«هرگاه بر مسلمانی کاری پیش آید که سبب شادمانی‌اش شد بگوید:»

138- «الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی بِنِعْمَتِهِ تَتِمُّ الصَّالِحَاتُ». ترجمه: «حمد و ثنا و ستایش خاص خداوندی است که با نعمت‌های او اعمال و کارهای صالح و شایسته با پایان می‌رسد».                                 «صحیح ابن ماجه»

«هرگاه انجام کاری بر مسلمانی دشوار و سخت شد بگوید:»

137- «اللهم لا سَهْلَ إلا ما جَعَلْتَهُ سَهْلاً وَأنْتَ تَجْعَلُ الْحَزْنَ اِنْ شِئْتَ سَهْلاً». ترجمه: «خداوندا هیچ ‌کار آسانی وجود ندارد مگر آنچه را که تو آسان کرده‌ای و اگر تو بخواهی سختی‌ها و شداید را آسان می‌گردانی».

«ابن السنی وصَحَّحَهُ الَارنَاووط والاذکارُ»

«دعای طرد کردن و دور کردن شیطان»

135- «وقُل رب أعوذُبِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیاطِینِ وَأعُوذُبِکَ رَبِّ أنْ یَحْضُرُون». ترجمه: «بگو ای پروردگار من از شر وسوسه‌های شیاطین (و آن حالاتی را که در قلب انسان پدید می‌آوردند) به توپناه می‌برم و از اینکه بر من حضور یابند (تا وسوسه‌ام کرده یا به اعمالی شیطانی فرمانم دهند) به تو پناه می‌برم. (مرا در برابر این دشمن نامرثی و پنهانی و همیشه در کمین، حمایت کن».     «صحیح ابن ماجه»

136- «أَعُوذُ بِاَللَّهِ السَّمِیعِ الْعَلِیمِ مِنْ الشَّیْطَانِ الرَّجِیمِ، مِنْ هَمْزِهِ، وَنَفْخِهِ، وَنَفْثِهِ». ترجمه: «از شر شیطان رانده شده و از شر وسوسه‌ها و دمیدن‌ها و افسون‌هایش به خداوند بسیار شنوا و آگاه پناه می‌برم (آنکسی که از دام‌ها آگاه بوده و بندگان بی‌پناهش را رها نمی‌کند)».

«هرگاه مسلمانی عصبانی و خشمگین شود بگوید:»

134- «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیم». ترجمه: «از شر و حیله‌ها و وسوسه‌های شیطان رانده شده و سنگسار شده به الله (خالق هستی) پناه می‌برم (و کمک می‌طلبم)».                                       «صحیح مسلم»

«هرگاه مسلمانی دچار وسوسه شده»

132- «﴿وَإِمَّا یَنزَغَنَّکَ مِنَ ٱلشَّیۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلسَّمِیعُ ٱلۡعَلِیمُ٣٦﴾ [فصلت: 36]». ترجمه: «هرگاه وسوسه و حلیۀ‌ای از جانب شیطان به تو رسید (دچار وسوسه و دودلی و بدبینی و... شدی) به الله پناه ببر، براستی که او بسیار شنوا (قبول کننده درخواست‌ها) و بسیار آگاه و دانا است. (از هر چه که در درون و بیرون انسان می‌گذرد آگاه و باخبر می‌باشد».          «فصلت: 36»

133- «قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ج: یَأْتِى الشَّیْطَانُ أَحَدَکُمْ فَیَقُولُ مَنْ خَلَقَ کَذَا وَمَنْ خَلَقَ کَذَا حَتَّى یَقُولَ: مَنْ خَلَقَ رَبَّکَ؟ فَإِذَا بَلَغَ ذلکِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ، وَلْیَنْتَهِ (وَفیِ رَاوِیَةٍ فَلْیَقُل) آمَنْتُ بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ». ترجمه: «رسول خدا ﷺ فرمود: شیطان به نزد هر کدام از شما می‌آید و می‌گوید: چه کسی این را خلق کرد؟! چه کسی این را این‌ چنین خلق کرد؟! تا آنجا که می‌گوید: چه کسی پروردگارت را خلق کرد؟! هرگاه به اینجا رسید باید به خداوند پناه ببرد و این وسوسه را دفع کرده و پایان دهد. (در روایتی دیگر آمده که باید بگوید:) به خدا و رسولش ایمان آوردم. (از اعماق قلبم)».                                                                      «صحیح البخاری»