ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
الحمدلله رب العاملین والصلوة والسلام على رسوله سید المرسلین وخاتم النبیین، محمد وآله واصحابه أجمعین ومن تبعهم بإحسان ودعا بدعوتهم إلى یوم الدین.
اما بعد! فأعوذ بالله من الشیطان الرجیم ﴿ٱلۡیَوۡمَ أَکۡمَلۡتُ لَکُمۡ دِینَکُمۡ وَأَتۡمَمۡتُ عَلَیۡکُمۡ نِعۡمَتِی وَرَضِیتُ لَکُمُ ٱلۡإِسۡلَٰمَ دِینٗاۚ﴾ [المائدة: 3]
«امروز دین شما را کامل و نعمت خود را بر شما تکمیل نمودم و اسلام را بعنوان آیین (جاودان) شما برگزیدم».
رییس محترم! حضار گرامی و برادران عزیز! تا جاییکه من اطلاع دارم این اولین کنگرهای است که در یک مرکز فرهنگی جهانی و تاریخی و سرچشمهی اندیشه و عمل، مانند «دار العلوم دیوبند» در موضوع ختم نبوّت و بررسی حقیقت و خطرهای فرقهی «قادیانی»([1]) برگزار میشود و این آیین نوساخته از جنبههای علمی، دینی و کلامی کاملاً تحلیل و بررسی میشود.
بنده بسیار متأسفم که نمیتوانم از این اجتماع باشکوه، بطور کامل بهرهمند شوم، چون بنابر عوارض و مشکلات پیشآمده ناگزیرم با کسب اجازه از میزبانان جلسه و همکاران گرامی و شرکتکنندگان محترم، مرخص شوم([2]) مطلبی که هماکنون بعرض میرسد چکیدهای است از مطالعات قرآنی و تاریخ ادیان و ملل و بررسی تطبیقی مذاهب که آن را به عنوان یک طالب العلم حقیر تقدیم میکنم. روی سخنم بیشتر به طبقهی اهل علم و آن دسته از طلاب گرامی است که در حال آمادگی برای خدمت دین هستند.
شنوندگان محترم! از مطالعهی قرآن، درمییابیمکه دو اصل، در رابطه با دین، از اهمّیت فوق العادهای برخوردارند و از ضروریات اساسی ادیان و مذاهب بشمار میروند:
1- اشاعه و نشر دین.
2- پاسداری و حفظ دین.
[1]- فرقهای ضاله و خارج از اسلام است که از سوی استعمار انگلیس، طرح ریزی شده و در شبه قاره هند و پاکستان رواج دارد، پیروان این فرقۀ باطل، فردی به نام غلام احمد قادیانی را که دست پرورده انگلیس بوده، پیغمبر خدا میدانند و از او پیروی میکنند. (مترجم)
[2]- کنفرانس در سه روز برگزار شده و حضرت امام، به علت کثرت مشاغل و مسئولیتهای فرهنگی فقط در جلسه افتتاحیه شرکت کرده است.
پس از سپاس و ستایش حق و درود بر نبی حق، این نخستین بار است که بعد از نام دعوتگر و مصلح بزرگ جهان اسلام، حضرت امام العصر سید ابوالحسن علی حسنی ندوی، بجای جملاتی همچون: «مدظله و حفظه الله» جملههایی مانند: «قدس سره، رحمة الله علیه و ...» بکار میبرم، راستی چه دشوار است داغ مفارقت مردان بزرگ و خاموشی چراغهای فروزان معنویت، اما چون همهی امور از جانب «الله» فیصله میشود این اندوه طاقتفرسا نیز، در جوار الطاف او آسان خواهد بود.
اینک که از انفاس قدسی این منبع روحی محروم شدهایم، چارهای جز این نداریم که فیوضات ایشان را در آثار و نوشتههای وی جستو کنیم.
چو گل رفت و گلستان شد
خراب |
بوی گل را از که جوئیم جز
گلاب |
آنچه یک اثر علمی یا هنری را ماندگار میسازد، تنها شیوایی عبارت، زیبایی کلمات و تعابیر و اهمیت موضوع یا طراحی و معماری مدرن نیست، بلکه اخلاص و خداجویی، حس خیرخواهی و حسن نیت، در رأس همهی این عوامل قرار دارد، به عبارت دیگر (برگرفته از یکی از ابیات خواجه حافظ) سوز درون، اشک روان، آه سحر، نالهی شب است که تأثیر میبخشد، گرچه عوامل یاد شده نیز بیتاثیر نیستند، اما تاثیر آنها مقطعی است. از اینجاست که یک کتاب بخاطر برخورداری از محاسن فوق، مؤقتاً جای پایی در بین خوانندگان باز میکند. امّا به زودی مقبولیت خود را از دست میدهد و به عنوان یک اثر ماندگار تلقی نمیشود.
