اهل سنت

آنچه در این وبلاگ مخالف قرآن و سنت بود دور بندازید. الله در قرآن میفرماید:(پس بندگانم را بشارت ده، همان کسانی که سخنان را می شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می کنند. اینانند که خداوند هدایتشان کرده و اینانند که خردمندانند». زمر، آیه 17 و 18

اهل سنت

آنچه در این وبلاگ مخالف قرآن و سنت بود دور بندازید. الله در قرآن میفرماید:(پس بندگانم را بشارت ده، همان کسانی که سخنان را می شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می کنند. اینانند که خداوند هدایتشان کرده و اینانند که خردمندانند». زمر، آیه 17 و 18

ماه رجب (16)

ماه رجب (16)

226- یکی از بزرگترین عوامل نزدیکی به خداوند، فروتنی در برابر الله، هنگام خلوت است.

227- منکر علنیِ منتشر شده باید به صورت علنی و بدون تجاوز و زیاده‌روی انکار شود، زیرا حفظ مقام دین مهم‌تر از حفظ مقام و منزلت مردم است.

228- همهٔ امت‌ها در آغاز، دعوتِ پیامبران خود را «اِفساد» نامیدند و خود آنان را «مفسد» نام نهادند. وقتی مخالفانت فاسدند انتظار نداشته باشد تو را «مصلح» بنامند!

۲۲۹- عزت از آن الله است، و جز با طاعتِ الله به دست نمی‌آید:

﴿مَن کَانَ یُرِیدُ ٱلۡعِزَّةَ فَلِلَّهِ ٱلۡعِزَّةُ جَمِیعًاۚ إِلَیۡهِ یَصۡعَدُ ٱلۡکَلِمُ ٱلطَّیِّبُ وَٱلۡعَمَلُ ٱلصَّٰلِحُ یَرۡفَعُهُۥۚ... [فاطر: 10].

«هر که خواهان عزت [و سربلندی] است پس [بداند] که عزت همه‌اش از آن الله است. گفتار پاکیزه به‌سوی او بالا می‌رود، و عمل نیک را بلندمرتبه می‌گرداند...».

230- انسان بیشتر به سبب نیت بدش دچار شر و بدی می‌شود تا سوء تدبیرش. الله متعال در حدیث قدسی می‌فرماید: «من نزد گمانی هستم که بنده‌ام نسبت به من دارد؛ اگر به من گمان خیر نمود، خیر از آن اوست و اگر گمان بد کرد، برایش بدی خواهد بود» [علامه آلبانی در صحیح الجامع و صحیح الترغیب و الترهیب آن را صحیح دانسته است].

ماه رجب (15)

ماه رجب (15)

221- تا وقتی که به خودِ الله یقین ندارند، نخواهند توانست سودمند بودن تطبیق شریعتِ الله را درک کنند! زیرا هیچکس نمی‌تواند قانون و شریعت کسی را که به علم و حکمت او یقین ندارد، عملی سازد:

﴿...وَمَنۡ أَحۡسَنُ مِنَ ٱللَّهِ حُکۡمٗا لِّقَوۡمٖ یُوقِنُونَ [المائدة: 50].

«...و برای کسانی که یقین دارند، حکم چه کسی بهتر از الله است؟»

222- منافقان کمتر از دیگران عبرت می‌گیرند، زیرا بیش از همه در برابر حق تکبر می‌ورزند:

﴿أَوَلَا یَرَوۡنَ أَنَّهُمۡ یُفۡتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٖ مَّرَّةً أَوۡ مَرَّتَیۡنِ ثُمَّ لَا یَتُوبُونَ وَلَا هُمۡ یَذَّکَّرُونَ١٢٦ [التوبة: 126].

«آیا نمی‌بینند که آنان در هر سال یک یا دو بار مورد فتنه (آزمایش) قرار می‌گیرند، سپس باز هم توبه نمی‌کنند و عبرت نمی‌گیرند؟».

223- اجابت دعای مظلوم حتمی است، اما [الزاما] فوری نیست. الله متعال در حدیث قدسی می‌فرماید: «قسم به عزتم بی‌شک تو را یاری خواهم داد اگر چه پس از مدتی باشد» [آلبانی در صحیح ترمذی آن را صحیح دانسته است]. این مهلت را نه ظالم و نه مظلوم، بلکه الله مقدر می‌کند.

224- کسی در کار خود به‌سوی حق توفیق نمی‌یابد، مگر آنکه در قلبِ خود با الله راستی پیشه کند:

﴿...فَلَوۡ صَدَقُواْ ٱللَّهَ لَکَانَ خَیۡرٗا لَّهُمۡ [محمد: 21].

«... پس اگر با الله راست [دل] باشند قطعا به خیر آن‌ها خواهد بود».

225- اگر قرار باشد انسان به چیزی جز آنکه خودش می‌پسندد ایمان نیاورد، و اگر تنها عقل خودش را کافی بداند، در این صورت فایدهٔ فرستادن پیامبران و نزول کتاب‌ها چیست؟

ماه رجب (1۴)

ماه رجب (1۴)

216- خوشبختی در عبادت است؛ غیر از آن لذت‌هایی زائل.

۲۱۷- اگر می‌دانی ستمگر هستی با طرف مقابل درگیر نشو، چرا که در اگر در دنیا پیروز شدی در آخرت رسوا خواهی شد.

