ماه رجب (24)

ماه رجب (24)

266- عائشه ل به سبب حیای بسیاری که داشت از اینکه مردم در قیامت لخت محشور می‌شوند تعجب کرد؛ اما امروزه کسانی دربارهٔ حوران بهشت می‌پرسند که آیا به کسانی جز همسران خود نیز توجه می‌کنند؟ همه آخرت را با دنیای خودشان مقایسه می‌کنند!

267- بسیار پیش می‌آید کسانی که قصد انکار منکر را دارند خود باعث انتشار آن می‌شوند. به برخی از منکرات نباید هیچ اشاره‌ای کرد تا دیگران از آن باخبر نشوند.

268- ستمگران به «دروغ»، دلسوزان را به بدی‌ها متهم می‌کنند و به «راستی» خود آن را انجام می‌دهند. فرعون موسی ÷ را به جادوگری متهم کرد سپس خود علیه موسی از جادو استفاده کرد!

269- همانقدر که انسان به پایین دست خود تواضع کند، بالادست او نیز برای وی فروتنی خواهد کرد. همینطور در مورد تکبر؛ هر چه بیشتر بر زیردستان خود تکبر ورزد به همان اندازه مافوقش بر او تکبر خواهد ورزید، و این قصاص و عدالتی است آزموده شده.

270- همانطور که طاعت‌های پنهانی با ارزش‌تر است، گناهان پنهانی نیز خطرناک‌تر است. زیرا اگر در تنهایی از کسی پروا نداشته باشی، در میان جمع نیز او را اطاعت نخواهی کرد مگر از روی نفاق؛ پروردگاری که در تنهایی تو هست، همان پروردگاری است که در جمع شاهد توست.

ماه رجب (23)

ماه رجب (23)

261- ترس، باعث پیرویِ دیگران نمی‌شود و تنها «نفاق» و دو رویی را به جود می‌آورد، و هر گاه عنصر ترس از میان برود دشمنی‌ها نمایان می‌شود. صادق کسی است که تو را هنگام قدرت نصیحت کند و هنگام ضعف دستت را بگیرد.

262- درون، ترازوی بیرون است؛ بنابراین هرکه درون خود را اصلاح کند عمل ظاهرش نیز اصلاح می‌شود و هرکه درونش فاسد باشد هیچ خیری از او برنمی‌آید مگر از روی نفاق.

263- هر کسی اجازه دارد نظر خود را بگوید، اما هنگامی که حکم خداوند به میان آمد کسی نظری ندارد، چرا که خداوند به پیامبر خود امر نموده تا بر اساس آنچه خداوند به او نمایان ساخته حکم کند نه بر اساس رای و نظر خودش:

﴿...لِتَحۡکُمَ بَیۡنَ ٱلنَّاسِ بِمَآ أَرَىٰکَ ٱللَّهُۚ...﴾ [النساء: 105].

«... تا میان مردم بر اساس آنچه الله به تو نمایان ساخته حکم نمایی...».

264- کسی که کنار حدود خداوند متوقف نمی‌شود به حد و حدود تو نیز توجهی نخواهد کرد، بنابراین خود را از کسی که ترس الله ندارد در امان مدان.

265- اگر باطل را بدون هیچ تزئین و زیباسازی به عقل مردم عرضه کنند هیچ‌کس آن را نمی‌پذیرد، اما [مشکل این است که] آن را آرایش می‌کنند تا مورد قبول واقع شود.

﴿وَکَذَٰلِکَ جَعَلۡنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوّٗا شَیَٰطِینَ ٱلۡإِنسِ وَٱلۡجِنِّ یُوحِی بَعۡضُهُمۡ إِلَىٰ بَعۡضٖ زُخۡرُفَ ٱلۡقَوۡلِ غُرُورٗاۚ...﴾ [الأنعام: 112].

«بدین‌گونه برای هر پیامبری دشمنی از شیطان‌های انس و جن بر گماشتیم؛ بعضی از آن‌ها به بعضی برای فریب [یکدیگر] سخنان آراسته القا می‌کنند...».

ماه رجب (22)

ماه رجب (22)

256- منافق کسی را که به او چیزی دهد ستایش می‌کند، حتی اگر به ناحق باشد، و کسی که چیزی را از او باز دارد نکوهش می‌کند، حتی اگر به حق باشد:

﴿وَمِنۡهُم مَّن یَلۡمِزُکَ فِی ٱلصَّدَقَٰتِ فَإِنۡ أُعۡطُواْ مِنۡهَا رَضُواْ وَإِن لَّمۡ یُعۡطَوۡاْ مِنۡهَآ إِذَا هُمۡ یَسۡخَطُونَ٥٨﴾ [التوبة: 58].

«و برخی از آنان در [تقسیم] صدقات بر تو خرده می‌گیرند؛ پس اگر از آن [اموال] به ایشان داده شود راضی می‌شوند و اگر از آن به ایشان داده نشود بناگاه به خشم می‌آیند».

257- عبادت پنهانی بهتر از عبادت علنی است. به همین سبب نماز وتر که تنها یک رکعت است بهترین نماز نافله است، زیرا پایانِ نماز شب و مخفی‌ترین بخش آن است، و هر چه دیرتر خوانده شود بهتر است.

