سورۀ مرسلات

سورۀ مرسلات

در مکه نازل شده و پنجاه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا١ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا٢ وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا٣ فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا٤ فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا٥ عُذْرًا أَوْ نُذْرًا٦ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ٧ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ٨ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ٩ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ١٠ وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ١١ لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ١٢ لِیَوْمِ الْفَصْلِ١٣ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ١٤ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١٥ أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ١٦ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ١٧ کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ١٨ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١٩﴾ [المرسلات: 1-19].

﴿1﴾ قسم به بادهای فرستاده شده‌ای پی در پی. ﴿2﴾ (باز) قسم به بادهای تیز وزنده. ﴿3﴾ و قسم به بادهای که ابرها را منتشر می‌کنند (برای باریدن باران). ﴿4﴾ باز قسم به فرشتگان فرق‌کننده (بین حق و باطل). ﴿5﴾ پس قسم به فرشتگان القا کنندۀ وعظ و وحی. ﴿6﴾ برای رفع عذر یا بیم دادن (از عذاب الله). ﴿7﴾ که البته آنچه وعده داده می‌شوید (از جزا و سزا) واقع شدنی است. ﴿8﴾ پس وقتی که ستاره‌ها بی‌نور و محو شوند. ﴿9﴾ و وقتی که آسمان شگافته شود. ﴿10﴾ و وقتی که کوه‌ها ریشه کن و پراگنده شوند. ﴿11﴾ و وقتی که برای (جمع شدن) پیغمبران وقت تعیین شود. ﴿12﴾ برای کدام روزی پس انداخته شده‌اند؟ ﴿13﴾ برای روز فیصله (به دادگاه الهی پس انداخته شده‌اند). ﴿14﴾ و تو چه می‌دانی که روز فیصله چیست؟ ﴿15﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿16﴾ آیا ما پیشینیان (مجرم) را هلاک نکردیم؟ ﴿17﴾ باز پسینیان (هلاک شده) را در پی آنان می‌آوریم. ﴿18﴾ ما با مجرمان اینگونه رفتار می‌کنیم. ﴿19﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان.

﴿أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ٢٠ فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ٢١ إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ٢٢ فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ٢٣ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٢٤ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ کِفَاتًا٢٥ أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا٢٦ وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا٢٧ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٢٨ انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ٢٩ انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلَاثِ شُعَبٍ٣٠ لَا ظَلِیلٍ وَلَا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ٣١ إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ٣٢ کَأَنَّهُ جِمَالَتٌ صُفْرٌ٣٣ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٣٤ هَذَا یَوْمُ لَا یَنْطِقُونَ٣٥ وَلَا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ٣٦ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٣٧ هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ  جَمَعْنَاکُمْ وَالْأَوَّلِینَ٣٨ فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ٣٩ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٠ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلَالٍ وَعُیُونٍ٤١ وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ٤٢ کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ٤٣ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ٤٤ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٥ کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلًا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ٤٦ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٧ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لَا یَرْکَعُونَ٤٨ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ٤٩ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ٥٠﴾ [المرسلات: 20-50].