اینکه میبینید آثار بزرگانی همچون امام سید ابو الحسن ندوی/، از مقبولیت و معنویت خاصی برخوردار است، جاذبهی معنوی و بُعد عرفانی، سوز درون و حسن خیرخواهی و سعهی صدر امام است که بیش از هر عامل دیگر موثر واقع شده است، گرچه این حقیقتی است انکار ناپذیر که علّامهی فقید، شخصیتی جامع، محققی نامور، ادیبی بلندپایه و مبتکر سبک ادبی نوینی در ادبیات اسلامی، به ویژه ادبیات عرب بود و مسؤولیت «بنیاد جهانی ادبیات اسلامی» را به عهده داشت، اما بدون شک به وسیلهی ربانیت و نیروی معنوی توانست جهانی را دگرگون کند.
خدا را سپاس میگوییم که در پرتو توفیق و الطاف او توانستیم اثری دیگر از آثار گرانبهای مجدّد و بزرگمرد قرن پانزدهم هجری و برجستهترین شخصیت قرن بیستم میلادی به خوانندگان تقدیم نماییم.
رسالهی حاضر، شامل دو گفتار است که در مقاطع مختلف ایراد شده است و نظر به اهمیت موضوع، به صورت رسالهی جداگانه منتشر شده است.
گفتار نخست تحلیلی است پیرامون «اهمیت ختم نبوّت و تکمیل دین و تاریخ ادیان و ملل» که در تاریخ 24 صفر (1407هـ) برابر با 29 اکتبر (1986م) در یک کنفرانس علمی و تحقیقی، در دانشگاه دارالعلوم دیوبند ایراد شده است.
لازم به ذکر است که حضرت امام العصر/ این نطق را به صورت ارتجالی و با اتکاء بر حافظه و مطالعات عمیق و گستردهی خویش در این موضوع، ایراد کرده است([1]) . و پس از استخراج از نوار، به نظر ایشان رسیده و مدارک و شواهدی که در سخنرانی بطور فشرده بیان شده است از اصل منابع، اقتباس و ارایه شده است.
میتوان گفت که این گفتار، خلاصه و چکیدهی مطالعات ایشان در موضوع تاریخ ادیان و ملل است که بسیار فشرده ارائه شده است([2]) و گویا دریا را در کوزه جمع کرده است، خوانندگان محترم پس از مطالعهی این رسالهی کمحجم، درمییابند که چه حقایق مهم و جواهر گرانبهایی در این صدف کوچک و سخن کوتاه و جامع عرضه شده است.
گفتار دوم مقالهای است جداگانه که تحت عنوان «خلیفهی راشد امیر المؤمنین علی بن ابی طالب» نگاشته شده است و به جهت مناسبت با موضوع قبل، آن را نیز با این رساله ضمیمه کردهایم، در این گفتار ثابت میکند که خلفای چهارگانهی نبوی، دارای بینش و خطمشی واحدی بودند و روح خلافت نبوی و محورهای اصلی آن، در هر چهار نفر به صورت مساوی وجود داشته است.
بیش از این مناسب نمیدانم که بین شما و گفتار روح بخش حضرت علّامهی فقید، حایل شوم، در خاتمه از کلیهی دوستانکه در مراحل مختلف ارائهی این اثر، نقش داشتهاند تشکر میکنم و از همهی استفادهکنندگان، التماس دارمکه مولف و مترجم را در دعاهای خیر خود فراموش نفرمایند.
نیازمند رحمت خدای منّان
عبدالقادر دهقان
سراوان – بخشان
بسم الله الرحمن الرحیم
[1]- انتخاب تیترها و عناوین جانبی از مترجم است.
[2]- امام ندوی/ در این زمینه کتاب مستقلی بنام «النبی الخاتم» و کتاب دیگری بنام «القادیانی والقادیانیة» دارند که کتاب اخیر تحت عنوان «مذهب قادیانی» توسط ابوالقاسم امین به فارسی ترجمه و منتشر شده و از مهمترین منابع موضوع بشمار میآید. اخیراً دوست عزیز جناب آقای مولوی یار محمد امراء نیز به ترجمه مجدّد آن همّت گماشته است.
برای اطلاع بیشتر از زندگانی علّامه فقید، به کتابهای مستقلی که در این باره نگاشته شده است مراجعه کنید، از جمله:
1- «أبو الحسن الندوی، کاتبًا ومفکّرا».
