26-أذکار توبه و کفارۀ گناهان

26-أذکار توبه و کفارۀ گناهان

(26-1) دعاى مجلس

ابن عمرب مى­گوید: رسول الله ج قبل از اینکه از مجلس برخیزد، آنطور که مردم مى­شمردند، صد بار این دعا را مى­خواند:

(رَبِّ اغْفِرْ لِیْ وَتُبْ عَلَیَّ إِنَّکَ أَنْتَ التَّوَّابُ الْغَفُوْرُ.)^([1])

(الهى! مرا بیامرز و توبه­ام را بپذیر؛ زیرا که تو بسیار توبه­پذیر و بخشاینده­اى.)

(26-2) دعاى کفارۀ مجلس

(سُبْحَانَکَ اللَّهُمَّ وَبِحَمْدِکَ لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ أَسْتَغْفِرُکَ وَأَتُوبُ إِلَیْکَ.)^([2]) (سه مرتبه)

(خدایا! تو پاک و منزّهى، تو را ستایش مى­کنم، و گواهى مى­دهم که بجز تو، معبود دیگرى «بر حقّ» وجود ندارد و از تو آمرزش مى­خواهم و بسوى تو توبه مى­کنم.)

(26-3) توبه و إستغفار

خداوند متعال می­فرمایند: ﴿وَٱسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّکُمۡ ثُمَّ تُوبُوٓاْ إِلَیۡهِۚ إِنَّ رَبِّی رَحِیمٞ وَدُودٞ٩٠﴾ [هود: 90] «‏از پروردگارتان آمرزش (گناهان خود را) بخواهید و بعد (از هر گناه و لغزشی که در زندگی مرتکب می‌شوید پشیمان شوید و) به سوی او برگردید. بیگمان پروردگار من بسیار مهربان (در حق بندگان پشیمان و) دوستدار (مؤمنان توبه‌کار) است.‏»^([3])

رسول الله ج مى فرماید: (وَاللهِ إِنِّی لَأَسْتَغْفِرُ اللهَ وَأَتُوبُ إِلَیْهِ فِی الیَوْمِ أَکْثَرَ مِنْ سَبْعِینَ مَرَّةٍ.)^([4])

(بخدا سوگند، من روزانه بیشتر از هفتاد بار از خدا طلب مغفرت مى­کنم، و به سوى او توبه مى­نمایم.)

و نیز فرمودند: (یَا أَیُّهَا النَّاسُ تُوبُوا إِلَى اللهِ فَإِنِّی أَتُوبُ فِی الْیَوْمِ إِلَیْهِ مِائَةُ مَرَّةً.)^([5])

(اى مردم! به سوى خدا باز گردید (توبه کنید) چرا که من روزانه صد بار توبه مى­کنم.)

همچنین مى­فرماید: هرکس دعاى زیر را بخواند، خداوند گناهانش را مى­آمرزد، اگر چه از میدان جهاد گریخته باشد: (أَسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِیْمَ الَّذِیْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْـحَیُّ الْقَیُّوْمُ وَأَتُوْبُ إِلَیْهِ.)^([6])

(من از خداى بزرگى که هیچ معبودى بجز او «بر حقّ» وجود ندارد و زنده و پاینده است، آمرزش مى­خواهم و به سوى او توبه مى­کنم.)

و رسول الله ج مى­فرماید: (أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الرَّبُّ مِنَ الْعَبْدِ فِی جَوْفِ اللَّیْلِ الآخِرِ فَإِنْ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَکُونَ مِمَّنْ یَذْکُرُ اللهَ فِی تِلْکَ السَّاعَةِ فَکُنْ.)^([7])

(پروردگار، در بـخـش پایانى شـب، از هر زمانِ دیگر به بنده­اش نزدیک­تر است، اگر مى­توانى از کسانى باش که در آن وقت، مشغول ذکر خدایند.)

و رسول الله ج مى فرماید: (أَقْرَبُ مَا یَکُونُ الْعَبْدُ مِنْ رَبِّهِ وَهُوَ سَاجِدٌ فَأَکْثِرُوا الدُّعَاءَ.)^([8])

(نزدیک­ترین حالت بنده به پروردگارش، هنگام سجده است، پس (در آن حالت) بسیار دعا کنید.)