﴿20﴾ آیا شما را از آب حقیر (منی) نه آفریدیم؟ ﴿21﴾ باز آن را در قرارگاه محفوظ و استوار (رحم مادر) قرار دادیم. ﴿22﴾ تا مدتی معین (نه ماه). ﴿23﴾ پس اندازه کردیم (برای بودنِ آن در رحم مادر) پس ما چه خوب اندازه‌کنندگانیم. ﴿24﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿25﴾ آیا زمین را جمع‌کننده نگردانیدیم؟ ﴿26﴾ (برای) زنده‌ها و مرده‌ها؟ ﴿27﴾ و در آن کوه‌های بلند قرار دادیم و به شما (از زمین) آب شیرین نوشانیدیم. ﴿28﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿29﴾ (به مجرمان) گویند بروید به‌سوی آنچه که آن را دروغ می‌شمردید. ﴿30﴾ بروید به‌سوی سایۀ سه شاخه (سایۀ آتش دوزخ). ﴿31﴾ (آن سایه) نه سردی دارد و نه گرمی شعلۀ آتش را دفع می‌کند. ﴿32﴾ آتش پاره‌هایی از خود بیرون می‌اندازد که مانند قصر (بزرگ) است. ﴿33﴾ گویی شعله‌های آن (در بزرگی) مانند شترهای زردرنگ است. ﴿34﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿35﴾ این روزی است که (کفار) نمی‌توانند سخن بگویند. ﴿36﴾ و به آنان اجازه داده نمی‌شود تا عذرخواهی کنند. ﴿37﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿38﴾ (و گفته شود) این روز روزِ فیصله است که شما و مردمان پیشین را جمع کردیم. ﴿39﴾ پس اگر حیله‌ای دارید پس به کار گیرید. ﴿40﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿41﴾ البته پرهیزگاران در سایه‌ها و چشمه‌ها قرار دارند. ﴿42﴾ و از هر نوع میوه که بخواهند. ﴿43﴾ (به آن‌ها گفته شود که) بخورید و بنوشید خوشگوار به پاداش آنچه (در دنیا) می‌کردید. ﴿44﴾ همانا ما اینطور نیکوکاران را پاداش می‌دهیم. ﴿45﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿46﴾ (به تکذیب‌کنندگان گفته می‌شود) بخورید و بهره گیرید اندک، یقیناً شما مجرمید. ﴿47﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿48﴾ و چون به آنان گفته شود به رکوع بروید نمی‌توانند به رکوع بروند. ﴿49﴾ در آن روز وای بر تکذیب‌کنندگان. ﴿50﴾ پس بعد از این (انکار قرآن) به کدام سخن ایمان می‌آورند؟

سورۀ نبأ

سورۀ نبأ

در مکه نازل شده و چهل آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ١ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ٢ الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ٣ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ٤ ثُمَّ کَلَّا سَیَعْلَمُونَ٥ أَلَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَادًا٦ وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا٧ وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا٨ وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا٩ وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا١٠ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا١١ وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا١٢ وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا١٣ وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا١٤ لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا١٥ وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا١٦ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا١٧ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا١٨ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا١٩ وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا٢٠ إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا٢١ لِلطَّاغِینَ مَآبًا٢٢ لَابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا٢٣ لَا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلَا شَرَابًا٢٤ إِلَّا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا٢٥ جَزَاءً وِفَاقًا٢٦ إِنَّهُمْ کَانُوا لَا یَرْجُونَ حِسَابًا٢٧ وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا٢٨ وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا٢٩ فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلَّا عَذَابًا٣٠﴾ [النبأ: 1-30].

﴿1﴾ دربارۀ چه از یکدیگر می‌پرسند؟ ﴿2﴾ از خبر بزرگ (می‌پرسند). ﴿3﴾ (خبری) که آن‌ها در آن اختلاف دارند. ﴿4﴾ چنین نیست (آن خبر را عنقریب) خواهند دانست. ﴿5﴾ (باز می‌گویم) چنین نیست (آن خبر را عنقریب) خواهند دانست. ﴿6﴾ (برپا کردن قیامت به ما چه مشکل است؟) آیا ما زمین را بستر نگردانیده‌ایم؟ ﴿7﴾ و کوه‌ها را (همچون) میخ‌ها (نگردانیده‌ایم)؟ ﴿8﴾ و شما را جفت (نر و ماده) آفریدیم. ﴿9﴾ و خواب‌تان را سبب آرامش قرار دادیم. ﴿10﴾ و شب را (مانند لباس) پوششی گردانیدیم. ﴿11﴾ و روز را وقتِ تلاش و معاش گردانیدیم. ﴿12﴾ و بالای سر شما هفت آسمانِ محکم بنا نمودیم. ﴿13﴾ و (آفتاب را) چراغ فروزان و درخشنده ساختیم. ﴿14﴾ و ابرهای متراکم و فشرده آبِ فراوان نازل کردیم. ﴿15﴾ تا به وسیله آن دانه و گیاه را بیرون آریم. ﴿16﴾ و باغ‌های درهم‌پیچیده و انبوه را نیز (آفریدیم). ﴿17﴾ یقیناً روز فیصله، وقت مقرر و معین است. ﴿18﴾ روزی که در صور دمیده شود، پس (به دربار پروردگارتان) گروه گروه بیایید. ﴿19﴾ و آسمان گشوده شود و به صورت دروازه‌هایی باز درآید. ﴿20﴾ و کوه‌ها روان شوند و مانند سراب گردند. ﴿21﴾ البته دوزخ در انتظار (مردم سرکش) است. ﴿22﴾ و برای سرکشان جای بازگشت است. ﴿23﴾ در آن جا مدت طولانی می‌مانند. ﴿24﴾ در آن جا نه سردی می‌چشند و نه نوشیدنی گوارائی می‌نوشند. ﴿25﴾ مگر آب جوش و زرداب زخم دوزخیان را. ﴿26﴾ این جزایی است مناسب و موافق (حال و وضعیت آن‌ها). ﴿27﴾ (چون) آن‌ها (در دنیا) حساب روز قیامت را امید نداشتند. ﴿28﴾ و آیات ما را به شدت تکذیب کردند. ﴿29﴾ ولی ما هرچیز را با نوشتن حفظ نموده‌ایم. ﴿30﴾ پس (برای‌شان گفته می‌شود که) بچشید عذاب را، چون هرگز به شما جز عذاب نخواهیم افزود.

