سورۀ لیل

سورۀ لیل

در مکه نازل شده و بیست و یک آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَاللَّیْلِ إِذَا یَغْشَى١ وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى٢ وَمَا خَلَقَ الذَّکَرَ وَالْأُنْثَى٣ إِنَّ سَعْیَکُمْ لَشَتَّى٤ فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى٥ وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى٦ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْیُسْرَى٧ وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى٨ وَکَذَّبَ بِالْحُسْنَى٩ فَسَنُیَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى١٠ وَمَا یُغْنِی عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى١١ إِنَّ عَلَیْنَا لَلْهُدَى١٢ وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَى١٣ فَأَنْذَرْتُکُمْ نَارًا تَلَظَّى١٤ لَا یَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى١٥ الَّذِی کَذَّبَ وَتَوَلَّى١٦ وَسَیُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى١٧ الَّذِی یُؤْتِی مَالَهُ یَتَزَکَّى١٨ وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَى١٩ إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَى٢٠ وَلَسَوْفَ یَرْضَى٢١﴾ [اللیل: 1-21].

﴿1﴾ قسم به شب چون روز را (با تاریکی) بپوشاند. ﴿2﴾ و قسم به روز چون روشن شود. ﴿3﴾ و قسم به آن ذاتی که نر و ماده را آفریده است. ﴿4﴾ همانا کوشش‌های شما گوناگون و مختلف است. ﴿5﴾ پس اما کسی که (در راه الله مال خود را) بخشید و پرهیزگاری کرد. ﴿6﴾ و شریعت نیک (و آسان) را تصدیق کرد. ﴿7﴾ پس (راه رسیدن) به آسایش را برای او آسان می‌گردانیم. ﴿8﴾ ولی کسی که بخل ورزید، و (خود را) مستغنی شمرد. ﴿9﴾ و (شریعت) نیک (و آسان) را تکذیب کرد. ﴿10﴾ پس زودا که راه سختی (راه دوزخ) را به او آسان کنیم. ﴿11﴾ و وقتی (به گور) انداخته شود مال و دارایی‌اش به او سودی نخواهد کرد. ﴿12﴾ البته راهنمائی (انسان‌ها) بر عهدۀ ماست. ﴿13﴾ و البته (کامیابی) دنیا و آخرت در اختیار ماست. ﴿14﴾ پس شما را از آتشی که شعله می‌زند ترسانیدم. ﴿15﴾ جز بدبخت‌ترین انسان‌ها در آن درنیاید. ﴿16﴾ آن که تکذیب کرد و روی گشتاند. ﴿17﴾ و پرهیزگارترین (انسان‌ها) از آن دور داشته خواهد شد. ﴿18﴾ آن که مال خود را می‌دهد تا پاک شود. ﴿19﴾ و هیچ کسی نزد او نعمتی ندارد که پاداش (آن را) ببیند. ﴿20﴾ (انفاق نمی‌کند آن متقی) مگر برای کسب رضایت پروردگار والاترش. ﴿21﴾ و البته به زودی راضی شود.

سورۀ ضحی

سورۀ ضحی

در مکه نازل شده و یازده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالضُّحَى١ وَاللَّیْلِ إِذَا سَجَى٢ مَا وَدَّعَکَ رَبُّکَ وَمَا قَلَى٣ وَلَلْآخِرَةُ خَیْرٌ لَکَ مِنَ الْأُولَى٤ وَلَسَوْفَ یُعْطِیکَ رَبُّکَ فَتَرْضَى٥ أَلَمْ یَجِدْکَ یَتِیمًا فَآوَى٦ وَوَجَدَکَ ضَالًّا فَهَدَى٧ وَوَجَدَکَ عَائِلًا فَأَغْنَى٨ فَأَمَّا الْیَتِیمَ فَلَا تَقْهَرْ٩ وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ١٠ وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثْ١١﴾ [الضحى: 1-11].

﴿1﴾ قسم به وقت چاشت. ﴿2﴾ و قسم به شب چون (تاریک شود) و آرام گیرد. ﴿3﴾ پروردگارت تو را رها نکرده و بر تو خشم نگرفته است. ﴿4﴾ و البته آخرت برای تو بهتر از دنیاست. ﴿5﴾ و البته پروردگارت به تو (نعمت) خواهد داد که راضی و شادمان شوی. ﴿6﴾ آیا تو را یتیم نیافت پس تو را جای داد؟ ﴿7﴾ و تو را بی‌خبر (از احکام شرع) یافت پس هدایت کرد. ﴿8﴾ و تو را فقیر یافت پس غنی گردانید. ﴿9﴾ پس بر یتیم قهر مکن. ﴿10﴾ و سائل و گداگر را از خود مران. ﴿11﴾ و اما نعمت‌های پروردگارت را بازگو کن.

سورۀ شرح

سورۀ شرح

در مکه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿أَلَمْ نَشْرَحْ لَکَ صَدْرَکَ١ وَوَضَعْنَا عَنْکَ وِزْرَکَ٢ الَّذِی أَنْقَضَ ظَهْرَکَ٣ وَرَفَعْنَا لَکَ ذِکْرَکَ٤ فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا٥ إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ یُسْرًا٦ فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ٧ وَإِلَى رَبِّکَ فَارْغَبْ٨﴾ [الشرح: 1-8].