و همچنین فرمودند: (إِنَّهُ لَیُغَانُ عَلَى قَلْبِی وَإِنِّی لأَسْتَغْفِرُ اللهَ فِی الْیَوْمِ مِائَةَ مَرَّةٍ.)^([9])

(فراموشى دلم را فرا مى­گیرد، لذا روزانه صد بار از خداوند آمرزش مى­طلبم.)

---

([1]) (صحیح): ترمذی (ش3434) / ابوداود (ش1518).

([2]) (صحیح): ابوداود (ش4859و4860) / ابن حبان (ش593).

گفتن این ذکر در هر مجلسی، کفاره­ی گناهانی است که در آن مجلس گفته شده است.

([3]) توبه ارکانی دارد که بنده باید رعایت کند: 1- در ارتباط با گذشته، اظهار پشیمانی قلبی که بنده با استغفار، اظهار ندامتش را به درگاه خداوند ابراز می­دارد. 2- در ارتباط با حال، دست کشیدن از گناه. 3- در ارتباط با آینده، عزم قاطع بر عدم برگشت به آن. 4- و در صورتیکه حق الناس باشد جدای از موارد مذکور باید حقوق آن‌ها را بپردازد و یا حلالیّت بگیرد و در صورتیکه ناتوان از پرداخت باشد و یا اظهارش موجب فتنه و عداوت گردد و یا غیر قابل جبران باشد مانند مسائل ناموسی، برای آن افراد که حقی بر وی دارند دعای خیر و بر کت و رحمت و مغفرت نماید.

([4]) (صحیح): بخاری (ش6307) / ترمذی (ش3259).

([5]) (صحیح): مسلم (ش7034و7035).

([6]) (صحیح): حاکم، المستدرک (ش2550).

([7]) (صحیح): ترمذی (ش3579) / نسایی (ش572).

([8]) (صحیح): مسلم (ش1111) / ابوداود (ش875) / نسایی (ش1137).

([9]) (صحیح): مسلم (ش7033) / ابوداود (ش1517).

ابن أثیر مى گوید: ( لَیُغَانُ) یعنى: پوشانده مى­شود و مراد از آن فراموشى است؛ چرا که رسول الله ج همیشه مشغول ذکر و یاد خداأ بودند، و گاهى (که به خاطر انجام کارى) دچار فراموشى مى­شد و آن­را براى خود گناه مى­دانست، لذا به استغفار مى‌شتافت. نک: جامع الأصول، (4/386).

25-أذکار عطسه و خمیازه

25-أذکار عطسه و خمیازه

(25-1) دعاى عطسه و آداب آن

هرگاه یکى از شما عطسه زد، بگوید: (اَلْـحَمْدُ لِله)، و برادر یا دوستى که آن را مى­شنود، بگوید: (یَرْحَمُکَ اللهُ)، و او در جوابش بگوید: (یَهْدِیْکُمُ اللهُ وَیُصْلِحُ بَالَکُمْ).^([1]) (خدا تو را هدایت کند واصلاح نماید.) ^([2])

(25-2) جواب کافرى که عطسه زند و خداأ را ستایش کند

(یَهْدِیْکُمُ اللهُ وَیُصْلِحُ بَالَکُمْ.)^([3])

(خدا تو را هدایت کند واصلاح نماید.)

(25-3) رد کردن خیمازه

ابوهریرهt روایت کرده است: (عَنْ النَّبِیِّ ج قَالَ: التَّثَاؤُبُ مِنْ الشَّیْطَانِ فَإِذَا تَثَاءَبَ أَحَدُکُمْ فَلْیَرُدَّهُ مَا اسْتَطَاعَ.)^([4])

(رسول الله ج فرمودند: خمیازه از شیطان است؛ لذا هرگاه دچار خمیازه شدید، تا جاییکه می­توانید از آن جلوگیری کنید و آن را دور کنید.)

---

([1]) (صحیح): بخاری (ش6224) / ابوداود (ش5035).

