ماه شعبان (7)

ماه شعبان (7)

326- سنگین‌ترین چیز برای منافقانِ امروز، ربط دادن‌شان به پیشینیان آن‌هاست، و سنگین‌ترین چیز برای پیشینیانِ آنها، ربط دادن آیات قرآن به کارهای آنان بود. کار نوه‌ها همان کاری است که اجداد می‌کردند و اینگونه سلسلهٔ نفاق کامل می‌شود.

327- بهترین ذکر برای گناهکاران، «أَستَغفِرُ الله»، و بهترین ذکر برای غافلان، «سبحانَ الله»، و بهترین ذکر در همه حال «لا إلهَ إلا الله» است.

328- هر که عملش را برای الله خالص گرداند، همان کار کم نیز او را نجات می‌دهد، اما کسی که اخلاص پیشه نکند، هر چه عمل بیشتری انجام دهد، بیشتر هلاک می‌شود. نخستین کسانی که آتش برایشان افروخته می‌شود یک عالم و یک مجاهد و یک اهل صدقه‌اند [که اهل ریا بودند].

رسول اللهص می‌فرماید: «برحذر باشید از شرک پنهان» [صحیح ابن‌خزیمه].

329- الله دارای هیبت و عظمت است؛ اگر این عظمت را در قلب خود نیافتی، [اثر] آن را در گفتار و کردار خود نخواهی یافت.

330- عزت با تقوا به دست می‌آید؛ نه قدرت فرعون او را عزیز نمود، نه مال قارون به او عزت داد و نه نسب ابولهب او را عزتمند ساخت.

ماه شعبان (6)

ماه شعبان (6)

321- کسی که تنها برای خودش زندگی می‌کند برایش مهم نیست که کارش درست است یا نه؛ مهم‌ترین چیز برای او رسیدن به اهدافش هست.

322- آزادی یعنی اینکه بندگان بر بندگان مسلط نباشند، و حکم تنها از آن پروردگار بندگان باشد.

323- بهترین ماه‌ها برای روزه ـ پس از رمضان ـ ماه شعبان و محرم است و روزه گرفتن کامل یک ماه، جز در این دو ماه، مستحب نیست. در صحیح آمده که «پیامبر ص همهٔ شعبان را روزه می‌گرفت» [نسائی. علامه آلبانی در صحیح نسائی آن را صحیح دانسته است].

324- آرامش قلب بالاتر از سعادت قلبی است، زیرا سعادت مدت دار است، اما آرامش دائمی است، حتی در صورت مصیبت و بیماری، و یکی از بزرگ‌ترین اسباب آرامشِ قلبی، ذکر الله است:

﴿...أَلَا بِذِکۡرِ ٱللَّهِ تَطۡمَئِنُّ ٱلۡقُلُوبُ﴾ [الرعد: 28].

«...بدانید که با یاد الله، دل‌ها آرامش می‌یابد».

325- متکبّران برای اثبات خود جدل می‌کنند، نه برای اثبات حق:

﴿إِنَّ ٱلَّذِینَ یُجَٰدِلُونَ فِیٓ ءَایَٰتِ ٱللَّهِ بِغَیۡرِ سُلۡطَٰنٍ أَتَىٰهُمۡ إِن فِی صُدُورِهِمۡ إِلَّا کِبۡرٞ مَّا هُم بِبَٰلِغِیهِۚ...﴾ [غافر: 56].

«کسانی که بدون دلیلی که [از سوی الله] در دست داشته باشند دربارهٔ آیات الله به جدل می‌پردازند، در سینه‌هایشان جز برتری‌جویی نیست و هرگز هم به آن [برتری] نخواهند رسید...».

ماه شعبان (5)

ماه شعبان (5)

316- بر روی دوش هیچکس منشین حتی اگر تو را بالا ببرد، چرا که اگر برای غیر الله به رکوع برود، تو نیز همراه او به رکوع خواهی رفت.