﴿إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا٣١ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا٣٢ وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا٣٣ وَکَأْسًا دِهَاقًا٣٤ لَا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلَا کِذَّابًا٣٥ جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا٣٦ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ  لَا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا٣٧ یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلَائِکَةُ صَفًّا  لَا یَتَکَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا٣٨ ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ  فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا٣٩ إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا٤٠﴾ [النبأ: 31-40].

﴿31﴾ البته برای پرهیزگاران کامیابی بزرگ است. ﴿32﴾ و باغ‌ها، و درختانِ انگور. ﴿33﴾ و دختران نوجوان و هم‌سال. ﴿34﴾ و پیاله‌ای پر از شراب. ﴿35﴾ در آن جا سخن بیهوده و دروغ نمی‌شنوند. ﴿36﴾ این پاداش از سوی پروردگار تو (است) پاداش و بخششی از روی حساب. ﴿37﴾ پروردگار آسمان‌ها و زمین و هرچه در بین آن دو قرار دارد که او بسیار مهربان است، (با این وصف از عظمت او) نمی‌توانند با او سخنی بگویند. ﴿38﴾ روزی که جبرئیل و دیگر فرشته‌ها (به دربار الله) صف‌بسته می‌ایستند، سخن نمی‌گویند، مگر کسی که پروردگار مهربان به او اجازه دهد و او نیز سخن حق و درست بگوید. ﴿39﴾ آن روز، روز حق (و راست) است، پس هرکه بخواهد نجات یابد (عمل درست انجام دهد) که در روز قیامت به‌سوی او بازمی‌گردد. ﴿40﴾ البته ما شما را از عذاب نزدیک ترسانیدیم، روزی که انسان آنچه را با دستان خویش پیش فرستاده است می‌بیند و کافر می‌گوید: ای کاش من خاک می‌بودم!.

سورۀ نازعات

سورۀ نازعات

در مکه نازل شده و چهل و شش آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا١ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا٢ وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا٣ فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا٤ فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا٥ عُذْرًا أَوْ نُذْرًا٦ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ٧ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ٨ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ٩ وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ١٠ وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ١١ لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ١٢ لِیَوْمِ الْفَصْلِ١٣ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ١٤ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ١٥ أَلَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ١٦﴾ [المرسلات: 1-16].

﴿1﴾ قسم به فرشته‌های که ارواح کافران را به سختی می‌گیرند. ﴿2﴾ و قسم به فرشته‌های که ارواح مؤمنان را به آسانی می‌گیرند. ﴿3﴾ و قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) به سرعت شناورند. ﴿4﴾ پس قسم به فرشتگانی که (در اجرای اوامر الهی) از یکدیگر سبقت می‌گیرند. ﴿5﴾ باز قسم به فرشتگانی که همۀ کارها را تدبیر می‌کنند. ﴿6﴾ روزی که زلزلۀ سخت همه چیز را به لرزه می‌آورد. ﴿7﴾ به تعقیب آن لرزۀ دیگر واقع شود. ﴿8﴾ برخی از دل‌ها (در آن روز) ترسان و لرزان است. ﴿9﴾ (و) چشم‌های ایشان پایین افتاده است. ﴿10﴾ می‌گویند: آیا ما دوباره بازگردانیده می‌شویم (به حالت نخستین؟) ﴿11﴾ آیا (باز زنده می‌شویم که) استخوان‌های پوسیده شویم؟ ﴿12﴾ گویند (اگر چنین باشد) آن زندگی زیانبار خواهد بود. ﴿13﴾ (الله در جواب آن‌ها فرمود): جز این نیست که آن تنها آواز بلند است. ﴿14﴾ پس ناگهان در میدان محشر (که جای بی‌خوابی است) حاضر شوند. ﴿15﴾ آیا داستانِ (دعوت) موسی به تو رسیده است؟ ﴿16﴾ وقتی که پروردگارش او را در وادی پاک طوی صدا کرد.