([2]) فقها به استناد حدیثی صحیح به روایت مسلم (ش2992) تشمیت عطسه­زنی که حمد خداوندأ را نکرده مکروه می­دانند. و به استناد روایت ابوداود (ش5039) در صورت تکرار عطسه در صورت حمد گفتن فقط تا سه مرتبه تشمیت مستحب است.

همچنین با وجود اختلاف فقها به نظر می‌رسد که حمد گفتن و تشمیت عطسه­کننده در خطبه نماز جمعه جایز نمی­باشد؛ زیرا به استناد حدیثی به روایت بخاری (ش851) توصیه به سکوت در موقع خطبه شده است.

([3]) (صحیح): ابوداود (ش5040) / ترمذی (ش2739).

([4]) (صحیح): بخاری (ش3289و6223) / مسلم (ش7682).

24-أذکار باد و باران

24-أذکار باد و باران

(24-1) دعاى هنگام وزیدن باد

(أَللَّهُمَّ إِنِّیْ أَسْأَلُکَ خَیْرَهَا، وَأَعُوْذُ بِکَ مِنْ شَرِّهَا.)^([1])

(بار الها! من از تو خیر این باد را مى­خواهم، و از شرّ آن به تو پناه مى­برم.)

(أَللَّهُمَّ إِنِّیْ أَسْأَلُکَ خَیْرَهَا وَخَیْرَ مَا فِیْهَا، وَخَیْرَ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ، وَأَعُوْذُ بِکَ مِنْ شَرِّهَا وَشَرِّ مَا فِیْهَا، وَشَرِّ مَا أُرْسِلَتْ بِهِ.)^([2])

(الهى! من از تو خیر این باد، و خیر آنچه را که در آن قرار دارد، و خیر آنچه را که این باد براى آن فرستاده شده است، مسألت مى­نمایم، و از شرّ این باد، و شرّ آنچه در آن قرار دارد، و شرّ آنچه براى آن فرستاده شده است، به تو پناه مى­برم.)

(24-2) دعاى طلب باران

(أَللَّهُمَّ أَغِثْنَا، أَللَّهُمَّ أَغِثْنَا، أَللَّهُمَّ أَغِثْنَا.)^([3])

(بار الها! بر ما باران ببار، بر ما باران ببار، بر ما باران ببار).

(24-3) دعاى هنگام باریدن باران

(أَللَّهُمَّ صَیِّباً نَافِعاً.)^([4])

(بار الها! باران بسیار و سودمند نازل فرما.)

(24-4) ذکر پس از باریدن باران

(مُطِرْنَا بِفَضْلِ اللهِ وَرَحْمَتِهِ.)^([5])

(به فضل و رحمت الله بر ما باران نازل شد.)

(24-5) دعا هنگام باران زیاد

(أَللَّهُمَّ حَوَالَیْنَا وَلاَ عَلَیْنَا، أَللَّهُمَّ عَلَى اْلآکَامِ وَالظِّرَابِ، وَبُطُوْنِ اْلأَوْدِیَةِ، وَمَنَابِتِ الشَّجَرِ.)^([6])

(بار الها! باران را به اطراف ما بباران، نه بر ما، اى الله! باران را بر روى تپه­ها و کوهها، ودرّه­ها و محل روئیدن درختان بباران.)

---

([1]) (صحیح): مسلم (ش2122) / ترمذی (ش3449).

([2]) (صحیح): مسلم (ش2122) / ترمذی (ش3449).

([3]) (صحیح): بخاری (ش1013و1014) / مسلم (ش2115-2119).

([4]) (صحیح): بخاری (ش1032) نسایی (ش1523).

([5]) (صحیح): بخاری (ش1038و846) / مسلم (ش240).

([6]) (صحیح): بخاری (ش1013و1014) / مسلم (ش2115-2119).

23-أذکار وسوسه

23-أذکار وسوسه

(23-1) دعاى موقع وسوسه در ایمان

طبق سفارش رسول عظیم الشأن ج:

(فَلْیَسْتَعِذْ باللّه وَلْیَنْتَهِ.) ^([1])

(به الله پناه ببرد و آنچه را که در آن به شک افتاده، رها کند.)