317- هر که صادقانه تمنای انجام کار نیک کند، الله اجر او را خواهد داد. در حدیث آمده است: «آنی که نیتش صادق است می‌گوید: اگر مالی داشتم، با آن فلان کار [خیر] را انجام می‌دادم؛ پس [اجر] او بر [اساس] نیتش هست و در اجر [با کسی که آن کار را انجام داده] برابر است». [ترمذی. علامه آلبانی در صحیح ترمذی آن را حسن دانسته است].

318- متکبّر حق را انکار می‌کند هرچند خودش [در دل] صدق آن را بداند، زیرا دوست ندارد کسی از او پیشی جوید یا او را به حق فرا خواند:

﴿وَجَحَدُواْ بِهَا وَٱسۡتَیۡقَنَتۡهَآ أَنفُسُهُمۡ ظُلۡمٗا وَعُلُوّٗاۚ...﴾ [النمل: 14].

«و با آن که [در دل] به آن یقین داشتند از روی ظلم و تکبر آن را انکار کردند...».

319- علمای بنی اسرائیل دین خود را در برابر بهایی اندک می‌فروختند، و برخی از علمای این زمانه دینشان را به رایگان می‌فروشند؛ اما خداوند دین خود را حفظ نموده، و آنچه آنان فروخته‌اند دین خودشان است نه دین الله!

320- لیبرالیسم کمال شهوت‌ها را حفظ می‌کند، حتی اگر به حساب عقل باشد، و اسلام کمال عقل را حفظ می‌کند، حتی اگر به حساب شهوت‌ها باشد. کمال عقل ویژگی انسان است و کمال شهوت ویژگی حیوانات.

ماه شعبان (4)

ماه شعبان (4)

311- به حقیقت دست نخواهی یافت مگر هنگامی که بدانی هوای نفست نخستین دشمن تو [در این راه] است:

﴿۞وَمَآ أُبَرِّئُ نَفۡسِیٓۚ إِنَّ ٱلنَّفۡسَ لَأَمَّارَةُۢ بِٱلسُّوٓءِ إِلَّا مَا رَحِمَ رَبِّیٓۚ...﴾ [یوسف: 53].

«و من نفس خودم را تبرئه نمی‌کنم چرا که نفس قطعا به بدی امر می‌کند مگر کسی را که الله رحم کند...».

312- برای کسی که به جهلِ خود در مساله‌ای پی برده یا از وی چیزی پرسیده‌اند که آن را نمی‌داند، مستحب است که تسبیح گوید:

﴿قَالُواْ سُبۡحَٰنَکَ لَا عِلۡمَ لَنَآ إِلَّا مَا عَلَّمۡتَنَآۖ إِنَّکَ أَنتَ ٱلۡعَلِیمُ ٱلۡحَکِیمُ٣٢﴾ [البقرة: 32].

«[فرشتگان] گفتند: تو پاک و منزه از [هر عیبی] هستی، جز آنچه خودت به ما آموخته‌ای علمی نداریم؛ تویی دانای حکیم».

313- نفسِ انسان‌ها مشتاق نزدیک شدن به بزرگان و سران است، و آرا و اندیشه‌ها در راه رسیدن به آن دچار انحراف می‌شود. بزرگترین پاداشی که فرعون به جادوگران وعده داد این بود که:

﴿...وَإِنَّکُمۡ لَمِنَ ٱلۡمُقَرَّبِینَ١١٤﴾ [الأعراف: 114].

«...و مسلما شما از مقربان [درگان من] خواهید بود».

بنابراین در راه رسیدن به آن، در باطل تلاش ورزیدند.

314- توبهٔ انسان از گناهی که بر انجام آن اصرار دارد [و قصد ندارد دست از آن بکشد] پذیرفته نمی‌شود؛ زیرا بزرگترین شرط پذیرش توبه، عزم بر ترکِ آن گناه است:

﴿...وَمَن یَغۡفِرُ ٱلذُّنُوبَ إِلَّا ٱللَّهُ وَلَمۡ یُصِرُّواْ عَلَىٰ مَا فَعَلُواْ وَهُمۡ یَعۡلَمُونَ﴾ [آل عمران: 135].