﴿اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى١٧ فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى١٨ وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى١٩ فَأَرَاهُ الْآیَةَ الْکُبْرَى٢٠ فَکَذَّبَ وَعَصَى٢١ ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى٢٢ فَحَشَرَ فَنَادَى٢٣ فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الْأَعْلَى٢٤ فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَى٢٥ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى٢٦ أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ  بَنَاهَا٢٧ رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا٢٨ وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا٢٩ وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا٣٠ أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا٣١ وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا٣٢ مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ٣٣ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى٣٤ یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ مَا سَعَى٣٥ وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى٣٦ فَأَمَّا مَنْ طَغَى٣٧ وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا٣٨ فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى٣٩ وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى٤٠ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى٤١ یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا٤٢ فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا٤٣ إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا٤٤ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا٤٥ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلَّا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا٤٦﴾ [النازعات: 17-46].

﴿17﴾ (به او گفت): به‌سوی فرعون برو که سرکشی و طغیان کرده است. ﴿18﴾ پس به او بگو: آیا می‌خواهی که (از کفر) پاک شوی؟ ﴿19﴾ و تو را به‌سوی پروردگارت راهنمائی کنم تا (بعد از شناختن پروردگارت) بترسی (و ایمان آوری و سرکشی نکنی). ﴿20﴾ پس (موسی) معجزۀ بزرگ را به او نشان داد. ﴿21﴾ اما او دروغ شمرد و نافرمانی کرد. ﴿22﴾ باز پشت کرد (از مجلس موسی و برای فساد) سعی می‌نمود. ﴿23﴾ پس (ساحران را) جمع کرد و اعلان نمود. ﴿24﴾ پس گفت: من پروردگار بزرگتر شما هستم. ﴿25﴾ پس الله او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار کرد. ﴿26﴾ یقیناً در این (ماجرا) برای کسی که (از عذاب الله) بترسد، عبرت است. ﴿27﴾ آیا (دوباره) آفریدن شما سخت‌تر است یا آفریدن آسمانی که او (الله) آن را بنا کرده؟ ﴿28﴾ و بلندی آن را بر افراشت، پس آن را استوار و برابر کرد. ﴿29﴾ و شبش را تاریک و روزش را روشن گردانید. ﴿30﴾ و بعد از آن زمین را هموار نمود. ﴿31﴾ از آن (زمین) آب و چراگاهش را بیرون کرد. ﴿32﴾ و کوه‌ها را (بر زمین) محکم و پابرجا کرد. ﴿33﴾ (این همه را پیدا کرد) برای منفعت شما و چهارپایان‌تان. ﴿34﴾ پس وقتی که بزرگ‌ترین حادثۀ (قیامت) بیاید. ﴿35﴾ روزی که انسان آن کوشش خود را (در دنیا) به یاد می‌آورد. ﴿36﴾ و دوزخ برای هر بیننده‌ای آشکار و نمایان شود. ﴿37﴾ اما هر کسی طغیان و سرکشی کرد ﴿38﴾ و زندگانی دنیا را (بر آخرت) ترجیح داد. ﴿39﴾ پس یقیناً دوزخ جایگاه اوست. ﴿40﴾ و اما کسی که از ایستادن در حضور پروردگارش ترسید و نفسش را از هوی و هوس باز داشت. ﴿41﴾ پس یقیناً جنت جایگاه اوست. ﴿42﴾ دربارۀ قیامت از تو می‌پرسند که چه وقتی برپا می‌شود؟ ﴿43﴾ تو را چه خبر از (وقت برپا شدن) آن. ﴿44﴾ پایان و سرانجام آن با پروردگار توست. ﴿45﴾ تو تنها بیم‌دهندۀ کسی هستی که از آن (قیامت) می‌ترسد. ﴿46﴾ روزی که آن را می‌بینند، گویا که آنان جز (به قدر) شب یا چاشتی (در دنیا و برزخ) درنگ نکرده‌اند.