258- حسود بیش از آنکه به طرف مقابل زیان بزند به او سود می‌رساند، و با بدگویی از او باعث مشهور شدنش می‌شود؛ در نتیجه مردم [از روی کنجکاوی] در پی او می‌افتند و جز نیکی از او نمی‌بینند. بیشترِ عرب، پیامبرص را از تبلیغات منفی قریش شناختند و در جستجوی او برآمدند و پیرو او شدند.

259- علما امت را از درون حفظ می‌کنند و مجاهدان از بیرون. اگر حامیان امت همدیگر را نادیده بگیرند دشمن به امت نفوذ کرده و میان آنان کینه و دشمنی به وجود می‌آورد.

260- ممنوعیت‌هایی که ماده‌گرایان برای ایجاد نظم در زندگی مردم قرار داده‌اند بارها بیش از چیزهایی است که خداوند برای صلاح دین و دنیا حرام کرده است. این همه ممنوعیت را تمدن می‌نامند و چند حرامِ اندک را تندروی و سخت‌گیری.

ماه رجب (21)

ماه رجب (21)

251- خداوند سرزمینی از سرزمین‌های مسلمان را مورد ابتلا قرار می‌دهد تا اسلامِ دیگر سرزمین‌ها را آزمایش کند که زنده است یا نه. چرا که امت مانند یک بدن است؛ اگر عضوی از آن برای عضوی دیگر به درد نیاید یا تخدیر شده یا مرده است.

252- خداوند مومن را مورد ابتلا قرار می‌دهد، اما او را خوار و ذلیل نمی‌کند مگر به سبب گناه. بنابراین هرکه خود را ذلیل می‌بیند در پی گناهِ خود باشد.

در حدیث آمده که رسول الله ص فرمود: «خداوند ذلت و پستی را برای کسی قرار داده که از امر من سرپیچی کند» [مسند امام احمد. علامه احمد شاکر سند آن را صحیح دانسته و آلبانی در صحیح الجامع آن را صحیح دانسته است].

253- دجال که بزرگ‌ترین فتنهٔ روی زمین است در شام نابود می‌شود، چه رسد به دجالانِ کوچک‌تر از او؛ رسول الله ص می‌فرماید: «مسیحِ دجال از سوی مشرق به قصد مدینه می‌آید، تا آنکه پشت احد توقف می‌کند، پس فرشتگان روی او را به‌سوی شام می‌گردانند و آنجا به هلاکت می‌رسد» [مسلم].

254- همهٔ فتنه‌هایی که در امت‌ها رخ می‌دهد و درگیری میان گروه‌ها به سبب ترکِ پذیرش حکم خداوند است. رسول الله ص می‌فرماید: «اگر رهبرانشان به کتاب الله حکم ننمایند و از آنچه خداوند نازل نموده قسمت‌هایی را برگزینند [نه همهٔ آن را]، خداوند دشمنی‌شان را میان خودشان قرار خواهد داد» [ابن ماجه. علامه آلبانی در صحیح ابن ماجه آن را حسن دانسته است].

255- اهل فساد برای به دست آوردن منفعت، دنیای خود را با هم معامله می‌کنند و از مصلحان انتظار دارند که دین خود را در بازار دنیایی آنان بفروشند؛ اما فراموش کرده‌اند که دین در بازار دنیا فروخته نمی‌شود.

ماه رجب (20)

ماه رجب (20)

246- فساد سخنان، بذرِ فساد اعمال است، چرا که فساد به صورت سخن آغاز می‌شود، سپس به فعل تبدیل می‌شود. بنابراین باید پیش از به ثمر نشستن بذرهای بدی، با آن به مبارزه پرداخت.

247- شومیِ منکرات حتی به کسانی که از آن دور هستند می‌رسد، اگر به آن راضی باشند. پیامبر ص می‌فرماید: «اگر در زمین گناه صورت گیرد، کسی از آن غایب بوده اما بدان راضی است مانند کسی است که شاهد آن بوده است» [صحیح الجامع].

248- کسی که به باطل فتوا دهد یا سخن باطلی به مردم برساند توبه‌اش پذیرفته نمی‌شود مگر آنکه حق را برای کسانی که گمراهشان کرده است، آشکار نماید. الله متعال [دربارهٔ توبهٔ چنین کسانی] می‌فرماید:

﴿إِلَّا ٱلَّذِینَ تَابُواْ وَأَصۡلَحُواْ وَبَیَّنُواْ...﴾ [البقرة: 160].

«مگر کسانی که توبه کردند و اصلاح پیشه نمودند و [حقیقت را] آشکار کردند...».

249- قرآن نور است. هر که راه هدایت را به واسطهٔ آن نیافت حتما بر عقلش پوششی است، مانند نور خورشید که هر که چشمانش را بپوشاند از آن سودی نمی‌برد:

﴿...وَأَنزَلۡنَآ إِلَیۡکُمۡ نُورٗا مُّبِینٗا﴾ [النساء: 174].

«...و به‌سوی شما نوری آشکار نازل نمودیم».

250- دشمنیِ اهلِ باطل با تو الزاما به معنای آن نیست که تو کاملا بر حق هستی، بلکه نشانگر این است که در باطل شبیه آن‌ها نیستی، چرا که حق به ذات خود شناخته می‌شود نه به مجرد دشمنی با آن.