﴿1﴾ آیا سینه‌ات را برایت نکشادیم؟ ﴿2﴾ و بار سنگین را از تو برنداشتیم؟ ﴿3﴾ همان باری که پشت تو را سنگین کرده بود. ﴿4﴾ و آوازه‌ات را برایت بلند گرداندیم. ﴿5﴾ پس یقیناً با هر ساختی آسانی است. ﴿6﴾ یقیناً با (همان) سختی آسانی (دیگر) است. ﴿7﴾ پس هرگاه فارغ شدی (از دعوت و تبلیغ)، پس بکوش (برای عبادت پروردگارت). ﴿8﴾ و (با رغبت و اشتیاق) به‌سوی پروردگارت روی آور.

سورۀ تین

سورۀ تین

در مکه نازل شده و هشت آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿وَالتِّینِ وَالزَّیْتُونِ١ وَطُورِ سِینِینَ٢ وَهَذَا الْبَلَدِ الْأَمِینِ٣ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی أَحْسَنِ تَقْوِیمٍ٤ ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِینَ٥ إِلَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ٦ فَمَا یُکَذِّبُکَ بَعْدُ بِالدِّینِ٧ أَلَیْسَ اللَّهُ بِأَحْکَمِ الْحَاکِمِینَ٨﴾ [التین: 1-8].

﴿1﴾ قسم به انجیر و زیتون. ﴿2﴾ و قسم به طور سینا. ﴿3﴾ و قسم به این شهر امن (مکه). ﴿4﴾ بی‌گمان انسان را در بهترین صورت (و ترکیب) آفریدیم. ﴿5﴾ باز او را به پست‌ترین مرحله (حقیرترین مرتبه؛ به سبب کفر) بازگردانیدیم. ﴿6﴾ مگر آنانی که ایمان آوردند و کارهای نیک انجام دادند، پس برای آن‌ها اجریست قطع ناشدنی. ﴿7﴾ پس چه چیز سبب می‌شود (ای انسان) که قیامت را تکذیب کنی. ﴿8﴾ آیا الله بزرگ‌ترین فرمانروایان نیست؟ (بلی هست! و من بر آن از جملۀ گواهانم).

سورۀ علق

سورۀ علق

در مکه نازل شده و نوزده آیت است

بنام الله بخشندۀ مهربان

﴿اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ١ خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ٢ اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ٣ الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ٤ عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ٥ کَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَیَطْغَى٦ أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَى٧ إِنَّ إِلَى رَبِّکَ الرُّجْعَى٨ أَرَأَیْتَ الَّذِی یَنْهَى٩ عَبْدًا إِذَا صَلَّى١٠ أَرَأَیْتَ إِنْ کَانَ عَلَى الْهُدَى١١ أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَى١٢ أَرَأَیْتَ إِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى١٣ أَلَمْ یَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ یَرَى١٤ کَلَّا لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِیَةِ١٥ نَاصِیَةٍ کَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ١٦ فَلْیَدْعُ نَادِیَهُ١٧ سَنَدْعُ الزَّبَانِیَةَ١٨ کَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ١٩﴾ [العلق: 1-19].

﴿1﴾ بخوان به نام پروردگارت که (همه چیز را) آفرید. ﴿2﴾ (و) انسان را از خون بسته آفرید. ﴿3﴾ بخوان که پروردگارت کریم‌تر (و گرامی‌تر) است. ﴿4﴾ آن که (انسان را) با قلم آموخت. ﴿5﴾ آن چیزی را به انسان آموخت که نمی‌دانست. ﴿6﴾ نه چنین نیست، بی‌گمان انسان طغیان می‌کند. ﴿7﴾ چون خود را مستغنی (بی‌نیاز) می‌بیند. ﴿8﴾ البته بازگشت همه به‌سوی پروردگار توست. ﴿9﴾ آیا دیدی آن را که منع می‌کند. ﴿10﴾ بنده‌ای را که نماز گزارد. ﴿11﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب) که (آن بندۀ نمازگزار) بر راه راست باشد. ﴿12﴾ یا به پرهیزگاری سفارش کند (بازهم او را منع می‌کند)؟ ﴿13﴾ آیا دیده‌ای (ای مخاطب که) اگر (حق را) تکذیب کند و اعراض نماید (آیا الله او را به حالش می‌گذارد)؟ ﴿14﴾ آیا ندانست که الله می‌بیند؟ ﴿15﴾ چنین نیست (که او گمان دارد، اگر بازنیاید (آن منع‌کننده) البته پیشانی‌اش را خواهیم کشید. ﴿16﴾ پیشانی دروغ‌گوی خطاکار. ﴿17﴾ پس باید اهل مجلسش را بخواهد. ﴿18﴾ ما هم به زودی فرشته‌های موظف دوزخ را طلب می‌کنیم. ﴿19﴾ نه، چنین نیست، هرگز از او اطاعت مکن (بلکه) سجده کن (به دربار پروردگارت) و تقرب جوی.