سورۀ عبس

سورۀ عبس

در مکه نازل شده و چهل و دو آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿عَبَسَ وَتَوَلَّى١ أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى٢ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى٣ أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى٤ أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى٥ فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى٦ وَمَا عَلَیْکَ أَلَّا یَزَّکَّى٧ وَأَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى٨ وَهُوَ یَخْشَى٩ فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى١٠ کَلَّا إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ١١ فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ١٢ فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ١٣ مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ١٤ بِأَیْدِی سَفَرَةٍ١٥ کِرَامٍ بَرَرَةٍ١٦ قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ١٧ مِنْ أَیِّ شَیْءٍ خَلَقَهُ١٨ مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ١٩ ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ٢٠ ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ٢١ ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ٢٢ کَلَّا لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ٢٣ فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ٢٤ أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبًّا٢٥ ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقًّا٢٦ فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبًّا٢٧ وَعِنَبًا وَقَضْبًا٢٨ وَزَیْتُونًا وَنَخْلًا٢٩ وَحَدَائِقَ غُلْبًا٣٠ وَفَاکِهَةً وَأَبًّا٣١ مَتَاعًا لَکُمْ وَلِأَنْعَامِکُمْ٣٢ فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ٣٣ یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ٣٤ وَأُمِّهِ وَأَبِیهِ٣٥ وَصَاحِبَتِهِ وَبَنِیهِ٣٦ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ٣٧ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ٣٨ ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ٣٩ وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ٤٠﴾ [عبس: 1-40].

﴿1﴾ روی ترش کرد و اعراض نمود. ﴿2﴾ به این که نزد او نابینا آمد. ﴿3﴾ و تو چه دانی که او شاید در پی پاکی باشد. ﴿4﴾ یا پند گیرد، پس آن پند به او سودی رساند. ﴿5﴾ اما کسی که خود را بی‌نیاز می‌داند. ﴿6﴾ پس تو در پی او شدی؟ ﴿7﴾ و اگر او (شخص بی‌نیاز) پاک هم نشود، گناهی بر تو نیست. ﴿8﴾ و اما کسی که شتابان نزد او آمد. ﴿9﴾ در حالی که (از الله) می‌ترسید. ﴿10﴾ پس تو (به دیگران مشغول شده) از وی روی‌گردان می‌شوی. ﴿11﴾ چنین نیست (که آن‌ها می‌پندارند) یقیناً قرآن وسیله‌ای پند است. ﴿12﴾ پس هرکس (پند) بخواهد باید آن را یاد کند. ﴿13﴾ (همانا آیات قرآن) در صحیفه‌های قدرمند درج و محفوظ است. ﴿14﴾ که بلندمرتبه و پاکیزه است. ﴿15﴾ به دستِ نویسندگان. ﴿16﴾ بزرگوار و نیک‌کردار. ﴿17﴾ مرگ بر این انسان (کافر و سرکش)، چه ناشکر است! ﴿18﴾ (دقت نکرده که) الله او را از چه چیز آفریده است؟ ﴿19﴾ از نطفه (قطرۀ منی در رحم مادر) او را آفرید، پس (اندازۀ ماندن او در رحم مادر را) مقرر کرد. ﴿20﴾ باز راه را برای او آسان گردانید. ﴿21﴾ باز (بعد از پایان‌یافتن عمر) او را می‌میراند و در قبر می‌نهد. ﴿22﴾ باز هر وقتی که بخواهد او را زنده می‌کند. ﴿23﴾ نه! آنچه را که به او فرمان داده بود انجام نداد. ﴿24﴾ پس باید انسان به غذای خود بنگرد. ﴿25﴾ (که) ما آب را به فراوانی فرو ریختیم. ﴿26﴾ باز زمین را به خوبی شگافتیم. ﴿27﴾ پس در زمین دانه‌ها را رویانیدیم. ﴿28﴾ و (درخت‌های) انگور و سبزیجات را. ﴿29﴾ و (درخت‌های) زیتون و خرما را. ﴿30﴾ و باغ‌های پر درخت را. ﴿31﴾ و میوه‌ها و علف‌زارها (چراگاه‌ها) را. ﴿32﴾ (این همه را آفریدیم) برای نفع شما و حیواناتِ شما. ﴿33﴾ پس چون آواز سخت و هولناک (قیامت) بیاید. ﴿34﴾ روزی که انسان از برادر خود می‌گریزد. ﴿35﴾ و از مادر و پدر خود. ﴿36﴾ و از زن و فرزند خود. ﴿37﴾ (چون) هرکس از آنان در آن روز حالتی دارد که برایش کفایت می‌کند. ﴿38﴾ در آن روز چهره‌هایی شاد و درخشانند. ﴿39﴾ و خوش و خندانند. ﴿40﴾ و در آن روز چهره‌هایی بر آن‌ها غبار نشسته است.

