ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | |||||
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
226- یکی از بزرگترین عوامل نزدیکی به خداوند، فروتنی در برابر الله، هنگام خلوت است.
227- منکر علنیِ منتشر شده باید به صورت علنی و بدون تجاوز و زیادهروی انکار شود، زیرا حفظ مقام دین مهمتر از حفظ مقام و منزلت مردم است.
228- همهٔ امتها در آغاز، دعوتِ پیامبران خود را «اِفساد» نامیدند و خود آنان را «مفسد» نام نهادند. وقتی مخالفانت فاسدند انتظار نداشته باشد تو را «مصلح» بنامند!
۲۲۹- عزت از آن الله است، و جز با طاعتِ الله به دست نمیآید:
﴿مَن کَانَ یُرِیدُ ٱلۡعِزَّةَ فَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ جَمِیعًاۚ إِلَیۡهِ یَصۡعَدُ ٱلۡکَلِمُ ٱلطَّیِّبُ وَٱلۡعَمَلُ ٱلصَّٰلِحُ یَرۡفَعُهُۥۚ...﴾ [فاطر: 10].
«هر که خواهان عزت [و سربلندی] است پس [بداند] که عزت همهاش از آن الله است. گفتار پاکیزه بهسوی او بالا میرود، و عمل نیک را بلندمرتبه میگرداند...».
230- انسان بیشتر به سبب نیت بدش دچار شر و بدی میشود تا سوء تدبیرش. الله متعال در حدیث قدسی میفرماید: «من نزد گمانی هستم که بندهام نسبت به من دارد؛ اگر به من گمان خیر نمود، خیر از آن اوست و اگر گمان بد کرد، برایش بدی خواهد بود» [علامه آلبانی در صحیح الجامع و صحیح الترغیب و الترهیب آن را صحیح دانسته است].
221- تا وقتی که به خودِ الله یقین ندارند، نخواهند توانست سودمند بودن تطبیق شریعتِ الله را درک کنند! زیرا هیچکس نمیتواند قانون و شریعت کسی را که به علم و حکمت او یقین ندارد، عملی سازد:
﴿...وَمَنۡ أَحۡسَنُ مِنَ ٱللَّهِ حُکۡمٗا لِّقَوۡمٖ یُوقِنُونَ﴾ [المائدة: 50].
«...و برای کسانی که یقین دارند، حکم چه کسی بهتر از الله است؟»
222- منافقان کمتر از دیگران عبرت میگیرند، زیرا بیش از همه در برابر حق تکبر میورزند:
﴿أَوَلَا یَرَوۡنَ أَنَّهُمۡ یُفۡتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٖ مَّرَّةً أَوۡ مَرَّتَیۡنِ ثُمَّ لَا یَتُوبُونَ وَلَا هُمۡ یَذَّکَّرُونَ١٢٦﴾ [التوبة: 126].
«آیا نمیبینند که آنان در هر سال یک یا دو بار مورد فتنه (آزمایش) قرار میگیرند، سپس باز هم توبه نمیکنند و عبرت نمیگیرند؟».
223- اجابت دعای مظلوم حتمی است، اما [الزاما] فوری نیست. الله متعال در حدیث قدسی میفرماید: «قسم به عزتم بیشک تو را یاری خواهم داد اگر چه پس از مدتی باشد» [آلبانی در صحیح ترمذی آن را صحیح دانسته است]. این مهلت را نه ظالم و نه مظلوم، بلکه الله مقدر میکند.
224- کسی در کار خود بهسوی حق توفیق نمییابد، مگر آنکه در قلبِ خود با الله راستی پیشه کند:
﴿...فَلَوۡ صَدَقُواْ ٱللَّهَ لَکَانَ خَیۡرٗا لَّهُمۡ﴾ [محمد: 21].
«... پس اگر با الله راست [دل] باشند قطعا به خیر آنها خواهد بود».
225- اگر قرار باشد انسان به چیزی جز آنکه خودش میپسندد ایمان نیاورد، و اگر تنها عقل خودش را کافی بداند، در این صورت فایدهٔ فرستادن پیامبران و نزول کتابها چیست؟
216- خوشبختی در عبادت است؛ غیر از آن لذتهایی زائل.
۲۱۷- اگر میدانی ستمگر هستی با طرف مقابل درگیر نشو، چرا که در اگر در دنیا پیروز شدی در آخرت رسوا خواهی شد.
218- الله متعال خطاب به پیامبرش میفرماید:
﴿فَٱسۡتَقِمۡ کَمَآ أُمِرۡتَ...﴾ [هود: 112].
«پس همانطور که دستور یافتهای پایداری کن...».