2- «العلّامة أبو الحسن الندوی فی مرآة کتاباته ومحاضراته».
3- «الإمام أبو الحسن الندوی کما عرفته» از قرضاوی.
4- «فی مسیرة الحیاة»، یا «کاروان زندگی» در هفت جلد.
5- «ذکریات» از شیخ علی طنطاوی.
6- «أعلام القرن الرابع عشر الهجری»، استاد انور جندی.
7- «علماء ومفکّرون عرفتهم»، استاد محمد مجذوب.
8- «میر کاروان»، دکتر عبدالله عباس ندوی.
9- «مولانا سید ابو الحسن ندوی مشاهیر امّت کـی نظر مین»، استاد ممشاد علی قاسمی.
10- «أبو الحسن علی الحسنی الندوی، الإمام المفکر الداعیة الأدیب»، سید عبد الماجد غوری.
11- «یحدثونک عن أبی الحسن الندوی»، دکتر محسن العثمانی.
عبدالقادر دهقان
بسم الله الرحمن الرحیم
سر انجام، سنت الهی در حق امام سید ابو الحسن ندوی/ نیز تحقق یافت و ایشان پس از عمری تلاش و مبارزهی خستگی ناپذیر در راه گسترش معارف اسلامی و کوشش برای بازگشت مجد و عظمت دیرینهی اسلام، به دیدار یار پرگشود.
وی در 22 رمضان سال 1420هـ برابر دسامبر 1999م. روز جمعه ساعت 45/11 دقیقه در حال روزه و اعتکاف در سن 87 سالگی، دعوت حق را لبیک گفت.
ایشان لحظاتی قبل از وفات، غسل نمود و لباس خود را تبدیل کرد و به تلاوت سورهی یس پرداختند، چون به آیهی ﴿فَبَشِّرۡهُ بِمَغۡفِرَةٖ وَأَجۡرٖ کَرِیمٍ﴾ [یس: 11]. «او را به بخشش و پاداش نیکو مژده دهید» رسیدند، پیام آور مژدهی الهی را لبیک گفتند و جان به جان آفرین، تسلیم کردند.
آری ایشان با حالتی به دیدار پروردگار خویش رفت که در دنیا به استقبال مهمانان گرامی یا به مسافرت میرفت، به گفتهی ابن یمین:
مصحف به کف و پایه ره و دیده به
دوست |
با پیک اجل خنده زنان بیرون شد |
بارها از سوی محافل علمی، دینی، سیاسی و اجتماعی، از خدمات ارزندهی حضرت علامه ندوی، تقدیر به عمل آمده است.
در سال 1980م. جایزه جهانی موسوم به جایزه ملک فیصل که هر ساله به بزرگترین شخصیت برگزیدهی اسلامی اعطا میشود و از نظر اهمیت در جهان اسلام، مانند جایزهی اروپایی نوبل است، جهت تجلیل از خدمات ایشان، به حضرت سید اختصاص داده شد، ایشان مبلغ این جایزهی مهم را به مراکز فرهنگی اهداء نمود.
در سال 1981م از سوی دانشگاه کشمیر، به درجهی دکترای افتخاری در رشتهی ادبیات نایل آمد و همچنین چندین گواهینامه و دکترای افتخاری دیگر نیز از دانشگاههای معروف جهان دریافت کرده است.
در بیستم رمضان سال 1419 هجری برابر با هفتم ژانویه سال 1999 میلادی کمیتهای از علمای برجسته جهان، برای تعیین بزرگترین شخصیت اسلامی معاصر، تشکیل شد، این کمیته به اتفاق آراء، حضرت امام ندوی را به عنوان بزرگترین شخصیت اسلامی قرن بیستم برگزید و جایزهی بین المللی موسوم به «جایزهی جهانی قرآن کریم» که مبلغ یک میلیون درهم (معادل دوازده میلیون روپیه هندی) بود به ایشان اعطا شد، حضرت سید همهی این مبلغ را نیز، جهت نشر معارف اسلامی، به مدارس دینی و فرهنگی هند اختصاص داد.
بزرگترین امتیاز حضرت امام سید ابو الحسن ندوی قدس سره در کنار سایر امتیازها، جنبهی ربانیت و بعد عرفانی و سوز درون و آهسحر و بلند پروازی ایشان بود، حقا که وجودش منبع فیض و سرچشمهی قوت معنوی امت اسلامی بود، ایشان مصلحی مخلص، مجاهدی نستوه، نویسندهای چیره دست، سخنوری بلیغ، عارفی خدا جو بودند که در یک کلام میتوان گفت:
در کفی جام شریعت، در کفی سندان عشق |
هر هوسناکی نداند جام و سندان
باختن |