﴿تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ٤١ أُولَئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ٤٢﴾ [عبس: 41-42].

﴿41﴾ چهرۀ آن‌ها را سیاهی و تاریکی پوشانده است. ﴿42﴾ این‌ها همان گروه کافرِ بدکار‌اند.

سورۀ تکویر

سورۀ تکویر

در مکه نازل شده و بیست و نه آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ١ وَإِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ٢ وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ٣ وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ٤ وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ٥ وَإِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ٦ وَإِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ٧ وَإِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ٨ بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ٩ وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ١٠ وَإِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ١١ وَإِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ١٢ وَإِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ١٣ عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ١٤ فَلَا أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ١٥ الْجَوَارِ الْکُنَّسِ١٦ وَاللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ١٧ وَالصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ١٨ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ١٩ ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ٢٠ مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ٢١ وَمَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ٢٢ وَلَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ٢٣ وَمَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ٢٤ وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ٢٥ فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ٢٦ إِنْ هُوَ إِلَّا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ٢٧ لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ٢٨ وَمَا تَشَاءُونَ إِلَّا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ٢٩﴾ [التکویر: 1-29].

﴿1﴾ وقتی که آفتاب پیچانیده شود (بی‌نور گردد). ﴿2﴾ و وقتی که ستاره‌ها بی‌نور و تاریک شوند. ﴿3﴾ و وقتی که کوه‌ها را روان سازند. ﴿4﴾ و وقتی که ماده شترانِ باردار معطل گذاشته شوند. ﴿5﴾ و وقتی که حیوانات وحشی حشر شوند. ﴿6﴾ و وقتی که بحرها به جوش آیند. ﴿7﴾ و وقتی که اجساد را با ارواح یکجا کنند. ﴿8﴾ و وقتی که از دختر زنده به گورشده پرسیده شود. ﴿9﴾ (که) به کدام گناه کشته شده است؟ ﴿10﴾ و وقتی که نامه‌های اعمال گشوده شود. ﴿11﴾ و وقتی که آسمان از جای کنده شود. ﴿12﴾ و وقتی که دوزخ شعله‌ور شود. ﴿13﴾ و وقتی که جنت (برای اهلش) نزدیک آورده شود. ﴿14﴾ هرکس آنچه (از نیکی و بدی) را که آماده (و حاضر) کرده است بداند. ﴿15﴾ پس قسم به ستاره‌های که بازمی‌گردند. ﴿16﴾ (ستارگان) حرکت کننده (باز در افق) نهان شونده. ﴿17﴾ و قسم به شب چون برود. ﴿18﴾ و قسم به صبح چون بدمد. ﴿19﴾ یقیناً (قرآن) سخن رسول گرامی است. ﴿20﴾ (که) او نیرومند است و در بارگاه صاحب عرش (الله) دارای منزلت والایی است. ﴿21﴾ از او فرمان می‌برند، در آن جا (او) امین است. ﴿22﴾ و هم صحبت شما (محمد) دیوانه نیست. ﴿23﴾ و البته (او) آن (فرشته) را در کنارۀ آشکار آسمان دید. ﴿24﴾ و او بر رسانیدن سخن‌های غیب بخیل نیست. ﴿25﴾ و قرآن سخن شیطانِ رانده‌شده نیست. ﴿26﴾ پس (قرآن را گذاشته) به کجا می‌روید؟ ﴿27﴾ آن قرآن جز پند و اندرز برای جهانیان نیست. ﴿28﴾ برای کسی از شما که بخواهد (کردارش) به راه راست، مستقیم شود. ﴿29﴾ و شما چیزی را نمی‌خواهید مگر آن که الله، پروردگار جهانیان آن را بخواهد.