«...و چه کسی جز الله گناهان را می‌‏آمرزد؟ و بر آنچه مرتکب شده‌اند با آنکه می‌‏دانند [گناه است] پافشاری نمی‌کنند».

315- مصلحان عامل نجات امت هستند، ما اگر فساد از حد گذشت خداوند مصلحان را نجات می‌دهد و ستمگران را هلاک می‌کند:

﴿فَلَمَّا نَسُواْ مَا ذُکِّرُواْ بِهِۦٓ أَنجَیۡنَا ٱلَّذِینَ یَنۡهَوۡنَ عَنِ ٱلسُّوٓءِ وَأَخَذۡنَا ٱلَّذِینَ ظَلَمُواْ بِعَذَابِۢ بَ‍ِٔیسِۢ بِمَا کَانُواْ یَفۡسُقُونَ١٦٥﴾ [الأعراف: 165].

«پس هنگامی که آنچه را بدان تذکر داده شده بودند فراموش کردند، کسانی را که از کار بد باز می‌داشتند نجات دادیم و کسانی را که ستم کردند به سزای آنچه نافرمانی می‌کردند، به عذابی شدید گرفتار کردیم».

ماه شعبان (3)

ماه شعبان (3)

306- بسیاری از مردم فتنه‌های پنهان را نمی‌بینند و به همین سبب در موردِ آن سهل انگاری می‌کنند، در حالی که فتنه‌های پنهان مقدمهٔ فتنه‌های بزرگِ آشکار است. رسول الله ص می‌فرماید: «از فتنه‌های پنهان و آشکار به الله پناه برید» [مسلم].

307- گره دشواری‌ها را نمی‌گشاید مگر کسی که آن را مقدر نموده. از بزرگ‌ترین اسباب فَرَج، بزرگداشت الله با ذکر و تسبیح و سجده برای اوست:

﴿فَلَوۡلَآ أَنَّهُۥ کَانَ مِنَ ٱلۡمُسَبِّحِینَ١٤٣ لَلَبِثَ فِی بَطۡنِهِۦٓ إِلَىٰ یَوۡمِ یُبۡعَثُونَ١٤٤﴾ [الصافات: 143-144].

«و اگر او از جملهٔ تسبیح کنندگان نبود (143) قطعا تا روزی که برانگیخته می‌شوند در شکم آن [ماهی] می‌ماند».

308- عمل نیک برکتی دارد که به صاحب آن خواهد رسید؛ اما اگر انسان برکت عمل صالح را در خود و مال و خانواده‌اش ندید باید در نیت خود دقت کند.

309- خداوند به واسطهٔ صبر و تقوا مشکلات را به فرصت تبدیل کرده و نیرنگ دشمنان را باطل نموده و غم‌ها و غصه‌ها را از بین می‌برد:

﴿وَإِن تَصۡبِرُواْ وَتَتَّقُواْ لَا یَضُرُّکُمۡ کَیۡدُهُمۡ شَیۡ‍ًٔاۗ﴾ [آل عمران: 120].

«و اگر صبر و تقوا پیشه سازید نیرنگشان به شما زیانی نخواهد رساند».

310- از بزرگ‌ترین نعمت‌های الله این است که انسان را به‌سوی شناخت حق، توفیق دهد. الله متعال نعمت‌های خود را برای پیامبرش ذکر کرده و می‌فرماید:

﴿وَوَجَدَکَ ضَآلّٗا فَهَدَىٰ٧﴾ [الضحى: 7].

«و تو را گمراه یافت، پس هدایت کرد».

سپس می‌فرماید:

﴿وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّکَ فَحَدِّثۡ١١﴾ [الضحى: 11].

«و از نعمت پروردگار خود سخن گوی».