او ص باید آنطور که دستور یافته ایستادگی کند نه آنطور که خود میخواهد، و اگر کسی اجازه داشت بر اساس دلخواه خود پایداری کند، کسی جز محمد ص نبود.
219- بزرگترین اوقات تسبیح، صبح است که هنگامِ آمادگی انسان است تا از الله برای کارهای خود یاری بخواهد، و هنگامِ شام از روی تسلیمِ به او:
﴿فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ حِینَ تُمۡسُونَ وَحِینَ تُصۡبِحُونَ١٧﴾ [الروم: 17].
«پس هنگام سحرگاهان و شامگاهان به تسبیح الله بپردازید».
۲۲۰- ذلت امت به سبب دوری آنان از دینشان است، چرا که الله، مطیع را هر چند ضعیف باشد عزت میدهد، و عاصی [نافرمان] را هرچند قوی باشد ذلیل میکند:
﴿ضُرِبَتۡ عَلَیۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ ... بِمَا عَصَواْ وَّکَانُواْ یَعۡتَدُونَ١١٢﴾ [آل عمران: 112].
«بر آنان خواری و ذلت مقرر شده است ... [این عقوبت] به سبب آن بود که نافرمانی کردند و از حد در میگذشتند».
211- برای رسیدن به هر چیزی راههایی وجود دارد، بعضی از این راهها مختصر است و کوتاه، و برخی دیگر طولانی و خسته کننده و برخی دیگر اشتباه است و باعث هلاکت. مختصرترین راه برای رسیدن به الله و بیخطرترین آنها، کتاب خدا و سنت فرستادهٔ او، بر اساس فهم یاران اوست.
۲۱۲- وحی نوری است پرفروغ و روشنگر؛ هر که پشت سر آن حرکت کند میبیند و راه مییابد، و هر که با آن روبرو شود میسوزد و کور میشود.
۲۱۳- خداوند ما را از ناسزا گفتن به خدایان سنگی نهی نموده، اما آنها به سرور انسانها ناسزا میگویند؛ اسلام دینی است که مردم را به نبرد با دلیل و برهان دعوت میکند، اما آنها عقل مرد مرا به تسویه حسابها و انتقامها مشغول داشتهاند تا از دلیل و حجت غافل بمانند.
۲۱۴- ثابت نشده که اسراء و معراج در ماه رجب رخ داده است و هیچ روایت صحیحی در تعیین سال و ماه و روز آن نه از رسول الله ص و نه از اصحاب وی موجود نیست.
۲۱۵- خداوند آرای شاذ را خلق نموده چنانکه سموم را خلق کرده است. آزادی آرای شاذ مانند آزادی خوردن سم است. خداوند خیر و شر را برای آزمایش آفریده نه برای انتخاب [کردن یا نکردن].
206- هنگامی که اهل فساد از دستیابی به حرام عاجز بمانند، با حیله و نیرنگ، به اسم حلال آن را انجام میدهند؛ در حالی که ارتکاب حرام به نام حرام، نزد الله آسانتر از ارتکابِ آن و حلال دانستن آن است!
207- یکی از اشتباهات دعوتگران محدود کردن اسلام به آداب و رفتار، و ترک توحید و حلال و حرام است. اگر پیامبر ص نیز به همین چیزی که اینها میگویند اکتفا کرده بود، بیشک اولین کسی که به او ایمان میآورد، ابولهب بود.
208- صبر و نماز و استغفار و تسبیح، از بزرگترین عواملی است که بر پایداری بر حق یاری میدهد:
﴿فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لِذَنۢبِکَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ بِٱلۡعَشِیِّ وَٱلۡإِبۡکَٰرِ٥٥﴾ [غافر: 55].
«پس صبر کن که وعدهٔ الله حق است، و برای گناهت آمرزش بخواه و به ستایش پروردگارت، شامگاهان و صبحگاهان تسبیح گوی».
209- دعوت پیامبر ص را ارتجاعی و «افسانههای پیشینیان» نامیدند. گفتند: با مرگ او دعوتش هم خواهد مرد و او را «ابتر» نامیدند. اما آنان مردند و دینشان هم مرد، و یاد محمد و دین او باقی ماند.
210- بهترین ذکر، ذکری است که همراه با تفکر در آفریدگان الله و نشانههای او باشد:
﴿...ٱلَّذِینَ یَذۡکُرُونَ ٱللَّهَ قِیَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ﴾ [آل عمران: 191].
«...آنانی که الله را ایستاده و نشسته و بر پهلو خوابیده ذکر میکنند و در آفرینش آسمانها و زمین میاندیشند».