و بگوید: (آمَنْتُ بِاللهِ وَرُسُلِهِ.)^([2])

(به الله و فرستادگانش ایمان آوردم.)

(23-2) دعاى وسوسه در نماز و قرائت قرآن

(أَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیْمِ.)^([3])

(من از شیطان رانده شده به الله پناه مى برم.)

این دعا گفته شود و سه بار به سمت چپ تف (فوت همراه با کمى از آب دهان) شود.

(23-3) اعمال بعد از انجام گناه

رسول الله ج مى فرماید: (مَا مِنْ عَبْدٍ یُذْنِبُ ذَنْبَاً فَیُحْسِنُ الطُّهُوَر، ثُمَّ یَقُومُ فَیُصَلِّی رَکْعَتَیْنِ، ثُمَّ یَسْتَغْفِرُ اللهَ إِلاَّ غَفَرَ اللهُ لَهُ.) ^([4])

(هر بنده­اى که مرتکب گناهى شد، سپس خوب وضو گرفت و دو رکعت نماز خواند و از خدا طلب آمرزش نمود، قطعاً خداوند او را مى­بخشد.)

رسول الله ج مى‌فرماید: (مَنْ قَالَ: سُبْحَانَ اللهِ وَ بِحَمْدِهِ فِی یَوْمٍ مِائَةَ مَرَّةٍ حُطَّتْ خَطَایَاهُ وَلَوْ کَانَتْ مِثْلَ زَبَدِ الْبَحْرِ.)^([5])

(هرکس روزانه صد بار «سُبْحَانَ اللهِ وَبِحَمْدِهِ» بگوید، گناهانش بخشیده مى­شوند اگر چه به اندازۀ کف دریا باشند.)

همچنین مى­فرماید: هرکس دعاى زیر را بخواند، خداوند گناهانش را مى­آمرزد، اگر چه از میدان جهاد گریخته باشد: (أَسْتَغْفِرُ اللهَ الْعَظِیْمَ الَّذِیْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ هُوَ الْـحَیُّ الْقَیُّوْمُ وَأَتُوْبُ إِلَیْهِ.)^([6])

(من از خداى بزرگى که هیچ معبودى بجز او «بر حقّ» وجود ندارد و زنده و پاینده است، آمرزش مى­خواهم و به سوى او توبه مى­کنم.)

(23-4) دعاى طرد شیطان و وسوسه­هایش

(أعوذُ بِاللهِ مِنِ الشِّیطانِ الرَّجیم.) ^([7])

(به خداوند بزرگ از (وسوسه­های) شیطان رانده شده پناه می‌برم.)^([8])

(23-5) دعای دفعِ مکر شیاطین

(أَعُوْذُ بِکَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ الَّتِیْ لاَ یُجَاوِزُهُنَّ بِرٌّ وَلاَ فَاجِرٌ مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ، وَبَرَأَ وَذَرَأَ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَعْرُجُ فِیْهَا، وَمِنْ شَرِّ مَا ذَرَأَ فِیْ اْلأَرْضِ، وَمِنْ شَرِّ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا، وَمِنْ شَرِّ فِتَنِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، وَمِنْ شَرِّ کُلِّ طَارِقٍ إِلاَّ طَارِقاً یَطْرُقُ بِخَیْرٍ یَا رَحْمنُ.)^([9])

(از شرّ آنچه که خدا آفریده و زیاد کرده است، و از شرّ آنچه از آسمان فرو مى­فرستد، و از شر آنچه به آسمان صعود مى کند، و از شر فتنه هاى شب و روز، و از شرّ هر وارد شونده­اى در شب مگر اینکه به خیر و نیکى وارد شود، اى پروردگار مهربان! به کلمات کامل تو «یعنی؛ کلام بی‌نقص و کامل تو» که هیچ نیکوکار و بدکارى نمى‌تواند از آن‌ها تجاوز کند، پناه مى­برم.)

---

([1]) (صحیح): بخاری (ش3276) / مسلم (ش362و363).

([2]) (صحیح): مسلم (ش360و361) / ابوداود (ش4723).