218- الله متعال خطاب به پیامبرش می‌فرماید:

﴿فَٱسۡتَقِمۡ کَمَآ أُمِرۡتَ... [هود: 112].

«پس همانطور که دستور یافته‌ای پایداری کن...».

او ص باید آنطور که دستور یافته ایستادگی کند نه آنطور که خود می‌خواهد، و اگر کسی اجازه داشت بر اساس دلخواه خود پایداری کند، کسی جز محمد ص نبود.

219- بزرگ‌ترین اوقات تسبیح، صبح است که هنگامِ آمادگی انسان است تا از الله برای کارهای خود یاری بخواهد، و هنگامِ شام از روی تسلیمِ به او:

﴿فَسُبۡحَٰنَ ٱللَّهِ حِینَ تُمۡسُونَ وَحِینَ تُصۡبِحُونَ١٧ [الروم: 17].

«پس هنگام سحرگاهان و شامگاهان به تسبیح الله بپردازید».

۲۲۰- ذلت امت به سبب دوری آنان از دینشان است، چرا که الله، مطیع را هر چند ضعیف باشد عزت می‌دهد، و عاصی [نافرمان] را هرچند قوی باشد ذلیل می‌کند:

﴿ضُرِبَتۡ عَلَیۡهِمُ ٱلذِّلَّةُ ... بِمَا عَصَواْ وَّکَانُواْ یَعۡتَدُونَ١١٢ [آل عمران: 112].

«بر آنان خواری و ذلت مقرر شده است ... [این عقوبت] به سبب آن بود که نافرمانی کردند و از حد در می‌گذشتند».

ماه رجب (13)

ماه رجب (13)

211- برای رسیدن به هر چیزی راه‌هایی وجود دارد، بعضی از این راه‌ها مختصر است و کوتاه، و برخی دیگر طولانی و خسته کننده و برخی دیگر اشتباه است و باعث هلاکت. مختصرترین راه برای رسیدن به الله و بی‌خطرترین آن‌ها، کتاب خدا و سنت فرستادهٔ او، بر اساس فهم یاران اوست.

۲۱۲- وحی نوری است پرفروغ و روشنگر؛ هر که پشت سر آن حرکت کند می‌بیند و راه می‌یابد، و هر که با آن روبرو شود می‌سوزد و کور می‌شود.

۲۱۳- خداوند ما را از ناسزا گفتن به خدایان سنگی نهی نموده، اما آن‌ها به سرور انسان‌ها ناسزا می‌گویند؛ اسلام دینی است که مردم را به نبرد با دلیل و برهان دعوت می‌کند، اما آن‌ها عقل مرد مرا به تسویه حساب‌ها و انتقام‌ها مشغول داشته‌اند تا از دلیل و حجت غافل بمانند.

۲۱۴- ثابت نشده که اسراء و معراج در ماه رجب رخ داده است و هیچ روایت صحیحی در تعیین سال و ماه و روز آن نه از رسول الله ص و نه از اصحاب وی موجود نیست.

۲۱۵- خداوند آرای شاذ را خلق نموده چنانکه سموم را خلق کرده است. آزادی آرای شاذ مانند آزادی خوردن سم است. خداوند خیر و شر را برای آزمایش آفریده نه برای انتخاب [کردن یا نکردن].

ماه رجب (12)

ماه رجب (12)

206- هنگامی که اهل فساد از دستیابی به حرام عاجز بمانند، با حیله و نیرنگ، به اسم حلال آن را انجام می‌دهند؛ در حالی که ارتکاب حرام به نام حرام، نزد الله آسانتر از ارتکابِ آن و حلال دانستن آن است!

207- یکی از اشتباهات دعوتگران محدود کردن اسلام به آداب و رفتار، و ترک توحید و حلال و حرام است. اگر پیامبر ص نیز به همین چیزی که این‌ها می‌گویند اکتفا کرده بود، بی‌شک اولین کسی که به او ایمان می‌آورد، ابولهب بود.

208- صبر و نماز و استغفار و تسبیح، از بزرگترین عواملی است که بر پایداری بر حق یاری می‌دهد:

﴿فَٱصۡبِرۡ إِنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقّٞ وَٱسۡتَغۡفِرۡ لِذَنۢبِکَ وَسَبِّحۡ بِحَمۡدِ رَبِّکَ بِٱلۡعَشِیِّ وَٱلۡإِبۡکَٰرِ٥٥ [غافر: 55].

«پس صبر کن که وعدهٔ الله حق است، و برای گناهت آمرزش بخواه و به ستایش پروردگارت، شامگاهان و صبحگاهان تسبیح گوی».

209- دعوت پیامبر ص را ارتجاعی و «افسانه‌های پیشینیان» نامیدند. گفتند: با مرگ او دعوتش هم خواهد مرد و او را «ابتر» نامیدند. اما آنان مردند و دینشان هم مرد، و یاد محمد و دین او باقی ماند.

210- بهترین ذکر، ذکری است که همراه با تفکر در آفریدگان الله و نشانه‌های او باشد:

﴿...ٱلَّذِینَ یَذۡکُرُونَ ٱللَّهَ قِیَٰمٗا وَقُعُودٗا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمۡ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلۡقِ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ [آل عمران: 191].

«...آنانی که الله را ایستاده و نشسته و بر پهلو خوابیده ذکر می‌کنند و در آفرینش آسمان‌ها و زمین می‌اندیشند».