَابُ الْحَرِیقِ١٠ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ  ذَلِکَ الْفَوْزُ الْکَبِیرُ١١ إِنَّ بَطْشَ رَبِّکَ لَشَدِیدٌ١٢ إِنَّهُ هُوَ یُبْدِئُ وَیُعِیدُ١٣ وَهُوَ الْغَفُورُ الْوَدُودُ١٤ ذُو الْعَرْشِ الْمَجِیدُ١٥ فَعَّالٌ لِمَا یُرِیدُ١٦ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ الْجُنُودِ١٧ فِرْعَوْنَ وَثَمُودَ١٨ بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی تَکْذِیبٍ١٩ وَاللَّهُ مِنْ وَرَائِهِمْ مُحِیطٌ٢٠ بَلْ هُوَ قُرْآنٌ مَجِیدٌ٢١ فِی لَوْحٍ مَحْفُوظٍ٢٢﴾ [البروج: 1-22].

﴿1﴾ قسم به آسمانی که دارای برج‌هاست. ﴿2﴾ و قسم به روز موعود (روز قیامت). ﴿3﴾ و قسم به شاهد (روز جمعه)، و قسم به مشهود (روز عرفه). ﴿4﴾ اهل خندق‌ها کشته شدند. ﴿5﴾ خندق‌های پرآتش و دارای هیزم فراوان. ﴿6﴾ وقتی که بر آن (خندق‌ها) نشسته بودند. ﴿7﴾ و آن‌ها بر آنچه با مؤمنان می‌کردند حاضر بودند. ﴿8﴾ و آن‌ها از مؤمنان انتقام نگرفتند مگر این که به الله غالب و ستوده ایمان آورده بودند. ﴿9﴾ آن ذاتی که فرمانروایی آسمان‌ها و زمین خاص از اوست و الله بر همه چیز گواه و آگاه است. ﴿10﴾ یقیناً آنانی که مردان و زنان مؤمن را در فتنه انداختند (عذاب دادند) باز توبه نکردند، پس برای آن‌ها عذاب دوزخ و همچنین عذاب سوزنده است. ﴿11﴾ البته آنانی که ایمان آوردند و کارهای نیک کردند باغ‌هایی دارند که از زیر آن جوی‌ها روان است. این است پیروزی بزرگ. ﴿12﴾ (لیکن به یاد داشته باش که) البته گرفتِ پروردگار تو بسیار سخت است. ﴿13﴾ چون او (آفرینش) را آغاز می‌کند و (بار دوم نیز) او (زندگی هرچیز را) بازمی‌گرداند. ﴿14﴾ و او آمرزنده و دوستدار مؤمنان است. ﴿15﴾ و اوست صاحب عرش دارای مجد و عظمت. ﴿16﴾ هرچه را بخواهد حتماً انجام می‌دهد. ﴿17﴾ آیا قصۀ آن لشکرها (که هلاک شدند) به تو رسیده است؟ ﴿18﴾ (لشکریان) فرعون و ثمود. ﴿19﴾ (اما کفار از قصه‌های قرآن عبرت نمی‌گیرند)، بلکه کافران همیشه در پی تکذیب قرآن‌اند. ﴿20﴾ و لیکن الله از هر طرف بر آن‌ها احاطه دارد. ﴿21﴾ (قرآن قابل تکذیب نیست)، بلکه قرآن کتابی بزرگوار و عالی‌قدر است. ﴿22﴾ که در لوح المحفوظ (لوحۀ که از دسترسِ مخلوقات محفوظ است) ثبت است.

سورۀ طارق

سورۀ طارق

در مکه نازل شده و هفده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالسَّمَاءِ وَالطَّارِقِ١ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الطَّارِقُ٢ النَّجْمُ الثَّاقِبُ٣ إِنْ کُلُّ نَفْسٍ لَمَّا عَلَیْهَا حَافِظٌ٤ فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ مِمَّ خُلِقَ٥ خُلِقَ مِنْ مَاءٍ دَافِقٍ٦ یَخْرُجُ مِنْ بَیْنِ الصُّلْبِ وَالتَّرَائِبِ٧ إِنَّهُ عَلَى رَجْعِهِ لَقَادِرٌ٨ یَوْمَ تُبْلَى السَّرَائِرُ٩ فَمَا لَهُ مِنْ قُوَّةٍ وَلَا نَاصِرٍ١٠ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الرَّجْعِ١١ وَالْأَرْضِ ذَاتِ الصَّدْعِ١٢ إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ١٣ وَمَا هُوَ بِالْهَزْلِ١٤ إِنَّهُمْ یَکِیدُونَ کَیْدًا١٥ وَأَکِیدُ کَیْدًا١٦ فَمَهِّلِ الْکَافِرِینَ أَمْهِلْهُمْ رُوَیْدًا١٧﴾ [الطارق: 1-17].

﴿1﴾ قسم به آسمان، و قسم به طارق (یعنی ستاره ظاهرشونده در شب). ﴿2﴾ تو چه می‌دانی که طارق چیست؟ ﴿3﴾ آن ستارۀ درخشنده است. ﴿4﴾ کسی نیست مگر آن که بر او نگهبانی است. ﴿5﴾ پس باید انسان بنگرد که از چه آفریده شده است؟ ﴿6﴾ از آب (منی) زودریزنده آفریده شده است. ﴿7﴾ که از میان استخوان پشت (مرد) و استخوان سینه (زن) بیرون می‌شود. ﴿8﴾ لذا الله بر بازگردانیدن (یعنی دوباره زنده کردنِ) انسان‌ها قادر است. ﴿9﴾ روزی که رازهای پوشیده ظاهر شود. ﴿10﴾ پس در آن روز (برای انسان) هیچ قوتی و هیچ یاری‌دهنده‌ای نیست. ﴿11﴾ قسم به آسمان باران‌دار. ﴿12﴾ و قسم به زمین شگافنده (برای رویانیدن نباتات). ﴿13﴾ که قرآن کلام فیصله‌کننده (بین حق و باطل) است. ﴿14﴾ و سخن بیهوده و شوخی نیست. ﴿15﴾ البته آن‌ها (کفار) سخت نیرنگ می‌کنند. ﴿16﴾ و من نیز (برای مجازات‌شان) چاره‌اندیشی می‌کنم. ﴿17﴾ پس کافران را مهلت ده (تا فکر کنند و) زمانِ اندک آن‌ها را رها کن.