([3]) (صحیح): مسلم (ش5868-5870).

پناه بردن به خداوندأ موجب می­گردد که دیگر شیطان نتواند نماز فرد را به هم بزند. همچنین طبق آیه 98 سوره نحل پناه بردن به خداوندأ از شیطان رانده شده قبل از قرائت قرآن مستحب می­باشد.

([4]) (صحیح): طیالسی، المسند (ش1) / ابوداود (ش1523).

([5]) (صحیح): بخاری (ش6405) / مسلم (ش7018).

([6]) (صحیح): حاکم، المستدرک (ش2550) / بیهقی، الدعوات الکبیر (ش141).

([7]) خداوندأ می­فرمایند: ﴿وَإِمَّا یَنزَغَنَّکَ مِنَ ٱلشَّیۡطَٰنِ نَزۡغٞ فَٱسۡتَعِذۡ بِٱللَّهِۚ﴾ [الأعراف: 200] «و اگر وسوسه‌ای از شیطان به تو رسید (و خواست تو را از مسیر منحرف و از هدف باز دارد) به خدا پناه ببر (و خویشتن را بدو بسپار). او شنوای دانا است (و همه‌چیز را می‌شنود و همه‌چیز را می‌داند و هرچه زودتر به فریادت می‌رسد.)».

([8]) در بخش "29- أذکار ابطال سحر و دوری از جن و شیاطین" به أذکار و أعمالی که باعث طرد و دوری شیطان و جن از انسان می­شود، با بیان احادیث مربوطه اشاره شده است.

([9]) (صحیح): ابویعلی، المسند (ش6844) / احمد، المسند (ش15461).

22-أذکار سختی و بلا و ترس

22-أذکار سختی و بلا و ترس

(22-1) دعا به هنگام غم و اندوه

(أَللَّهُمَّ إِنِّیْ أَعُوْذُ بِکَ مِنَ الْـهَمِّ وَالْـحَزَنِ، وَالْعَجْزِ وَالْکَسَلِ، وَالْبُخْلِ وَالـْجُبْنِ، وَضَلَعِ الدَّیْنِ وَغَلَبَةِ الرِّجَالِ.)^([1])

(بارالها! من از غم و اندوه، و ناتوانى و سستى، بخل و ترس، سنگینى وام، غلبۀ مردان، به تو پناه مى­برم.)

(22-2) دعا به هنگام مشقت

(لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ الْعَظِیْمُ الْـحَلِیْمُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیْمِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ رَبُّ السَّمَوَاتِ وَرَبُّ اْلأَرْضِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیْمُ.)

(رسول الله ج این دعا را بسیار مى­خواندند.)^([2])

(هیچ معبودى بجز خداى بزرگ و بردبار «بر حقّ» وجود ندارد. هیچ معبودى جز الله که پروردگار عرش بزرگ است، «بر حقّ» وجود ندارد. هیچ معبودى به جز الله که پروردگار آسمان­ها و زمین و عرش گرامى است، «بر حقّ» وجود ندارد.)

(أَللَّهُمَّ رَحْمَتَکَ أَرْجُو فَلاَ تَکِلْنِیْ إِلَى نَفْسِیْ طَرْفَةَ عَیْنٍ، وَأَصْلِحْ لِیْ شَأْنِیْ کُلَّهُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ.)^([3])

(اى الله! به رحمت تو امیدوارم، مرا به اندازۀ یک چشم به هم زدن به حال خودم وامگذار، و تمام امورم را اصلاح کن، بجز تو معبود دیگرى وجود ندارد.)

(لاَ إِلَهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّیْ کُنْتُ مِنَ الظَّالِـمِیْنَ.)^([4])

(هیچ معبودى به جز تو «بر حقّ» وجود ندارد، پاک و منزّه هستى و من از زمرۀ ستمکاران بودم.)

(اللهُ اللهُ رَبِّیْ لاَ أُشْرِکُ بِهِ شَیْئاً.)^([5])

(الله، الله پروردگار من است و هیچ چیزى را براى او شریک قرار نمى دهم.)

(22-3) دعاى هنگام روبرو شدن با دشمن یا صاحب قدرت

(أَللَّهُمَّ أَنْتَ عَضُدِیْ، وَ أَنْتَ نَصِیْرِیْ، بِکَ أَجُوْلُ، وَبِکَ أَصُوْلُ، وَبِکَ أُقَاتِلُ.)^([6])

(الهى! تو یار و مددکار من هستى، به کمک تو تاخت و تاز مى نمایم، و به کمک تو (بر دشمنان) حمله مى­کنم، و با مدد تو مى­جنگم.)

(حَسْبُنَا اللهُ وَنِعْمَ الْوَکِیْلُ.) ^([7])

(الله براى ما کافى است، و بهترین کارساز است.)

(22-4) دعا علیه دشمن

(أَللَّهُمَّ مُنْزِلَ الْکِتَابِ، سَرِیْعَ الْحِسَابِ، اِهْزِمِ الأَحْزَابَ، أَللَّهُمَّ اهْزِمْهُمْ وَزَلْزِلهُمْ.) ^([8])

(پروردگار! اى فرودآورندۀ کتاب، و اى سریع الحساب! دشمنان را شکست بده. الهى! آن‌ها را شکست بده و متزلزل بگردان.)

(22-5) دعاى ترس از گروهی

(أَللَّهُمَّ اکْفِنِیْهِمْ بِمَا شِئْتَ.)^([9])

(اى الله! تو در برابر دشمنان به هر طریق که مى­خواهى، مرا کفایت فرما.)

(22-6) دعا براى انجام کار مشکل

(أَللَّهُمَّ لاَ سَهْلَ إِلاَّ مَا جَعَلْتَهُ سَهْلاً وَأَنْتَ تَجْعَلُ الْـحَزْنَ إِذَا شِئْتَ سَهْلاً.)^([10])

(الهى! انجام هیچ کارى آسان نیست مگر آن را تو آسان بگردانى و توئى که هرگاه بخواهى، مشکل را آسان مى­گردانى.)

(22-7) دعاى هنگام حادثۀ ناگوار و یا شکست در کار

(قَدَّرَ اللهُ وَمَا شَاءَ فَعَلَ.) ^([11])

(همان پیش آمد که تقدیر الله بود، هر چه الله بخواهد، همان مى­شود.)

(22-8) دعاى هنگام خشم

(أَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیْطَانِ الرَّجِیْمِ.)^([12])

(از شیطان رانده شده به الله پناه مى­برم.)

(22-9) دعاى دیدن شخص بلا دیده

(اَلْـحَمْدُ ِللهِ الَّذِیْ عَافَانِیْ مِمَّا ابْتَلاَکَ بِهِ وَفَضَّلَنِیْ عَلَى کَثِیْرٍ مِمَّنْ خَلَقَ تَفْضِیْلاً.) ^([13])

(ستایش خدایى را که مرا از آنچه تو را بدان مبتلا ساخته، عافیت بخشیده و بر بسیارى از مخلوقات، برترى داده است.)

(22-10) دعاى تعجّب و امور خوشحال­کننده

(سُبْحَانَ الله!)^([14])

(الله، پاک و منزّه است.)

(اللهُ أکبر.)^([15])

(الله بزرگترین است.)

(22-11) عمل و ذکر موقع دریافت خبر خوشحال­کننده

(کَانَ النَّبِیُّ ج إِذَا أَتَاهُ أَمْرٌ یَسُرُّهُ أَوْ یُسَرُّ بِهِ خَرَّ سَاجِداً شُکْرَاً لِلَّهِ تَبَارَکَ وَتَعَالَى.)^([16])

(هنـگامى که براى رسـول الله ج خبـر خوشحال کننده‌اى مى­رسید، یا کارى باعث خوشحالى او مى­شد، براى اداى شکر خدا به سجده مى­افتاد.)

(22-12) دعای موقع احساس درد

رسول الله ج فرمود: دستت را بر جایى که درد احساس مى­شود بگذار، و سه بار (بِسْمِ اللهِ) بگو: سپس هفت بار بگو: (أَعُوْذُ بِاللهِ وَقُدْرَتِهِ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ وَأُحَاذِرُ.)^([17])

(من بـه خـدا و قدرتش پناه مى برم از شرّ آنچه به آن دچار مى­شوم و از آن بیم دارم و مى­ترسم).

(22-13) دعاى کسى که از چشم زخم خود به دیگران بترسد

(إِذَا رَأَى أَحَدُکُمْ مِنْ أَخِیهِ، أَوْ مِنْ نَفْسِهِ، أَوْ مِنْ مَالِهِ مَا یُعْجِبُهُ (فَلْیَدْعُ لَهُ بِالبَرَکَةِ) فَإِنَّ الْعَیْنَ حَقٌّ.) ^([18])

(زمانى که یکى از شما از برادر، یا خودش، یا از مالش، خوشش آمد، پس براى آن، دعاى برکت نماید؛ چرا که چشم زخم، حقیقت دارد.)

(22-14) دعای موقع ترسیدن

(لاَ إِلَهَ إلاَّ اللهُ.)^([19])

(هیچ معبودى به جز الله «بر حقّ» وجود ندارد.)

(22-15) دعاى انسان مصیبت زده

(إِنَّا ِللهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُوْنَ، أَللَّهُمَّ أجُرْنِیْ فِیْ مُصِیْبَتِیْ وَاَخْلِفْ لِیْ خَیْراً مِنْهَا.) ^([20])

(بدون تردید ما از آنِ الله هستیم و بازگشت همۀ ما بسوى اوست. الهى! مرا در مقابل مصیبت، پاداش ده، و در عوض آن، چیز بهترى به من عنایت فرما.)

---

([1]) (صحیح): بخاری (ش2893) / مسلم (ش7048-7050).

([2]) (صحیح): بخاری (ش6345و6346) / مسلم (ش7097-7100).

([3]) (حسن): طیالسی، المسند (ش910و909) / احمد، المسند (ش20430).

([4]) (صحیح): احمد، المسند (ش1462) / ترمذی (ش3505).

هر کس خداوندأ را هنگام سختی با این دعا بخواند، خداوندأ دعایش را مستجاب می­کند.

([5]) (صحیح): ابوداود (ش1527) / ابن ماجه (ش3882).

([6]) (صحیح): احمد، المسند (ش2/12901) / ابوداود (ش2634).

([7]) (صحیح): بخاری (ش4563).

([8]) (صحیح): بخاری (ش4115) / مسلم (ش4641-4643).

([9]) (صحیح): مسلم (ش7703) / ترمذی (ش3340).

([10]) (صحیح): بیهقی، الدعوات الکبیر (ش235) / ابن حبان (ش974).

([11]) (صحیح): مسلم (ش6945) / ابن ماجه (ش4168و79).

([12]) (صحیح): بخاری (ش3282) / مسلم (ش6812-6814).

گفتن این کلمه هنگام خشم، موجب از بین رفتن آن می­شود.

([13]) (صحیح): طبرانی، الدعاء (ش798) / طیالسی، المسند (ش13).

گفتن این ذکر هنگام دیدن فرد مبتلایی، موجب می­گردد که وی به آن بلا مبتلا نگردد.

([14]) (صحیح): بخاری (ش115و1126و6218) / ترمذی (ش2196).

([15]) (صحیح): بخاری (ش4741و6530) / مسلم (ش551و554).

([16]) (صحیح لغیره): احمد، المسند (ش20455) / ابوداود (ش2776).

([17]) (صحیح): مسلم (ش5867) / ابوداود (ش3893).

هنگام داشتن درد، باید دست را روی محل درد گذاشته و این دعا خوانده شود؛ و به إذنِ خداوندأ آن درد از بین می­رود.

([18]) (صحیح): ابن ماجه (ش3509) / بیهقی، السنن الکبری (ش20104).

([19]) (صحیح): بخاری (ش3346و3598) / مسلم (ش7416-7419).

([20]) (صحیح): مسلم (ش2165و2166) / ابوداود (ش3121).

گفتن این دعا موجب می­گردد که خداوندأ چیز بهتری به جای آن مصیبت و بلا به فرد بدهد.